Ξεχάστε τους…
Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος
Οι δήμαρχοι του νομού Άρτας απέστειλαν επιστολή διαμαρτυρίας «που αγνοήθηκαν στην επίσκεψη της Γιάννας Αγγελοπούλου στην Ήπειρο»
Γιορτάζω ένα ιστορικό γεγονός σημαίνει συμμετέχω, με συνταρακουνά το παράδειγμα και με συγκλονίζει η μέθεξη με το γεγονός αυτό και τα αντλούμενα διδάγματα. Αλίμονο, αν είχε ανάγκη ο Καραϊσκάκης της επισκέψεως του τάδε ή της δείνα. Τι να την κάνει; Απλή γκαντεμιά. Ίσως νά ‘ριχνε και κανένα Γαλλικό… Έχουν ανάγκη τα κορμιά των Φιλελλήνων που «λίπαναν» και «λιπαίνουν» τη γη του Πέτα από την επίσκεψη ή και φωτογράφιση οργανωτών ή και συνδιοργανωτών επετείων ιστορικών γεγονότων; Λες και το μήνυμα της Επανάστασης δεν είναι διαχρονικό.
Λάθος, μέγα λάθος κύριοι Δήμαρχοι που «στεναχωρηθήκατε» από την αποκλειστική επίσκεψη της προέδρου της Επιτροπής « Ελλάδα 2021» στην πρωτεύουσα της Ηπείρου. Δεν διαμελίζεται η προσφορά της Ηπείρου στον αγώνα για μια ελεύθερη Ελλάδα κι ούτε διαμερισματοποιείται, δεν καταπατάται κι ούτε κτηματογραφείται για να υποβάλλουμε (εμείς και σεις) τις όποιες ενστάσεις μας και να εκδηλώσουμε τη στενοχώρια μας. Έτσι πιστεύουν; Πρόβλημά τους.
Λάθος, μέγα λάθος κύριοι δήμαρχοι που τονίσατε με την ανακοίνωσή σας πως «Αξιοσημείωτη κι αξιοθαύμαστη ιστορία έχει και ο Νομός Άρτας με τους τέσσερις Δήμους της». Δεν χρειάζονται πιστοποιητικά από καμιά επιτροπή και από κανέναν εντεταλμένο ή μη. Τα διδάγματα μας ενδιαφέρουν. Αυτά έχουν σημασία. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο ακόμα και παράδοξο το παράδειγμα εκείνο του Βασίλη είναι διδακτικό. «Βασίλη, κάτσε φρόνιμα, να γένεις νοικοκύρης,/για ν’ αποχτήσεις πρόβατα, ζευγάρια κι αγελάδες,/χωριά κι αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν./- Μάνα μου εγώ δεν κάθομαι να γίνω νοικοκύρης,/να κάμω αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν, και να ‘μαι σκλάβος των Τουρκών, κοπέλι στους γερόντους».
Και πήρε το όπλο του κι «αποκόπηκε» κι έγινε αυτός που έγινε. Έχει ανάγκη αυτός καταγωγής, χωριού, κωμόπολης ή και συνοικισμού; Κάποιος Βασίλης ή Κώστας ή Γιώργος που «ένιωθε στα σπλάχνα του χαλασμό» για την ελευθερία και την πατρίδα, «έκαμε, αυτό που έκαμε». Το ζητούμενο είναι τι έγινε και ποια θέση κατέχει αυτός στη συνείδησή μας.
Και η εθνική συνείδηση χαλυβδώνεται με τη γνώση και το παράδειγμα. Με τη μνήμη. Η λήθη δεν χωράει εδώ. Δεν απιθώνονται στη λήθη τα εθνικά μας ιδανικά και οι αγώνες των προγόνων μας για μια ελεύθερη κι αδούλωτη πατρίδα. Αυτή τη μνήμη την θεμελίωσαν οι έλληνες με αγώνες και με δημιουργία και είναι ποτισμένη με αίμα ελληνικό και νοτισμένη από τον ελληνικό ιδρώτα. Έρθουν δεν έρθουν πρόβλημά τους. Ξεχάστε τους… Αυτοί ήρθαν, «έκαμαν και καμώθηκαν», «θαύμασαν και θαμβώθηκαν» από την προσφορά της Ηπείρου στην Επανάσταση του 21 και επανήλθαν στην έδρα τους. Ώρα τους καλή.
Κι αν θέλετε να τιμήσετε αληθινά τους επαναστάτες του 21, να κάνετε κάτι απλό. Να εκδώσετε ένα βιβλίο με την ιστορία και τη συμμετοχή των Αρτινών στην επανάσταση του 21 και να το μοιράσετε στους μαθητές. Σε όλους τους μαθητές της Ηπείρου και μάλιστα δωρεάν. Κάτι θα μείνει. Οι γιορτές και τα πανηγύρια τελειώνουν. Σβήνουν τα φώτα και μετά πίσσα σκοτάδι. Με τη μάθηση βλέπουμε κι «ανοίγουμε τα φωτερά μας». Και έχουμε ανάγκη από τέτοια μηνύματα. «Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς αν δεν είμεθα τρελοί δεν εκάναμεν την επανάστασιν» Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Οι γιορτές, τα πανηγύρια, τα «τάμπα τούμπα» παροδική ευχαρίστηση προσφέρουν. Εδώ θέλουμε συνείδηση. Μόνο με τη μάθηση επιτυγχάνεται. Στο χέρι σας είναι…