Κάγκελα, κάγκελα, κάγκελα παντού
Κάγκελα, κάγκελα, κάγκελα παντού
και τα μυαλά στα κάγκελα
του αόρατου εχθρού
Βούλγαροι, Βούλγαροι,
χανούμισσες βαζέλες
όλο το έθνος προσκυνάει
σώβρακα και φανέλες
Μπαρούτι!
Καλά όλο αυτό το σύστημα που συμβαίνει με το ποδόσφαιρο, και την κυβέρνηση της ΝΔ, δεν είναι κάτι πρωτάκουστο… τα σκάνδαλα στο χώρο του ποδοσφαίρου, ξεκίνησαν από την εποχή του… Γουέμπλεϊ, πέρασαν μέσα από τις ανθοδέσμες με τις γλαδιόλες και κατέληξαν στον Σαλιαρέλη και τον Κοσκωτά…
Όμως όλο αυτό το σημερινό κάνει την αντιπαράθεση Βαρδινογιάννη-Κόκκαλή, να μοιάζει με παιδικά χαρά και τον Μάκαρο της ΑΕΚ να φαντάζει σαν προσκοπάκι…
Εδώ πέρα, έχουμε άλλα συστήματα… Μαρινάκης και Σαββίδης, δεν είναι απλώς «παθιασμένοι» γαύροι, ή «καψουρεμένοι» βάζελοι, αλλά είναι «ολιγάρχες»… για να ξέρεις πατριώτη τι σημαίνει σύγκρουση ολιγαρχών, να πάρεις να διαβάσεις κάνα βιβλίο για την μετασοσιαλιστική Ρωσία να δείς πως γίνεται να λένε τον δεσπότη… Παναγιώτη!
Όπως λέει και η efsyn.gr, το καινούργιο στοιχείο που…ζούμε τις τελευταίες μέρες πίσω από τον ανταγωνισμό δύο πανίσχυρων αθλητικών ομίλων είναι ότι αυτή τη φορά συγκρούονται μέχρις εσχάτων δύο πραγματικοί ολιγάρχες, δύο επιχειρηματίες δηλαδή που η δραστηριότητά τους εκτείνεται πολύ πέραν του ποδοσφαίρου, με βλέψεις σε οικονομικά μονοπωλιακούς τομείς, αλλά και με απαιτήσεις οργανωμένης πολιτικής επιρροής.
.»Αυτή τη φορά, βρισκόμαστε μπροστά στο φαινόμενο να έρχονται σε σύγκρουση δύο μεγαλοεπιχειρηματίες με όρους που δεν θυμίζουν ευρωπαϊκή χώρα, ενώ η κυβέρνηση εμφανίζεται αδύναμη να διαχειριστεί τη σύγκρουση επιβάλλοντας τη νομιμότητα.
Παρένθεση πατριώτη: δες τι σημαίνει το λήμμα «σύγκρουση με όρους που δεν θυμίζουν ευρωπαϊκή χώρα» να μάθουμε κι εμείς η υπόλοιπη σε ποια Ήπειρο μας έχουν μετακομίσει ο Μαρινάκης, με τον Σαββίδη… στη Νότια Αμερική; Στη Κασπία θάλασσα; Ψηλά στη Μογγολία; Ή δίπλα απ’ Νογκάλες και το Μοντερέι στο Μεξικό…
.»Ο ένας ολιγάρχης κατηγορείται ότι παρακάμπτοντας τους κανόνες του παιχνιδιού αποκτά τον έλεγχο δεύτερης ομάδας, με τρόπο που μπορεί εύκολα να αποκαλυφθεί. Ο δεύτερος, υπόδικος για άλλα ζητήματα, φροντίζει να χρησιμοποιηθεί η επιρροή του στην κυβέρνηση, για να οριστούν στην αρμόδια επιτροπή τα πρόσωπα που θα επιβάλουν την ανώτερη ποινή στον παραβάτη και θα του εξασφαλίσουν την επικράτηση.
