…δυο λόγια στη Γωγώ από τους συμμαθητές της και τους καθηγητές της…
Στην επίσημη σελίδα του Μουσικού Σχολείου Άρτας στο facebook, διαβάζουμε το αποχαιρετιστήριο μήνυμα μαθητών και καθηγητών, στο κορίτσι που τόσο άδικα έφυγε από τη ζωή, στη Γωγώ Μιλτιάδους. Εν τω μεταξύ η σχολική κοινότητα του Μουσικού Σχολείου, ως ένδειξη τιμής στη Γωγώ, θεσμοθετεί δράση – συναυλία κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου, ημέρα των γενεθλίων της, με σκοπό την οικονομική ενίσχυση του συλλόγου ”Φλόγα”.
Αναφέρει το Μουσικό Σχολείο: «Γωγώ, έφυγες… το πρωινό του Σαββάτου, στις 20 Ιούλη, στη γιορτή του Προφήτη Ηλία ,στην καρδιά του καλοκαιριού, ένα μήνα ακριβώς από την τελευταία σου πρόβα, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό με πολλά αναπάντητα γιατί….. συνάμα όμως πολλή ομορφιά, χρώμα, μουσική, δημιουργία, συναίσθημα, αγάπη, μεγαλείο ψυχής, φως……
Το αποτύπωμά σου στο σχολείο σου, Γωγώ, παραμένει ενεργό… στο θρανίο σου, στην αίθουσά σου, στα σύνολα που συμμετείχες, στις εκδρομές που πήγες, στα φεστιβάλ που λάτρεψες, στα τραγούδια που ερμήνευσες ……
Έκανες τα πάντα σε υπερθετικό βαθμό…. τραγούδησες, χόρεψες, σατίρισες, μιμήθηκες, αμφισβήτησες, ζωγράφισες, γέλασες, ερωτεύτηκες, χάρηκες, ειρωνεύτηκες με το φρύδι ελαφρά σηκωμένο και ελαφρύ μειδίαμα που το ενίσχυε το λακκάκι στο μάγουλο…. .
Δε γκρίνιαξες ποτέ ,δεν λύγισες στιγμή, δεν μιζέριασες, δεν απογοητεύτηκες, δεν έπαψες να σχεδιάζεις το μέλλον σου, να οργανώνεις τα ταξίδια σου και τις διακοπές σου…, δε σταμάτησες ούτε στιγμή να ονειρεύεσαι…
Όλοι εμείς οι καθηγητές σου, οι συμμαθητές σου, οι φίλοι σου και οι κολλητοί σου, οι άνθρωποι που μας πρόσφερες χώρο δίπλα σου ,που σε ζήσαμε στα τρία Γυμνασιακά σου χρόνια, έχουμε εμποτιστεί βαθιά με την ενέργειά σου, το φωτεινό σου χαμόγελο ,την αισιοδοξία σου, τον αγώνα σου…..
Έδωσες την πρέπουσα σημασία στις λέξεις, αγωνίζομαι, προσπαθώ, διεκδικώ, ζω.
Πάλεψες ως θηλυκός Διγενής ….με ζόρικο αντίπαλο… …. δεν λύγισες σε αυτή την πάλη, δε νικήθηκες…έφυγες αγωνίστρια, ζώντας όλες τις στιγμές με ένα δικό σου μοναδικό τρόπο και με συνοδοιπόρους τους υπέροχους γονείς σου και τα δυο σου αδέρφια, που με μαγικό τρόπο έκαναν ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να σε βλέπουν να χαμογελάς, που έχουν μάθει καλά αυτά τα χρόνια, να ισορροπούν και στα πιο κακοτράχαλα μονοπάτια….
Υποκλινόμαστε στο μεγαλείο σας…
Γωγώ σε ευχαριστούμε για τη στάση ζωής που μας έδειξες τα τρία χρόνια που σε είχαμε κοντά μας ….
Αστέρι ήσουν, αστέρι παραμένεις, και φωτίζεις τις σκέψεις μας, τις καρδιές μας, τις ψυχές μας…»
