Μαρία Μάργαρη : Με γοητεύει το θέατρο- Η σκηνή, η μυρωδιά του

Συνέντευξη στο Full–time.gr, στην Κατερίνα Γρυλλάκη έδωσε η Αρτινή ηθοποιός Μαρία Μάργαρη για το έργο GroupTherapy.

ΕΡΩΤ.: πείτε μας με ποια θέματα θα καταπιαστούμε , στο θέατρο Αυλαία
ΑΠΑΝΤ.: Τα θέματα που θα καταπιαστούμε είναι αρκετά, όρεξη και αντοχή να έχει ο θεατής να τα παρακολουθήσει! Καταρχάς πυρήνας όλου του έργου είναι ο περιβόητος κορωνοϊός και τα 2 λοκ ντάουν που ζήσαμε με ό,τι επέφερε στις ζωές μας. Μέσα σε μία ώρα λοιπόν η ηρωίδα καταφέρνει και συζητά για θέματα όπως η αστυνομοκρατία που κυριαρχεί , τα εργασιακά, ο έρωτας στα χρόνια του κορωνοιού με την εισβολή των dating apps στη ζωή μας. Τις φιλικές σχέσεις που αλλάζουν μορφή με το πέρασμα των χρόνων και τι σημαίνει να είσαι σινγκλ στη σημερινή εποχή όπου βομβαρδίζεσαι με πληροφορίες για κατάψυξη ωαρίων κλπ ενώ καλά καλά δεν μπορείς να πληρώσεις το ρεύμα. Για τα παιδικά τραύματα που φέρουμε . Και φυσικά για την αέναη μάχη με την πατριαρχία, όπου οι περισσότερες κοπέλες ,της γενιάς μου τουλάχιστον, μεγαλώσαμε συνηθίζοντας να περπατάμε φοβισμένες στο δρόμο κρατώντας στο ένα χέρι το κινητό και στο άλλο το κλειδί του σπιτιού μας για προστασία.

ΕΡΩΤ.: Πως ήρθε αυτή η ιδέα;
ΑΠΑΝΤ.: Η ιδέα ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του λοκ ντάουν. Είχα ξεκινήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής και έψαχνα να βρω έναν τρόπο να εκφραστώ. Μουσική δεν παίζω, με τα χειρωνακτικά μαύρα μεσάνυχτα και πόσο να χορέψει κανείς σπίτι του!… Το γράψιμο αποδείχτηκε σωτήριο και λυτρωτικό. Συνδυάζοντας το δε με τη μανία που έχω να διηγούμαι ιστορίες , το Γκρουπ Θέραπι ήρθε και κούμπωσε.

ΕΡΩΤ.: την ώρα της παράστασης το κοινό συμμετέχει;
ΑΠΑΝΤ.: Μέχρι στιγμής το κοινό έχει αντιδράσει πολύ ζεστά. Γελάει, φαίνεται να ταυτίζεται σε αρκετά σημεία και όποιος είναι και αρκετά τολμηρός απαντά σε ερωτήσεις που του κάνω και πιάνουμε κουβεντούλα…. Ωστόσο δεν θα ξεχάσω μια κοπέλα που με ενθάρρυνε μέσα από το κοινό όταν αναφερόμουν σε ένα περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης που υπέστη η ηρωίδα… Μου φώναζε πως με καταλαβαίνει, πως έχει περάσει και αυτή το ίδιο. Ήταν η στιγμή που ένιωσα ότι όντως σπάει ο 4ος τοίχος και γινόμαστε πραγματικά μια ομάδα με το κοινό.

ΕΡΩΤ.: Αναλάβατε και την σκηνοθεσία, πόσο δύσκολο ήταν αυτό;
ΑΠΑΝΤ.: Να είναι καλά οι φίλοι μου θα πω…..!!!!! Είναι πολύ δύσκολο να σκηνοθετήσεις τον εαυτό σου, δεν έχεις εικόνα τι συμβαίνει στη σκηνή, παρά μόνο αυτό που νιώθεις….Και ειδικά εάν δεν είσαι σκηνοθέτης, όπως εγώ. Ωστόσο η παράσταση είναι δομημένη έτσι που ενώ δεν θα δείτε κάποια σκηνοθετική άποψη ή αυθεντία, έχει τοποθετηθεί σε ένα χώρο ομαδικής ψυχοθεραπείας. Άρα εγώ και η καρέκλα μου είμαστε αρκετές…. Έχει άλλωστε και στοιχεία σταντ απ οπότε όλη η κατάσταση επιτρέπει μια λιτότητα…

ΕΡΩΤ.: Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι για να ανέβει μια θεατρική παράσταση;
ΑΠΑΝΤ.: Τα χρήματα. Ξεκάθαρα για μένα είναι πρώτα αυτό. Και ταλαντούχοι άνθρωποι υπάρχουν , με όρεξη , όραμα και ωραίες δουλειές μπορούν να γίνουν. Αλλά εάν δεν υπάρχει χρηματοδότηση από πίσω πόσες τζάμπα πρόβες να κάνεις , πόσες τζάμπα παραστάσεις. Και να πρέπει να κάνεις άλλες δουλειές για να συντηρηθείς… Δυστυχώς ο πολιτισμός στην Ελλάδα είναι ξεχασμένος παράγοντας από τους κρατικούς φορείς και τα επαγγέλματα των καλλιτεχνών αντιμετωπίζονται σαν χόμπι….