.»Αλλά ο πρώτος δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Απειλεί να ξεσηκώσει τη Βόρεια Ελλάδα για την αδικία. Και ο δεύτερος δεν μένει άπραγος: ετοιμάζει την αντεπίθεση της Νότιας Ελλάδας.
.»Αυτό που παλιότερα ονομαζόταν «διαπλοκή» υπέκρυπτε ιδιαίτερες σχέσεις της πολιτικής με την οικονομική εξουσία. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι κάτι πολύ χειρότερο. Η οικονομική εξουσία έχει αυτονομηθεί και διεκδικεί να επιβάλει τον δικό της νόμο στην πολιτική εξουσία. Αυτός που κινδυνεύει δεν είναι ο ΠΑΟΚ ή ο Ολυμπιακός. Είναι η δημοκρατία…» λέει η efsyn.gr!
Και ποιόν καλεί η efsyn.gr, να υπερασπιστεί τη δημοκρατία; Τη σημερινή Ν.Δ.; καλά κρασιά… αν ο Τσίπρας με το Μακεδονικό, έφτανε μέχρι Λάρισα και Κοζάνη, τον Κυριάκο, αν χάσει το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ, δεν τον βλέπω παραπάνω απ’ τη Λαμία… αν, χάσει ο Ολυμπιακός, μάλλον θα πηγαίνει στη Κρήτη, απ’ το λιμάνι της Πάτρας…
Χαλίκι…
Λοιπόν, επανήλθε η κανονικότητα… Με 156 ψήφους υπέρ, έναντι 90 κατά επί συνόλου 246 παρόντων πέρασε η επίμαχη τροπολογία με την οποία προσδιορίζονται οι ποινές των ΠΑΕ σε περίπτωση πολυϊδιοκτησίας. Την τροπολογία στήριξαν οι βουλευτές της ΝΔ, ενώ κατά ψήφισαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, η Κ.Ο. του οποίου υπέβαλλε και το αίτημα της ονομαστικής ψηφοφορίας. Κατά ψήφισαν τελικά οι βουλευτές της Ελληνικής Λύσης
Ναι, πατριώτη, επανήλθε η κανονικότητα… Ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, απουσίαζε επιδεικτικά από την ψηφοφορία της τροπολογίας και δεν έστειλε επιστολή για την πρόθεση ψήφου… νάτος πετιέται και μάλλον ο Κυριάκος θα είναι ο τρίτος Μητσοτάκης που ο Σαμαράς θα προσπαθήσει να κάνει ότι με τον Κώστα και τη Ντόρα…
Χαλίκι στο δερμάτινο παπούτσι του Κυριάκου, ο Αντώνης…
Από την ψήφιση της τροπολογίας απείχαν οι βουλευτές του Κινήματος Αλλαγής, του ΚΚΕ και του ΜέΡΑ25. Ωραία… να ντυθούν κυανόκρανοι και να παρουσιαστούν για σκοπιά στα Καμμένα Βούρλα!
