Το χρήμα και οι υπουργικοί θώκοι…
«Μοιράσαμε λεφτά και κερδίσαμε τις εκλογές»
Γράφει ο Χρήστος Τούμπουρος
«Τι να τα κάνω τα φλουριά, τα πλούτη τι τα θέλω, που δε φιλώ τα χείλη σου, τον άσπρο τον λαιμό σου». (Δημοτικό Τραγούδι)
Το χρήμα! Μέγιστη εφεύρεση, φοβερό εργαλείο που άλλαξε και αλλάζει συνεχώς τη ζωή του ανθρώπου. Κι ανάλογα. Τη βελτιώνει ή την «πάει κατά διαόλου». Ατσαλώνει την προσωπικότητα του ανθρώπου ή τον κάνει «κωλοτούμπα», χωρίς φιλότιμο και ήθος και σπέρνεται και «φύεται» παντού ως μαϊντανός. Με την εμφάνιση του χρήματος η ανταλλακτική οικονομία χάθηκε, «μετά των άλλων». Ο εκχρηματισμός της οικονομίας κυριάρχησε και το χρήμα έγινε ο αρχηγός, ο στρατηγός, ο εξυγιαντής και ο δυνάστης της ζωής μας. Κι όπου βρεθούμε και σταθούμε, το χρήμα αναζητούμε. Και σύμφωνα με τον Σεξπιρικό αφορισμό «Ω, κίτρινε και λαμπερέ χρυσέ, συ που κάνεις το μαύρο άσπρο, τη ζαρωμένη χήρα νεαρά σύζυγο και τους κλέφτες γερουσιαστές».
Η κινητήρια δύναμη του χρήματος, αφορά όλες τις εκφάνσεις της ζωής του ανθρώπου. Σχέσεις, γάμο, αλήθεια, εξουσία, κυριαρχία. Εκλογές…
Πόσα και πόσα τραγούδια άσματα ή «κλασικής κοπής» τραγούδια δεν γράφτηκαν για να τονώσουν την αξία ή και να δηλώσουν την απαξία του χρήματος; «Το χρήμα δεν το λογαριάζω/τα δυο σου μάτια σαν κοιτάζω/δυο μαύρα μάτια σαν κι αυτά/αχ δεν τα βρίσκω με λεφτά». Είχε το θάρρος, την τόλμη και την αποφασιστικότητα ο Μανόλης Χιώτης να γράψει, να παίξει και να απαξιώσει το χρήμα. Έρωτας είναι αυτός. Εκεί μάλλον τα πάντα δευτεροποιούνται. «Έρωτας είναι η αιτία». Για όλους; Όχι φυσικά. Και για τόσους άλλους που στο τέλος θα καταραστούν το χρήμα «Ανάθεμα τα τάλιρα» που θα σταθούν αιτία της δυστυχίας τους.
Δεν φύτρωσε κανένα κακό χειρότερο από το χρήμα θα ανακράξει αφοριστικά ο Σοφοκλής δια στόματος του Κρέοντα στην «Αντιγόνη». Και πόλεις κυριεύει και σπίτια διαλύει, αφού τους άντρες τους ξεσπιτώνει και τους «αποστέλλει» στην παταγουδιασμένη αληθινά, δια χρήματος όμως θερμαινόμενη αγκαλιά της ερωμένης. Κι ακόμα πόσο δίκιο έχει ο Θουκυδίδης όταν γράφει πως το κακό προέρχεται μόνο από το χρήμα! Ασφαλώς έτσι είναι, αφού, όπως ήρθαν τα πράγματα, το χρήμα, όσο κι αν είναι αληθινός υπηρέτης του ανθρώπου, κατάντησε επικίνδυνος κύριος αυτού. Τα πάντα για το χρήμα. Μπροστά αυτό!
Μπροστά το χρήμα και πίσω ακολουθούν κράτη, λαοί, έθνη, συνειδήσεις, άνθρωποι… Άνθρωποι -πραμάτεια στα συμφέροντα των ισχυρών. Τέλειωσε η αποικιοκρατία και άρχισε η βομβοκρατία. Κορμιά, μυαλά και συνειδήσεις στο βωμό του χρήματος. Κι από κοντά οι χρηματολάτρεις, υπόδουλοι πανταχόθεν σκέπτονται, επιθυμούν, ομιλούν και πράττουν με κυρίαρχο, οδηγό και Θεό το χρήμα. Σχέσεις, αντιλήψεις, ιδεολογία, συναίσθημα, αξιοπρέπεια … Σ’ όλα αυτά ένα συνώνυμο γνωρίζουν. Χρήμα. Πούλησαν, πωλούν και ξεπουλούν την πατρίδα, τη γυναίκα, τα παιδιά, φίλους και συγγενείς και προσπαθούν να μηδενίσουν αξίες και φιλίες, να επιβληθούν, νομίζοντας πως «θα τα οικονομήσουν…»
Για το χρήμα έκαναν, όσα έκαναν οι καταδότες και οι συνεργάτες των Γερμανών, για το χρήμα κατέδωσαν μετεμφυλιακά οι ρουφιάνοι το μισό και πάνω Τζουμέρκο και τους ανάγκασαν να «αποδράσουν» για τα αστικά κέντρα. Ας το καταλάβουμε… Το χρήμα είναι απαραίτητο για να καλύψει ο άνθρωπος τις ανάγκες της ζωής του. Από τη στιγμή όμως που θα γίνει αυτοσκοπός και η με κάθε μέσον επιδίωξη του χρήματος ευτελίζει τη ζωή του ανθρώπου, διαφθείρει τις ανθρώπινες σχέσεις και αφαιρεί από το άτομο κάθε δημιουργικό κίνητρο. Με λίγα λόγια ένας τέτοιος άνθρωπος που έχει βασικό οδηγό και τρόπο ζωής το χρήμα, αργά ή γρήγορα γεμάτος απελπισία θα κατανοήσει την κενότητα της ψυχής, όσο κι αν υπάρχει η η πληρότητα της τσέπης. Αυτό κι αν είναι δουλεία…
Η είδηση. Αντικαταστάθηκε Υπουργός…