Ο φίλος μου ο Άλκης…
Πέρασαν σχεδόν 10 μήνες από την εποχή που το ΚΙΝΑΛ, ζήτησε να κατατεθούν αιτήσεις για τις υποψηφιότητες βουλευτών… μεταξύ αυτών που θέλησαν να κάνουν ένα βήμα παραπάνω, ήταν και ο φίλος μου ο Άλκης ο Παπαχριστάκης…
Μετά από χρόνια στο ΠΑΣΟΚ, σε θέσεις ευθύνης, και μάλιστα όχι τόσο στις καλές στιγμές αλλά μάλλον στις στενάχωρες και τις δύσκολες, είπε να δοκιμάσει τη τύχη του και στις βουλευτικές εκλογές…
Οι μήνες περνούσαν, αποφάσεις δεν λαμβάνονταν, αλλά ο Άλκης, περίμενε, ήρεμος, στωικός θα έλεγα, την απόφαση της ηγεσίας… «Προεδρικός» ο Άλκης, τον έβλεπα να περνάει ώρες συνομιλώντας μέσω facebook, ή με sms και όλα τα υπόλοιπα «καλούδια» του διαδικτύου, με τα άγνωστα τότε νέα στελέχη που πλαισίωναν τη Φώφη, όπως ο εκπρόσωπος τύπου, ο Χρηστίδης, αλλά και ο Γραμματέας ο Χριστοδουλάκης…
Φυσικά στήριξε τη Φώφη στην εσωκομματική αναμέτρηση ενώ ήταν κοντά στις αποφάσεις είτε για τον υποψήφιο δήμαρχο Αρταίων, είτε για τον υποψήφιο περιφερειάρχη… Ακόμα και στις άσχημες στιγμές, ο Άλκης είχε πάντα μια δικαιολογία για τη Φώφη και τις αποφάσεις της…
Πολλές φορές, τον ρωτούσα, αν έχει πάρει διαβεβαιώσεις πως θα είναι στη τελική λίστα του ψηφοδελτίου… ο ίδιος είχε μια αισιοδοξία, πως δεν μπορεί, όσοι τον διαβεβαίωναν πως «είναι μέσα», κάτι ξέρουν… όμως δεν ξανοίγονταν, δεν υπόσχονταν, δεν δήλωνε υποψήφιος βουλευτής… ανέμενε, την επίσημη απόφαση, που όλο και αργούσε…
Η τελική απόφαση του ΚΙΝΑΛ για το ψηφοδέλτιο της Άρτας, ανακοινώθηκε προχτές, χωρίς όμως ο Άλκης Παπαχριστάκης να είναι ανάμεσα στις επιλογές της Φώφης… μιλήσαμε, αλλά και πάλι δεν θέλησε να πει κουβέντα για την κομματική ηγεσία…
Έως ένα σημείο, η απόφαση της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ, να κατέλθει στην Άρτα με ψηφοδέλτιο στο οποίο συμμετέχουν δύο στελέχη που η διαμονή τους μόνιμα είναι στην Αθήνα, αλλά και με δύο γυναίκες, σχεδόν άγνωστες στο ευρύ κοινό, μπορεί να εξυπηρετεί κάποιους κεντρικούς σχεδιασμούς…
Το ζήτημα όμως και το ερώτημα, είναι πως κρατάς καθηλωμένα πεντέξι μέλη του Κινήματος επί δέκα μήνες, οι οποίοι ευρισκόμενοι στην αναμονή, δεν κάνουν και άλλες επιλογές, όπως ας πούμε να συμμετάσχουν στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης… ο Άλκης θα μπορούσε να συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο για τις Περιφερειακές εκλογές… και πιστεύω πως θα εκλέγονταν…
