Ορεινοί προβληματισμοί

Διάβασα την ανακοίνωση του Ορειβατικού Συλλόγου Άρτας, που αναφέρεται στο τραγικό γεγονός που έχασε τη ζωή του ένα νέο παιδί… όπως επισημαίνει ο Ορειβατικός, «…το τραγικό ατύχημα του Ερμή-Θεοφάνη Θεοχαρόπουλου ήρθε να μας θυμίσει την παντελή έλλειψη υποδομών όσον άφορα στην ορεινή διάσωση στην πατρίδα μας. Η ιδιαιτερότητα της έγκειται στο γεγονός ότι χρειάζεται πρόσβαση σε περιοχές μακριά του οδικού δικτύου, άρα πρέπει να υποστηρίζεται από εναέρια μέσα με εξειδικευμένο προσωπικό τόσο ως προς την διάσωση όσο και την περίθαλψη, εντός μιας ώρας, εάν θέλουμε όντως να μιλάμε για διάσωση».

Θεωρητικά, νομίζω πως όλοι συμφωνούμε… καθότι λίγες ημέρες μετά, έχασαν τη ζωή τους και άλλοι τρείς ορειβάτες, που ανέβηκαν σε ένα βουνό, που το είχαν επισκεφθεί και άλλες φορές…

Υπάρχουν όμως κάποιες απορίες, που εμείς οι υπόλοιποι, οι μη γνωρίζοντες από ορειβασίες και τα λοιπά, τις θεωρούμε εύλογες… ας πούμε, υπάρχουν κάποια από τα λεγόμενα «πρωτόκολλα» στις εξορμήσεις αυτές; Δηλαδή, όταν κάποιος ξεκινά να κάνει μια ανάβαση, ενημερώνει κάποιες υπηρεσίες για την πορεία και τις διαδρομές που θα ακολουθήσει;

Κι ακόμη, ποιος εκτιμά την επικινδυνότητα ή όχι των καιρικών συνθηκών, της κατάστασης που υπάρχει στις διάφορες τοποθεσίες, τυχόν εναλλακτικές διαδρομές και τα λοιπά; Υπάρχουν προϋποθέσεις για να ανέβει ή να μην ανέβει κάποιος σε ένα χιονισμένο-παγωμένο βουνό; Αιτείται κάποιας άδειας; Ή εκτιμά ο ίδιος και αν κάνει λάθος, μετά τρέχει το κράτος –ως συνήθως- καθυστερημένα;

Νομίζω λοιπόν, πως δεν είναι ένα απλό αίτημα, για να δημιουργηθεί μια δημόσια υπηρεσία διάσωσης η οποία «να υποστηρίζεται από εναέρια μέσα με εξειδικευμένο προσωπικό τόσο ως προς την διάσωση όσο και την περίθαλψη, εντός μιας ώρας».

Υπάρχουν έμπειροι άνθρωποι της Πυροσβεστικής που αναλαμβάνουν –τις περισσότερες φορές με επιτυχία- τη διάσωση ανθρώπων… οπότε, μήπως να ξεκινήσουμε πρώτα με την καθιέρωση κάποιων κανόνων, ποιος πάει πού και πότε και μετά να ζητήσουμε όλοι μαζί και εναέρια και πεζοπόρα μέσα διάσωσης;

Γή της ελιάς…
Με πήρε τηλέφωνο ο φίλος μου ο Ευάγγελος, για να μου πεί, πως βρίσκεται με παρέα σε γνωστό στέκι της πόλης και να δηλώσει ότι όλοι της παρέας, παρακολουθούν τη «Γή της ελιάς» και όχι τον «Σασμό»!!! Προφανώς και με πείραζε για το σχόλιο που έκανα τις προάλλες για την πρωτοβουλία που ανέλαβε ο Δήμαρχος Αρταίων, να φέρει στο ίδιο τραπέζι τον Αρτινό Υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και τους ξεσηκωμένους αγρότες της Άρτας…

Να επισημάνω λοιπόν, πως ο Ευάγγελος και οι λοιποί της παρέας, εκμεταλλεύονται τον εναγκαλισμό μου με την Όμικρον, που με έθεσε εκτός καφενέδων επ’ ολίγον… οπότε, εν τη απουσία μου, κανονίζουν υποψηφιότητες σε Δήμους και λοιπούς Οργανισμούς, όπου δηλαδή γίνονται εκλογές, ώστε να υπάρξουν τετελεσμένα…

Όμως «επανέρχομαι Δημήτριος», που έλεγε κάποιος άλλος φίλος, οπότε όλα αυτά μπορεί να τεθούν εκ νέου στο τραπέζι…

