Εκδήλωση στην Αθήνα για τα 60 χρόνια της ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ και την παρουσίαση του βιβλίου από το συγγραφέα Ντίνο Γιώτη
Μεγάλα αστέρια του αρτινού ποδοσφαίρου θυμούνται την ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
Παρουσιάστηκε με επιτυχία, την περασμένη Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου, στη Βίλα Ζωγράφου, το βιβλίο ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ του Ντίνου Γιώτη στο φίλαθλο και όχι μόνο κοινό της πόλης. Στο πάνελ των ομιλητών που συντόνισε ο δημοσιογράφος της ΕΡΑ ΣΠΟΡ Βασίλης Παπανικολάου, συμμετείχαν οι σπουδαίοι αρτινοί ποδοσφαιριστές Γιώργος Βαίτσης, Λάμπρος Γεωργιάδης και Αντώνης Νικοπολίδης, ο ερασιτέχνης στατιστικολόγος Γιώργος Κωστοβασίλης και ο συγγραφέας.
Στην αρχή, χαιρέτισε την εκδήλωση ο αντιδήμαρχος Ζωγράφου και παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Θεόδωρος Μετικαρίδης. Ο συγγραφέας Ντίνος Γιώτης και ο δημοσιογράφος Βασίλης Παπανικολάου μίλησαν διεξοδικά για την ιστορία της Αναγέννησης, που φέτος συμπληρώνει εξήντα χρόνια από την ίδρυσή της, ενώ οι ποδοσφαιριστές αναφέρθηκαν στην καριέρα τους, θυμήθηκαν τα πρώτα τους ποδοσφαιρικά βήματα στην Αναγέννηση και σχολίασαν θετικά το βιβλίο. Στο τέλος των ομιλιών ακολούθησε συζήτηση με το κοινό που διψούσε να μάθει λεπτομέρειες από το ξεκίνημά τους στην Αναγέννηση και την μεγάλη καριέρα που έκαναν στη συνέχεια ο Νικοπολίδης, ο Βαίτσης και ο Γεωργιάδης.
Μερικά σημεία από τις ομιλίες τους
ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΠΟΛΙΔΗΣ
«Εμείς τα παιδιά του κάμπου είχαμε ως όνειρο να αναδειχθούμε και να πάμε στην Αναγέννηση. Ποτέ δεν θα ξεχάσω με πόση στοργή με υποδέχθηκε η Αναγέννηση νεαρό ποδοσφαιριστή τότε και με πόση αγάπη με στήριξαν στα πρώτα μου βήματα οι παλιότεροι ποδοσφαιριστές. Από τους συμπαίκτες μου διδάχθηκα ότι μαζί κερδίζουμε και μαζί χάνουμε. Καμιά φορά το κυνήγι της καριέρας σε κάνει να λησμονείς από που ξεκίνησες. Αυτό το βιβλίο μας δίνει τη δυνατότητα να θυμηθούμε την ιστορία όχι μόνο της ομάδας αλλά και της κοινωνίας από την οποία προερχόμαστε Από το σημερινό ελληνικό ποδόσφαιρο λείπουν οι παράγοντες με όραμα. Δεν αρκεί να επενδύει κάποιος χρήματα στο ποδόσφαιρο, χρειάζεται να έχει και όραμα».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΙΤΣΗΣ
«Ως νεαρός ποδοσφαιριστής, δεν ενδιαφερόμουν για την ιστορία της ομάδας. Εκείνο που ήθελα τότε ήταν να παίζω την Κυριακή και να πηγαίνω τη Δευτέρα στο σχολείο και να είμαι ήρωας. Διαβάζοντας αυτό βιβλίο ανακάλυψα πράγματα που τότε δεν τα ξέραμε.
Το βιβλίο μάς θύμισε τα καλά εκείνης της εποχής και μπορεί να μάθει σε ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν την Αναγέννηση, που τώρα επανακάμπτει, να μάθουν την ιστορία της ομάδας. Στην εποχή μας χαιρόμασταν το παιγνίδι. Σήμερα οι γονείς πιέζουν τα παιδιά τους να γίνουν επαγγελματίες και το παιδί κάποια στιγμή χάνει την όρεξη για το ποδόσφαιρο. Πως θέλουμε το ποδόσφαιρό μας να είναι όμορφο, όταν η κοινωνία μας δεν είναι;
Μικρόκοσμος της κοινωνίας μας είναι το ποδόσφαιρο».
ΛΑΜΠΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ
«Η Αναγέννηση για μένα όπως και για άλλους ήταν ένα σκαλοπάτι για να φτάσουμε πιο ψηλά. Αν και είμαι από την Πρέβεζα, δεν ξεχνάω την αγάπη που μου έδειξαν, από την πρώτη στιγμή, οι αρτινοί φίλαθλοι και η ομάδα της Αναγέννησης. Επίσης δεν ξεχνάω τον κόσμο που βρισκόταν συνεχώς δίπλα στην ομάδα. Θα μου μείνει αξέχαστο η ισοπαλία 1-1 με τον Ολυμπιακό για το κύπελο, το 1984, όταν χιλιάδες φίλαθλοι κάτω από βροχή παρακολούθησαν μια Αναγέννηση να παίζει πολύ καλό ποδόσφαιρο, παλεύοντας για τη νίκη. Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο οι παλιότεροι θα θυμηθούν και οι νεότεροι θα μάθουν την ιστορία της Αναγέννησης, γιατί τελικά η ιστορία είναι αυτή που μένει».
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
«Διαβάζοντας το βιβλίο με κατέκλυσαν υπέροχα συναισθήματα και με γύρισε σε εκείνη την εποχή που το όνομα Αναγέννηση για μας τους πιτσιρικάδες τότε, ήταν θρύλος. Το βιβλίο είναι προϊόν πολύχρονης και εμπεριστατωμένης έρευνας και αυτό φαίνεται εύκολα από την ποιότητα που το διακρίνει, ενώ περιέχει γεγονότα που δεν θα τα βρει κανείς στο Ίντερνετ».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΣΤΟΒΑΣΙΛΗΣ
«Εκείνα τα χρόνια, χιλιάδες αρτινοί που ζούσαμε στην Αθήνα, δίναμε ραντεβού στο γήπεδο, κάθε φορά που έπαιζε η Αναγέννηση. Με σημάδεψαν δύο παιγνίδια: το πρώτο ήταν ένα μπαράζ με την Παλλαμιακή, στη Νίκαια, στις 16 Ιουλίου 1963, που φέραμε 1-1 και το δεύτερο με τον Αστέρα Ζωγράφου, στις 11 Ιουλίου 1967, όπου χάσαμε με 2-1. Σε αυτό το παιγνίδι τα συναισθήματά μου ήταν ανάμεικτα, επειδή ήμουν χρόνια κάτοικος Ζωγράφου, αλλά τελικά υπερίσχυσε η αγάπη μου για την ιδιαίτερη πατρίδα και την Αναγέννηση».