Γράφει ο Αρης Ραβανός
Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφεί γιατί κέρδισε η ΝΔ και γιατί έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αμέτρητος ο κατάλογος.
Ο Σταν Γκρίνμπεργκ που συμβουλεύει τον Κυριάκο Μητσοτάκη πέτυχε διάνα στην χάραξη της στρατηγικής. Αυτή επιβεβαιώθηκε από το εκλογικό αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής που αποτελεί μια προσωπική νίκη του Πρωθυπουργού, είτε αρέσει είτε δεν αρέσει. Να δούμε όμως ψυχρά τι έγινε μεταξύ άλλων; Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφεί γιατί κέρδισε η ΝΔ και γιατί έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αμέτρητος ο κατάλογος.
Ας ξεφύγουμε λίγο από την πολιτική επιστήμη και ας πάμε στην διοικητική επιστήμη και στο πεδίο της στρατηγικής. Στις σχολές διοίκησης επιχειρήσεων εστιάζουμε στην ανάλυση SWOT όταν θέλουμε να χαράξουμε στρατηγική. Πολλές φορές, όσες μου δίνεται η ευκαιρία, όταν είμαι σε αμφιθέατρο, τονίζω ότι και στην ίδια μας την ζωή, στην καθημερινότητά μας, είμαστε υποχρεωμένοι εάν θέλουμε να πετύχουμε να κάνουμε ένα προσωπικό SWOT.
Τo SWOT, δηλ. τα προτερήματα (Strengths), τα μειονεκτήματα (Weaknesses), οι ευκαιρίες (Opportunities) κα οι κίνδυνοι (Threats) είναι ακρογωνιαίος λίθος μιας στρατηγικής, την οποία οφείλουν και τα κόμματα να εφαρμόζουν. Το ενδιαφέρον σε αυτή την ανάλυση SWOT είναι η ευελιξία της και ότι μπορεί να εφαρμοστεί εξίσου αποτελεσματικά στη λήψη επιχειρησιακών, πολιτικών όσο και προσωπικών αποφάσεων.
Το έκανε αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ; Όχι. Το έκανε η ΝΔ; Ναι και εδώ έχει σημασία να εστιάσουμε και πάλι από το πεδίο του επιχειρείν, ότι και το πολιτικό προϊον που παρουσίαζε ο Κυρ. Μητσοτάκης το εμφάνιζε ελκυστικό –και αρνητικό να ήταν- καθώς έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο το πολιτικό μάρκετινγκ και η καμπάνια που ακολούθησε.
Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ούτε ασχολήθηκε με σύγχρονα εργαλεία πολιτικού μάρκετινγκ επί της ουσίας, αλλά κυρίως επιφανειακά και αντί για θετική καμπάνια είχε μαύρη που δεν κέρδιζε τους πολίτες.
Και όπως έλεγε και η Ίντιρα Γκάντι, η άλλοτε «σιδηρά κυρία» της Ινδίας, «με σφιγμένη τη γροθιά, δεν μπορείς να σφίξεις το χέρι του άλλου». Και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μονίμως με σφιγμένη τη γροθιά, «κόντρα στην κόντρα» με επιθετική ρητορική και ατζέντα. Αντίθετα, ο Κυρ. Μητσοτάκης, πήγε με τον κλασσικό αμερικάνικο τρόπο, δηλ. προτίμησε τη μέθοδο της δοκιμής και του λάθους (trial and error). Δοκίμαζε κάτι, αποτύγχανε, μάθαινε από τα λάθη του, διάβαζε τη θεωρία και ξαναπροσπαθούσε. Από την άλλη πλευρά ο Αλ. Τσίπρας έπεσε στην παγίδα του «μαύρου κύκνου». Και επιβεβαιώθηκε με οδυνηρό τρόπο στην περίπτωσή του, η θεωρία του απροσδόκητου, δηλ. ό,τι οι μεγαλύτερες καταστροφές μας βρίσκουν απροετοίμαστους.
Και στην περίπτωση του Κυρ. Μητσοτάκη είχαμε ένα οργανωμένο μοντέλο διαχείρισης που λειτούργησε με επαγγελματική ακρίβεια και από την άλλη είχαμε το μοντέλο του «μαύρου κύκνου».
*Το άρθρο του Άρη Ραβανού από το vima.gr