Το αποτύπωμα της αλληλεγγύης

Γράφει : η Χριστίνα Μπίζα

Ζούμε απερίγραπτες στιγμές, ακραίες πολιτικά και ιστορικά με έντονο αποτύπωμα μιας χλωμής και άνευρης αλληλεγγύης τόσο σε Ευρωπαϊκό επίπεδο όσο και γενικότερα αφού η επικείμενες εκλογές στις ΗΠΑ αφήνουν ένα μεγάλο κενό χαλαρότητας μέχρι την ανάληψη των καθηκόντων του νέου Προέδρου όποιος είναι αυτός.
Από την άλλη η συζήτηση και η ψηφοφορία στη Βουλή για την πρόταση δυσπιστίας από τον ΣΥΡΙΖΑ κατά του Υπουργού Οικονομικών κ. Χρήστου Σταϊκούρα περιείχε έντονους διαξιφισμούς και για τα εθνικά μας θέματα και η οποία τελικά καταψηφίστηκε με 158 όχι. Η πανδημία οξύνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση για τη χώρα αφού τα κρούσματα συνεχώς αυξάνονται.

Με το δάκτυλο στη σκανδάλη οι ένοπλες δυνάμεις μας ψύχραιμα αξιολογούν τις κλιμακούμενες προκλήσεις με ένα γείτονα ο οποίος όπως όλα δείχνουν έχει απασφαλίσει και η καθημερινή του ρητορική μίσους ξεφεύγει από τα όρια του παραλογισμού με ύβρεις απειλές και παράνομες εδαφικές διεκδικήσεις. Μαραθώνιες διπλωματικές κινήσεις επιχειρούν να ισορροπήσουν ένα πολεμικό πυρετό ο οποίος διαρκώς κλιμακώνεται.
Εκτός ορίων είναι η κατάσταση και με τη Γαλλία η οποία στο πρόσωπο του Προέδρου της κ. Ε. Μακρόν δέχθηκε βροχή από ύβρεις από τον Τούρκο Πρόεδρο αμφισβητώντας την ψυχική του υγεία όταν ο ίδιος δεν συλλυπήθηκε για τον θάνατο με αποκεφαλισμό Γάλλου καθηγητή στο Παρίσι ο οποίος δίδασκε για την ελευθερία της έκφρασης και έδειξε στο μάθημά του σκίτσα του Μωάμεθ για να χάσει τη ζωή του λίγες ώρες αργότερα από 19χρονο τζιχαντιστή.

Για ποια συνύπαρξη λαών μιλάμε; Για ποια αλληλεγγύη για ποιο σεβασμό, όταν οι πράξεις και οι φράσεις μας υψώνουν τείχη αντιπαλότητας την ίδια στιγμή που επιχειρείται από την γείτονα συστηματικά με παράνομες κινήσεις απειλή της εδαφικής μας ακεραιότητας αλλά και της ακεραιότητας της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Είναι όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή που θα χαράξει αυτές της διαχωριστικές γραμμές αποτροπής ώστε να υπάρξει εμπιστοσύνη και ασφάλεια στην περιοχή; Όλα δείχνουν ότι είναι μακριά από την πραγματικότητα την οποία εμείς οι Έλληνες βιώνουμε οι Εταίροι μας αφού και το Εμπάργκο Όπλων που ζήτησε ορθά ο Έλληνας Πρωθυπουργός προσκρούει στα συμφέροντα.

Θέλουμε αλληλεγγύη στην Ενωμένη Ευρώπη. Είχαμε οράματα γι αυτό και ελπίζαμε ότι μέσα στους κόλπους της θα υπάρξει το φώς της προόδου για όλους διαμορφώνοντας συνθήκες προστασίας για τους αδύναμους, με υγεία και παιδεία και προστασίας της εδαφικής ακεραιότητας των χωρών και κατ΄ επέκταση του συνόλου της Ευρώπης.
Αυτά ήταν τα όνειρα. Όταν ξυπνήσαμε είδαμε την οδυνηρή πραγματικότητα. Η Ε.Ε είναι ταχύτατη ως προς την παροχή εξοπλιστικού υλικού με πελάτες και εντός και εκτός της Ένωσης που σημαίνει ότι οι καθυστερήσεις παράδοσης έχουν ρήτρες, που οι χώρες παραγωγής θα σταθμίσουν γιατί πάλι το οικονομικό θα έχει προτεραιότητα και οι εργαζόμενοι στις πολεμικές Βιομηχανίες ενώ όλοι αυτοί οι οποίοι θα χάσουν την ζωή τους στα πεδία των μαχών είναι αδιάφοροι…
Η υποκρισία στο αποκορύφωμά της. Ένας παραλογισμός μακριά από κάθε λογική αφού παράλογες αξιώσεις προς μία χώρα μέλος της Ε.Ε. όπως είναι χώρα μας αντιμετωπίζονται απλά σαν κάποιες αράδες σε επίσημα έγγραφα χωρίς κυρώσεις, χωρίς επιπτώσεις μόνο με υποσχέσεις.

