Ο Πρόεδρος του ΕΚΑ Γιώργος Αλιφτήρας μιλά στην «Η»
«Οι εργάτες δεν έχουν ηλικία αλλά μπόι»
«Στην Άρτα η πώληση της εργατικής δύναμης –όταν κάπου–κάπου πληρώνεται-, δεν επαρκεί ούτε για τις στοιχειώδεις ανάγκες επιβίωσης. Το 3-ευρώ την ώρα, οι κλεμμένες ώρες δουλειάς, οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, καθαγιάζονται με επισκέψεις υπουργών και παρατρεχάμενων στο οικονομικό -όπως λένε- θαύμα της Άρτας, -όπως τα εξαγωγικά εργοστάσια γαλακτοκομικών προϊόντων– πού πάνω στις απάνθρωπες συνθήκες δουλείας, οικοδομούν το μοντέλο της ατελείωτης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Στα εργοστάσια της Άρτας, αλλά και στις επιχειρήσεις, βρήκαν τον παπά και ξεκίνησαν και θάβουν αβέρτα» σημειώνει σε συνέντευξη που παραχώρησε στην «ΗΧΩ» ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Άρτας Γιώργος Αλιφτήρας.
Γνωστός ο Γιώργος Αλιφτήρας στην τοπική κοινωνία για την πολιτική διαδρομή του, δεν κρύβεται, δεν χαρίζεται σε κανένα, μιλώντας στην «ΗΧΩ».
«Οι Αστοί τρέχουν στα ληξιαρχεία για να μάθουν τι ηλικία έχουν. Οι εργάτες δεν έχουν ηλικία αλλά μπόι. Δεν έχουν χρόνια, αλλά στιγμές. Σαν αυτές που ζούμε έξω από τα εργοστάσια τις μέρες της απεργίας, σαν τους συναδέλφους μας, που όταν πάνε να τους εξαγοράσουν τους τα πετάνε στα μούτρα. Αλλά και σαν αυτές που μας κληρονόμησε η ιστορία μας» σημειώνει ο Γιώργος Αλιφτήρας.
Η συνέντευξη του προέδρου του Εργατικού Κέντρου Άρτας στην «ΗΧΩ», έχει ως εξής:
Ερ.: Την Κυριακή 17/2 είχατε συνέλευση των αντιπροσώπων του Εργατικού Κέντρου…
Απ.: Γενικές Συνελεύσεις δεν πραγματοποιούν μόνο οι Εργάτες. Κάθε χρόνο μαζεύονται οι Βιομήχανοι, οι Εφοπλιστές οι Τραπεζίτες. Αυτοί βέβαια δεν διαθέτουν πίνακες με τις χιλιάδες Εργατικά ατυχήματα (και αυτά μόνο τα επίσημα δηλωμένα). Άλλωστε οι εφοπλιστές δεν πνίγονται σε ναυάγια, τους τραπεζίτες δεν τους ενοχλούν εισπρακτικές εταιρείες, και οι βιομήχανοι δεν σκοτώνονται πέφτοντας από την σκαλωσιά. Δεν διαθέτουν κλίμακες που μετράνε το χρήμα σε μονάδες ευρώ αλλά σε εκατομμύρια, και τα εργοστάσια της Άρτας εμφάνιζαν, ακόμα και την περίοδο της κρίσης συνεχώς αυξανόμενα κέρδη με παράλληλη καθήλωση του εργατικού κόστους.
Στην παρέα αυτών των «κυρίων», ο Πρωθυπουργός αλλά και όλα τα αστικά κόμματα. Όχι βέβαια για να δώσουν δείκτες με το πόσα νοικοκυριά στερούνται τα απαραίτητα, αλλά για να σχεδιάσουν από κοινού, πως από καλλίτερες θέσεις θα ανακόψουν την ανάταση του ταξικού Εργατικού Κινήματος, πως θα βαθύνουν την αντιλαϊκή πολιτική. Και για αυτό συμφώνησαν στην αύξηση του κατώτερου, ζητώντας την μείωση του μέσου μισθού, και την παγίωση της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων.
Στη δική μας Γενική Συνέλευση, άκουγες τον αναστεναγμό των λαϊκών γειτονιών, αλλά και την αποφασιστικότητα να δώσουμε την δική μας απάντηση στα σχέδιά τους, για μια κοινωνία ελεύθερη από την εκμετάλλευση, και τους κηφήνες που μας έκατσαν στο σβέρκο.
