Ορεινοί προβληματισμοί
Την προηγούμενη Κυριακή ο σύλλογος πραγματοποίησε εξόρμηση στα Τζουμέρκα. Γιατί ο καθένας μας αφήνει το ¨προστατευμένο¨ περιβάλλον του για να περιπλανηθεί σε ένα ¨εχθρικό¨; Όλοι ξεκινάμε στην αρχή για προσωπικούς λόγους άλλα αυτό που μένει στο τέλος είναι το μεγαλείο της φύσης ,που στην ουσία εκφράζεται μέσα από την απλότητα του, σφυρηλατημένο τόσο από την φυσική άλλα και πολιτιστική κληρονομιά της πατρίδας μας. Μια κληρονομιά που εκτός από εμάς έρχονται, και θέλουμε να έρχονται, να τη θαυμάσουν χιλιάδες επισκέπτες στην πατρίδα μας. Δυστυχώς όμως το τραγικό ατύχημα του Ερμή-Θεοφάνη Θεοχαρόπουλου ήρθε να μας θυμίσει την παντελή έλλειψη υποδομών όσον άφορα στην ορεινή διάσωση στην πατρίδα μας.
Η ιδιαιτερότητα της έγκειται στο γεγονός ότι χρειάζεται πρόσβαση σε περιοχές μακρυά του οδικού δικτύου, άρα πρέπει να υποστηρίζεται από εναέρια μέσα με εξειδικευμένο προσωπικό τόσο ως προς την διάσωση όσο και την περίθαλψη, εντός μιας ώρας, εάν θέλουμε όντως να μιλάμε για διάσωση. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει εδώ και δεκαετίες στις Αλπικές άλλα και στις Βαλκανικές χώρες που έχουν αναπτύξει τον ορεινό τουρισμό. Επειδή λοιπόν αυτός ο «εχθρός» που ονομάζεται φύση, εμείς των θεωρούμε τον καλύτερο φίλο και το μεγαλύτερο σχολείο για τα παιδιά μας, θέλουμε αυτή η παράλειψη δεκαετιών να τελειώσει σήμερα, και είθε αυτή να είναι η κληρονομιά του Ερμή προς τα εμάς.
Ιn memoriam αυτών που έφυγαν
Ω θλίψη, εσύ συντρόφισσα σκληρή,
ιέρισσα στο θάνατο ταγμένη,
ω γλύκα με πικρία αναμιγμένη –
τι ψιθυρίζει η πλάνη σου φωνή;
Alfred Tennyson
μετάφραση-επίμετρο: Γιώργος Πολυχρόνης