Δεν το έκανε, επειδή δεν ήθελε να χαρακτηρισθεί «μαϊντανός»… δεν το έκανε, επειδή είχε και διαβεβαιώσεις, ότι «θα είναι μέσα»… τελικά, ο Άλκης, έμεινε εκτός… ένας ακόμη αδικημένος, από την κομματική ηγεσία, την οποία στήριξε… «κουρμπάνι» κι αυτός, στις εσωκομματικές ισορροπίες και σκοπιμότητες…
Καπατσοσύνη…
Αν έχεις όμως πλάτες και μια «καπατσοσύνη», βρίσκεσαι ένα βήμα μπροστά… ας πούμε, ένας από τους ανακοινωθέντες υποψήφιους βουλευτές, πριν αλέκτωρ λαλήσαι, που λένε, βρέθηκε με γραφείο και με κρεμασμένη πινακίδα, σε κεντρικό σημείο της πόλης…
«Καλά, πότε πρόλαβε κι έφτιαξε την πινακίδα», είπε θαμών σε παρακείμενο μεζεδοπωλείο… «ε, άμα ξέρεις από πρίν, είσαι έτοιμος», απάντησε ο «πονηρός» της παρέας…
Να, αυτό είναι… η εσωτερική πληροφόρηση, όπως την περιέγραψε αρκούντως ψύχραιμα, η συντρόφισσα Τασία, που είπε για την κόρη της, «ε, δεν βγήκαν κι έξω να φωνάξουν, εσένα θέλουμε…»! ακριβώς έτσι, κι ο πολιτευτής της κουβέντας μας… ήξερε από πριν την απόφαση και ετοίμασε τις πινακίδες, νοίκιασε γραφείο, ήταν έτοιμος…
Γκρίνιες
Διακρίνω μία ψιλοζήλεια, σε ορισμένους μικροπολιτευτές της πολιτικής πιάτσας της στενάχωρης πόλης μας για την κάθοδο του Γρηγόρη Βλάρα με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στην Άρτα, ή να κάνω λάθος;
Διότι αλλού παρακαλάνε για υποψηφιότητες, αλλού πιέζουν κι αλλού όλο και βρίσκονται διαθεσιμότητες, που λένε… στα κόμματα των μικρών εκλογικών περιφερειών, πατριώτη, όπου ξεχωρίζουν κάποιοι και οι άλλοι, συνήθως αντιμετωπίζονται ως «συμπληρώματα», θέλει ένα κουράγιο για να πείς το «ναι»…
Οπότε, όταν έχεις αυτό το κουράγιο, μάλλον θα πρέπει να απολαμβάνεις κι ένα «μπράβο»…. Αλλά, όσοι δεν το έχουν το κουράγιο, αρχίζουν μετά τις μεμψιμοιρίες…
Αυταπάτες…
Στην παρέα, που σας έλεγαν πρίν, επισημάνθηκαν και δύο μεγάλες «αυταπάτες» όχι των πολιτικών, αλλά των καφενέδων και των θαμώνων τους, σε δύο πολιτικά πρόσωπα…
Το ένα ήταν ο Αντιπεριφερειάρχης Βασίλης Ψαθάς και το άλλο ήταν ο Δήμαρχος Αρταίων Χρήστος Τσιρογιάννης… και για τους δύο, το «μύθευμα» της προεκλογικής περιόδου, ήταν πως «ο κόσμος δεν τους θέλει», πως ο Ψαθάς «βγαίνει, δεν βγαίνει», πως ο Τσιρογιάννης, «πιάνει δεν πιάνει το 25%»…
Και με αυτά τα «μυθεύματα», φτάσαμε στις εκλογές κι όταν βγήκαν τα αποτελέσματα, όσοι τα πίστεψαν και κυρίως όσα τα πίστεψαν και τα διακινούσαν, ξαφνιάστηκαν…. Ο μεν Ψαθάς, βγήκε πρώτος και με διαφορά περιφερειακός σύμβουλος, ο δε Τσιρογιάννης, όχι μόνο πέρασε και με διαφορά στον β’ γύρο, αλλά εκεί που έλεγαν πως θα πατώσει, χτύπησε πρωτιές!!!
