Συνέντευξη του Αλέξανδρου Φούρλα στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη
«…Θεωρώ τυχερούς όλους όσους έχουνε ζήσει αυτό που εγώ ονομάζω μεγάλο έρωτα…»
Ερ.: Ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με την ποίηση και πότε ξεκίνησε το ταξίδι σας στη συγγραφή;
Απ.: Η πρώτη μου επαφή με την ποίηση ήταν από τα βιβλία που είχε ο πατέρας μου. Θυμάμαι ένα κίτρινο βιβλίο με ποιήματα του Κρυστάλλη . Στην οδό Μαμούρη, λοιπόν, στο κέντρο της Αθήνας ταξίδευα με την ποίηση του Κρυστάλλη στα βουνά της Ηπείρου. Όσον αφορά τη συγγραφή όλα ξεκίνησαν ένα βράδυ στις 14 Νοεμβρίου του 2017. Ήμουν ανήσυχος εκείνη τη μέρα χωρίς να υπάρχει κάποιος προφανής λόγος. Κάποιες σκέψεις είχαν έρθει έντονα στο προσκήνιο. Μεσάνυχτα αλλά ο νους μου δεν ησύχαζε και παρότι προσπάθησα να ξαπλώσω και να κλείσω τα μάτια δεν τα κατάφερα . Σηκώθηκα πήρα ένα τετράδιο και έγραψα αυτά που όλη τη μέρα τριγύριζαν στο μυαλό μου. Το πρώτο ποίημα μου γεννήθηκε .Η επόμενη μέρα με βρήκε μέσα σ’ένα τρελό ενθουσιασμό και λίγο πριν φτάσω στη δουλειά μου σκύβοντας να μυρίσω ένα γιασεμί, νιώθω μια ακαταμάχητη ανάγκη να γράψω ξανά ,να βάλω στο χαρτί μια χορογραφία συναισθημάτων και λογισμών που ένιωθα ότι δεν έπρεπε να αφήσω τη λήθη να κερδίσει τη μάχη του χρόνου .
Ερ.: Και οι πρώτες δημοσιεύσεις;
Απ.: Ουσιαστικά δεν υπήρχε κάποια δημοσίευση πριν από την έκδοση της ποιητικής μου συλλογής αλλά είχα την τύχη να επικοινωνώ το τι γράφω στο χώρο της δουλειάς μου. Καθημερινά εξυπηρετώ πολλούς πελάτες μας με τους οποίους έχω δημιουργήσει εξαιρετικά πολύτιμες για μένα σχέσεις και αυτό μου δίνει την ευκαιρία να διαβάζω πρωτόλεια, σχέδια αλλά και ολόκληρα ποιήματα και να βλέπω στα μάτια τους την γόνιμη κριτική πάνω στα γραπτά μου. Πολύτιμοι και οι έπαινοι και τα πειράγματα τους.
Ερ.: Ποια ήταν η αφορμή για να εκδοθεί η συλλογή σας Επανασύνδεση από τις εκδόσεις Στοχαστής;
Απ.: Δε νομίζω να υπήρχε αφορμή, δεν χρειαζόταν άλλωστε. Ήθελα να εκδώσω τα ποιήματα και η σειρά των πραγμάτων ήρθε έτσι που οι εκδόσεις Στοχαστής και ιδιαίτερα η Χριστίνα Ανδρέου κέρδισε την εμπιστοσύνη μου απόλυτα. Το ότι έφτασα στην πόρτα των εκδόσεων Στοχαστής οφείλεται στην καλή τύχη που είχα να γνωρίσω ανθρώπους με γεμάτη καλοσύνη καρδιά.
Ερ.: Γράφετε: «Τον μεγάλο έρωτα δεν τον τρομάζει το αδύνατο». Γιατί ο έρωτας έχει μεγάλη δύναμη και τίποτε δεν τον φοβίζει;
Απ.: Θεωρώ τυχερούς όλους όσους έχουνε ζήσει αυτό που εγώ ονομάζω μεγάλο έρωτα. Η εσωτερική δύναμη που σου δίνεται όταν βιώνεις αυτή την κατάσταση είναι καταλυτική. Δεν μπορώ να βάλω πρόσημο αρνητικό ή θετικό σε όλη αυτή τη διεργασία που συμβαίνει όταν μέσα σου θεριεύουν τέτοια μεγαλειώδη συναισθήματα, αυτό που ξέρω είναι ότι έχει τη δύναμη να χαράξει ανεξίτηλα τη μνήμη σου ένας μεγάλος έρωτας. Για τον έρωτα «το αδύνατό» δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια πρόκληση. Ο έρωτας δίνει απαντήσεις σε βαθιές αγωνίες. Φοβίες και δεσμά κόβονται ή μάλλον καλύτερα αντικαθίστανται και αυτή είναι η πηγή της δύναμής του η απεξάρτηση δηλαδή από τις βαθιές αγωνίες των ανθρωπίνων πραγμάτων.
