Της απογραφής…
Έγραψα τι έγραψα για την απογραφή και μου την έπεσαν κάνα δυό φίλοι, που με διαβάζουν στα ξένα… «δηλαδή, εμείς είμαστε καλοί για να μη χάσουν οι τοπικοί σας παράγοντες τις έδρες στη βουλή και στα δημοτικά συμβούλια, αλλά για να συμμετέχουμε στα κοινά, δεν είμαστε ικανοί;», μου είπαν…
Νομίζω πως οι τοπικοί μας παράγοντες, ή κάποιοι τέλος πάντων, θέλουν «Τα εμά εμά και τα εσά εμά.»… δηλαδή οι απόδημοι να καταγράφονται ως αριθμοί, αλλά να μην ενοχλούν και πολύ με την ενεργή παρουσία τους στα κοινά και τα λοιπά…
Το θέμα βέβαια, είναι, πως από το 2010 και μετά έχω συναντήσει πολλούς συμπατριώτες, που έφυγαν από την πρωτεύουσα και επέστρεψαν μονίμως στην Άρτα… έχω μάλιστα την αίσθηση πως οι υποδομές της Άρτας, δίνουν τη δυνατότητα για μια ευχάριστη ζωή, σε ανθρώπους που δεν μπορούν άλλο την πολυκοσμία της Αθήνας…
Χωρίς να έχω και κάνα μεγάλο καημό, μην και χαθούν προνόμια, θα έλεγα πως και η Αθήνα, δεν θα χάσει και τίποτα αν λείψουν κάποιες χιλιάδες μόνιμοι που θα καταγραφούν στα χωριά… αν μη τι άλλο, να μπορούν οι εκλεγμένοι της αυτοδιοίκησης να διεκδικήσουν την συντήρηση των δρόμων, την ύδρευση και όλα αυτά που κάνουν εύκολη τη ζωή των ανθρώπων, όπου και να διαμένουν…
Με φειδώ, πατριώτες …
Θεωρώ πως οι πολίτες καλώς κάνουν και διεκδικούν, διαμαρτύρονται, πολλές φορές ζητούν και το παραπανίσιο, έστω κι αν δεν το δικαιούνται… ας πούμε, οι κάτοικοι Κορφοβουνίου που διαμαρτύρονται για την έλλειψη νερού, μάλλον ζητούν από τον Δήμαρχο το κάτι παραπάνω…
Κι αυτό επειδή, ενημερώθηκα ότι το πόσιμο νερό, που προορίζεται για τους ανθρώπους, φτάνει και είναι παραπάνω για τις ανθρώπινες ανάγκες, χειμώνα- καλοκαίρι…
Βέβαια, αν πάμε και παραπέρα, αν η επιθυμία είναι να καλύψουν πέρα από τις ανάγκες για τα οικόσιτα ζώα, που μπορεί να είναι οι κότες, άντε και κάνα δυό μανάρες, μάλλον υπερβάλλουν…
Άλλο αυτό κι άλλο να θέλουν νερό για να ποτίζουν κοπάδια από πρόβατα, γελάδια, κατσίκες… άλλο, να θέλουν να ποτίσουν και τα γρασίδια στις αυλές ή τα χόρτα στα ποδοσφαιρικά γήπεδα… και στη μία και στην άλλη περίπτωση, μιλάμε για άλλα μεγέθη, τα οποία εμείς οι υπόλοιποι που ζούμε στην πόλη, αν τα καταναλώσουμε, τότε τα πληρώνουμε πανάκριβα…
Νομίζω λοιπόν, πως θα πρέπει να υπάρχει διαχείριση του κοινού μας αγαθού που λέγεται νερό, με φειδώ… πρώτα οι ανθρώπινες ανάγκες και μετά όλα τα υπόλοιπα, με ιεράρχηση φυσικά…
