Επαγρύπνηση για την απειλή του κορωναϊού και στην Άρτα

Γράφει: η Χριστίνα Μπίζα

Ζούμε όλοι εξωπραγματικές καταστάσεις μετά την απειλή του κορωναϊού και στην Άρτα. Ήρθε ένας νεόφερτος υιός άγνωστος να μας επισκεφτεί και να μας γνωρίσει από κοντά. Παρά της συστάσεις όμως για τα μέτρα προφύλαξης αφού αυτό το συναπάντημα είναι επικίνδυνο έως και θανατηφόρο εμείς βγήκαμε σε δρόμους και πεζοδρόμους για να τον προϋπαντήσουμε ντε και καλά.

Ξαφνικά μας κατέλαβε μία αθλητική ευεξία. Από εκεί που για τσιγάρα οι καπνιστές πήγαιναν στο περίπτερο με το αυτοκίνητο και πάρκαραν κιόλας δίπλα στην καφετέρια για πιούν ξεκούραστα τον καφέ τους. Τώρα αφού μας το απαγόρεψαν για να προστατέψουν την υγεία μας βάλαμε τις αθλητικές φόρμες και αρχίσαμε τις προπονήσεις εκτός σπιτιού αναζητώντας όλα τα ταλέντα μας στην άθληση.
Καθημερινά ο κ Τσιόδρας μας ενημερώνει και μας υπενθυμίζει πως δεν πρέπει να υπάρχει εφησυχασμός. Ευτυχώς η έγκαιρη λήψη μέτρων απέτρεψε δραματικές εξελίξεις για τη χώρα μας.

Για να ακριβολογούμε όμως δεν ήρθε ο «καημένος» ο κορωναϊός εδώ απρόσκλητος αλλά έστω και άθελά μας τον φέραμε . Είμαστε και εμείς όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες άνθρωποι που μετακινούμαστε είτε για δουλειές είτε για αναψυχή και έχουμε και πρόσφυγες και μετανάστες.
Ψαχνόμαστε όταν συμβαίνει κάτι και όταν βλέπουμε τα κρούσματα να αυξάνονται κοιτάζουμε όλο απορία γύρω μας για το πώς συνέβη και αναρωτιόμαστε. Γιατί αναρωτιόμαστε; Γιατί μαζεύουμε τις πλάτες και αλληλοκοιταζόμαστε με ξενισμένο πρόσωπο αλλά και με φόβο;
Λειτουργούν κάποιοι, ευτυχώς, όχι η πλειοψηφία με την αντίληψη ότι είναι υπεράνω και ότι όλα θα γίνουν γύρω από αυτούς χωρίς τίποτε να τους αγγίξει αμφισβητώντας και μεταδοτικότητά του.

Πόσο αναλυτικά πρέπει να μας το κάνουν σαφές ότι υπάρχει παγκόσμιο πρόβλημα και τώρα ήρθε και στην πόρτα μας; Πόσο αναλυτικά πρέπει να μας το επαναλάβουν ότι θα πρέπει να τηρούνται οι κανόνες υγιεινής και ατομικά και από την πλευρά των Δήμων με απολυμάνσεις δημόσιων χώρων όχι μόνο στα κεντρικά σημεία των Δήμων; Πόσο αναλυτικά πρέπει να μας το υπενθυμίσουν ότι έχουμε πόλεμο και ότι όταν κυκλοφορούμε άσκοπα μπορεί να είμαστε εμείς η «σφαίρα» που μεταφέρει τον υιό ή μπορεί να είμαστε το σώμα που θα την δεχθεί;

Όλα αυτά γίνονται έτσι που να μην το αντιλαμβανόμαστε αλλά που μας αφήνουν τα περιθώρια του σεβασμού για να οδηγηθούμε στο σωστό.
Επιβάλλεται να κάνουμε το σωστό με την καρδιά μας συμπολίτες μου αγαπημένοι. Όλοι είμαστε στρατιώτες και δεν έχουμε περιθώρια για επιπολαιότητες. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος γιατί μπορεί ο εχθρός να μην είναι ορατός αλλά οι οδηγίες που μας έχουν δοθεί πρέπει να τηρούνται με μεγάλη προσοχή, υπομονή και δύναμη. Και κυρίως επαγρύπνηση!
Επιβάλλεται να προσέχουμε φίλοι μου για το καλό όλων μας για να απαλλαγούμε από τους περιορισμούς συντομότερα και για να περιοριστεί ο κίνδυνος.

Είναι τελικά μα την αλήθεια πολύ όμορφα αυτά τα μονοπάτια της αλληλεγγύης και του σεβασμού. Ίσως απ όλο αυτό όταν τελειώσει, γιατί θα τελειώσει, να έχουμε βρει την πραγματική μας ταυτότητα αυτή που θα κεντράρει με μεγαλύτερη αγάπη στους γύρω μας. Είτε αυτοί είναι τα συγγενικά μας πρόσωπα, είτε είναι οι φίλοι, είτε οι γνωστοί.
Πρέπει και σαν περιοχή να αποδείξουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και θα τα καταφέρουμε όλοι μαζί γιατί μας αξίζουν και καλύτερες μέρες. Επιβάλλεται να ληφθούν απ όλες τις πλευρές όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε όταν θα έρθει η ώρα να κυκλοφορούμε υγιείς όλοι και πάλι χωρίς περιορισμούς.