ΓΙΑΤΙ, ΚΑΙ ΠΩΣ, Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ ΘΑ…ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΤΗ ΓΕΝΕΤΕΙΡΑ ΤΟΥ ΣΚΟΥΛΗΚΑΡΙΑ

Γράφει ο Αντώνης Κολιάτσος

(Μέρος Α)

Ένα από τα φοβερότερα ανοσιουργήματα στο χώρο της Ιστορίας-αυτόχρημα αναιρετικό της ιστορικής επιστήμης – είναι η ιδεολογική και ωφελιμιστική ερμηνεία της, μέσα από τη σκόπιμη στρέβλωση ορισμένων ιστορικών ντοκουμέντων που την διαμορφώνουν. Τότε ο Ιστορικός δεν κάνει επιστήμη, δηλαδή απροκατάληπτη και ελεύθερη έρευνα, αλλά μικροπολιτική. Ένα δε από τα ιστορικά γεγονότα, πρωταρχικής για τον Ελληνισμό σημασίας, που «δεινοπαθεί» ιδιαίτερα από την «ιδεολογικοποιημένη» ή άλλως πως ταπεινά σκοπούμενη ερμηνεία, είναι το 1821. Γιατί το 21 σηματοδοτεί την αρχή του Ελληνικού Κράτους και γι’ αυτό όλες οι ιδεολογίες και οι κάθε λογής σκοπιμότητες θέλουν να το βλέπουν μόνο με τη δική τους οπτική σε μια προσπάθεια να ζηλώσουν τη δόξα του.

Δυστυχώς μέσα από μια τέτοια θεώρηση, μια ομάδα, «νέο-ερευνητών», θα τους αποκαλούσαμε ευθέως κατ’ επίφαση ερευνητές, από πολλού, και συστηματικά, εργάστηκαν και εργάζονται προκειμένου, εντελώς αυθαίρετα, να οριοθετήσουν ιστορικά και τον τόπο γεννήσεως του Αρχιστράτηγου της Ρούμελης Γεωρ. Καραϊσκάκη. Και το κάνουν όχι μόνο σε εφαρμογή προ-ειλημμένης σχετικής απόφασης αλλά και απορρίπτοντας εκ προοιμίου την «άλλη», την αληθινή άποψη, που όπως στη συνέχεια θα καταδειχθεί, είναι η μοναδική και αδιαφιλονίκητη ιστορική αλήθεια.

Ειδικότερα, είναι, πολλές, πάμπολλες, διαχρονικές, τοπικιστικά ιδιωφελείς και πολιτικά σκόπιμες οι προσπάθειες ιθυνόντων του γειτονικού νομού, για «ξαναγραφεί» η ιστορία της καταγωγής του Αρτινού Στρατάρχη της Ρούμελης, καταδεικνύοντας ταυτόχρονα πως μια «ιστορική ανακρίβεια», ως ευρύτερα δημοσιοποιημένη αναιρετική της ιστορικής επιστήμηςάποψη, μπορεί να μετεξελιχθεί σε θέσφατη ιστορική αλήθεια.
Ίσως για κάποιους να μην έχει και τόση σημασία αν ο Γεωρ. Καραϊσκάκης γεννήθηκε στη Σκουληκαριά Άρτας ή στο Μαυρομάτι του νομού Καρδίτσας.. Και είναι πιθανόν πολύ περισσότεροι Έλληνες να έσπευδαν να συνταχθούν με την τελευταία εκδοχή, αν οι υποστηρικτές της μπορούσαν να δικαιολογήσουν πως και γιατί ο Στρατάρχης της Ρούμελης πρέπει ιστορικά να «πολιτογραφηθεί» «Μαυρομματινός».

Οι Αρτινοί, ωστόσο, χωρίς διάθεση διανομαρχιακής αντιδικίας, δεν έχουν κανένα περιθώριο «μη αντίδρασης», απέναντι στην σκόπιμη αποσιώπηση είτε στην ηθελημένη στρέβλωση σειράς αδιάσειστων ντοκουμέντων, που, αν μη τι άλλο, διασφαλίζουν απόλυτα την περί του αντιθέτου ιστορική αλήθεια. Πόσω δε μάλλον όταν, αυτή η αποσιώπηση και στρέβλωση διαπνέονται από μία κακώς εννοούμενη τοπικιστική αντίληψη και συνυφαίνονται με την πολιτική σκοπιμότητα. Οι οποίες, όμως, είναι αναμενόμενο, εξ’ αντιδιαστολής να διαμορφώσουν την «παναρτινή αντίδραση», που νοηματοδοτεί την απαίτηση: ο μεγάλος επαναστάτης του 21Γεωρ. Καραϊσκάκης, να… επιστρέψει στο γενέθλιο τόπο, την Αρτινή Σκουληκαριά.

