Κουβεντιάζοντας με την Ελένη Τσαλδίρη- Τα πέπλα των Αγγέλων

Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου

Ερ.: Ποια είναι τα Πέπλα των Αγγέλων και πως φτάσατε σ’ αυτή τη σύλληψη.
Απ.: Θεωρώ ως πέπλα των Αγγέλων την ψυχική ύφανση μέσα σε κάθε άνθρωπο.
Ο καθένας από εμάς σύμφωνα με τις ψυχικές και νοητικές του προσλαμβάνουσες «πλέκει» το δικό του πέπλο μέσα στο ταξίδι της ζωής του.
Χαρακτηριστικά αναφέρω .. «Άλλος διάλεγε κάτι ευκολοφόρετο και απλό, άλλος αραχνούφαντο και πλουμιστό. Όλοι εύρισκαν αυτό που έψαχναν αργά ή γρήγορα.»
Η διαδρομή που κάνει ο καθένας μας με τον εαυτό του είναι διαφορετική.Το πόσο τρέφει και διατηρεί μέσα του ο κάθε άνθρωπος την αλήθεια, την αγάπη και την αρμονία είναι επίσης πολύ προσωπικό και δεν υπάρχει καμία συνταγή.

Συγκεκριμένα στο βιβλίο αναφέρω…. «Όμως οι ίνες, που απ’ αυτές ήταν φτιαγμένα τα Πέπλα, ήταν πολύ ευαίσθητες. Έτσι, χωρίς καλά- καλά να το καταλαβαίνουν, τα Πέπλα ξηλώνονταν και οι άνθρωποι έμεναν εκτεθειμένοι στο κρύο και την υγρασία της νύχτας.» Η «Τέχνη» της ψυχικής μας ηρεμίας είναι μέριμνα και ευθύνη τους καθενός, δεν μας χαρίζεται και χρήζει συνεχόμενης επαγρύπνησης .
Έφτασα σ’ αυτήν την αραχνούφαντη σύλληψη, επειδή το Πέπλο λειτουργεί σαν αίνιγμα για τους μεγάλους και σαν υπαινιγμός για τους μικρούς.
« Τα πολύχρωμα Πέπλα αναδιπλώνονταν και έντυναν τα παιδιά.
Ομορφαίνοντας το μυαλό και την ψυχή τους με ανεμελιά.»

Ερ.: Ποιά είναι η λειτουργία ενός τέτοιου παραμυθιού στα παιδιά και όχι μόνο μιας και δε νομίζω πως το κοινό του είναι μόνο παιδιά;

Απ.: Η γλώσσα του παραμυθιού γίνεται πάντα αποδεκτή από το παιδί, γιατί είναι δική του, και από τους μεγάλους γιατί περιέχεται στις τρυφερότερες και απώτερες διαστάσεις και αναμνήσεις του.
Για μένα το Δάσος που ζει ο Μόνος, ο ήρωας της ιστορίας μου, είναι όλος ο πλούτος που μαζεύουμε από την παιδική μας ηλικία και συνεχίζουμε να τον αυγατίζουμε μέρα με τη μέρα στην ενήλικη ζωή μας.Τα παραμύθια, οι όμορφες εικόνες, οι εμπειρίες, οι συγκινήσεις, τα όνειρα, η φαντασία, οι διηγήσεις, τα ταξίδια, η Τέχνη, η Ομορφιά είναι όλα αυτά που αποκτάμε μέσα από την περιπλάνηση μας στα Ηλιόλουστα μονοπάτια του «Δάσους» της Ζωής μας.

…….« Το δάσος διέσχιζαν οι άνθρωποι, καθώς η μέρα ξεκινούσε. Πήγαιναν στις δουλειές τους. Οι μεγάλοι ήταν ή βιαστικοί και λιγομίλητοι ή χαμογελαστοί και νωχελικοί. Ενώ τα παιδιά περνούσαν το πυκνόφυτο δάσος με γέλια. Όσο για τους γεροντότερους, εκείνοι κουβαλούσαν μαζί τους όλων των ειδών τις αναμνήσεις.»
Το βιβλίο αυτό απευθύνεται στους αναγνώστες από 9-99 ετών. Έχει πάρα πολλούς συμβολισμούς και μπορεί κανείς να κάνει πολλές αναγνώσεις πάνω στο κείμενο προσκομίζοντας κάθε φορά καινούργια συναισθήματα και αλήθειες.
Αφήνω σε σας (μικρούς και μεγάλους) να διαβάσετε τα Πέπλα των Αγγέλων. Να νιώσετε την χαρά της ανακάλυψης και την συγκίνηση που δημιουργούν οι εικόνες μέσω των πανανθρώπινων αρχέτυπων των Συλλογικού Ασυνείδητου.

Ερ.: Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι η έκδοση ενός βιβλίου και η διακίνηση του σε μια τέτοια εποχή;

Απ.: Στην εποχή μας που ο λόγος γίνεται κυρίως ηλεκτρονικός, όταν επιχειρείται η έντυπη διάδοση του συναντά αναμφισβήτητες δυσκολίες. Εκτός από αυτό, όσο το βιβλίο είναι ευαίσθητο τόσο έρχεται σε σύγκρουση με μια εποχή που θεωρεί την έλλειψήευαισθησίας ως επαινούμενο ρεαλισμό.
Ιδιαίτερα σε μια εποχή πανδημίας και συνεχόμενου εγκλεισμού με κλειστά βιβλιοπωλεία και βιβλιοθήκες τα πράγματα είναι και καλά και κακά. Θέλω να πιστεύω ότι γίνεται ένας πιο ενδελεχής έλεγχος του τί θα εκδοθεί αφού είναι δύσκολη η διακίνηση και κατά συνέπεια η παραγωγή του βιβλίου.