Και πάντως μαθαίνω πως η σημερινή Δημοτική Αρχή, έκανε πολλές προσπάθειες, με γεωτρήσεις και τα λοιπά να καλύψει τις ανάγκες των «δικών της» ανθρώπων, αλλά δεν υπήρξε η ανάλογη επιτυχία… τώρα, μου λένε ετοιμάζεται και άλλη γεώτρηση… μακάρι να πάνε όλα καλά ώστε να λυθούν τα θέματα αυτά οριστικά…
Και χείρα κίνει…
Τα μικροπροβλήματα που υπήρχαν στον δρόμο των Κωστακιών μέσα στο χωριό, με ενημέρωσαν πως έχουν λυθεί, τουτέστιν λακκούβες και τα λοιπά, μόνο που χρειάστηκε παρέμβαση από τον Δήμαρχο…
Θα έλεγα λοιπόν, συν Δημοτική Αρχή και «χείρα κίνει» για τα Τοπικά Συμβούλια των χωριών του μεγάλου Δήμου Αρταίων… Νομίζω πως η σημερινή Δημοτική Αρχή, έχει στη διάθεση των Τοπικών Συμβουλίων, αρκετά εργαλεία ώστε μικροπροβλήματα να μπορούν να λυθούν εκ των ενόντων…
Με την ευκαιρία αυτή, θα ήθελα να επισημάνω πως ο πρόεδρος της ΤΚ Ράχης, ο Ηλίας Κοτρώτσος είναι καθημερινά ενεργός για τα κοινοτικά ζητήματα, ενδιαφέρεται για τα τοπικά πράγματα και σε κάθε ευκαιρία διεκδικεί από τον Δήμαρχο κάθε τι που θα διευκολύνει την καθημερινότητα των συγχωριανών του..
Να επισημάνω δε, πως αυτή την περίοδο, αρκετοί αγροτικοί δρόμοι στην περιοχή της Ράχης ασφαλτοστρώνονται, πράγμα που πραγματικά θα κάνει καλύτερη την καθημερινότητα των κατοίκων της κοινότητας…
Short-lists
Ρωτήθηκε για την ανανέωση του ΣΥΡΙΖΑ σε πρόσωπα ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξη στη ΔΕΘ… και απάντησε με το κλασσικό, πως «είναι στα χέρια των πολιτών»… φυσικά αυτό είναι η μισή αλήθεια, αφού οι πολίτες, οι ψηφοφόροι, έχουν λίγες δυνατότητες επιλογών…
Και τούτο, επειδή τα ψηφοδέλτια καταρτίζονται από τα κόμματα… οι ψηφοφόροι καλούνται να επιλέξουν από τους «κατάλογους προεπιλογής», των κομμάτων… ε, όταν ο (κάθε) Τσίπρας προτείνει συγκεκριμένα πρόσωπα για σταυροδοσία, τα οποία είναι οι κομματικοί «βαρόνοι» και κάποιοι άλλοι για συμπλήρωμα, τι να σου κάνει ο πολίτης;
Ανανέωση, σημαίνει πως ο αρχηγός, ή τα κόμματα, με εσωτερικές διαδικασίες αποφασίζουν και επιλέγουν τα πρόσωπα στα ψηφοδέλτια… σύναμμα η κατάρτιση των συνδυασμών, αποτελεί και πρόκριμα για κάποιους, αρεστούς –συνήθως- στην ηγεσία…
Οπότε, οι πολίτες, επιλέγουν ανάμεσα σε πιτόγυρο με τζατζίκι, ή σε πιτόγυρο με κέτσαπ… αν θέλουν μόνο με πατάτες, δεν θα το βρούν…
Για πρέφα!
