Μία πονεμένη ιστορία

Γράφει : Η Χριστίνα Μπίζα

Μία πολύ πονεμένη ιστορία είναι οι Πράξεις Εφαρμογής για την Επέκταση Σχεδίου όπως συμβαίνει στο Δήμο Νικολάου Σκουφά και μάλιστα στην έδρα του Δήμου το Πέτα. Εν αγνοία ιδιοκτητών χαράζονται δρόμοι και αντικαθίστανται ιδιοκτησίες φιλέτα προσφέροντάς τους δήθεν δίκαιες λύσεις με άλλες εκτάσεις για να τους χρυσώσουν το χάπι.
Εντελώς τυχαία πληροφορούνται οι ιδιοκτήτες για την αντικατάσταση της περιουσίας τους συνήθως μετά το θάνατο συγγενικού τους προσώπου όταν θέλουν να κάνουν Δήλωση Αποδοχή Κληρονομιάς χωρίς και αυτή να μπορούν να κάνουν αφού όταν καταφεύγουν στο Δήμο για τα απαραίτητα έγγραφα εκείνοι προφασίζονται διάφορους λόγους είτε λόγω έλλειψης προσωπικού η απώλειας εγγράφων για να το αποφύγουν.
Αφήνονται σε εκκρεμότητα έτσι κληρονομικές υποθέσεις. Γίνονται επίσης γνωστές οι μεταβολές αυτές όταν θέλουν να πουλήσουν τμήματα οι ιδιοκτήτες και χρειάζονται χαρτιά από το Υποθηκοφυλακείο.

Ήρθε και οι κορονοϊός και λόγω των περιοριστικών μέτρων ιδιοκτήτες παραμένουν ξεκρέμαστοι για διαπιστώσουν ότι όλο και χειρότερη γίνεται η κατάσταση.
Στέλνονται χαρτιά ενημέρωσης σε νεκρούς και αγνοούνται προκλητικά οι ζωντανοί.
Όταν οι εν ζωή ιδιοκτήτες ζητούν να μην στέλνουν έγγραφα στους νεκρούς γονείς και ζητούν ενημέρωση, δηλώνουν ενοχλημένοι ότι δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουν ποιος πεθαίνει. Σκόπιμα λησμονούν ότι μετά το θάνατο είχε προηγηθεί έγγραφη ενημέρωσήτ ους και αίτημα για τα απαραίτητα δικαιολογητικά για Δήλωση Αποδοχής Κληρονομιάς, απόδειξη για του λόγου το αληθές.
Ισχυρίζονται ότι τα έγραφα που έστειλαν τώρα, αφορούσαν το ένα μερίδιο του νεκρού και ψευδώς επιμένουν πως οι ζωντανοί ιδιοκτήτες επίσης ενημερώθηκαν με τον ίδιο τρόπο, πράγμα που δεν έγινε ποτέ. Εκτός και μπέρδεψαν τις επίγειες διευθύνσεις με τις επουράνιες… και έφτασε η αλληλογραφία των ζωντανών στον ουρανό….
Ζητούν από άνθρωπο που δεν είναι στη ζωή εάν δεν συμφωνεί να υποβάλλει προσφυγή ενώπιον του Τριμελούς Πρωτοδικείου Άρτας… Από εκεί που είναι μάλλον είναι δύσκολο … Όσο για τους ζωντανούς δεν εστάλη ενημέρωση πιθανόν για να μην το τολμήσουν.

Βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό ανθρώπων που μπορεί και να μην έχουν την οικονομική δυνατότητα της διεκδίκησης.
Γιατί όλο αυτό το μπλέξιμο? Συμβαίνει κάτι άλλο?
Όταν καταφέρνουν οι ιδιοκτήτες με κόπους και με βάσανα να έχουν μία κάποια ενημέρωση διαπιστώνουν ότι ο Δήμος έχει έγγραφα στα χέρια του τα οποία πεισματικά αρνούνταν να παρουσιάσει προτρέποντας τους ιδιοκτήτες για να βρουν άκρη να ορίσουν Μηχανικό και Δικηγόρο για να τους βρει τη περιουσία τους.
Τώρα επιτέλους όταν σχεδιαγράμματα έρχονται στα χέρια ιδιοκτητών οι διαπιστώσεις είναι θλιβερές. Οικόπεδα φιλέτα τα οποία αφέθηκα βορά σε σειρά καταπατήσεων προκειμένου να μειώσουν την έκτασή τους, εν γνώση του Δήμου, αφού υπήρχαν έγγραφες καταγγελίες, εμφανίζονται με μειωμένες εκτάσεις και τελικά αφαιρούνται από τα χέρια των νόμιμων ιδιοκτητών για να βγουν στη φάτσα οι ποιο πίσω, οι αρεστοί.
Τα οικόπεδα και τα τετραγωνικά τους φαίνονται στα δικά σας χαρτιά. Αποκτήθηκαν από ανθρώπους που οραματίστηκαν τη ζωή τους και που την σχεδίαζαν αποκτώντας νόμιμα τις ιδιοκτησίες τους από την τότε Κοινότητα Πέτα.

