ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΠΗΓΙΩΤΩΝ ΑΡΤΑΣ: Η ΠΤΩΣΗ των ΔΥΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΩΝ ΣΤΟΝ ΚΟΚΚΙΝΟΛΑΚΟ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ
Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα, ψηλά σε μια βουνοκορφή της Πίνδου, δυο μαύρες σκιές που μοιάζουν με διπλωμένα φτερά αετών πετούν χαμηλά πάνω από το χιονισμένο Κοκκινόλακο . Το τσακισμένο φτερούγισμά τους μας φέρνει στη μνήμη μας τους δυο αεροπόρους μας που πριν από πενήντα πέντε χρόνια, συνάντησαν εκεί τη μοίρα τους και έγιναν αθάνατοι.
“Στάθηκαν αντάξιοι της Πολιτείας που τους ανάθρεψε”
AΝΑΦΟΡΑ ΜΝΗΜΗΣ
ΓΙΑ ΔΥΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΥΣ ΠΙΛΟΤΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ
Βαρύς ο φόρος της Πολεμικής αεροπορίας από ατυχήματα πτώσης αεροσκαφών και ελικοπτέρων. Εκατοντάδες πιλότοι γεμίζουν το λεύκωμα πεσόντων της Πολεμικής Αεροπορίας « υπέρ πατρίδος» φυλάσσοντας τις εναέριες Θερμοπύλες. Από όλους σχεδόν ξεχασμένοι όμως. Δεν ζητούν τίποτε άλλο παρά μόνο την ενθύμηση και την τιμή της θυσίας τους .
Έτσι ηθικό καθήκον για έναν ελάχιστο φόρο τιμής με ώθησε και εμένα να αφιερώσω αυτές τις λίγες γραμμές σε δύο αεροπόρους μας που έμελλε να χάσουν τη ζωή τους εν ώρα καθήκοντος στις βουνοκορφές της Πίνδου κοντά στο χωρίο μου στις Πηγές Άρτας
«Στις Πίνδου τις Βουνοκορφές
αίφνης βροντάν δυο αστραπές
κι’από της Άρτας τις Πηγές
είδαν αυτές, σαν δυο ψυχές!»
Σπυρος Κίκερης Σμήναρχος Ε.Α
Πριν 55 ακριβώς χρόνια στις 23 Φεβρουαρίου του 1968 ημέρα Παρασκευή δύο αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας τύπου F-84F με έδρα το Αεροδρόμιο της Λάρισας εκτελώντας διατεταγμένη αποστολή εικονικής προσβολής του αεροδρομίου της Πρέβεζας ( μαρτυρία Σμήναρχου Σ.Κίκερη), και γυρίζοντας στην βάση τους προσέκρουσαν στην κορυφή του όρους Κανάλια, τον Κοκκινόλακο (ύψος 1.750 μέτρα), δύο μίλια βορειοδυτικά του χωριού Πηγές Αρτας, Αποτέλεσμα ήταν τη συντριβή τους και ο θάνατος των δύο χειριστών πριν προλάβουν να χρησιμοποιήσουν τα εκτινασσόμενα καθίσματα . Το ένα προσέκρουσε στην πλαγιά κάτω από το ΄΄Αγκάθι΄΄ του Κοκκινόλακου στις Πηγές Άρτας και συνετρίβη. Το δεύτερο προσέκρουσε λίγα μέτρα πριν την κορυφή πάνω απο την οριογραμή Ελάτης με απόσταση μεταξύ των 800 μέτρα περίπου και κάηκε ολοσχερώς . Χειριστές των δύο αεροσκαφών ήταν στο πρώτο, ο Σμηναγός Βενετσάνος Άγγελος ετών 32 από την Καλαμάτα και στο δεύτερο ο Σμηναγός Κουθουρίδης Γεώργιος ετών 29 από την Καμπάνη Κιλκίς. Το τρίτο Α/Φ του σχηματισμού με πιλότο τον Υποσμηναγό Δημήτριο Αρσένη πέρασε την κορυφή και έφθασε στην μονάδα του στη Λάρισα. Δεν μπορούσε όμως να προσδιορίσει το ακριβές σημείο που συνετρίβησαν.
Επί τρεις-τέσσερις ημέρες αεροπλάνα και ελικόπτερα πετούσαν σε όλη την περιοχή που ήταν καλυμμένη με νέφωση και πολύ χιόνι μέχρι να εντοπίσουν το σημείο πτώσης των αεροσκαφών. Με πολλές προσπάθειες το εντόπισαν.
Από τη κατόπτευση της περιοχής διαπίστωσαν ότι η προσέγγιση με όχηματα ή ελικόπτερο, ήταν αδύνατη. Έτσι κάτοικοι του χωριού μας αμέσως μόλις ενημερώθηκαν, μαζί με την δύναμη της Εθνοφυλακής χωρίς κανένα εξοπλισμό διάσωσης και εφόδια, σχημάτισαν μία ομάδα και ξεκίνησαν για τον Κοκκινόλακο.. Μέσα σε αντίξοες συνθήκες μετά από πεζοπορία ωρών, στο κρύο και το χιόνι, δεμένοι ο ένας με τον άλλον με σχοινιά, έφτασαν στο απόκρημνο σημείο όπου ήταν τα συντρίμμια και ανέσυραν τη διαμελισμένη σορό του χειριστή Σμηναγού Άγγελου Βενετσάνου .Την τοποθέτησαν μέσα στο αλεξίπτωτό του και την κατέβασαν μέσα στο κέντρο των Πηγών από όπου τα παρέλαβε ελικόπτερο της Πολεμικής Αεροπορίας. Επάνω του βρήκαν το πορτοφόλι και την ταυτότητά του.Τα συντρίμμια του αεροπλάνου αργότερα τα μετέφεραν φορτωμένα σε μουλάρια στις Πηγές και αποτελέσαν για καιρό αντικείμενο θλιβερης θύμησης του γεγονότος μέχρι να μεταφερθούν στο Αγρίνιο.
Για το συμβάν πάνω από την Ελάτη δεν είχαμε μέχρι σήμερα επαρκείς πληροφορίες πλην ότι το αεροσκάφος του Σμηναγού Γιώργου Κουθουρίδη κάηκε ολοσχερώς κατά την πρόσκρουση και διαλύθηκε.
Τίποτε δεν θυμίζει σήμερα στους στρατοκόπους το τραγικό συμβάν στο σημείο εκείνο στον Κοκκινόλακο Πηγών παρά μόνο ελάχιστα μικρά κομμάτια από τα συντρίμμια που βρίσκονται ακόμα και σήμερα διάσπαρτα, καθώς και ένα αχνό το αποτύπωμα της σφοδρής πρόσκρουσης στο έδαφος.
Θυμάμαι –παιδί τότε- πολύ έντονα το γεγονός αυτό και χαρακτηριστικά την μεταφορά του νεκρού πιλότου Άγγελου Βενετσάνου στο «Αητολίθι» στο κέντρο των Πηγών που ήταν το ελικόπτερο, αλλά και τον θρήνο των συγχωριανών μου για το χαμό του. Μία κοπέλα του χωριού μας η Αρετή έβγαλε από τα προικιά της σεντόνια και κουβέρτες για να τον τυλίξουν.Το γεγονός εκείνο -όσων το ζήσαμε- μας έχει στοιχειώσει και έχει αποτυπωθεί στη μνήμη μας ανεξίτηλο. Στη επέτειο μνήμη τους κάθε χρόνο στο χωριό μας μνημονεύονταν σε απλή επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεως των ψυχών τους.
Χρόνια τώρα, μόνη η Αδελφότητα Πηγιωτών Άρτας κατάφερε να συντηρήσει ζωντανή τη μνήμη αυτών των ηρώων ενώ το επαναφέρει σε κάθε ευκαιρία ως πράξη καθήκοντος.. Κάναμε πολλές προσπάθειες να μην ξεχαστούν αυτοί ο Ήρωες. Με θέληση και υπομονή συνθέτουμε το ιστορικό του γεγονότος ψηφίδα-ψηφίδα μέσα από ντοκουμέντα, μαρτυρίες, ευρήματα και καταγραφές της εποχής εκείνης, Αυτό επίσημα από την Πολεμική Αεροπορία στο Λεύκωμα Πεσόντων Αεροπόρων, είναι καταχωρημένο με τόπος συμβάντος
