Τα σύννεφα μαζεύτηκαν μαύρα και βαριά και ο ουρανός άνοιξε και κομματιάστηκε όπως και η καρδιά μου όταν ακούστηκε ο θανάσιμος κρότος του όπλου σου παλικάρι μου.
Μόλις 19 χρονών έφυγες και με άφησες πίσω να μου λείπει η μεγάλη και ζέστη αγκαλιά σου.
Ήσουν ο άγγελος μου, ο μικρός άνδρας, η δύναμη της ζωής κλεισμένη στη δική σου μοναδική ύπαρξη. Τα αστέρια σβήσανε και η νύχτα είναι πιο μαύρη από ποτέ με την έλλειψη σου.
Ένας μικρός ατίθασος που δεν ήθελε να κάνει τα μαθήματα του αλλά να περνά το χρόνο του δημιουργώντας δικούς του φανταστικούς κόσμους γεμάτους ομορφιά και θλίψη. Αυτή σου η θλίψη θα είναι το δίκοπο μαχαίρι που θα κυβερνά κάθε μέρα το υπόλοιπο της ψυχής μου. Αυτό το μικρό θρύψαλο που έμεινε πίσω για να θυμάται εσένα και το στραβό σου χαμόγελο. Η υπόλοιπη ψυχή και η καρδιά μου έφυγε μαζί σου να ταξιδέψει στους κόσμους που δημιούργησες Άγγελε μου.
Η μανούλα σου
Ριτα Γκουργκουλα