Στον Γιώργο Νύχτη. Ποιητικό ξέβγαλμα...

Ολόνυχτα εψές πίσω απ’ το σπιτικό σου
Ακουγόντουσαν υπόκοφα
Πέτρινοι λυγμοί του κάστρου
και το θεόρατο ρολόι της πόλης
και μαζί της γειτονιάς σου
σήμαινε λυπηρά κι αντάμα σημάδευε
τη μέρα του φευγιού σου
και την ίδια ώρα απ’ τα φτερά των αγγέλων
κυλούσαν της θλίψης τα εύλογα αγιόμυρα
πούσταζαν νοερά και συμβολικά
στα μαντήλια της μουσικής μοίρας
κι από κοντά ανέμιζαν
στα κράσπεδα της καυκαλοεκλησιάς μας .

Και στο στόμα σου
αντίς για το φλουρί του βαρκάρη
ήτανε αποδίπλα του
μια παλιά σου φυσαρμόνικα
ακουμπημένη εκεί από τη ΒΙΒΗ σου
με πολύ τρυφεράδα και περηφάνια
αλλά ορφανεμένη πια
από την αρμονική σου ανάσα
πνοή που σαν μουσική αύρα μάγευε
χίλιους περατάρηδες
και που ζευγάρωνε
με τ’αρώματα και τα χρώματα
απ’ τις αμέτρητες εσπερίδες νύφες
του κάμπου της Αρτας μας
του Αμβρακικού και του Ιόνιου .

Και ο συνταξιδιώτης της καντάδας Τ. ΚΡΕΜΠΟΥΝΗΣ
την ίδια ώρα με την κιθάρα του
δαχτυλοχόρευε μαυλιστικά τις κόρδες
πάνω απ’ το νοερά απορημένο
κι ολάνοιχτο ηχωστομά της
καλώντας μάταια
την αρμονική σύντροφό σου τη φυσαρμόνικα
να συλλειτουργήσουνε μελωδικά
μέ άπαιχτες μουσικές
με ανήκουστες φωνές
και με ανείδωτες ομορφιές
και για ύστατη φορά
να ακουστεί νοερά
το “ Νύχτα μαγικιά “
με φυσαρμόνικες , κιθάρες
και τραγουδιστάδες της “ΑΡΤΙΝΗΣ ΠΑΡΕΑΣ “ .

Καί να απ’ την κοντινότερη ντάπια
ακούγεται η φυσαρμόνικα του Μ .ΑΛΙΒΕΡΤΗ
που σε καλοδέχεται στο κάστρο .
Και πιο πίσω με την κιθάρα του
μας περιμένει ολουνούςο Αρίωνας ,
το αηδόνι και δεξιοτέχνης της κιθάρας
ο πρωτοπρώτος κανταδόρος της ΑΡΤΑΣ Σ . ΖΑΡΚΑΛΗΣ.

Ο Αη-Νικόλας καμπάνισε σήμερα απ΄το πρωί
το θλιβερό μαντάτο
που τ’ άκουσε μαγικά
εκεί στα ψήλωμα η Βαγγελίστρα
κι από των πεύκων το καμπαναριό της
καμπάνισε το δικό της ηχώχρωμα
π’ ακούστηκε σ’ ούλη την Περάνθη
κι ως πέρα στο κανάλι , στο Μύτικα
και στην Καστροσυκιά .

Κι ο άνεμος που κείνη την ώρα
αγεροκαθάριζε τον Αραχτο
κοντοστάθηκε στις πελασγικές
πλάτες του κάστρου
σαν να συλλογίστηκε και χάρηκε
που απ’ τους κόρφους του Αίολου
γιόμιζες το στέρνο σου με πνοές
για την αρμονία της φυσαρμόνικας
κι έστειλε για παρηγοριά την αύρα του
κι εκείνη άπλωσε σαν άφαντο πέπλο
κι ανάλαφρα και με χαϊδευτική ευγένεια
στριφοθρόιζε ανείδωτα αλλά αισθητά
ανεμίζοντας έτσι και θωπεύοντας
παράξενα τη σορό σου

κι από κοντά μπαινόβγαινε ανεμίζοντας
τους δίπατους περιστερώνες
της αγαπημένης σου φυσαρμόνικας
και σαν ανήκουστο κι ανείδωτο θάμα
ηχήσανε οι μουσικές ανάσες σου
που ζωγράφαγαν αλληλένδετα φάσματα
από θύμησες κι ανύπνωτα όνειρα
επιβεβαιώνοντας έτσι
πως η μόνη χειροπιαστή ανθρώπινη αθανασία
είναι η άγια ΜΝΗΜΗ , που πλάθεται εν ζωή ! . . .

