Η άλλη άποψη για το ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΣΤΡΟΥ

Μπήκα στον πειρασμό να γράψω “δύο λόγια”, με αφορμή τον κουρνιαχτό που
σηκώθηκε τις τελευταίες ημέρες για το κλείσιμο του θεάτρου στο κάστρο.
Σαφώς και είναι μία λυπηρή εξέλιξη για την πόλη μας και τον πολιτισμό
της.
Δυστυχώς όμως, αφήνουμε τα συναισθήματα να μας κυριεύουν και αγνοούμε
κάποια πραγματικά στοιχεία σχετικά με την υπόθεση.
Πληρούσε ο χώρος τις προϋποθέσεις για ασφαλή τέλεση εκδηλώσεων; Δεν
νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που θα απαντήσει “ναι”.
Υπάρχει η δυνατότητα παρεμβάσεων στο χώρο ώστε αυτός να καταστεί
περισσότερο ασφαλής;

Κι εδώ η απάντηση είναι “όχι”
Όλοι όσοι έχουμε παρακολουθήσει εκδηλώσεις στο χώρο, με γεμάτες εξέδρες,
πιστεύω ότι έχουμε αναρωτηθεί, αν κάτι πάει στραβά (ένα βραχυκύκλωμα,
μία εστία φωτιάς, ένα ατύχημα), με ποιον τρόπο θα εκκενωθεί με ασφάλεια
ο χώρος; Οι ξύλινες εξέδρες, η στενότητα του χώρου, ο χαμηλός φωτισμός,
το ανώμαλο του εδάφους, δημιουργούν συνθήκες επικίνδυνες κατά την
αποχώρηση των θεατών, ακόμη και σε ομαλές καταστάσεις.
Το πρόβλημα λοιπόν υπήρχε και υπάρχει.
Το θεατράκι όταν κατασκευάστηκε, θέλησε να καλύψει προσωρινά φαντάζομαι
την έλλειψη ανάλογου χώρου για υπαίθριες εκδηλώσεις. Θυμόμαστε όλοι οι
μεγαλύτεροι τα πατάρια στη μέση της πλατείας (πάνω από το μπαζωμένο
σιντριβάνι!!!).

Η ευθύνη κατά τη γνώμη μου είναι ότι μετά τόσα χρόνια, όλοι βολευτήκαμε
με τον χώρο αυτό, κλείνοντας τα μάτια στην πραγματικότητα. Το θεατράκι
ήταν όμορφο και σε εξαιρετική θέση, δεν υπήρξε όμως ποτέ ασφαλές και
σύγχρονο, με δυνατότητες μεγαλύτερης προσέλευσης κόσμου σε κάποιες
σπουδαίες εκδηλώσεις.
Και σήμερα, πάλι μιλάμε με συναισθηματισμούς. Αυτούς τους
συναισθηματισμούς που δεν αφήνουν την πόλη μας να μεγαλώσει και να
“φύγει” προς τα έξω! Που δεν μας αφήνουν να “ξεκολλήσουμε” από την
πλατεία (σημ: η μοναδική πλατεία χωριού χωρίς πλάτανο στη μέση). Που δεν
επιτρέπουν να πάρει ανάσα το κέντρο και η Σκουφά. Που ότι γίνεται ή
είναι να γίνει, πρέπει να γίνει εκεί.

Ίσως η απόφαση αυτή, γίνει αφορμή ώστε επιτέλους να δούμε μπροστά και να
οραματιστούμε κάποια πράγματα για το μέλλον της πόλης. Όπως το να
παραχωρηθεί ο χώρος του Δημοτικού σταδίου για την ανέγερση σύγχρονου
Διοικητηρίου και τη δημιουργία νέου σύγχρονου σταδίου για την πόλη μας
στο χώρο του πρώην στρατοπέδου, δίπλα στο κλειστό γυμναστήριο,
δημιουργώντας έτσι έναν μεγάλο ενιαίο χώρο αθλητισμού. Όπως το να γίνει
ένα νέο υπαίθριο θέατρο στο λόφο Περάνθης, αναδεικνύοντας την πανέμορφη
τοποθεσία. Όπως η ανάπλαση της παραποτάμιας ζώνης, όπως…., όπως…..,
όπως….. Πόσα “όπως” μπορούμε να βάλουμε που θα αναδείξουν την όμορφη
μικρή μας πόλη!!!
Θέληση και πίστη πρέπει να υπάρχει και όραμα για μπροστά, όχι λόγια
“μνημόσυνα”

ΠΛΑΚΙΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