Δακρυσμένα μάτια στην Αμμόχωστο της Κύπρου κατοίκων μία έρημης πόλης είδαν, με το πρόσφατο προκλητικό άνοιγμα των Βαρωσίων, τις μνήμες τους δίπλα στις ψυχές των γονιών τους που χάθηκαν με τον καημό, από κάποιες άλλες υποσχέσεις ότι θα ξαναέρθουν στα σπίτια τους. Παγωμένοι περιφέρονταν σε μία νεκρή περιοχή άφωνοι αφού ο ήχος των βομβαρδισμών ηχούσε τώρα 45 χρόνια μετά σαν μία ανοιχτή πληγή. Πήραν όλοι αυτοί υποσχέσεις όπως παίρνουμε τώρα και εμείς.
Λόγια, λόγια, λόγια…. Και από την άλλη ο Ερντογάν αχαλιναγώγητος γιατί είναι ο καλός πελάτης και τα συμφέροντα και οι επιχειρήσεις που εδρεύουν στην Τουρκία είναι μετρήσιμοι παράγοντες σε μία Τουρκία που ο λαός στενάζει και που στερούνται ακόμη και το ψωμί.
Απελπισία….. Ποια Ευρώπη θέλετε κυρίες και κύριοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτής που θα σκύβουμε το κεφάλι μέχρι που να βρεθεί κάποιος ακραίος να μας το πάρει και αυτό; Έδειξαν τα πράγματα με την μετατροπή της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη σε τζαμί και της Μονής της Χώρας. Έδειξαν τα πράγματα για το πώς βλέπουν εμάς «τους άπιστους», του Ευρωπαίους της Χριστιανικής Ευρώπης όπως μας λένε περιπαιχτικά και με μίσος οι γείτονές μας.

Υπάρχει στόχευση όχι μόνο στα σύνορα της Ελλάδας και κατ επέκταση της ίδιας της Ευρώπης αλλά και στην καρδιά της. Όσοι από τους εταίρους μας ψαχουλεύεται για να ασφαλίσετε την τσέπη σας, να θυμόσαστε ότι την ίδια στιγμή αφήνεται εκτεθειμένη την καρδιά που είναι η πίστη σας, αλλά και το κεφάλι σας. Οι κινήσεις θα γίνουν απρόβλεπτα όπως τον περασμένο χειμώνα όταν εργαλειοποιήθηκαν άμοιροι άνθρωποι για να σταθεί η Ελλάδα σαν Ευρωπαϊκή ασπίδα αποτροπής όπως μας είπατε τότε.
Τα μέτωπα είναι πολλά και εσωτερικά και εξωτερικά και με κορυφαία την πανδημία πρέπει όλοι μαζί να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Ενδιαφέρουσα είναι και η επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας κ. Σεργκέι Λαβρόφ στην Ελλάδα ο οποίος έχει καταγωγή από την Αρμενία που δοκιμάζεται και πάλι με την πρόσφατη πολεμική ανάφλεξη στην περιοχή και εκεί με την υποκίνηση της Τουρκίας.

«Κάθε χώρα μπορεί να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια» τόνισε σε συνέντευξή του με αφορμή σήμερα την επίσκεψη στη χώρα μας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Μακάρι τα κοινά βιώματα να φέρουν κοντά τους λαούς μας και τις Ηγεσίες τους ώστε να υπάρξει ουσιαστική υποστήριξη περισσότερο αποτελεσματική από την πολύ αργή ανταπόκριση που έχει το «καράβι» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως προς τα ζητήματα της διασφάλισης της Εθνικής μας κυριαρχίας, από τις συνεχώς αυξανόμενες προκλητικές γειτονικές απαιτήσεις.