Των άυλων ...
Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου
Ο πολιτισμός μας όπως και η κληρονομιά μας δεν έχει να κάνει μόνο με υλικά κληροδοτήματα αυτά δηλαδή που βλέπουμε, που καταλαμβάνουν έναν χώρο, έναν όγκο μέσα στην περιοχή μας, ιδιωτική και δημόσια αλλά υπάρχει και ο άυλος πολιτισμός και κληρονομιά όπως ακριβώς και υπάρχει και η άυλη και μη καταμετρήσιμη αξία του ανθρώπου. Ερχόμαστε επομένως να διαχειριστούμε και ν΄απολαύσουμε έναν πολιτισμό με πολλές πλευρές και εκφάνσεις, άλλες που τις βλέπουμε κι άλλες οι οποίες είναι αφανείς ή και κρυμμένες.Άυλες. Άυλη κληρονομιά είναι η γλώσσα μας, το ιδιαίτερο ιδίωμά μας, άυλη είναι η λογοτεχνία μας και η ποίησή μας, άυλη είναι και η αγάπη μας για τον τόπο μας που μας πονά και γι΄αυτό έχει ιδιαίτερη αξία που συχνά μεταφράζεται σε αγώνα επιβίωσης κάποιων άυλων σημείων της που δεν έχουν μόνο κάποια ιστορική συνάφεια προσωπικής ή δημόσια ς αξίας αλλά ακόμη περισσότερο αισθητικής και έλλειψης ή ασχήμιας ενίοτε.
Δεν μιλάμε για κάποιο ένδοξο παρελθόν που μπορεί να κρύβεται μέσα σε αιώνες και σε χαλάσματα αλλά σε ό,τι έχει επιβιώσει έως τις μέρες μας και εκτός των βράχων, των τειχών . των ναών, ιερών των θεάτρων,που βουλιάζουν μέσα σε βρώμικους μουσαμάδες και σκουπίδια, κάτω από αιωρούμενους σωλήνες και καφάσια μπυρών και τραπεζοκαθισμάτων παίρνουμε τις ανάσες μας ευτυχώς και από άυλα αγαθά, για όσους μπορούν να τις πάρουν. Και η ανάσα είναι ζωή όπως και η αγάπη για έναν τόπο- είναι επίσης ζωή. Για ν΄αγαπήσεις και να πονέσεις έναν τόπο πρέπει να σε αγαπά ή έστω να σου προσφέρει την αγάπη του που είναι με κάποιο τρόπο αλληλένδετα μιας και η αγάπη, ο σεβασμός , η αποδοχή είναι κατά μιά μορφή αλληλοσυμπληρούμενες και δυναμικά ενεργές έννοιες και πάντοτε λειτουργούν με την διαδικασία της προόδου. Από την άλλη ο πολιτισμός είτε υλικός είτε άυλος δε λειτούργησε ούτε μ΄ένα πρόσωπο, μιας και είναι κοινωνικό δημιούργημα περισσοτέρων αλλά ακόμη περισσότερο με κανένα υψωμένο δάχτυλο και απαγόρευση , ούτε με αρχές κέδρους και αυτοσκοπού.
Πολιτισμός είναι συχνά όχι μόνο η επιστήμη μας αλλά και το ήθος μας και η αντίστασή μας, η ελευθερία μας και ακόμη καλύτερα και περισσότερο ο διάλογος ή εστω η διαλεκτική. Έτσι χτίστηκαν πολιτισμοί και με τον πόλεμο και την παρακμή , την αδιαφορία και το μίσος, τη διχόνοια και τον δογματισμό γκρεμίστηκαν. Ας μην ξεχνάμε πως ο πολιτισμός επειδή ακριβώς είναι ανθρώπινος ενέχει και το άυλο μέσα του που δεν μπορεί να καταμετρηθεί αλλά ούτε και να καταργηθεί ….