ΕΡΩΤ.: Έχετε ασχοληθεί με χορό, Θέατρο, και τώρα με δικές σας παραστάσεις, Τι σας γοητεύει σε αυτή τη δουλειά;
ΑΠΑΝΤ.: Ανέκαθεν μου άρεσε η δημιουργία. Από μικρό παιδί θυμάμαι ότι κατέγραφα τις ιστορίες που άκουγα και μου έκαναν ένα κλικ και μετά μάζευα τους φίλους μου στο σχολείο, στη γειτονιά, στις καλοκαιρινές μου διακοπές και τις κάναμε παράσταση. Έγραφα το κείμενο με τα ορνιθοσκαλίσματα μου, τα μισά δεν τα καταλάβαιναν και αυτοσχεδίαζαν-θύμωνα εγώ(!) και έπειτα τους σκηνοθετούσα. Για μένα κρατούσα πάντα ένα μικρό ρολάκι. Κατά τη διάρκεια της δημιουργίας πιστεύω πως μπορεί να νοιώσει κάποιος σαν ένας μικρός θεός, δημιουργώντας μια άλλη πραγματικότητα, ένα παράλληλο σύμπαν.

ΕΡΩΤ.: Τι σας αρέσει πιο πολύ, το θέατρο , ο κινηματογράφος ή σκέφτεστε να συνεχίσετε την σκηνοθεσία;
ΑΠΑΝΤ.: Με γοητεύει το θέατρο . Η σκηνή, η μυρωδιά του. Είτε σαν μέλος θεατρικής είτε χορευτικής παράστασης. Με τον κινηματογράφο, αν εξαιρέσουμε ένα μικρό πέρασμα σε μια ταινία, δεν έχω ασχοληθεί δυστυχώς οπότε δεν γνωρίζω αν έχει την ίδια μαγεία.

ΕΡΩΤ.: Ποιον /α ‘εχετε ως ίνδαλμα;
ΑΠΑΝΤ.: Ινδάλματα πια δεν έχω. Όταν ήμουν μικρή είχα λατρεία με τη Ζωρζ Σαρή που ξεκίνησε ως ηθοποιός και κατέληξε συγγραφέας. Και τη Λαμπέτη. Θαυμάζω απεριόριστα τη δουλειά της Phoebe Waller-Bridge αλλά γενικά με εξιτάρουν οι ιστορίες απλών ανθρώπων που ζήσαν τη ζωή τους με ένταση , όραμα και πάθος ενάντιο σε όποιο κατεστημένο.

ΕΡΩΤ.: Με ποιον /α θα θέλατε να δουλέψετε;
ΑΠΑΝΤ.: Με πολλούς. Με πάρα πολλούς…. Έχουμε τόσους ταλαντούχους καλλιτέχνες που η λίστα θα είναι μακρά και μεγάλη. Ελένη Σκότη , Σοφία Πάσχου, και πολλοί ακόμα….Με τον Λεωνίδα Παπαδόπουλο που συνεργαστήκαμε για πρώτη φορά φέτος στην παράσταση Pass Port και με καθήλωσε πραγματικά ο τρόπος δουλειάς και η ευγένεια του.
Κυρίως με ενδιαφέρει να δουλεύω με ανθρώπους ωραίους, καλούς, με μεράκι και σεβασμό όπου κουβαλούν μέσα τους την έννοια της ομάδας.

ΕΡΩΤ.: Τα επόμενα σχέδια σας;
ΑΠΑΝΤ.: Αυτή τη στιγμή έχουν ξεκινήσει 3 παραστάσεις στις οποίες με τον τρόπο μου συμμετέχω . Τα επόμενα πσκ του Νοέμβρη παίζεται η παράσταση Pass Port στο θέατρο Αργώ σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Παπαδόπουλου όπου είχα τη χαρά και την τιμή να επιμεληθώ την κίνηση των ηθοποιών. Τις Κυριακές του Νοέμβρη παίζεται η χοροθεατρική παράσταση Γέρμα, στο θέατρο Ρόες, από την dancecompanymazi όπου και αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη δραματουργική και χορογραφική μου απόπειρα και φυσικά το Γκρουπ Θέραπι όπου εκεί τα κάνω όλα και συμφέρω…!!!γράφω, παίζω , σκηνοθετώ…. Όπως καταλαβαίνεται μέχρι να τελειώσει ο μήνας το μυαλό μου είναι σε αυτές τις 3 παραστάσεις. Θα υπάρξει και συνέχεια, ίσως ένα έργο παιδικό, μια συνέχεια του Γκρουπ Θέραπι, με ενδιαφέρει πολύ να κάνω κάτι για τον πόλεμο που συμβαίνει αυτή τη στιγμή… Αλλά όπως είπα και πριν είναι νωρίς ακόμα.