Ερ.: Ποια είναι η κατάσταση της εργατικής τάξης στην Άρτα;
Απ.: Για το σύνολο των συναδέλφων μας, η οικονομική και κοινωνική τους κατάσταση έχει πιάσει πάτο. Στα εργοστάσια και στους χώρους δουλειάς ισχύει η αρχή της κοινωνίας των δούλων «ζούμε για να δουλεύουμε». Πάνε περίπατο οι εξαγγελίες των αφεντικών για την κοινωνία της αφθονίας, την ανάπτυξη. Τα ανέκδοτα ότι στον καπιταλισμό ο εργάτης είναι ελεύθερος να κάνει διακοπές όπου θέλει, να πηγαίνει όπου θέλει, δεν είναι απλώς κρύα αλλά κατεψυγμένα, όπως η ζωή του όλη. Σήμερα δεν μπορεί ούτε να ονειρευτεί ο εργαζόμενος, πόσο μάλλον να ελπίζει στο σύστημα αυτό που ζούμε.
Τα «αερόθερμα» των επιδοτούμενων θέσεων σκλαβιάς που μοιράζουν τζάμπα στους εργοδότες, διαιρούν την ζωή και πολλαπλασιάζουν την φτώχεια, συσσωρεύοντας νέες στρατιές ανέργων εκτοξεύοντας στην Άρτα το ποσοστό των ουσιαστικά ανέργων πάνω από 30%, χώρια τους εκατοντάδες εργάτες, κυρίως οικοδόμους και κλάδους υπηρεσιών, που σκορπίστηκαν ανά την οικουμένη, και στην Ελλάδα. Η καπιταλιστική ανάπτυξη, επιφυλάσσει μια ζωή πρωτόγονη, χωρίς ρεύμα που θα κόβεται κατά το δοκούν, χωρίς νερό, και με σχέδια ακόμα και για εμπορευματοποίηση και των υδάτινων πόρων.
Στην Άρτα η πώληση της εργατικής δύναμης –όταν κάπου–κάπου πληρώνεται-, δεν επαρκεί ούτε για τις στοιχειώδεις ανάγκες επιβίωσης. Το 3-ευρώ την ώρα, οι κλεμμένες ώρες δουλειάς, οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, καθαγιάζονται με επισκέψεις υπουργών και παρατρεχάμενων στο οικονομικό -όπως λένε- θαύμα της Άρτας, -όπως τα εξαγωγικά εργοστάσια γαλακτοκομικών προϊόντων– πού πάνω στις απάνθρωπες συνθήκες δουλείας, οικοδομούν το μοντέλο της ατελείωτης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Στα εργοστάσια της Άρτας, αλλά και στις επιχειρήσεις, βρήκαν τον παπά και ξεκίνησαν και θάβουν αβέρτα. Συμβάσεις καταπατούνται, παλιότεροι απολύονται, ωράρια καταστρατηγούνται, και προσπαθούν να τσακίσουν κάθε αντίσταση.
Στον φετινό προϋπολογισμό, το 68% περίπου των εσόδων του ΟΑΕΔ προέρχεται από τις ασφαλιστικές εισφορές, δηλαδή από τον κόπο και τον ιδρώτα των εργαζόμενων. Την ίδια στιγμή μόλις το 32% επιστρέφει στην επιδότηση των ανέργων. Για μια ακόμα χρονιά ενώ διατηρούνται οι κρατήσεις προς τους δύο καταργηθέντες οργανισμούς ΟΕΕ-ΟΕΚ, οι κοινωνικές παροχές αυτών, είναι αόρατες. Δηλαδή οι εργαζόμενοι πληρώνουν για κάτι το οποίο δεν υπάρχει και για αυτό το ζήτημα δεν ιδρώνει κανενός το αυτί. Θυμίζουμε πως οι εργοδοτικές εισφορές για τους συγκεκριμένους οργανισμούς έχουν καταργηθεί από το μεσοπρόθεσμο του 2012, ενώ η εργατική συμμετοχή εξακολουθεί να ισχύει κανονικά.
