200 χρόνια από την Επανάσταση του ‘21-Ρήγας Φεραίος – Βελεστινλής
Γράφει ο Χρήστος Τούμπουρος
Έγραφα σε προηγούμενο σημείωμα πως η «ελάχιστη τιμή στο Ρήγα Φεραίο, τον πρωτεργάτη της απελευθέρωσης και της αδελφικής συνεργασίας των βαλκανικών λαών, θα είναι να γίνουν σημαία μας, τα λόγια του, όπως αποτυπώνονται στον Θούριο:
“Στην γνώμη των τυράννων να μήνελθώ ποτέ
Μήτε να τους δουλεύω, μήτε να πλανηθώ
Εις τα ταξιματά τους, για να παραδοθώ.
Εν όσωζώ στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,
Για να τους αφανίσω, θε να’ ναι σταθερός”».
Βέβαια, αυτά έστω και σε σκέψη είναι όχι ακατόρθωτα αλλά απαγορευμένα. Δεν είναι ότι τα Βαλκάνια βομβαρδίστηκαν, όπως βομβαρδίστηκαν, για «ειρηνικούς», οπωσδήποτε, «σκοπούς» και προς προάσπιση της δημοκρατίας! Από ποιους; Μα, φυσικά, από τους συμμάχους και «προστάτες της δημοκρατίας». Τα απόνερα αυτού του βομβαρδισμού ούτε μας τα είπαν κι ούτε θα μας τα πουν. Έτσι, ακριβώς γιατί «όλοι έχουν την έγνοιά τους και ο μυλωνάς το αυλάκι του». Άλλοι μεριμνούν για μας. Εμείς μόνο ακούμε, δεν ρωτάμε και οφείλουμε να υπακούμε.
Είναι αλήθεια πως κατά την εποχή του Νεοελληνικού Διαφωτισμού από τους Διδασκάλους του Γένους καταβλήθηκε έντονη προσπάθεια για το φωτισμό του λαού. Μεταφράστηκαν πλείστα βιβλία και πολλά εκδόθηκαν. Τις απόψεις του Ρήγα Φεραίου για την εκπαίδευση τις βρίσκουμε στο επαναστατικό του κείμενο «Δίκαια του Ανθρώπου» και συγκεκριμένα στο άρθρο 22.
«΄Ολοι, χωρίς εξαίρεσιν, έχουν χρέος να ηξεύρουν γράμματα. Η Πατρίς έχει να καταστήση σχολεία εις όλα τα χωρία δια τα αρσενικά και θηλυκά παιδία. Εκ των γραμμάτων γεννάται η προκοπή, με την οποίαν λάμπουν τα ελεύθερα έθνη».
Ύψιστη κοινωνική συνείδηση και μέγιστη κοινωνική επαναστατική διδαχή. Μακριά, πολύ μακριά ο εθνεγέρτης Ρήγας, επαναστάτης με κοινωνικό πρόσημο. Η πατρίδα… Σχολεία για όλα τα παιδιά και σε όλα τα χωριά. Με τις σημερινές συνθήκες αυτό κι αν είναι επαναστατικό κείμενο! Σήμερα που οι επιλογές των μεν είναι τα «Άριστα Σχολεία». Όχι να κάνουμε Άριστα Σχολεία για όλους και όλες, αλλά για τους «Αρίστους».
Δεν απελευθέρωσε την Ελλάδα η «τάξη των Αρίστων». Ο τόπος, αν πρόκοψε, όσο πρόκοψε και αν αντιμετώπισε όσο αντιμετώπισε σιαταναρέους πάσης φύσεως και επιδρομείς έβαλε πλάτη, ίδρωσε, μάτωσε, πάλεψε, πόνεσε ο Έλληνας και η Ελληνίδα. Δεν κουράστηκαν οι ΑΡΙΣΤΕΙΣ. Και το τελευταίο. Δεν είναι και τόσο καθαρή η στάση των ΑΡΙΣΤΩΝ είτε στο Μανιάκι, είτε στο Κολωνάκι, την επανάσταση του 21 ή κατά την Κατοχή… Για να μην θυμηθούμε πως οι ΑΡΙΣΤΟΙ την έκαναν για Κάιρο τρώγοντας και πίνοντας, ενώ εδώ έμεινε η δευτεράτζα και «βασίλευε» η ΚΑΤΟΧΗ… Κι αυτοί οι άλλοι «Οι Αριστείς του 21». Εκεί, κι αν έγινε της ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ…
Καλά και για να μην μας πιάσει η «Σκαρίμπεια παραφροσύνη» και αρπάξουμε τη φαλτσέτα του κατ’ ευφημισμόν τσαγκάρη και θελήσουμε απαξάπαντες να τους χαρακώσουμε λεκτικά. Ας κατανοήσουμε ότι «ο Ελληνικός λαός και όλοι οι συνυπόδουλου λαοί, που θα αποτινάξουν το ζυγό του Σουλτάνου, έπρεπε να εγκαθιδρύσουν και να οργανώσουν την ελεύθερη δημοκρατική πολιτεία τους. Αυτό ακριβώς απασχολούσε την σκέψη του Ρήγα και αυτό προετοίμαζε».
Πολύ μπροστά. Τότε και τώρα…