Πυξίδα
Όσο περνά ο καιρός, υπάρχουν στη καθημερινότητα, φαινόμενα που ο απλός πολίτης μπορεί να τα παρατηρήσει και να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα για πρόσωπα και πράγματα, συμπεράσματα που οδηγούν τα βήματά του στην πολιτική εκτίμηση γεγονότων, ώστε να πράξει και αναλόγως, όταν έλθει η ώρα…
Ένα από αυτά, ήταν και η στάση που κράτησε η επιλεγμένη από τον ΣΥΡΙΖΑ υποψήφια Δήμαρχος Αρταίων στον Σύνδεσμο Ύδρευσης… μια στάση που δεν συνάδει με τον χώρο στον οποίο (υποτίθεται) κινείται και ο οποίος την τίμησε με την τοποθέτησή της ως επικεφαλής συνδυασμού στον μεγάλο δήμο Αρταίων…
Βέβαια, σήμερα, τα στελέχη του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ, διατείνονται πως οι σχέσεις της υποψήφιας Δημάρχου Αρταίων, είχαν διαρραγεί το μοιραίο βράδυ της πρώτης Κυριακής, όταν συνέβησαν τα απαράδεκτα επεισόδια στο εκλογικό κέντρο, ενώπιον μάλιστα της Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, έστω κι αν «δεν την αφορούσαν»… οι χαρακτήρες φάνηκαν, οι μάσκες έπεσαν…
Σήμερα όμως φαίνονται καθαρά οι πράξεις και οι παραλείψεις της τοπικής Αριστερής κομματικής νομενκλατούρας, που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ για μια ακόμη φορά, χωρίς πολιτική εκπροσώπηση στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αρταίων…
Ο «αριστερός» λόγος, λείπει από τα έδρανα του Δημοτικού Συμβουλίου… θα μου πεις, μα υπάρχει η ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ και η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ… ναι, αλλά εκφράζουν μειοψηφικές απόψεις που δεν επικυρώθηκαν με σοβαρά ποσοστά στις δημοτικές εκλογές… Από το Δημοτικό Συμβούλιο λείπει ο «αριστερός» λόγος του ΣΥΡΙΖΑ, που επί χρόνια δημιουργούσε θέματα στο Δημοτικό Συμβούλιο Αρταίων…
Λείπει δηλαδή η πολιτική πυξίδα, που θα καθοδηγεί τις σκέψεις των δημοτών…
Άμπωτις
Λείπει όμως και ο «κεντροαριστερός» λόγος…. Δεν είναι που η επικεφαλής της ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ δεν μπορεί να εκφράζει τον ΣΥΡΙΖΑ… είναι που και ο επικεφαλής της παράταξης ΓΕΦΥΡΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, Ιωάννης Παπαλέξης που πήρε «χρίσμα» απ’ το ΚΙΝΑΛ, ουδέποτε έκανε αναφορά, ουδέποτε εξέφρασε έστω στα μεγάλα διακυβεύματα ούτε ΠΑΣΟΚική, ούτε ΚΙΝΑΛίσια άποψη…
Οι απόψεις που εκφράζουν οι δύο επικεφαλής των παρατάξεων που κινούνται στο χώρο της ευρύτερης κεντροαριστεράς, συνήθως είναι «απολιτικ», «προσωπικές», πρόχειρες, πόρρω απέχουσες από την καθημερινή διαχείριση ενός μεγάλου Δήμου…
Κατ’ αυτό τον τρόπο, οι δημότες καλούνται να επιλέγουν απόψεις «καλών ανθρώπων», οι συγκρίσεις δεν γίνονται στις θέσεις, αλλά στις εντυπώσεις… επιλέγουν κι εκείνοι, όταν έρχεται η ώρα, τον καλύτερο… δεξιό υποψήφιο δήμαρχο…
Ναι, αλλά, κάπως έτσι ο κόσμος αποτραβιέται απ’ τα κοινά… έρχεται η πτώση της στάθμης των υδάτων (τράβηγμα των νερών)… η λεγόμενη άμπωτις… και ο ΣΥΡΙΖΑ, το δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις βρίσκεται σε φάση… άμπωτις!