Στο χορό λοιπόν όλοι, πατώντας στις πλάτες που βάζουν οι πολιτικοί τους υπάλληλοι. Αλλά ούτε και αυτά τους αρκούν για να ξεπεράσουν τους φόβους τους, από μια ανάταση του εργατικού κινήματος. Ακόμη και σ’ αυτή την δύσκολη κατάσταση η εργατική απειλή είναι παρών. Και είμαστε εμείς που πρέπει να την επιβεβαιώνουμε καθημερινά. Και η μέχρι τώρα πορεία μας δείχνει ότι μπορούμε. Η συνέχεια μας, το παραπέρα δυνάμωμα των σωματείων η ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια μας, θα τους κάνει να νοιώσουν την ανάσα μας ακόμα πιο κοντά τους.
Ερ.: Και εσείς, αλλά και σχεδόν το σύνολο των συνδικαλιστών του Εργατικού Κέντρου, έχει πάρει θέσεις μάχης στις ερχόμενες εκλογές με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», με εσάς στο περιφερειακό, τον Στράτο Καλλώνη υποψήφιο δήμαρχο Άρτας και τόσοι άλλοι. Γιατί αυτή η επιλογή;
Απ.: Γιατί δεν είμαστε ούτε αισθανόμαστε «πολίτες». Είμαστε η πλειοψηφία της κοινωνίας μαζί με τα άλλα λαϊκά στρώματα, (μικρομεσαίους επαγγελματίες και αγρότες), και δεν χωράμε στο ίδιο τσουβάλι με τους «πολίτες» εργοδότες και μεγαλοεπιχειρηματίες. Εμείς δεν κάνουμε ισολογισμούς με ορκωτούς λογιστές, ούτε μετράμε τα κέρδη με εκατομμύρια. Και εκεί ούτε πήρε, ούτε θα πάρει θέση κανείς από τους άλλους υποψηφίους. Θέση όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη, εκεί που γίνονται οι συγκρούσεις, και όπως και να το κάνουμε όνομα έχουν και λέγονται ταξικές, περιεχόμενο έχουν, αλλά και προοπτική. Εκεί λοιπόν δηλώνουν όλοι οι άλλοι συνδυασμοί ανεξάρτητοι.
Και είναι γιατί έχουν πάρει διαζύγιο από την σύγκρουση αυτή που αναπτύσσετε. Κανείς εργαζόμενος, κανείς λαϊκός άνθρωπος δεν πρέπει να παρασυρθεί και να ψηφίσει ενάντια στα συμφέροντά του. Γιατί θα πάθουμε σαν τον «Τιτανικό». Η πλούσια πλην ωραία κυρία θα επιζήσει, ενώ ο Ντι Κάπριο, που το έπαιξε εργάτης, πνίγηκε και έγινε μια γλυκιά ανάμνηση για την «κυρία» που λέγεται αστική τάξη. «Γλυκιά» μεν, «ανάμνηση» δε. Ας το πάρουμε ανάποδα αυτή τη φορά. Να είμαστε εμείς που θα έχουμε την ανάμνηση αυτής της τάξης και δεν έχουμε πρόβλημα να τη βαφτίσουμε γλυκιά.
Ερ.: Βλέπετε δηλαδή, να «ενηλικιώνεται» η Εργατική Τάξη στις ερχόμενες εκλογές;
Απ.: οι Αστοί τρέχουν στα ληξιαρχεία για να μάθουν τι ηλικία έχουν. Οι εργάτες δεν έχουν ηλικία αλλά μπόι. Δεν έχουν χρόνια, αλλά στιγμές. Σαν αυτές που ζούμε έξω από τα εργοστάσια τις μέρες της απεργίας, σαν τους συναδέλφους μας, που όταν πάνε να τους εξαγοράσουν τους τα πετάνε στα μούτρα. Αλλά και σαν αυτές που μας κληρονόμησε η ιστορία μας. Όπως στην ταινία το «Τελευταίο Σημείωμα» για τους διακόσιους κομμουνιστές της Καισαριανής, που το βράδυ πριν τους εκτελέσουν, χόρευαν το «Διαμάντι Δαχτυλίδι», και το πρωί μπροστά στο απόσπασμα ένας προλετάριος επαναστάτης εκτός από τις αλυσίδες του είχε και μια χτένα για να χάσει. Έτσι, αφού χτένισε τα μαλλιά του, την πέταξε στο εκτελεστικό απόσπασμα και τους είπε: «Και τώρα χτενίστε μου τα αρ…».
Αυτές είναι οι στιγμές που δείχνουν ότι η Εργατική Τάξη και τα λαϊκά στρώματα θα ρίξουν μπόι και στις εκλογές αλλά και στην προοπτική της χώρας μας.