Τα ιστορικά ντοκουμέντα, που η σκοπιμότητα…προσπερνά
Πράγματι, ερευνώντας κανείς, περισσότερο διεξοδικά το όλο θέμα, διαπιστώνει ότι περί τα τέλη της 10-ετίας του 20 ( Μάρτιος του 1927), η τότε πνευματική, θρησκευτική, πολιτική και δημοσιογραφική «φιλο – Καρδιτσιώτικη» ελίτ του κράτους των Αθηνών (σ.σ Γ. Βλαχογιάννης διορισμένος από τον αείμνηστο Στρατηγό Ν. Πλαστήρα Δ/ντής των αρχείων του κράτους, Κ. Ράδος, πρόεδρος της ιστορικής Εθνολογικής Εταιρίας, Σουμερλής και Ν. Βέης, κατά βάση όλοι «αντιγραφείς» του Χριστοφ. Περαιβού, διατηρούντος συγγενικό δεσμό με τον Αλεξ. Μαυροκορδάτο, γνωστό ορκισμένο εχθρό του Καραϊσκακη, Σ. Ταλιαδούρος,Χρ.Αλαμανής βουλευτές Καρδίτσας κ.ά), ήταν εκείνη που πρώτη έριξε το σπόρο της ιστορικής στρέβλωσης, ο οποίος φύτρωσε, ευδοκίμησε και με την διαχρονικά προσφερόμενη αρωγή της, τελικά καρποφόρησε…. Μόνιμος στόχος των κατά καιρούς «αγωνιζομένων», είναι να «πολιτογραφηθεί» από γεννήσεώς του οΓεωρ Καραϊσκάκης «Καρδιτσιώτης» και ειδικότερα «Μαυρομματινός»..

Συγκεκριμένα, η από τον τότε Υπουργό Εσωτερικών Π. Τσαλδάρη συγκροτούμενη 30-μελής επιτροπή εορτασμού των 100 χρόνων από τον θάνατο του Γεωρ. Καραϊσκάκη, αποτελούμενη από τρεις βουλευτές του ν. Καρδίτσας (σ.σ Σ. Ταλιαδούρος, Αριστ. Ψαρράς, Χρ. Αλαμανής) και παντελή απουσία πολιτικού από το νομό Άρτας, συνεδριάζει στο σπίτι του τότε προέδρου της, Ν. Δ. Λεβίδη (σ.σπολιτευτής Αθηνών, υπουργός και συγγραφέας)- όχι στο Υπουργείο Εσωτερικών- και χωρίς καν να μνημονεύσει τη Σκουληκαριά Άρτας, αποφασίζει ως τόπο εορτασμού των 100 χρόνων από τον θάνατο του Γεωρ. Καραϊσκάκη το Μαυρομμάτι Καρδίτσας. Ενώ, κατά παράβαση κάθε ερευνητικής δεοντολογίας, ηθικής τάξης και ιστορικής κανονικότητας, συνομολογεί καιγια την αποσιώπηση κάθε άλλου ιστορικού ντοκουμέντου, μηδέ της ζώσας αφηγηματικής ιστορικής αλήθειας εξαιρουμένης.

Και αυτό παρά το γεγονός ότι,, την ούτως ειπείν κληροδοτούμενη μαρτυρία ότι η Σκουληκαριά Άρτας είναι ο τόπος γέννησής του Αρχιστράτηγου της Ρούμελης, την κατοχυρώνουν αυθεντικά και αποδεικτικά αδιαφιλονίκητα, αφηγήσεις «Σκουληκαριωτών» γονέων παππούδων και προ-παππούδων, με ωτακουστές τους επιγενόμενους συντοπίτεςτου Καραϊσκάκη. Οι οποίοι ως έγκυροι, πλέον, «κληροδοτο-αποδέχτες» των ιστορικών αυτών αφηγήσεων τα μετέδωσαν στους δικούς τους απογόνους. Αναφορικά δε με τη γέννηση, τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του ήρωα, ως και τις παρακαταθήκες του μεταξύ των άλλων, επισημαίνονται:

▪ ότι η γέννηση του ήρωα πραγματοποιήθηκε στο θολωτό «Μπουντρούμι», δίπλα στο μοναστήρι της Παναγιάς στη Σκουληκαριά Άρτας.
▪ ότι ο πραγματικός πατέρας τουΓεωρ. Καραϊσκάκη, ήταν ο «Σκουληκαριώτης» Νικ. Πλακιάς.
▪ ότι η λεχώνα μάνα τουΖωίτσαΝτιμισκή, ύστερα από μια δραματική πορεία από το μοναστήρι του ηγούμενου Καλλίνικου, έφθασε και εγκαταστάθηκε σε εκείνο του Άη Γιώργη στο Μαυρομμάτι Καρδίτσας, όπου και βαφτίστηκε.
▪ότι ο πατέρας του Ν. Πλακιάς δολοφονήθηκε από τους Ντιμισκαίους(τα δυο αδέλφια της αστεφάνωτης μάνας του), στο «Καρτέρι του Πλακιά (Σκουληκαριά).
▪ ότι τα πρώτα χρόνια της ζωής του, τα πέρασε στο αρχοντικό του θείου του Δημητράκη Ίσκου στην Τούνιστα (Σταθά) του Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας.
▪ ότι το υποκοριστικό «Ισκάκης», το έδωσαν οι συγχωριανοί του, εξ’ αιτίας του μικρού το δέμας παιδιού και της αδύναμης κράσης του.

