Η Βίγλα Άρτας τιμά την Ημέρα Μνήμης Γενοκτονίας
Με την ελληνική Βουλή να έχει ορίσει την 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και με σκοπό να τιμηθεί η μνήμη των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους, αυτών που στερήθηκαν τα υπάρχοντά τους και όλων εκείνων που βιαίως ξεριζώθηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες, εκδηλώσεις τιμής και μνήμης πραγματοποιεί ο Ποντιακός Σύλλογος Βίγλας Άρτας «Οι Πρόσφυγες», για τη θλιβερή επέτειο των 100 χρόνων από τη Γενοκτονία.
Στις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ποντίων συμμετέχει ως συνδιοργανωτής ο Δήμος Αρταίων. Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν την Τετάρτη 15 Μαΐου 2019 από τη Δημοτική Πινακοθήκη Άρτας «Γιάννης Μόραλης» με έκθεση φωτογραφίας.συνεχίστηκαν τη Πέμπτη 16 Μαΐου 2019 με τα εγκαίνια του ενημερωτικού περιπτέρου στην κεντρική πλατεία της Άρτας, που συνοδεύτηκε από ορχήστρα με ποντιακά τραγούδια, ενώ την Κυριακή 19 Μαΐου 2019 είναι η επιμνημόσυνη δέηση και η κεντρική εκδήλωση μνήμης για τη Γενοκτονία των Ποντίων στην πλατεία Βίγλας Άρτας. Τις εκδηλώσεις διοργανώνει ο Ποντιακός Σύλλογος Βίγλας Άρτας «Οι Πρόσφυγες» και συμμετέχει ως συνδιοργανωτής και η Περιφερειακή Ενότητα Άρτας.
Λογότυπο των εκδηλώσεων
Ως λογότυπο των εκδηλώσεων μνήμης της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος για το έτος 2019, κατά το οποίο συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την αποβίβαση του Μουσταφά Κεμάλ στην Αμισό τη 19η Μαΐου του 1919, έχει επιλεγεί το αρχικό γράμμα της αγγλικής λέξης Genocide, το γράμμα G.
Έμπνευση για τη δημιουργία του λογοτύπου απετέλεσε η φωτογραφία, στην οποία εικονίζεται η πορεία 5.000 ορφανών κοντά στο Χαρπούτ το 1922. Παρότι η εθνικότητα των παιδιών της φωτογραφίας δεν είναι γνωστή, πρόκειται για θύματα της Γενοκτονίας των χριστιανικών λαών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Την ίδια πορεία προς το Χαρπούτ και από εκεί στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής, ακολούθησαν χιλιάδες Ποντίων Ελλήνων κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας. Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε το 1930.
Το ημικύκλιο του γράμματος G μορφοποιείται από ανθρώπινες φιγούρες, οι οποίες συναποτελούν μία πορεία. Σε αυτή συμβολίζονται οι «πορείες θανάτου» των εκτοπισμένων Ελλήνων του Πόντου, κατά τη διάρκεια των οποίων έχασε τη ζωή του μεγάλο τμήμα του πληθυσμού και συνυποδηλώνονται όλα τα δεινά, τα οποία υπέστησαν οι Έλληνες του Πόντου κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας.
Ταυτόχρονα, η πορεία και τα επιλεγμένα σύμβολα εντός αυτής, συμβολίζουν την ιστορική διαδρομή των Ελλήνων του Πόντου, οι οποίοι έρχονται από μακριά, όχι μόνον χωρικά, αλλά και χρονικά, διανύοντας μία πορεία χιλιετηρίδων στον Εύξεινο Πόντο συνθέτοντας, τον ξεχωριστό και μνημειώδη πολιτισμό τους.
Στην απόληξη της πορείας προβάλει μέσα από τις ανθρώπινες φιγούρες ένα φυτό. Πρόκειται για ένα δεματάκι Αμάραντα. Ο Αμάραντος (Helichrysum stoechas), έχει την ιδιότητα, αφού κοπεί να διατηρεί για πολλά χρόνια το έντονο κίτρινο χρώμα και το σχήμα των ανθών του. Τα χαρακτηριστικά του φυτού που καταδεικνύονται στο όνομά του, α-μάραντος αυτός δηλαδή που δεν μαραίνεται, συμβολίζουν σε αυτό το νοηματικό πλαίσιο, την επιβίωση και την αναγέννηση των Ποντίων. Η ανθεκτικότητα του φυτού ταυτίζεται με τη δυναμική του Ποντιακού Ελληνισμού, ο οποίος, παρότι υπέστη γενοκτονία και αποκόπηκε από την πατρώα γη, κατόρθωσε να επιβιώσει διατηρώντας την ιστορική του μνήμη και τον πολιτισμό του. Στα Αμάραντα υποδηλώνεται επίσης, η βαθιά ριζωμένη πεποίθηση πως ο Ποντιακός Ελληνισμός θα συνεχίσει να μεγαλουργεί. Το αίσθημα αισιοδοξίας, το οποίο αντανακλάται στο αμάραντο λουλούδι, υπερκεράζει κάθε σκοτεινή πτυχή της Γενοκτονίας.
Τα Αμάραντα ονομάζονται επίσης, Παναΐας δάκρυα. Υπό αυτή την ονομασία συμβολίζουν τον πόνο των Ελλήνων για τη χαμένη τους πατρίδα, τον Πόντο.
Οι Έλληνες του Πόντου, όχι μόνον επέζησαν της Γενοκτονίας και νίκησαν τη λήθη αλλά επιμένουν, αισιοδοξούν και αγωνίζονται βασιζόμενοι στη βεβαιότητα πως:
ʾΗ Ρωμανία κι αν ʾπέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο