Μαντζουράνα στο κατώφλι…
“Μαντζουράνα στο κατώφλι, γάιδαρος στα κεραμίδια, βάσανα που ‘χει η αγάπη, έξω οι Αμερικάνοι!!!”… αυτό το ποιηματάκι, ακούγονταν τα παλιά, καλά και αγωνιστικά χρόνια… ο καθένας βέβαια, το τελευταίο στίχο το «έξω οι Αμερικάνοι», μπορούσε να το αλλάζει… άλλος έβαζε, «ζήτω η Κύπρος», άλλος «κάτω ο ιμπεριαλισμός» και τα λοιπά…
Βέβαια, το «Μαντζουράνα στο κατώφλι… γάιδαρος στα κεραμίδια» ήταν ένα θεατρικό έργο που έγραψε ο Γιώργος Αρμένης (ρίχτο Ηλία…) το 1979 και παίχτηκε από το Θέατρο τέχνης… στην εποχή του έκανε μεγάλη επιτυχία, αλλά αποδεικνύεται κάθε τόσο τραγικά επίκαιρο…
Πρόκειται για μια λαϊκή, σπονδυλωτή επιθεώρηση, όπου σκιαγραφείται η σύγχρονη ελληνική ιστορία μέσα από τη ζωή τριών φίλων… Ξεκινούν από ένα χωριό της Ελλάδας χαράζοντας ο καθένας τη δική του διαφορετική πορεία.
Ο πρώτος αναζητεί την τύχη του ως μετανάστης στο εξωτερικό, ο δεύτερος βγαίνει αντάρτης στο βουνό κυνηγώντας το ιδανικό της ελευθερίας, ενώ ο τρίτος πετυχαίνει την αναρρίχησή του στην κυβέρνηση. Χρόνια αργότερα οι τρεις φίλοι συναντιούνται.
Ο πρώτος έχει κάνει πολλά λεφτά και σκέφτεται νέες κερδοφόρες επενδύσεις σε βάρος των χωριανών του, ο δεύτερος ζει με την αντιστασιακή του σύνταξη και περνά το χρόνο του βλέποντας τηλεοπτικές σαπουνόπερες νιώθοντας προδομένος, ο τρίτος της παρέας έχει γίνει υπουργός και κυριολεκτικά αρπάζει των πρώην αντάρτη αγκαλιά προκειμένου να τον βγάλει στα τηλεοπτικά παράθυρα και να του “δώσει πίσω το χαμένο χρόνο του”.
Αυτό το έργο, παίχτηκε και εν τοις πράγμασιν από το 2010 κι ύστερα, όταν κατέρρευσε το πολιτικό σύστημα όπως το γνωρίζαμε κι έγιναν όσα έγιναν… βέβαια, συνεχίζονται να γίνονται, όπως είδαμε με την παραλίγο υπουργοποίηση Αποστολάκη, αλλά και την υπουργοποίηση όλων των ακροδεξιών «σωματοφυλάκων» του Καρατζαφέρη…
Είναι εκπληκτικό, αλλά ο Κυριάκος κατάφερε να υπουργοποιήσει την τριανδρία, Γεωργιάδη, Βορίδη και τώρα Πλεύρη, που και οι τρείς μόλις έγιναν υπουργοί, έσπευσαν να κάνουν δήλωση μετανοίας για όσα είχαν πει εναντίον των Εβραίων… Σύμπτωση; Μπορεί…
Αλλά μη μας λένε οι πεπληρωμένοι κονδυλοφόροι, πως ο Κυριάκος είναι κεντρώος… σε λίγο αυτό θα είναι ανέκδοτο… όπως εκείνο που λέει πως «αν η γιαγιά μου είχε καρούλια… και τα λοιπά»!!!
Ρούμπος
Ο πλέον διασκεδαστικός απ’ τους Πορτοσάλτε, ήταν ο ίδιος ο Πορτοσάλτε ο αυθεντικός… προχθές το πρωί στον ΣΚΑΪ, παραδέχτηκε πως ο Τσίπρας στο θέμα του Αποστολάκη, ρούμπωσε τον Μητσοτάκη… βέβαια, με κλάμα ψυχής το έκανε, αλλά όταν ο Πορτοσάλτε δίνει πόντο στον Τσίπρα, κάτι σημαίνει αδέρφια…
Κοινή γνώμη…
Άτιμο πράγμα η δημοσιότητα πατριώτες… ειδικά του γραπτού λόγου, όπου ο καθένας έχει την άνεση να ψειρίζει το κάθε κείμενο… ας πούμε, έφαγα άγριο πείραγμα, από την κοινή γνώμη της ΗΧΩ, μετά την δημοσίευση της επιστολής του Στάθη Μπαρτζώκα, όπου ανάμεσα στα άλλα, μίλαγε για μια συνάντηση του ίδιου με τον Δήμαρχο στο καφέ Φλοριάν τον Μάιο που μας πέρασε…
Και είναι «κοινή γνώμη» οι φίλοι που με παρακολουθούν καθημερινά… πως λένε οι άλλοι «followers;»… ε, εγώ έχω «κοινή γνώμη»…
Μου έλεγαν λοιπόν, για να με κογιονάρουν, πως ενώ δημοσίως Χρήστος και Στάθης έχουν κόντρες, ιδιωτικώς πίνουν καφεδάκια και τα λοιπά… εντάξει, δεν είναι κακό, να υπάρχουν τέτοιες συναντήσεις… ούτε είναι κακό, να υπάρχουν και διαφορές… το κακό είναι να εκτρέπεται η συζήτηση από τα σοβαρά και να επικεντρώνεται σε υπονοούμενα, σε ατάκες και τα λοιπά… αλλά και πάλι, ούτε αυτό είναι τόσο κακό όσο ακούγεται, αρκεί να υπάρχουν ντοκουμέντα…
Φευ, πολλές φορές οι πολίτες που κατοικοεδρεύουν στο facebook παρασύρονται και λένε και παραπανίσιες κουβέντες… και δεν είναι όσα ας πούμε σχολιάζει ο Στάθης, έχοντας ένα συγκεκριμένο σκεπτικό… είναι που από κάτω, πετάγονται διάφοροι και λένε το μακρύ τους και το κοντό τους… εκεί, θέλει προσοχή…
Ας πούμε, με αφορμή το εξώδικο του Τσιρογιάννη στον Μπαρτζώκα, είδα μια κυρία που εδώ και καιρό τα έριχνε άτσαλα στον Αντιπεριφερειάρχη Βασίλη Ψαθά, να είναι κάπως ανήσυχη σε μια ανάρτησή της… κάτι έλεγε για δικαιώματα και τα λοιπά… ναι, αλλά άλλο να κρίνεις πράξεις των εκλεγμένων κι άλλο να τους προσβάλεις, ειδικά όταν δεν γνωρίζεις νόμους και διατάξεις… διότι, αν σε τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί, άντε να ξεμπλέξεις…
Και το λέω εγώ που έχω καμιά δεκαριά συρτάρια γεμάτα από εξώδικα και τα λοιπά… υπάρχει όμως μία διαφορά… όσοι γράφουν εξ επαγγέλματος, όταν επικρίνουν την εξουσία, ξέρουν από συναίσθηση, που να κρατήσουν το χέρι… ενώ ο πολίτης, έχοντας πρόσβαση σε πληκτρολόγιο νομίζει πως μιλάει στο καφενείο…. Δεν είναι έτσι…
Τέλος πάντων, εγώ δέχομαι και την κριτική και τα πειράγματα… εδώ και καιρό, που είχα πρωτοσέλιδο την επιστολή Γκολομάζου προς το Δήμαρχο, για την «επιχείρηση πινακίδα», κάποιος έγραψε από κάτω «που πας Στάμο με τα γερόντια»!!! Φυσικά είχε ψευδώνυμο και υποψιάζομαι πως θα είναι κάποιος απ’ τα τρολ του Δημάρχου…
Δηλαδή, ρε πατριώτ’ ο Γκολομάζος επειδή έχει άσπρα μαλλιά είναι «γέροντας»; Έτσι έλεγε κι ο Τραμπ για τον Μπάιντεν και μετά είδε τα (πολιτικά) ραδίκια ανάποδα…
Για να κλείσω όπως άρχισα… νομίζω πως μετά το εξώδικο, όλοι θα πρέπει να σκεφτούν ψύχραιμα… ο Δήμος Αρταίων, είναι μεγάλος, έχει προβλήματα, αλλά έχει και χώρο για να γίνουν πράγματα για το καλό των πολιτών… μήπως ο Δήμαρχος να ξαναδεί τα 13 σημεία που του ενεχείρησε ο Στάθης;
Ίσως να γίνουν αιτία, για ένα νέο καφέ…
Νούμερο…
Δεν ξέρω γιατί, αλλά μόλις άκουσα πως κατέθεσε και ο Καστανίδης υποψηφιότητα για αρχηγός στο ΚΙΝΑΛ, μου πήγε στα χείλη το σύνηθες «πάει κι αυτός, έγινε νούμερο»… διότι, ο Καστανίδης, αν κάτι μπορεί να κάνει καλά, είναι μόνο να ακολουθήσει τη διαδρομή Ραγκούση… δηλαδή, κατέρχεται για αρχηγός στο ΚΙΝΑΛ, τρώει χλαπάτσα και πάει για δεξής ψάλτης στον ΣΥΡΙΖΑ…
Μα πόσα νούμερα του Σημίτη, απέμειναν στο ΚΙΝΑΛ, π(χ)ιά;
Γραμμές…
Αλλά με τόση μανία που έχουν κάποιοι για το χώρο του Κέντρου, τον οποίο βεβαίως εκπροσωπεί μέχρι στιγμής πανάξια η αντιδεξιά Φώφη, που τους πιάνει αμοκ και δεν ξέρουν τι λένε… ας πούμε διάβαζα ανάλυση έγκριτου αριστερού αναλυτή για το θάνατο του Άκη, που επέκρινε του ΠΑΣΟΚους επειδή δεν πήγαν στη κηδεία!!!
Δηλαδή, τόσα χρόνια έβριζαν τους ΠΑΣΟΚους για τα έργα και τις ημέρες του Άκη… τώρα τους βρίζουν επειδή δεν πήγαν στη κηδεία… ε, αδέρφια, μη γίνεστε η άλλη όψη του Πορτοσάλτε… αν ο Άκης ήθελε του ΠΑΣΟΚους στη κηδεία του, δεν θα έκανε όσα έκανε…
Φυσικά η Φώφη, ξέρει και τραβάει γραμμές… και για τον Άκη τις τράβηξε τόσο όσο για να μην αφήσει κανένα να μιλά ξανά για τα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ…
Η Φώφη, όμως είπε και τις αλήθειες για τον Κυριάκο… «Ο κ. Μητσοτάκης με τον ανασχηματισμό… Έβαλε τη σφραγίδα της σκληρής δεξιάς. Η παρουσία των κ.κ. Βορίδη, Γεωργιάδη, Πλεύρη σε σημαντικές θέσεις Υπουργών, το σηματοδοτεί. Έπεσε πλέον το δήθεν κεντρώο προσωπείο του. Αντί για μεταρρυθμίσεις και κέντρο Κυβέρνηση Καρατζαφέρη, αντί για επανεκκίνηση, έχουμε όπισθεν», είπε η Φώφη Γεννηματά και μίλησε για αδέξιο και αδύναμο πρωθυπουργό.
Ρωτήθηκα και απαντώ
Επί του ερωτήματος του φίλου Νίκου, διαπορούντος στη στήλη «Επισημάνσεις» «Πώς τη λέγαν εκείνη την παροιμία, με το αλάτι και τη θάλασσα, φίλε Χρήστο;», που αφορούσε την επιχειρούμενη «νεοαποστασία», οφείλω απάντηση σύμφωνα με τα παροιμιακά και παραδοσιακά δεδομένα στην Ήπειρο και ιδιαίτερα στο Τζουμέρκο.
Η παροιμία είναι «αν κατουρήσεις στη θάλασσα, θα το βρεις στο αλάτι». Κι είναι αλήθεια πως παλαιόθεν, αλλά και πρόσφατα στον πολιτικό στίβο μερικοί δεν είχαν τακτοποιήσει για τα καλά τα υδραυλικά τους και κατουρούσαν όπου έφταναν. Την απόλαγαν παντού. Με άλλους είχαν φιλία κι αλλού έφτιαχναν σεμπριές κατά το «αλλού τρως, αλλού πίνεις κι αλλού πας και το δίνεις».
Κάπως έτσι δικαιολογήθηκε και μοιχαλίδα που είπε πως «το μόνιμο είναι βολικό, το ξένο είναι πεντανόστιμο».
Πολιτική, ιδεολογία, κοσμοθεωρία, ακόμη και πολιτική συνείδηση τα πήρε το ποτάμι, τα πήρε ο ποταμός…». Εικόνα, φωτογραφία, σιαλακάς να γίνεται και δεν πα να κατουρήσουμε όχι μια χουφτα αλάτι, αλλά όλη τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά έτσι συνειρμικά μού ήρθαν στο νου τα λόγια του Καβάφη:
«Αλλά, (…), τί φταίω εγώ./Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ./Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί/να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό./Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν».
Να δεις τι κάτουρο θα απόλαγε! Σιουρνάρα αληθινή…
ΜΕτά τιμής Χρήστος Τούμπουρος Τζουμερκιώτης-Αγναντίτης