Και πάντως, να επισημάνω πως επειδή η ατμόσφαιρα στη πόλη, πότε με το ένα και πότε με το άλλο, μυρίζει μπαρούτι, όλο και θα αναδεικνύεται ο «Σασμός» σε αναγκαιότητα…

*** Παρεμπιπτόντως, διαβάζω ότι η τηλεοπτική σειρά «Σασμός» που τη φετινή σεζόν κρατά τα σκήπτρα της τηλεθέασης ξεκινά γυρίσματα στα Γιάννινα!!! Το νησί, τα τοπία του και μαζί οι παραδόσεις, η μουσική και οι γεύσεις του θα πλημμυρίσουν τις τηλεοπτικές μας οθόνες όπως θέλουν πληροφορίες του Epiruspost…

Όλα ξεκινούν όταν η Μαρίνα και η Αργυρώ –δύο βασικές πρωταγωνίστριες- φεύγουν από την Κρήτη και καταλήγουν στα Γιάννινα προκειμένου να βρουν καταφύγιο… Τα γεγονότα και οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες…

Κοίτα να δεις, που για μια ακόμη φορά, τα Γιάννενα θα βρεθούν στη βιτρίνα της προβολής… μήπως να πούμε του σκηνοθέτη, να έρθουν Μαρίνα και Αργυρώ στην Άρτα, να δουν το θρυλικό γεφύρι και να πάνε στην Κάτω Παναγιά να ανάψουν κάνα κεράκι;

Προμηθείς…
Μια από τις αγαπημένες ατάκες πολιτικών προσώπων που πολλές φορές προκαλούν ιλαρότητα είναι αυτή που λέει «Πρέπει να είμαστε προμηθείς κι όχι επιμηθείς»…
Βέβαια, το λένε πάντα, κατόπιν εορτής, όταν έχει, συμβεί κάτι μη αναστρέψιμο που θα μπορούσε να έχει προβλεφθεί, ή όταν λαμβάνονται αποφάσεις που μετά ανακαλούνται λόγω αντιδράσεων της κοινωνίας των πολιτών…

Ας μην πάμε, όμως, μακριά καθότι εδώ δίπλα στο Δήμο Ζηρού, ο Νικόλας ο Καλαντζής, δεν επέλεξε να είναι Προμηθεύς μυθική μορφή της αρχαιότητας που το
όνομά του σημαίνει «συνετός», «προνοητικός», αρχαϊστί «προ» και «μῆτις» (=σκέψη).

Αντιθέτως ο Νικόλας της Φιλιππιάδας προτίμησε το ρόλο του Επιμηθέα μυθολογικό πρόσωπο κι αυτός, αδελφός του Προμηθέα, που όμως το όνομά του ταυτίστηκε στην αρχαιότητα, με το «αυτός που βγάζει τα συμπεράσματα, μετά το γεγονός»… Τουτέστιν αρχαϊστί «επί + μήδομαι = σκέπτομαι μετά»…

Και ιδού: προχθές προχώρησε σε ανάκληση της απόφασής για τη σύνταξη μελέτης για την αποκατάσταση του ανενεργού λατομείου στη Νέα Κερασούντα, με τη χρήση κομπόστ από το εργοστάσιο επεξεργασίας απορριμμάτων στο Ελευθεροχώρι…

Πως κι έτσι; Καθότι όπως γράφει σε ανακοίνωση, η απόφαση –λέει- δεν βρίσκει σύμφωνο το σύνολο των πολιτών των κοινοτήτων Νέας Κερασούντας και Πέτρας!!! Καινοφανής η άποψη αυτή… υπάρχει περίπτωση, να αποδεχτεί «το σύνολο των πολιτών» κάποια απόφαση μιας δημοτικής αρχής;

Αντιθέτως, υπάρχουν πάμπολλες περιπτώσεις, που το «σύνολο των πολιτών» απορρίπτει κάποια απόφαση μιας δημοτικής αρχής, ειδικά όταν αυτή λαμβάνεται επιπόλαια, πρόχειρα και χωρίς να έχει προηγηθεί διαβούλευση με τους πολίτες…

Τι άλλο να υποθέσει κανείς για την ευκολία με την οποία ο Δήμαρχος Ζηρού προτείνει την άρση της απόφασης, που αφορά ένα ευαίσθητο θέμα όπως αυτό της διαχείρισης των σκουπιδιών, στην αμέσως επόμενη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου;

