Σ Υ Μ Φ Ε Ρ Ο Ν Τ Ο Λ Ο Γ Ο Ι

Υπό του Πρωτοπρεσβυτέρου
Ιωάννου Λάκκα

Θεολόγου – Συν/χου εκπ/κού

Κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, το δικό του χαρακτήρα. Κανένας δεν είναι όμοιος με τον άλλον. Αυτή η ανομοιότητα των χαρακτήρων του προσώπου επεκτείνεται καθαρά σε ένα τύπο και στη μορφή του χαρακτήρος. Είναι γεγονός αποδεδειγμένο ότι κανείς άνθρωπος δεν ανήκει σε ένα σε ένα τύπο. Οι περισσότεροι είμαστε ένα κράμα. ‘Ενας συνδυασμός διαφόρων αδυναμιών και προτερημάτων. Στο παρόν άρθρον θα ασχοληθώ με τους συμφεροντολόγους, οι οποίοι είναι τόσο πολλοί που γέμισε ο τόπος. Σε πλησιάζουν και σου κάνουν τον φίλο, όσο τους είσαι χρήσιμος. Εφ’ όσον με την φιλία τους μαζί σου εξυπηρετούνται τα δικά τους συμφέροντα. Σου δείχνουν αγάπη και αφοσίωση γιατί τους χρειάζεται το όνομά σου, το κύρος σου, οι εξυπηρετήσεις από τη θέση όπου εσύ κατέχεις. Όταν αντιληφθούν, ότι δεν είσαι χρήσιμος στα συμφέροντά τους, παύουν να σε ξέρουν. Σε λησμονούν τελείως.

Στρέφονται αλλού. Κόπτονται να σε εξυπηρετήσουν σε κάτι. Ενθουσιάζεσαι από την προθυμία τους και τους δίνεις την εμπιστοσύνη σου. Δεν περνά πολύς καιρός και ανακαλύπτεις πως η προθυμία τους είχε ιδιοτέλεια, έκρυβε συμφέρον δικό τους. Ποιος δεν είναι μάρτυρας παρομοίων περιπτώσεων; Άλλοι πάλι κοιτάζουν να βγάλουν από τη μυγα σπλήνα, όπως κοινώς λέμε. Κινούνται μόνο εφ’ όσον υπάρχει κέρδος. Γι’ αυτούς θεός είναι το χρήμα. Αυτό αγαπούν. Είναι άνθρωποι συνήθως με στυγνή καρδιά. Υλόφρονες. Χρηματολάτρες. Δεν τους συγκινούν τα ευγενή ιδανικά. Δεν έχουν πνευματικά ενδιαφέροντα. Είναι πτωχοί σε συναίσθημα. Ξένοι προς τη θυσία για τον συνάνθρωπο. Χωρίς ευγένεια ψυχής. Τους τραβά μόνο το ωμό υλικό συμφέρον. Κάθε πράξη τους σ’ αυτό αποβλέπει. Κίνητρο των ενέργειών τους το χρήμα. Πόσο μακρυά βρίσκονται από το σκοπό της ανθρώπινης ζωής! Το χρήμα ξεγελά τον άνθρωπο. Του δίνει τα μέσα άνετης ζωής και τον σαγηνεύει, Η προσκόληση πάνω σ’ αυτό τον αποκτηνώνει, και εκείνος θεωρεί τον εαυτό του άνθρωπο! Τι τραγική αυταπάτη! Άνθρωπος σημαίνει ον με ψυχικό κόσμο γεμάτο από καλοσύνη, από ευγένεια, από ανιδιοτέλεια, από αγάπη για τον άλλον. Άνθρωπος σημαίνει το ον που κοιτάζει τον ουρανό.

Γιατί έτσι ετυμολογούν και τη λέξη άνθρωπος, που είναι σύνθετη, από το απαρέμφατο θρώσκειν και την πρόθεση άνω και σημαίνει το ον που ατενίζει προς τα άνω. Άνω δεν υπάρχει ύλη, αλλά ο κόσμος του πνεύματος. Άνω βρίσκεται ο Θεός που εμπνέει τον αληθινό άνθρωπο. Άνω βρίσκεται ο ουρανός και αυτός που τον ατενίζει γίνεται ουρανοπολίτης, αγνός ιδεολόγος, πνευματική προσωπικότητα. Ο συμφεροντολόγος έχει το νου μόνο στη γη. Απ’ αυτή εμπνέεται. Τη γη ποθεί. Το χρήμα τον ελκύει. Η ύλη κυριαρχεί μέσα του. Μπορεί αυτός να λέγεται άνθρωπος; Και μπορεί ο τύπος αυτός να είναι χριστιανός; Και σ’ αυτούς αναφέρεται το βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης Σοφία Σειρά: <<Πολλούς απώλεσε το χρυσίον και καρδίας Βασιλέων εξέκλινεν (Σ. Σειρ. 8,2), και ότι << ο αγαπών χρυσίον ου δικαιωθήσεται>> (Σ. Σειρ.31,5). Τοποθετεί παραπάνω το υλικό συμφέρον του, από το συμφέρον της αθάνατης ψυχής του. Και το συμφέρον της ψυχής βρίσκεται στη θυσία για τον άλλον και όχι στην απομύζησή του. Δυστυχώς! Οι τύποι αυτοί δεν εκλείπουν.

Παντού μπροστά βρίσκονται, ακόμη κάνουν και τα παπαδάκια στο ‘Αγιο βήμα. Ακόμη τους εμπιστεύονται υψηλά ιστάμενα πρόσωπα.Μέσα στην πολύχρονη εκκλησιαστική μου διακονία αντιμετώπισα τέτοιους τύπους αλλ’ όμως, με την διάρκεια του χρόνου αποκαλύφθηκαν ποιοί ήσαν και εξαφανίστηκαν.
Οι συμφεροντολόγοι μ’ όλους είναι και με κανένα δεν είναι. Γι’ αυτό λοιπόν οι τύποι αυτοί είναι επικίνδυνοι και χρειάζεται προσοχή.-