Προσωπικά θεωρώ ότι το βιβλίο και δει το Παιδικό, πρέπει να έχει κάτι σημαντικό να μεταφέρει και αυτό δεν είναι κατ΄ανάγκη το να διδάξει. Η άκριτη παραγωγή βιβλίων με ελαφρά τη καρδία δεν νομίζω ότι βοηθά κανέναν, πόσο μάλλον τα παιδιά. Όμως στις μέρες μας, αυτό είναι απόρροια μιας γενικότερης ευκολίας του να μιλάμε χωρίς να σκεφτόμαστε οπότε και να γράφουμε χωρίς να έχουμε ουσιαστικά να πούμε τίποτα.

Ερ.: Ποια είναι η δική σας άποψη για την μετάνοια και την καλοσύνη των ανθρώπων και πώς μπορούν να την κατανοήσουν τα παιδιά;

Απ.: Η μετάνοια και η συνεπακόλουθη καλοσύνη δρα τόσο στους μεγάλους, όσο και στα παιδιά σαν κάθαρση. Η διαφορά ανάμεσα στους μεγάλους και στα παιδιά είναι ότι τα παιδιά την νιώθουν ενώ οι μεγάλοι την αναλύουν λογικά.
Στο βιβλίο γράφω για τον Μόνο…« ακουμπούσε τα δέντρα του Δάσους της Μετάνοιας κι εκείνα δάκρυζαν, δάκρυα χρυσά. Τα δάκρυα αυτά τα συγκρατούσαν τα δέντρα από τις μετάνοιες των ανθρώπων, που ζητούσαν συγχώρεση από το Θεό.»

Στην Κίνα ένα παλιό έθιμο θέλει τους ανθρώπους να εξομολογούνται και να ζητούν συγχώρεση από το θείο πνεύμα των δέντρων. Η φύση για κείνους εξαγνίζει και λυτρώνει.
Η λέξη συγνώμη είναι λέξη σημαντική και με ανυπολόγιστη βαρύτητα για κείνον που συνειδητά αποφασίζει να την νιώσει. Τα παιδιά δεν μπορούν να βιώσουν την διαδικασία της μετάνοιας μέσα από την εξομολόγηση. Ωστόσο είναι μέσα στο δικό τους παιχνίδι, στην δική τους κοσμοθεωρία, να συγχωρούν, να αποδέχονται, να «μαλακώνουν» μπροστά στο λάθος.
Στο κομμάτι αυτό θα μπορούσαμε να διδαχθούμε πολλά από τα παιδιά.Να αφήσουμε πίσω τον εγωισμό μας και ανάλαφροι να ζήσουμε την συγκλονιστική ομορφιά της Καλοσύνης.

Ε. Τα.: Κατερίνα μου σ’ ευχαριστώ θερμά για την κουβέντα μας, μια
που κάθε φορά ανακαλύπτω κι εγώ η ίδια, καινούργια, κρυμμένα μυστικά για τα Πέπλα των Αγγέλων.

Με εκτίμηση
Ελένη Τσαλδίρη
Συγγραφέας/Εικονογράφος

Καταγωγή : Χαλκίδα

Σπουδές: ΖωγραφικήστηνΑκαδημίαΚαλώνΤεχνώντηςΒενετίας. Καθηγ. Emilio
Vedova.
Β’ Εργαστήριο Χαρακτικής της Α.Σ.Κ.Τ. Καθηγ. Μ. Αρφαράς, Β. Τσαλαματά.

Μεταπτυχιακό: Εικονογράφηση Παιδικών Βιβλίων, CambridgeSchoolofArts, Αγγλία. Καθηγ. MartinSalisbury.

Υποτροφία: Ι.Κ.Υ , Υποτροφία Χαρακτικής Εξωτερικού, 2008-20010

Συγγραφή και εικονογράφηση:

Σειρά Ελλήνων Καλλιτεχνών με τίτλο : Το Φανταστικό θέατρο παρουσιάζει: Τον Δ. Μυταρά και τα χρωματικά ζευγαράκια, τον Γ. Μόραλη και το μυστικό παιχνίδι των σχημάτων, τον Κ. Τσόκλη και το αλλόκοτο μπέρδεμα, 2011. Εκδόσεις Λιβάνη
Τρία βιβλία για το χρώμα : Το πράσινο πάρτι, Η κόκκινη σούπα, Το μπλε σύννεφο, 2013.Εκδόσεις Λιβάνη.Η σειρά με τους Έλληνες καλλιτέχνες έφτασε στις βραχείες λίστες ως καλύτερα βιβλία γνώσεων από τον Κύκλο Παιδικού Βιβλίου(Ibby) και τα Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία για το 2011 και 2012.

Το 2017 εκδόθηκε το Εικονογραφημένο παραμύθι μου Η Μεγάλη Νίκη της Ζωής από τις εκδόσεις Σαΐτη και είναι μια προσφορά στο Ελπίδα, Σύλλογος Φίλων Παιδιών με Καρκίνο. Το Δεκέμβριο του 2020 εκδόθηκαν Τα Πέπλα των Αγγέλων, Εκδόσεις Ι. Σιδέρη. Ένα εικαστικό/Φιλοσοφικό ποίημα για όλες τις ηλικίες. Με τις εικόνες μου συμμετέχω σε Συλλογικά έργα της Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά.
Εργάζομαι στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και σε Εργαστήρια Δημιουργικής Απασχόλησης για Παιδιά από το 1997. Σημαντική η δεκαετή συνεργασία μου με το Εργαστήρι Τέχνης Χαλκίδας και την Ζουζού Μυταρά. Από το 2004 διδάσκω στα Αρσάκεια Δημοτικά Σχολεία.