▪ ότι ο 12-χρονος (Γεωρ. Καραϊσκάκης), ήταν νεροκουβαλητής των Τούρκων στην περιοχή «Καρακόλι» του Αη-Λιά (Σκουληκαριά).
▪ότι το «συβόδιασμα» (σ.σ ο σκοτωμός) του Τούρκου έγινε όταν ο τελευταίος πλησίασε τον Καραϊσκάκη με ανήθικες διαθέσεις.
▪ ότι το πρόθεμα «Καρά» στο «Ισκάκης», μπήκε από τους «Σκουληκαριώτες» συγχωριανούς του, ένεκα του έντονα μελαχρινού χρώματος του δέρματός του.
▪ ότι η ομοιότητα του Γεωρ. Καραϊσκάκη, με τους «Σκουληκαριώτες» απογόνους του Ν. Πλακιά και πατέρα του είναι εκπληκτική .
▪ ότι ο Καραϊσκάκης παρέδωσε τη διαθήκη του στογιό του Σπύρο (φυλάσσεται στο Μουσείο Μπενάκη).

▪ότι ηζωντανή μαρτυρία του γιού του Σπύρου, που επιβεβαιώνει ότι ο Γεωρ. Καραϊσκάκης και πατέρας του «είναι από τη Σκουληκαριά Άρτας».
Ωστόσο, πέρα και πάνω από όλα αυτά τα δύο πιο κάτω «φοβερά ιστορικά ντοκουμέντα», επισκιάζουν κάθε άλλη σχετική επιχειρηματολογία και αναντίρρητα έρχονται να επιβεβαιώσουν, με τον πλέον επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο, ότι ο Γεωρ. Καραϊσκάκης είναι γέννημα και θρέμμα της Σκουληκαριάς Άρτας.
Το πρώτο (ντοκουμέντο), αφορά στο επίγραμμα «ο Γεωρ. Καραϊσκάκης Γεννηθής Εν Άρτη και διαπρέψας εις πολλάς μάχας έπεσεν ενδόξως εν τη Ακροπόλει των Αθηνών την 22 α Απριλίου 1827», που οι συμπολεμιστές του έγραψαν στον τάφο του στη Σαλαμίνα.

Το δεύτερο είναι το περιεχόμενο της ενεπίγραφης πλάκας, που ήταν εντοιχισμένη στο θολωτό «μπουντρούμι», δίπλα στο μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου», στη Σκουληκαριά Άρτας ,που έλεγε: «1781 Μαρτίου… εις Ναόν Κοιμήσεως εγεννήθη ούτος ο διάσημος αγωνιστής του 1821». Μάλιστα η εν λόγω πλάκα, τον Απρίλιο του 1962, παραδόθηκε για φύλαξη στο Μουσείο Παρηγορήτριας Άρτας, από τον Δάσκαλο Ν. Ντασκαγιάννη, συγγραφέα περισπούδαστου πονήματος με τίτλο «Καραϊσκάκης, γενέτειρα, αλήθεια και ψέμα», από το οποίο ο γράφων άντλησε πολλά από τα παρατιθέμενα στοιχεία..
Κόντρα στους ούτως «νομιμοποιηθέντες» «Καρδιτσιώτικους ισχυρισμούς, την Αρτινή καταγωγή του Καραϊσκάκη επιβεβαιώνουν, οι πρώτοι «βιογράφοι» του, όπως:

ο γραμματέας του Γαζής, ο συμπολεμιστής του στη μάχη της Άρτας και ιστορικός στρατηγός Γιάννης Μακρυγιάννης ο επίσης συμπολεμιστής του Δ. Αινιάν, ο Εθνικός μας ιστορικός Κων. Παπαρηγόπουλος, ο Γάλλος φιλέλληνας ιστορικός και Πρεσβευτής της Γαλλίας στην Αυλή του Αλή Πασσά, Φ. Πουκεβίλ, ο Γερμανός ιστορικός Μ. Μπαρθόλντυ, ο Γάλλος ιστορικός Αύγουστος Φαμπέρ, οι διακεκριμένοι νεώτεροιιστορικοί Π. Κανελλόπουλος, Σπ. Μαρκεζίνης, οι Λ. Μάλαμας Ν. Κασομύλης, Λ. Κουτσονίκας και Γ. Τσαγρής, και κυρίως ο Ιταλός δημοσιογράφος Γκιουζέπε Πέκιο, στον οποίο, ο ίδιος ο Καραϊσκάκης σε συνέντευξή του, δήλωσε ότι γεννήθηκε στην Άρτα και πως είναι Ηπειρώτης κ.ά.