Ερ.: Μήπως η ποίηση είναι μια μορφή έκφρασης του εσωτερικού συναισθηματικού κόσμου;
Απ.: Προφανώς είναι μορφή έκφρασης, αλλά όχι μόνο του συναισθηματικού κόσμου και δεν είναι μόνο αυτό, είναι μορφή επικοινωνίας. Ο ποιητής δεν εκφράζει μόνο τον εσωτερικό του κόσμο αλλά περιμένει και απάντηση από τους αναγνώστες του. Εύχεται ή τουλάχιστον εύχομαι κάθε φορά που κάποιος αντιμετωπίζει τη σειρά που βάζω τις λέξεις να μπει στη διαδικασία να πιάσει τον μίτο της Αριάδνης και να μπορέσει να ξεχωρίσει αυτά που αξίζουν. Να βοηθήσω στην επιλογή των κριτήριων που χρειάζονται για να αντιμετωπίσει αυτόν τον βομβαρδισμό της πληροφορίας.
Ερ.: Λέτε: «Μακάρι σαν σπόροι / να πιάσουν / και η ελπίδα να φυτρώσει». Μπορεί διαβάζοντας ποίηση να βελτιώσουμε την κοινωνία;
Απ.: Βεβαίως το πιστεύω αυτό που με ρωτάτε. Ναι, διαβάζοντας ποίηση μπορεί να βελτιώσουμε την κοινωνία μας. Παρακολουθώντας το κοινωνικό γίγνεσθαι και βλέποντας τι έχουν καταφέρει οι άλλοι δρόμοι που έχουν προταθεί για τη βελτίωση στην οποία αναφέρεστε, ε τότε ναι, επιτρέψτε μου να πω πως η ποίηση τουλάχιστον μπορεί να φωτίσει τον δρόμο. Στη φαρέτρα μας για ένα καλύτερο αύριο βάζω και την ποίηση. Η όξυνση του νου των ατόμων που αποτελούν την κοινωνία μας και η βελτίωση της ενσυναίσθησής τους θα οδηγήσει την κοινωνία «λίγο ψηλότερα».
Ερ.: Σήμερα πολλοί ποιητές ανεβάζουν τα έργα τους στο διαδίκτυο. Εσάς ποια είναι η γνώμη σας;
Απ.: Τη μυρωδιά του βιβλίου δύσκολα μπορώ να την ανταλλάξω με τις μεγάλες δυνατότητες που σου δίνει η επικοινωνία μέσα από το διαδίκτυο. Θα ήθελα ποιήματά μου να βρίσκονται στο διαδίκτυο και να μπορούν να διαβαστούν από πολλούς αλλά μου αρέσει η κύρια πηγή να είναι στο χαρτί, στο βιβλίο .Το διαδίκτυο δηλαδή να δανείζεται από το έντυπο . Νιώθω την προβολή των ποιημάτων μου σε μία οθόνη για μια στιγμή και στη συνέχεια η αποθήκευσή τους σε ένα σύννεφο να περιέχει κάποια στοιχεία που δεν μπορώ να προσδιορίσω ακόμα, αλλά κάπως σαν να με ενοχλούν .
Ερ.: Ποια ποιητική συλλογή έχετε δίπλα στο μαξιλάρι σας;
Απ.: «Αειθαλής χρόνος» του Βαγγέλη Χρόνη.
Ερ.: Διαβάζουν σήμερα οι Έλληνες ποίηση;
Απ.: Αν κρίνω από μένα που μέχρι τα 44 μου δεν είχα αγοράσει ούτε ένα βιβλίο ποίησης θα έλεγα ότι οι Έλληνες εν γένει δεν διαβάζουν ποίηση. Αλλά αυτές οι γενικεύσεις με ενοχλούν γιατί κάνω το λάθος να τις κάνω και εγώ. Θα σας δώσω λοιπόν την εξής απάντηση: Αυτοί που διαβάζουν ποίηση είναι λιγότεροι από αυτούς που πηγαίνουν στο γήπεδο, από την άλλη αυτοί που τραγουδούν μελοποιημένα ποιήματα –που ίσως να μη γνωρίζουν ότι εν τη γενέσει τους ήταν ποιήματα προτού γίνουν τραγούδια- είναι πολύ περισσότεροι. Διδασκόμαστε δύο εκπληκτικά δημιουργήματα του μεγαλύτερου ποιητή όλων των εποχών σε όλη τη διάρκεια των σχολικών μας χρόνων. Μακάρι αντί για βαθμολογία για τις γνώσεις μας πάνω σε αυτά να τα αγαπούσαμε λίγο περισσότερο για την ουσία τους, για το δώρο και την προσφορά τους στην εσωτερική μας διαμόρφωση. Γιατί εκεί, στην αρχή του καθενός μας, χτίζεται η ανάγκη να συμμετέχεις στην ποίηση. Και μετέπειτα να το κρατήσεις αυτό σαν πολύτιμη γνώση κάθε φορά που θα θελήσεις να καταφύγεις στο μαγικό κόσμο ενός ποιήματος.