Μουσείο Άλατος

Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου

Δύο τεράστιες Αλυκές η Άσπρη Αλυκή με έκταση 12.500 στρέμματα και η Αλυκή της Τουρλίδας με έκταση 1750 στρέμματα δημιουργούν ένα απόκοσμο ονειρικό τοπίο στην περιοχή της Ιεράς πόλης Μεσολογγίου. Aκριβώς εκεί σ΄ αυτές τις Αλυκές στεγάστηκε το θεματικό μουσείο Άλατος, εκεί που ακριβώς ήταν πριν από χρόνια, από το 1930 το κτίριο όπου έμεναν οι επεξεργαστές του αλατιού. Θάλασσα και ουρανός, γραμμές επίπεδες ενωμένες με τα σύννεφα, τον ουρανό, τον αέρα γεννούν το αλάτι. Το αλάτι της γης, που ταξιδεύει σε κάθε σημείο της γης, που κυλά μέσα μας, εγγεγραμμένο στο γενετικό μας κώδικα. Από τα δάκρυά μας έως και τον ιδρώτα μας. Ένα αγαθό που παλιά το βάρος του κόστιζε όσο και ο χρυσός.

Υπέροχες ιστορίες που ταξιδεύουν μέσα στο χρόνο αλλά και τη ζωή μας.
Το θεματικό αυτό μουσείο βρίσκεται ακριβώς μέσα στην καρδιά της Αλυκής της Τουρλίδας, πάνω στην ακτογραμμή του Ιονίου πελάγους. Εξαιρετική η ξενάγηση που μας ταξιδεύει στην ιστορία του άλατος, ενώ έξω ακριβώς τα βουνά του αλατιού μας μεταφέρουν στις πρώτες εκείνες εικόνες της απαρχής μας. Νερό και αλάτι, κάθε στιγμή και η χρήση του μπροστά μας, μέσα μας, δίπλα μας. Παλαιότερα υπήρχε και η Μαύρη Αλυκή που έβγαζε ένα πιο σκουρόχρωμο είδος αλατιού λόγω του αργίλου, που όμως σιγά σιγά εγκαταλείφθηκε μιας και κρίθηκε ασύμφορη η παραγωγή του- συγκομιδή του.
Το αλάτι και μεις. Μέσα στη ζωή μας, την οικονομία μας, την κτηνοτροφία, τη θρησκεία, την τέχνη αλλά και την ποίηση.

Το αλάτι- Κωστής Παλαμάς
Μέσ’ από τον αφρό σου, λιμνοθάλασσα,
σαν κάτι, αντάμα σκαλιστό και αγέρινο, σαν κάτι
που δούλεψε το χέρι του ποιητή,
νά το καθάριο κρούσταλλο, νά το χιονάτο αλάτι!
Το ψωμί σιταράτο καλοζύμωτο
μέσ’ απ’ τα χέρια της κυράς τα προκομμένα βγαίνει·
μα νόστιμο είν’ ασύγκριτα, γιατί
μέσα του, αλάτι, η χάρη σου, σπαρτή, σπαταλεμένη.
Το ψωμί σιταράτο καλοζύμωτο
το τρώνε νιες, λιγνές, μεστές, ξανθές, μελαχρινούλες,
γι’ αυτό της λιμνοθάλασσας ο αφρός
τρέμει στο κάθε σείσμα μας, Μισολογγιτοπούλες!
Ένα υπέροχο μουσείο που όλοι μας πρέπει να επισκεφθούμε. Κρυμμένοι θησαυροί δίπλα μας…