Ο «εμβολιασμός» της πραγματικότητας
Της Όλγας Γεροβασίλη
«Εσείς; Ραντεβού; Στη σειρά σας παρακαλώ!», μόνο που δεν ακούσαμε πριν σχεδόν δυο βδομάδες από το Υπουργείο Υγείας κατά την καθιερωμένη ενημέρωση για την πανδημία.
Ίσως, η σπουδή κατάστρωσης «Εθνικού Σχεδίου» εμβολιασμού να μας ωθούσε σε «early bird» εγγραφή για κατοχύρωση σειράς προτεραιότητας. Ίσως, η ζέση της τηλεοπτικής παρουσίασης να μας έπειθε κι ότι ως μάννα εξ ουρανού τα εμβόλια είναι, ήδη, διαθέσιμα. Ίσως, μάλιστα, να πιστεύαμε ακόμη κι ότι ξημερώνει το τέλος της πανδημίας. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι πολύ διαφορετική. Τα εμβόλια τελούν υπό έγκριση. Οι μάσκες και οι «βεβαιώσεις εξόδου», τα απαραίτητα αξεσουάρ της καθημερινότητάς μας, είναι αδιάψευστοι δείκτες. Είμαστε ακόμη μακριά.. Ποιος, λοιπόν, επιχείρησε να «εμβολιάσει» την πραγματικότητα και με ποιο σκοπό;
Τί νόημα είχε η καθ’ έδρας -έστω και με αμφισβητούμενης πνευματικής ιδιοκτησίας διαφάνειες- παρουσίαση του μεγαλεπίβολου «Εθνικού Σχεδίου εμβολιαστικής κάλυψης» στις 18 Νοέμβρη; Σαφώς η Χώρα οφείλει να έχει σχέδιο. Σχέδιο, χρονοδιάγραμμα, πλάνο κατανομής πόρων, ανθρώπινου δυναμικού, υλικών και μέσων. Όμως, ο ημερήσιος ρυθμός των κρουσμάτων, η προοδευτική εξάντληση των διαθέσιμων Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), η αναγκαιότητα μεταφοράς των νοσούντων από Νομό σε Νομό κι από Νοσοκομείο σε Νοσοκομείο, η θλιβερή παγκόσμια αρνητική πρωτιά της χώρας μας σε νέους θανάτους λόγω κορωνοϊού ανά 100.000 κατοίκους που κατέγραψαν οι Financial Times δεν κρύβονται.
Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για αποπροσανατολισμό, ούτε για απόσειση ευθυνών. Όταν η ανθρωπότητα απλά ελπίζει στα εμβόλια, ας μην παροράται ο κίνδυνος εφησυχασμού που καιροφυλακτεί σε συνθήκες ..άγρας ελπίδας. Ίσως αγγίξουμε – ίσως ξεπεράσουμε τα όρια μας ως Σύστημα Υγείας, ως Οικονομία αλλά και ως Κοινωνία.
Η συντεταγμένη πολιτεία, λοιπόν, δεν μπορεί να αρνείται τον θεσμικό της ρόλο. Χρέος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία να προστατεύσει την ελληνική κοινωνία. Χρέος της Κυβέρνησης, όμως, να αντιμετωπίσει και δη αποτελεσματικά την πραγματικότητα αντί να προσπαθεί να την «εμβολιάσει χωρίς εμβόλιο»…
Εύκολα success stories δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο οι ιστορίες των ανθρώπων που μάχονται στην πρώτη γραμμή. Ας γίνει πια κοινός τόπος πως η ενίσχυση του Ε.Σ.Υ. δεν θα έπρεπε να είναι ζήτημα ιδεολογικής/πολιτικης τοποθέτησης. Είναι ζήτημα ορθολογισμού και επιβίωσης. Της Χώρας και όλων μας. Οι προσλήψεις ιατρικού, νοσηλευτικού και παραϊατρικού προσωπικού, η έστω και τώρα ανάπτυξη ΜΕΘ είναι επιβεβλημένη.
Η Καθηγήτρια Επιδημιολογίας, Α. Λινού είναι καταγγελτική: «Στα τεστ κορονοϊού προστέθηκε μία ανισότητα. Μπορούσαν να κάνουν μόνο όσοι είχαν τα χρήματα… Επίσης, υπήρχε ανακρίβεια. Μετράμε τα κρούσματα μόνο σε μία κοινωνικοοικονομική ομάδα. Για τους υπόλοιπους δεν ξέρουμε απολύτως τίποτα. …. Δεν έχουμε στοιχεία. Δεν έχουν υπάρξει μελέτες.. σε αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού..Γι’ αυτό έχουμε τόση πίεση στο Σύστημα Υγείας..».
Η δημοσιογραφική δε αποκάλυψη παράλληλου «υποσυστήματος» καταγραφής κρουσμάτων, και μάλιστα με κόστος περί τα 800.000 Ευρώ για το Δημόσιο, όχι μόνο εκθέτει την Κυβέρνηση αλλά και μαρτυρά πως τα στοιχεία είναι εντελώς αμφισβητήσιμα. Ακόμη περιμένουμε δε τη δημοσιοποίηση των Πρακτικών των Συνεδριάσεων της Επιτροπής Επιστημόνων..
Η πραγματικότητα παραμένει μία: προοδευτικά η υγειονομική κρίση κορυφώνεται, μετατρεπόμενη σε οικονομικό, εργασιακό και κοινωνικό αδιέξοδο. Όσο για τις «ενέσεις» ρευστότητας στα ΜΜΕ κι αδρεναλίνης στην κορυφογραμμή της Πάρνηθας.. εδώ και καιρό αδυνατούν πια να «μπολιάσουν» την πραγματικότητα.
*Άρθρο στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»