Προσφυγικό-Μεταναστευτικό

Γράφει ο Ευάγγελος Χρηστάκης

Προσφυγικό – Μεταναστευτικό, είναι το πρόβλημα που απαιτεί αντιμετώπιση μέσα από τις λεπτές ισορροπίες του ανθρωπισμού και της ικανότητας μια χώρας, ή ενός συνόλου χωρών όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, να αφομοιώσουν και να εντάξουν στις κοινωνίες τους μεγάλο αριθμό ατόμων, τα οποία, σε μεγάλο βαθμό, διαθέτουν διαφορετικά πολιτιστικά χαρακτηριστικά από αυτά των ευρωπαϊκών κοινωνιών.
Μια εξαιρετικά δύσκολη ισορροπία, η οποία συχνά ανατρέπεται, αφού το φαινόμενο της μετανάστευσης αλλά και της προσφυγιάς έχει τη δική του, αυτόνομη δυναμική, ανάλογα με τις εξελίξεις και τα γεγονότα που σημειώνονται στις χώρες προέλευσης των ανθρώπων που αποφασίζουν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους.

Οι πόλεμοι, οι εμφύλιες συγκρούσεις, τα διαφθαρμένα και καταπιεστικά καθεστώτα, η φτώχεια και η εξαθλίωση, η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και ο οικονομικός στραγγαλισμός φτωχών κρατών από πλούσιες χώρες είναι ορισμένα από τα προβλήματα που γεννούν το φαινόμενο της προσφυγιάς και της μετανάστευσης. Φυσικά τα όρια ανάμεσα στη προσφυγιά και στη μετανάστευση είναι δυσδιάκριτα.
Αυτές είναι οι αντικειμενικές αιτίες που προκαλούν τη προσφυγική – μεταναστευτική κρίση, με επίκεντρο τη χώρα μας από το 2000 και μετά και ιδιαίτερα τη τελευταία πενταετία, με τις εντάσεις στη Συρία. Η Ελλάδα είναι μία από τις βασικές πύλες εισόδου προσφύγων-μεταναστών στην Ευρώπη, και γείτονας χώρα της Τουρκίας, η οποία εκτός το ότι αντιμετωπίζει και αυτή μεγάλο πρόβλημα εισροών προσφύγων-μεταναστών, εκμεταλλεύεται τη κατάσταση αυτών των ανθρώπων, για να ασκήσει γεωπολιτική πίεση προς την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δυστυχώς όμως μαγικό ραβδί δεν υπάρχει, και αυτό απεδείχθη από την αποτυχία των Ευρωπαϊκών προγραμμάτων διαχείρισης της προσφυγικής κρίσης που έχει ως αποτέλεσμα η Ελλάδα αυτή τη στιγμή να έχει καταστεί όμηρος και να προσπαθεί να αντιμετωπίσει μία υφιστάμενη δύσκολη κατάσταση αλλά και να διαχειριστεί τη συνεχιζόμενη είσοδο προσφύγων-μεταναστών.
Σήμερα καλούμαστε ως τοπική κοινωνία, πολίτες της Άρτας, να αποφασίσουμε και να συμβάλουμε στη διαχείριση του προσφυγικού-μεταναστευτικού προβλήματος, αφού η κεντρική εξουσία υλοποιώντας τον σχεδιασμό με γνώμονα την εφαρμογή αναλογικής κατανομής του πληθυσμού προσφύγων (1% επί του πληθυσμού), αναζητά έκταση εντός της Περιφερειακής Ενότητας Άρτας για τη λειτουργία Δομής Φιλοξενίας Προσφύγων.
Έπρεπε όμως να φτάσει ο κόμπος στο χτένι για να ξεκινήσει ο διάλογος για ένα τόσο σημαντικό πρόβλημα ή δεν δόθηκε από τις τοπικές αρχές η ιδιάζουσα σημασία στο όλο θέμα;

Η άποψή μου είναι, ότι δυστυχώς υστερούμε σε σχεδιασμό. Αναμένουμε πάντα τη τελευταία στιγμή να αποφασίσουμε για σημαντικά ζητήματα που αφορούν τόσο την ανάπτυξη της περιοχής μας αλλά και την επίλυση των προβλημάτων.
Προσωπικά, δεν συμφωνώ με τη δημιουργία Δομής Φιλοξενίας στους χώρους που έχουν ακουστεί μέχρι σήμερα. Αναφέρομαι :

•στο Στρατόπεδο Βερσή, αφού βρίσκεται εντός του αστικού ιστού της πόλης μας, στο λόφο Περάνθης, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά για τη χρήση του εάν σταματήσει η λειτουργία του στρατοπέδου,
•στο πρώην Στρατόπεδο Παπακώστα που βρίσκεται στην Είσοδο της πόλης της Άρτας και πρόσφατα παραχωρήθηκε από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας τμήμα του, για την ανέγερση Διοικητηρίου της Π.Ε. Άρτας
•και στη περιοχή “Κρεκούκια Αμμοτόπου” στην έκταση που έχει χωροθετηθεί, για να κατασκευαστεί το Επιχειρηματικό Πάρκο της Άρτας, ένα αναπτυξιακό έργο για την περιοχή μας.

Θεωρώ, ότι άμεσα, ο Δήμος Αρταίων και υπόλοιποι Δήμοι του νομού μας, μέσω των υπηρεσιών τους θα πρέπει να προτείνουν πιθανές εκτάσεις δημιουργίας Δομών Φιλοξενίας Προσφύγων, που θα βρίσκονται εκτός περιοχών στρατηγικού σχεδιασμού των Δήμων και της Περιφέρειας, με γνώμονα να μην δημιουργηθούν προβλήματα στη τοπική κοινωνία και την ανάπτυξη της περιοχής μας.
Τέλος ακόμη και με ένα Ευρωπαϊκό πρόγραμμα μετεγκατάστασης, ένα μεγάλο, ποσοστό προσφύγων θα παραμείνει στη χώρα μας, όπως και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η προτεινόμενη έκταση, για τη λειτουργία Δομής Φιλοξενίας Προσφύγων, μόνο προσωρινή δεν θα είναι. Αξιοποιώντας Ευρωπαϊκά προγράμματα, θα πρέπει να διαμορφωθούν συνθήκες για το όσο το δυνατόν ποιο ομαλή ένταξη αυτών των ανθρώπων στη κοινωνία, με δημιουργία σχολικών δομών για τους ανήλικους και εκτεταμένα προγράμματα εκμάθησης Ελληνικών για τους ενήλικες. Θα επιστρέψουν στη πατρίδα τους οι περισσότεροι, όταν φυσικά το επιτρέψουν οι συνθήκες, για όσο διάστημα όμως παραμείνουν εδώ, ας φανούμε αντάξιοι των καταστάσεων.

*Ο Ευάγγελος Χρηστάκης είναι Πρόεδρος του ΤΕΕ Άρτας