Επειδή κάτι υπενθύμισα σχετικά με τον Κούλογλου, ας δούμε τι έγραψε και ο Γ. Λακόπουλος που τον ξέρει καλύτερα από εμάς τους άλλους: «Τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων: κινήθηκε μετά τη ΔΕΘ ο Στέλιος Κούλογλου ως μπροστινός του Ευκλείδη Τσακαλώτου; Ο ευρωβουλευτής είναι ο πιο έμπειρος ανάμεσα στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ , σε ότι αφορά τα ΜΜΕ και την επικοινωνία…
.» Ο Τσίπρας έβγαλε ειδήσεις, τεκμηρίωσε αρκούντως τα μέτρα της ομιλίας του στη συνέντευξη, δεν πήρε ισοπαλία αλλά έκλεισε στα καρέ του τον Μητσοτάκη και έβαλε πολλά γκολ. Θα έπρεπε να κατεβάσει τα μικρόφωνα και πάει για πρέφα στο Αθαμάνιο, αν έλεγε ότι την επόμενη των εκλογών δεν θα είναι πρωθυπουργός ο αρχηγός του πρώτου κόμματος, αλλά κάποιος άλλος»…
Νομίζω πως αυτά τα στρογγυλέματα, πως ο Τσακαλώτος είπε στον Κούλογλου να πεί έτσι και τα λοιπά, νομίζω πως ούτε επί ΠΑΣΟΚ δεν λέγονταν… ασφαλώς και το αποτέλεσμα θα κρίνει το θέμα του Πρωθυπουργού… ειδικά σε κυβέρνηση συνεργασίας, με απλή αναλογική…
Και κυβέρνηση συνεργασίας, μόνο με τη Φώφη αρχηγό στο ΚΙΝΑΛ, μπορεί να υπάρξει… όσο για τον Πρωθυπουργό, είναι κουβέντα της επόμενης μέρας… ο Τσίπρας είχε την ευκαιρία τον Σεπτέμβριο του 2015, να συμπράξει με τη Φώφη, αλλά επέλεξε Καμμένο…
Αν αύριο, μεθαύριο, του πεί «όχι» η Φώφη, τι θα μπορέσει να της καταλογίσει;
Αρτινό γκιουβέτσι
Πολλές φορές, κουβεντιάζουμε για γαστρονομίες, για τοπικά εδέσματα και τα λοιπά… ένα από τα τοπικά μας φαγητά, ήταν και το γκιουβέτσι, που ειδικά τις Κυριακές γίνονταν στο τραπέζι, πάρτι…
Μια τέτοια ιστορία θυμήθηκε ο Στάθης Μπαρτζώκας, μια ιστορία από παλιές καλές εποχές, που το πρόβλημα ήταν μέχρι πότε θα ξενυχτάμε κι όχι ποιος θα πάει πρώτος στο σπίτι το βράδυ…
Ιδού η ιστορία του Στάθη: «Θα ήταν 1994 όταν το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας ήταν ο νόμος Παπαθεμελή, δηλαδή τι ώρα έκλειναν τα νυχτερινά κέντρα. Εμείς νεαροί νυχτόβιοι χαιρόμασταν τις νύχτες σαν να μην υπάρχει αύριο, νομίζοντας ότι η ζωή είναι ένα ατελείωτο πάρτι. Το πρώτο σοκ το έφαγα στο club Mercendes στην Πανεπιστημίου, μπήκα 2 παρά τέταρτο και στις 2 έκλεισε η μουσική.
.»Με τον καιρό αρχίσαμε να πηγαίνουμε σε μπαράκια και ένα από αυτά ήταν το Flower στην πλατεία Μαβίλη. Εκεί ήταν μορφή ένας υπέροχος Αρτινός, ο Αλέξανδρος Δάφνος ή «κόρακας». Ένα βράδυ γύρω στις 5 το πρωί μου λέει: «Ρε Στάθη ξέρεις τι μου έχει λείψει πιο πολύ; Το αρτινό γκιουβέτσι με ρύζι αυγολέμονο που έφτιαχναν οι μανάδες μας στον φούρνο»…
.» και ξαφνικά βλέπω αυτόν τον γίγαντα της νύχτας να κλαίει σαν μικρό παιδί. Μαζί του άρχισα να κλαίω και εγώ γιατί θυμήθηκα την μάνα μου να αυγοκόβει το γκιουβέτσι μέσα στον φούρνο του Κιτσαρά στην οδό Κομμένου. Δεν είναι καταπληκτικό; Δυο Αρτινοί να κλαίνε στο κέντρο της Αθήνας για το γκιουβέτσι της Κυριακής».
Φευ… οι νεότερες γενιές, δύσκολο να γευτούν τα παραδοσιακά φαγητά και ειδικότερα τα παραδοσιακά φαγητά της Άρτας, που οι Αρτινές μανάδες έδιναν και τη ψυχή τους για να τα νοστιμέψουν…