Συμμαχίες…
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό τον καιρό, που οι πολίτες αγωνιούν, που τα οικονομικά μάλλον δεν πάνε καλά, που το προσφυγικό τρομάζει και ο Ερντογάν φοβίζει, βρίσκεται σε φάση… εσωστρέφειας, όπως λένε όταν τα κομματικά στελέχη πλακώνονται μεταξύ τους για την εσωκομματική μοιρασιά της κομματικής εξουσίας…
Το δε εγχείρημα, της λεγόμενης διεύρυνσης δεν φαίνεται να πάει καλά… τα μηνύματα στην Ήπειρο δείχνουν αυτή την «πολιτική άμπωτη» να αδειάζει τα ακροατήρια των στελεχών του, όσων δηλαδή θέλουν διεύρυνση, επειδή υπάρχουν και μπόλικοι που δεν θέλουν…
Το νέο σύνθημα όσων θέλουν «κλειστό σύστημα» στο ΣΥΡΙΖΑ, είναι «ναι στη ποιότητα, όχι στη ποσότητα»… προφανώς εννοούν, ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με 3%, είναι η ποιότητα και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με 32% είναι η ποσότητα…
Ποια ποιότητα… τα ψηφαλάκια των αντιδεξιών θέλουν… αλλά και οι αντιδεξιοί, θέλουν κι εκείνοι, να βλέπουν δικούς τους εκπροσώπους στα λεγόμενα «όργανα»… το μάθημα με τη δημοτική ομάδα στο δήμο Αρταίων, που δεν βρίσκεται ούτε ένας «ορίτζιναλ» ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον δεν τους έγινε μάθημα…
«Ο χορός των αποτυχημένων δεν οδηγεί πουθενά» έγραψε προχτές ο Γ. Λακόπουλος… «Εφτά μήνες μετά τις εκλογές η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ χωλαίνει. Η ανανέωση ως βασική της προϋπόθεση, εξελίσσεται σε αναπαλαίωση. Καμένες λάμπες άλλων περιόδων προσπαθούν να ηλεκτροδοτηθούν από τη σύνδεσή τους με το αστέρι του Αλέξη Τσίπρα. Παλιά μας τέχνη κόσκινο» λέει…
Και συνεχίζει: «Η πολιτική είναι σκληρή. Ό,τι δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ύπαρξη του μπαίνει στο περιθώριο. Όποιος δεν μπορεί να υποστηρίξει τη διαύγεια της προηγουμένης διαδρομής του, χάνει το τρένο της σημερινής παρουσίας του. (…)
Ψιλά γράμματα
Στον μετεκλογικό ΣΥΡΙΖΑ -αν προτίθεται να διαμορφώσει όρους επιστροφής του στην κυβέρνηση- αυτά δεν μπορεί να είναι ψιλά γράμματα. Ο χορός των αποτυχημένων με τη σκιά τους, δεν οδηγεί σε κόμματα εξουσίας», συνεχίζει ο Λακόπουλος…
«Προσωπικότητες του δημοκρατικού χώρου δεν θα πλησιάσουν ποτέ τον ΣΥΡΙΖΑ -παρότι αποδέχονται τον Τσίπρα ως ηγέτη- όσο τα «λιμά» και οι αμφιλεγόμενοι άλλων εποχών παίρνουν ρόλους. Όσοι πρωταγωνιστήσουν στην πορεία προς τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ και την επιστροφή στην κυβέρνηση, πρέπει να συνδυάζουν τη «φρεσκαδούρα» , με το άψογο παρελθόν. Η πολιτική πρέπει να έχει πρόσωπο. Γι’ αυτό πολιτική χωρίς πρόσωπα με αποδοχή και απήχηση δεν έχει προοπτική» λέει ο Λακόπουλος.
Εντάξει… ο Λακόπουλος, έχει ένα πάθος με τον Τσίπρα… Όμως οι παλιοί ΣΥΡΙΖΑίοι, όσοι ξέμειναν μετά το ξεσκαρτάρισμα του 2015, νομίζουν πως ο κόσμος, μη έχοντας «που την κεφαλή κλίναι» σε πολιτικό επίπεδο, αναγκαστικά θα ψηφίσουν Τσίπρα, άρα θα ψηφίσουν τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο εκείνοι έχουν το πάνω χέρι…
Χα… τέτοιους υπολογισμούς έκαναν και οι ΠΑΣΟΚοι το 2011 και το 2012, ψηφίζοντας ότι τρελό νόμο τους έστελνε η Μέρκελ… και τον Ιούνιο του 2012, είδαν τα (πολιτικά) ραδίκια ανάποδα… και μετά από 7 χρόνια πολιτικών ανακατατάξεων, μετά από μια 5ετία διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζουν να τα βλέπουν…
Γιατί, οέο;