Κ’ εσύ με την ΑΡΤΙΝΗ ΠΑΡΕΑ και τις αξέχαστες βραδιές
πλέξατε τη Μνήμη της Αθανασίας σας
και γι αυτό ο αλάθητος κριτής ο ΧΡΟΝΟΣ
θα σας σεργιανάει στις γιορτές της ΑΡΤΑΣ ΜΑΣ .
Κι από κοντά κι απόδιπλα η έγνοια της Σιωπής
όπως πάντα διακριτικά κι ανήμπορα
αποσύρθηκε απ’ το βουβό συλλογικό κλάμα
για να τοιμάσει το ξόδι σου
μ’ ούλα του τα πρεπούμενα .

Οντας όλοι μας αγαπημένε μας Γιώργο
θα μαζωχτούμε κάποτες
εκεί στ΄άσπρα μας γιατάκια
θα ξεσηκωνόμαστε αντάμα
τις φεγγαρόλουστες νυχτιές
και σεργιανώντας την πόλη μας
θα τραγουδάμε το “Δρόμοι παλιοί”
το “ Κι εκείνη μοσκοβόλησε “
και το “ Οι αιώνες περνούν “
ώσπου κάποτες να επαληθευτεί
το “ πρωτόσταλτο σημάδι από την πλάση
που θαρθεί “ του ΠΑΛΑΜΑ
και τότενες σαν τους “Πρωτοπανηγυριώτες”
του ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ θα ξεχωθούμε απ’ τους τάφους
κι ανταμώνοντας με τους ζωντανούς
θα χορέψουμε αντάμα το διπλοκάγκελο
της παναθρώπινης Ειρήνης ,της Δικιοσύνης
της Δημιουργίας και του αμοιβαίου σ’αγαπώ .

Ακριβέ μας Γιώργο
όπως όλους τους αγαπημένους μας
έτσι και σένανε, δε σε βάνουμε στο χώμα
εκεί όπου κάνουν κουμάντο οι φόβοι ,
οι μεταφυσικές , οι δοξασίες και τα επέκεινα .
Τους συνταξιδιώτες των ανύπνωτων όνειρων
όπως εσένανε ακριβέ φίλε
τους ακουμπάμε ψηλά στο κρανιόκαστρο
με τους λουλουδόκηπους , τους μυρόκαμπους ,
και τα περβόλια με τις τόσες ομορφάδες
εκεί δηλαδή που διαφεντεύουν
οι άσβηστες μνήμες , τα ανύπνωτα όνειρα
και το αμφίπλευρο , πολύπλευρο και παναθρώπινο
το μέγα αμοιβαίο σ΄αγαπώ
με το οποίο μπολιαστήκαμε κι αγαπήσαμε
τον Ανθρωπο , τις Ιδέες , τις Αξίες
την Ποίηση , τη Μουσική ,τη Δικιοσύνη
και μεσ΄ απ΄τις οποίες μάλιστα
ανάμεσα στα τόσα άλλα
κάποιοι από εμάς { ποιος να το πιστέψει αυτό ! . . .}
σε κάποιες πανσέληνες νυχτιές
εκεί στο γιαλοζωνάρι της πόλης μας, ναι , κάναμε
ερωτικές καντάδες στην ολοπόρφυρη Σελήνη ,
με τις οποίες συμβολικά πενεύαμε τους εαυτούς μας
για τη συνειδητή και άδολη αγάπη μας στον Ανθρωπο!

Αυτοί είμασταν , ίδιοι συνεχίζουμε
και απαράλλαχτοι παραμένουμε
στης συλλογικής μνήμης
τα επικοινωνιακά φάσματα
με τις τόσες μουσικοποιητικές ομορφιές
και την αμφίπλευρη αγάπη μας με τον Ανθρωπο
και τις παναιώνιες και οικουμενικές αξίες του .

Καλοτάξιδος λοιπόν νάσαι ΓΙΩΡΓΟ ΜΑΣ
εκεί στης σκέψης τις διαλεγμένες κι ανεξίτηλες αναθυμιές
κι επιθυμιές μας για το μεγάλο οραμά μας με το
παναθρώπινο αμοιβαίο σ’ αγαπώ , την άγια
Δικιοσύνη και το οικουμενικό και πολυδιάστατο
ερωτικό τραγούδι!

Η αγαπημένη σου Βιβή , τα παιδιά σας Στέφανος
και Κώστας και η επίσης αγαπημένη σου αδερφή
η Λόλα και η γυναικαδέλφη σου Λένα
αισθάνονται βαθιά περηφάνεια για σένα
και γι αυτό πάντα θα σ΄αποζητάνε .
Όλοι εμείς οι άλλοι , με τη φυσαρμονικά σου
στο Διαδίκτυο θα επικοινωνούμε νοερά και ταχτικά
με σένανε και θα σιγοτραγουδάμε μαζί σου . . . .
Ωρα σου καλή .

Ν ί κ ο ς Ρ ί γ γ α ς