Δηλαδή, για να δείτε την αντίφαση και να κατανοήσουμε όλοι για ποιο λόγο οι πολιτευόμενοι χάνουν την αξιοπιστία τους… δύο μέρες πριν ο Δήμαρχος και η πλειοψηφία του Δήμου Ζηρού, υποστήριζε την επιλογή του λατομείου για να εναποτίθεται κομπόστ και κατηγορούσε τους άλλους, την αντιπολίτευση, που είχαν αντίθετη άποψη…

Και “πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις” παίρνει πίσω την απόφαση (μαζί με τα επιχειρήματα) λέγοντας «σταθερή επιδίωξη της δημοτικής αρχής είναι η συνεργασία και η ενότητα. Δεν είμαστε εδώ για να επιβάλλουμε την υλοποίηση έργων, εάν αυτά δεν είναι κοινά αποδεκτά από τους πολίτες»…

Μάλλον κάτι δεν υπολόγισε σωστά ο Καλαντζής… Μήπως ότι εδώ είναι Νέα Κερασούντα και όχι… Βλαχέρνα;

Μακριά…
Και μακριά και όχι πολλές αγάπες, λένε στο ΚΙΝΑΛ, μετά τα συνεχόμενα «τζαρτζαρίσματα» από δεξιά κι από αριστερά… «Στο Κίνημα Αλλαγής δεν κρατάμε ίσες αποστάσεις. Στην πραγματικότητα είναι επιλογή μας να τηρούμε μεγάλες αποστάσεις τόσο από τη Νέα Δημοκρατία, όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ» τόνισε ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του Κινήματος Αλλαγής Μιχάλης Κατρίνης…

Μιλώντας ο Κατρίνης στη Βουλή κατά τη συζήτηση για το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής για τη «λίστα Πέτσα» είπε πως κρατάνε αυτή τη στάση «Γιατί δεν μας αρέσουν και γιατί μας απωθούν οι πρακτικές τους. Μας απωθεί η τεχνητή πόλωση, η οξύτητα, οι ακρότητες, ο λαϊκισμός, οι νεοσυντηρητικές και αυταρχικές αντιλήψεις κι ο διχαστικός τους λόγος»…

Νενεκισμοι…
«Επανερχόμενος στην εκλαΐκευση του κυβερνητικού του προγράμματος ο Παύλος Πολάκης, εξήγγειλε την κρατικοποίηση «τουλάχιστον» μιας τράπεζας, της ΔΕΗ και εθελούσια έξοδο δικαστών…

.»Δικαίωμά του. Μπορούσε αν ήθελε να προσθέσει την κρατικοποίηση των νερόμυλων Δημητσάνας, του Μεγάλου Περίπατου του Μπακογιάννη, των νερών Λουτρακίου και της παιδικής χαράς «Αηδονάκια». Αν πρόκειται «να ξανάρθει και να είναι αλλιώς», τουλάχιστον να το καταλάβουμε».

Ποιος τα λέει αυτά για τον Πολάκη; Ίσως υποθέσεις πατριώτη, πως τα λέει ο Πρετεντέρης… ίσως ο Πορτοσάλτε… λάθος! Αυτά τα υποστηρίζει στο ieidiseis.gr ο Γ. Λακόπουλος υμνώντας εκ παραλλήλου τον Κούλογλου, που απαντώντας σε όσα λέει ο Πολάκης, μιλά με το γνωστό τρόπο των «Ευρω-νενέκων», ότι αυτά δεν γίνονται και τα λοιπά…

Βέβαια, όσα υποστήριξαν κατά καιρούς οι «Ευρω-νενέκοι», τα είδαμε να ανατρέπονται, να παραδέχονται λάθη, να αποδέχονται καταστάσεις που θεωρητικά «δεν θα γίνονταν, ποτέ»… ακόμα και το brexit, που φάνταζε καταστροφικό, έχει γυρίσει ανάποδα και οι Εγγλέζοι πάνε γκαζωμένοι…

***Να πούμε λοιπόν, πως μια κυβέρνηση της κεντροαριστεράς, έστω, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ, έπαψε προ πολλού να είναι αριστερά και μάλιστα ριζοσπαστική, αν δεν έχει τα εργαλεία, όπως τον έλεγχο της ΔΕΗ, για να μη γονατίσουν οι φτωχοί, όπως συμβαίνει σήμερα, αλλά και μία συστημική τράπεζα, να έχουν αποκούμπι οι μικρομεσαίοι, δεν μπορεί να κάνει και πολλά ως κυβέρνηση…

***Όσο για τους δικαστές, που λέει ο Πολάκης, ένα μόνο παράδειγμα: ο βιασμός της 24χρονης, οδεύει να γίνει σαν τη NOVARTIS… η καταγγέλλουσα, να βρεθεί στη θέση του κατηγορούμενου… η δικαιοσύνη στη πατρίδα μας, μπάζει… πως μπορεί να διορθωθεί, να το συζητήσουμε… ούτε με την Πολάκη-ο, λογική, αλλά ούτε και με αυτή των «Ευρω-νενέκων»…

Ν.Α.Σ.

