Στην ‘’Καθημερινή ‘’ της Κυριακής (9 – 8 – 2020) είχατε μία αγωνίστρια του εμφυλίου πολέμου που με σπαραγμό περιέγραψε τις απώλειες παλικαριών στον άδικο εμφύλιο πόλεμο και από τον Εθνικό στρατό και από τον Δημοκρατικό. Ο εμφύλιος πόλεμος είναι μεγάλη κατάρα και δυστυχώς τον ζήσαμε και αυτόν.
Όταν υπηρετούσα τη θητεία μου σαν έφεδρος Δόκιμος Ανθυπίατρος Αλεξιπτωτιστής στη 2η μοίρα Αλεξιπτωτιστών το 1970, σε μια άσκηση στην Οίτη σε υψόμετρο πάνω από 1700 μέτρα με πολύ κρύο θυμάμαι : ένα βράδυ στη φωτιά από πολλά ξύλα μας επισκέφθηκε ένας συνταγματάρχης αλεξιπτωτιστής (αργότερα έγινε αρχηγός του Στρατιωτικού οίκου του Κωνσταντίνου Καραμανλή), και μας διηγήθηκε το παρακάτω τραγικό συμβάν.
Στη διάρκεια μιας μάχης από την μονάδα του σκοτώθηκαν δύο αδέλφια . Μας είπε ‘’με τι καρδιά και τι μυαλό να γράψω το φοβερό γεγονός στον πατέρα του? Έπρεπε όμως να τους πληροφορήσω για το τραγικό συμβάν όπως και έκανα. Το σπουδαιότερο ήταν ότι πήρα μια απάντηση από τον πατέρα τους ‘’. ‘’Αφού τα παιδιά χάθηκαν για την πατρίδα είχαν ηρωικό θάνατο’’
Κωνσταντίνος Λ. Μπουραντάς
Καθηγητής Παθολογίας – Αιματολογίας