Δεν ήταν καταπατητές, ούτε επιθυμούσαν το άδικο. Το άδικο ήρθε όταν σε κάποιες περιπτώσεις έφυγαν απ’τη ζωή πολύ πρόωρα. Οι περιουσίες τους έμεινα για να μιλήσουν αυτές στη θέση τους γι’ αυτό το άδικο…Πως αλλιώς να το πει κανείς όταν ιδιοκτησίες γωνιακές βρέθηκαν ξαφνικά στη μέση με μειωμένα στο μισό τετραγωνικά.
Που πήγε η υπόλοιπη έκταση περπάτησε και έφυγε?
Τα γραπτά όμως μένουν όπως και τα τετραγωνικά. Η γη δεν είναι σακούλια με φασόλια που αν δεν μας αρέσει εδώ τα μετακινούμε αλλού. Ότι είναι, είναι εκεί. Εάν λείπει κάτι εφ όσον δεν υπήρξε αγοροπωλησία νόμιμη θα πει ότι με κάποιο άλλο, όχι καθαρό τρόπο αφαιρέθηκε, με την ανοχή του δήμου ο οποίος ήρθε τώρα να τους επιβραβεύσει από πάνω δίνοντας τους και το υπόλοιπο που έμεινε. Εκτός και δεν είναι μία απλή επιβράβευση….
Θέλουν να παίξουν καλύτερα τα παιχνίδια τους και προτιμούν πολίτες σιωπηλούς χωρίς γνώμη και άποψη. Αντικαθιστούν εν αγνοία τους την περιουσία τους και χωρίς την σύμφωνη γνώμη τους με «κατιμάδες» σαν να ήταν άσχετοι και περαστικοί που από νοικοκυραίους κάποιοι θέλησαν να τους δουν διακονιαραίους.
Τα κτήματα δεν είναι η γη. Ούτε είναι κουτσουλιές στο χάρτη από ψηλά.. Είναι οι στιγμές.. Είναι οι μνήμες.. Είναι ο κόπος όμορφων γονιών… Δεν είναι το κλοτσοσκούφι της πλεονεξίας αχόρταγων ανθρώπων που η απόκτηση όλης της γης του κόσμου δεν φτάνει για να τους κάνει ανθρώπους με αξία.

Ο σεβασμός λύνει τις διαφορές. Η απαξιωτική συμπεριφορά προσβάλει και εξοργίζει τον κόσμο. Όταν προκειμένου να μην αφαιρεθεί απ την απέναντι πλευρά λόγκος με θάμνους για παράδειγμα, αχρηστεύουμε σκόπιμα αξιοποιήσιμες εκτάσεις… οι λόγοι της επιλογής φωνάζουν από μόνοι τους.
Στο βωμό της αξιοποίησης των ιδιοκτησιών από την επέκταση σχεδίου επιλέγουν οι ημέτεροι ποιος θα έχει την βιτρίνα και προσφέρουν τα πίσω πίσω οικόπεδα μειωμένης αξίας, με την τακτική του «αποφασίζουμε και διατάζουμε».
Πέρασαν αυτά τα χρόνια αγαπητοί Κύριοι ανεπιστρεπτί.
Τώρα θέλω να πιστεύω ότι παρ. όλες τις δυσκολίες τις εποχής μας και λόγω της πανδημίας, θα σταθούμε όρθιοι στο ύψος των περιστάσεων. Επιτέλους να βρούμε τρόπους δίκαιης συνεννόησης με σεβασμό, για την αποκατάστασης των αδικιών.