Δια χειρός…
Δημήτρη Καμπουράκη

Να μην γίνουμε και εμείς στόχος
Θα το γράψω και ας μην είναι εντελώς δόκιμο. Όμως μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση, που δεν κρατιέμαι να το μοιραστώ μαζί σας. Μετά την τοποθέτηση της βόμβας στο σπίτι μου, εκτός από την αλλαγή της καμένης και διαλυμένης εξώπορτας, έπρεπε να αλλάξω και θυροτηλέφωνο. Είχε γίνει κάρβουνο από τη φωτιά. Απευθύνθηκα σε μικρή συνοικιακή εταιρειούλα που πουλάει και τοποθετεί συναγερμούς, κλειδαριές, θυροτηλέφωνα, κάγκελα και άλλα παρόμοια μαραφέτια.

Με καλωσόρισαν στο μαγαζάκι τους, μου εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους για αυτό που έπαθα, αλλά όταν τους είπα ότι ενδιαφέρομαι να αγοράσω και να μου τοποθετήσουν ένα θυροτηλέφωνο, τους είδα ξαφνικά να κομπιάζουν. Το αφεντικό, ευγενικότατο κατά τα άλλα, άρχισε να λέει κάτι περίεργα, δίχως να δείχνει τον παραμικρό ζήλο να μου δείξει τα διάφορα είδη θυροτηλεφώνων που υπήρχαν ως δείγματα στις προθήκες τους.

Αφού καταναλώσαμε ένα δεκάλεπτο γεμάτο υπεκφυγές και πλάγιες δικαιολογίες του τύπου «εμείς δουλεύουμε σε άλλες περιοχές, μη σας ξεγελά η θέση του μαγαζιού» ή «υπάρχει κάποια δυσκολία εισαγωγής καινούριων θυροτηλεφώνων, λόγω έλλειψης μικροτσίπ», τελικά μου το ξεφούρνισε το παραμύθι. «Ξέρετε, έχουμε αποφασίσει να μη συνεργαζόμαστε με πολιτικούς και δημοσιογράφους».

«Γιατί;» τον ρώτησα κατάπληκτος. Και αυτός, με συστολή βέβαια και μια κάποια ντροπή στο ύφος και στη φωνή, μου απάντησε: «Ε, σε όλα τα προϊόντα μας υπάρχει μια μεταλλική πλακέτα με τη φίρμα μας για διαφημιστικούς λόγους. Οπότε φοβόμαστε μήπως τη δουν και γίνουμε και εμείς στόχος τους». Αν πω ότι δεν έμεινα εμβρόντητος, θα πω ψέματα. «Μα καλά, φοβάστε μη σας χτυπήσουν επειδή θα βάλετε ένα θυροτηλέφωνο σε κάποιον που δε γουστάρουν;». Ανασήκωσε τους ώμους. «Ναι δίκιο έχετε, αλλά ποιος ξέρει τι έχουν στο μυαλό τους αυτοί οι τρελοί. Φύλαγε τα ρούχα σου…».

Σας βεβαιώνω ότι δεν έχω παραλλάξει ούτε ένα φωνήεν από τον διάλογο μας. Και τον μεταφέρω δίχως την παραμικρή μομφή για τον μικροεπαγγελματία που ευγενικά με απόδιωξε από το κατάστημα του. Ο φόβος δεν αντιμετωπίζεται με μομφές, ούτε παίρνει από επιχειρήματα. Ενδέχεται και την ώρα που ήμουν εκεί να ένιωθε άβολα, μην τον δουν να μιλά μαζί μου και «γίνει στόχος».

Όμως, κύριε πρωθυπουργέ, κύριε Θεοδωρικάκο, κύριε Καραμανλάκη, όταν ο μικρομαγαζάτορας (που κάνει «κρα» για πελάτη) διώχνει τον σπάνιο αγοραστή για την απίθανη και θεότρελη περίπτωση να τον στοχοποιήσουν οι γνωστοί – άγνωστοι εξαιτίας ενός θυροτηλεφώνου, τότε υπάρχει κάποιο προβληματάκι.

Οι τύποι με την κουκούλα έχουν κερδίσει το μισό παιχνίδι και ας λέτε εσείς ότι η δημοκρατία δεν τρομοκρατείται. Δεν ξέρω τι νιώθει η δημοκρατία, κατάλαβα όμως τι νιώθει ο δημοκράτης της διπλανής πόρτας.