ΕΡΩΤ.: Κλείνοντας γράψτε μας μια ατάκα που σας έμεινε από το έργο σας….
ΑΠΑΝΤ.: Παραθέτω νέο ορισμό. Στομουνισμός. Η ικανότητα μιας γυναίκας/θηλυκότητας να αδιαφορεί πλήρως για τις γνώμες των άλλων και τα κοινωνικά πρέπει , που της επιβάλλονται λόγω φύλλου. ( ε μα… αρκετά πια με τον σταρχιδισμό!)

ΕΡΩΤ.: Μπορείτε να συμπληρώσετε ότι άλλο θέλετε
ΑΠΑΝΤ.: Η παράσταση αυτή δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς τη συμβολή των φίλων μου. Τους ευχαριστώ τρελά για το μπουστάρισμα, το σαπορτάρισμα και άλλα πολλά τέτοια ξενόφερτα. Τους ευχαριστώ για τις ιστορίες τους που μου τις δάνεισαν απλόχερα. Και ευχαριστώ τον Γιώργο για τη συμβολή στη μουσική επιμέλεια, τη Μάρη που όχι μόνο δάνεισε τη φωνή της στον ψυχολόγο της παράστασης αλλά υπήρξε και η δική μου ψυχολόγος κατά τη διάρκεια που έγραφα το έργο, την υπέροχη Αουρόρα που προσδίδει άλλη νότα στην παράσταση και φυσικά την Εύη Χαμπλά που πέρα από την κίνηση την οποία επιμελείται στο Γκρουπ Θέραπι κάνει τα πάντα για να γίνει μια παράσταση παρουσιάσιμη στο κοινό.

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Μαρία Μάργαρη, κόρη του Νίκου και της Έλενας Μάργαρη γεννήθηκε στη Μόσχα. Είναι απόφοιτη του τμήματος Ιστορίας – Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Συνέχισε με σπουδές στην Παιδαγωγική του Χορού (Αγγλικό σύστημα, ISTD) και είναι απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης «Μοντέρνοι Καιροί». Έχει παρακολουθήσει πλήθος σεμιναρίων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό (Place, Broadway Dance Center κλπ) από καταξιωμένους χορευτές – χορογράφους, καθώς και Σεμινάρια Υποκριτικής και Σκηνοθεσίας με την Ελένη Σκότη, Δημήτρη Καταλειφό , Κωνσταντίνο Παπακωνσταντίνου και άλλους. Έχει εργαστεί ως χορεύτρια – ηθοποιός σε θεατρικές παραστάσεις και στην Τηλεόραση, έχει διδάξει κίνηση στη Δραματική Σχολή Ίασμος και έχει συμμετάσχει σε διάφορα Φεστιβάλ Χορού (Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Θέατρο Βράχων, Τρένο στο Ρουφ, Rabbithole, Επί Κολωνώ κ. α). Διδάσκει χορό στον δήμο Περιστερίου και σε σχολές χορού της Αθήνας. Το 2019 συμμετείχε στο off off Athens festival του θεάτρου Επί Κολωνώ με το έργο «Ένα δέντρο για τον Αντρέι » σε κείμενο και σκηνοθεσία της ίδιας. Το 2021 συμμετείχε ως διαγωνιζόμενη συγγραφέας στο 4ο φεστιβάλ θεατρικού μονολόγου , Θέατρο Παραμυθίας , κερδίζοντας το πρώτο βραβείο με την παράσταση Γκρουπ Θέραπυ. Το 2021 βγήκε πέμπτη στον διαγωνισμό διηγήματος του itravel poetry με το διήγημα της « το καφενείο του Βρούτση» Από το 2020 φοιτά στο Μεταπτυχιακό των θεατρικών σπουδών «Ελληνικό και Παγκόσμιο Θέατρο – Από την δραματουργία στην παράσταση», παρακολουθεί μαθήματα Δημιουργικής Γραφής με την Αλεξάνδρα Κ. και βρίσκεται στο 2ο έτος της σχολής ξεναγών Αθήνας. Είναι μέλος της ομάδας σύγχρονου χορού lifeforms dance company και χορογράφος της νεοσύστατης ομάδας χορού dancecompanymazi.