Βέβαια, όλα αυτά τα μυθεύματα, δημιούργησαν εξελίξεις, είχαν επιπλοκές και νομίζω πως θα υπάρξει αντίκτυπος και στις βουλευτικές εκλογές που έρχονται αύριο μεθαύριο… αλλά, ας μη λέμε παραπανίσια πράγματα… ακόμα είμαστε στην αρχή…
Πάντως, αν με αυτά τα αποτελέσματα ο κόσμος «δεν ήθελε» τον Ψαθά και τον Τσιρογιάννη, σκέψου τι θα γίνονταν αν τους «μισούσε» κιόλας… ο Ψαθάς θα ξεπέρναγε σε ψήφους και τον Καχριμάνη και ο Τσιρογιάννης θα εκλέγονταν με ποσοστά Τσαουσέσκου, από την πρώτη Κυριακή; Ποιος να ξέρει…
«Λύκος»…
Τη θεωρία του «μοναχικού λύκου», προσπάθησε (και μάλλον πέτυχε…) να επιβεβαιώσει ο εκ των εκλεγέντων στις περιφερειακές εκλογές του Μάη, περιφερειακός σύμβουλος, ο Γιάννης Κατέρης… μάλλον είναι η επιτομή του ρητού που παραφρασμένο θα μπορούσε να λέει «εκλέχτηκε κρυπτόμενος»!!!
Και τούτο, επειδή καθ΄ όλη την προεκλογική περίοδο ο Γιάννης Κατέρης, δεν έκανε καμία δημόσια εμφάνιση στα τοπικά ΜουΜουΕ, δεν είδαμε κάπου να δηλώνει κάτι, να μιλά για κάτι, έστω για όσα έγιναν και δεν έγιναν την περίοδο της διοίκησης από τον Αλέκο Καχριμάνη και τον ίδιο τον Γιάννη Κατέρη, πότε ως απλό περιφερειακό σύμβουλο και πότε ως θεματικό Αντιπεριφερειάρχη…
Αντιθέτως, άλλοι που είχαν ρόλο την πενταετία Καχριμάνη, βγήκαν, μίλησαν, άλλος έτσι, άλλος αλλιώς, ο καθένας με τον τρόπο του, υπερασπίσθηκε τον Περιφερειάρχη, το έργο του, την διαδρομή του προσωπικά και συλλογικά… ο Γιάννης, νομίζω πως δεν έκανε ούτε το ένα ούτε το άλλο… απλώς, κινήθηκε ως πολιτευτής της δεκαετίας του ’50, για να εκλεγεί…
Ναι, αλλά πολιτική, ειδικά στη περίοδο της πλέριας δημοκρατίας, είναι να μιλάς δημόσια, να κρίνεις και να κρίνεσαι… η εκλογή, στα «μούτα» έχει μόνο μια αξία: τον αυτοσκοπό!!!
Αν του αρκεί του Γιάννη, για τους άλλους, που δεν τον ψήφισαν, που δεν έμαθαν ενδεχομένως την πορεία του, σίγουρα περισσεύει…
Τα άγια χώματα!
Δεν ξέρω πως και γιατί, αλλά κάτι τρέχει με τον ΓΑΠ…Μετά την απόφαση του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου Μητσοτάκη να κατέλθει υποψήφιος στις εθνικές εκλογές στο Νομό Αχαΐας, ακολούθησε η υποψηφιότητα του πρωθυπουργού και επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, με τον Γιώργο Παπανδρέου, που επίσης κατεβαίνει υποψήφιος στην Αχαΐα να τούς «καλωσορίζει»!
Ειδικότερα, ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, μιλώντας στους συνεργάτες του, μόλις ενημερώθηκε ότι, μετά τον Κυριάκο Μητσοτάκη θα είναι υποψήφιος στην Αχαΐα και ο Αλέξης Τσίπρας, ανέφερε: «Καλώς να ορίσουν στα προοδευτικά χώματα της Αχαΐας. Θα τους υποδεχθούμε ως καλοί οικοδεσπότες. Δώσαμε επί δεκαετίες αγώνες σε αυτά τα χώματα για να υπάρξει δημοκρατία και πολιτικός πολιτισμός στον τόπο».
Λοιπόν, μάλλον ο ΓΑΠ, θα είναι μια ενοχλητική φωνή στη νέα κοινοβουλευτική περίοδο και οι δύο «μονομάχοι» προσπαθούν να τον «ταπώσουν»…
Δεν θα πλήξουμε…