Μαύρες σελίδες…
Οι απανωτές αποτυχίες των Εθνικών Ομάδων ποδοσφαίρου και μπάσκετ, πέρασαν στο «ντούκου» απ’ τους «τουϊτερ-άκηδες» πολιτικούς… διότι, σε κάθε επιτυχία κάποιου αθλητή, ακόμη και στο σκουός, πρωθυπουργοί, υπουργοί, αρχηγοί κομμάτων, βουλευτές δήμαρχοι και περιφερειάρχες, έσπευδαν να δηλώσουν «περήφανοι» και τα λοιπά και τα λοιπά…
Τώρα που η Εθνική του ποδοσφαίρου πάει κατά διαβόλου και η Εθνική μπάσκετ «γκριζάρισε» τον Γιάννη, δεν βγήκε ένας να δηλώσει συντετριμμένος που δεν έκανε κάτι, που δεν φρόντισε, όταν ήταν στην εξουσία, να ΜΗΝ αφελληνιστούν οι ποδοσφαιρικές ομάδες, να μην χαθεί η κληρονομιά του Γκάλη…
Ή τέλος πάντων, να δηλώσει «συμπάσχων» στους παίκτες των Ομάδων μας, που είναι «λίγοι» μπροστά στις σημερινές απαιτήσεις…
Αλλά, ας μην ψυχοπλακωθούμε… ίσως ο Κυριάκος, που μέσα σε ένα δίμηνο, μας έκανε εθνικά υπερήφανους στην οικονομία, τις επενδύσεις και τις νομοθετικές πρωτοβουλίες για τα Εξάρχεια και το Πανεπιστημιακό άσυλο, κάτι να κάνει για το Εθνικό μας ποδόσφαιρο και το Εθνικό μας μπάσκετ…
Χωροταξία…
Παρακολουθώντας τις θέσεις που επέλεξαν στα έδρανα του Δημοτικού Συμβουλίου, οι παρατάξεις, θα έλεγα πως σημειολογικά καταγράφουν και τις διαθέσεις τους προς την Δημοτική Αρχή και τον Δήμαρχο Χρήστο Τσιρογιάννη…
Διότι, η παράταξη του Ι. Παπαλέξη, επέλεξε να είναι πίσω από τα έδρανα τη πλειοψηφίας, ενώ απέναντι είναι οι παρατάξεις της Τζ. Ταπραντζή και του Γ. Μπαλάγκα, όπως τουλάχιστον «φωτογραφήθηκαν» στις δημαιρεσίες…
Ίσως να μην «έβγαιναν» τα έδρανα και πήγε μαζί με την πλειοψηφία ο Ι. Παπαλέξης; Δε νομίζω γιατί, αν ήθελε, ως τρίτη παράταξη σε εκλογική δύναμη, θα διεκδικούσε να είναι εκείνη στα έδρανα της «αντιπολίτευσης» και πίσω απ’ την πλειοψηφία θα μπορούσαν να καθίσουν ο Γ. Μπαλάγκας και οι σύμβουλοί του, που είναι και πιο κοντά στον πολιτικό χώρο…
Νομίζω όμως, πως ο Ιωάννης Παπαλέξης, που βρίσκονταν στον προθάλαμο να συμφωνήσει με τον Τσιρογιάννη, αλλά του τη χάλασε η νομοθέτηση Θεοδωρικάκου, που ζητούσε «σύμπραξη» με διάλυση των παρατάξεων της μειοψηφίας, κάποια στιγμή θα κάνει το βήμα και θα ενσωματωθεί στην παράταξη του Δημάρχου…
Έτσι κι αλλιώς, όπως ο ίδιος πιστεύει, «δεν κάνει για αντιπολίτευση, αλλά μόνο για δήμαρχος»!!! Το δήλωνε σε δημοτικούς συμβούλους της παράταξής του, ο ίδιος, όταν του ζητούσαν την προηγούμενη πενταετία, να «κάνουν αντιπολίτευση» στον Τσιρογιάννη…
Επειδή όμως ο Αρτινός λαός, δεν πιστεύει πως είναι ικανός για Δήμαρχος, αφού τον καταψήφισε δύο φορές, στέλνοντάς τον στα έδρανα της μειοψηφίας, νομίζω πως είναι καιρός να δοκιμάσει μήπως… «κάνει για Αντιδήμαρχος»! Ο Χρ. Τσιρογιάννης, θα μπορούσε να του δώσει την ευκαιρία, να του δώσει μια θέση ευθύνης…
Εξάλλου, το 2023, θα έχει συμπληρώσει 30 χρόνια ενασχόλησης με την Τοπική Πολιτική σκηνή, αφού αν δεν κάνω λάθος, ο Ιωάννης Παπαλέξης, εκλέχθηκε πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος, το 1994, με υποψήφιο Δήμαρχο τον Γιώργο Μάνο… μάλιστα, αν θυμάμαι καλά, επίσης, όταν ο Γιώργος παραιτήθηκε και τέθηκε θέμα επικεφαλής της παράταξης, ο Ιωάννης Παπαλέξης απέφυγε να διεκδικήσει τη θέση…
Ρε τον μπαγάσα… από μικρός, φαίνονταν πως δεν του άρμοζε η θέση της αντιπολίτευσης, αλλά μόνο η θέση της εξουσίας…
Περί έργων
Για να μιλήσουμε όμως σοβαρά, ο Ιωάννης Παπαλέξης, θα μπορούσε να δώσει ώθηση, να σπρώξει δηλαδή τη Δημοτική Αρχή, ώστε έργα που (υποτίθεται) πως είναι έτοιμα, ώριμα, να ξεκινήσουν… διότι, μάλλον ο Τσιρογιάννης, μετά τις εκλογές «τεμπελιάζει», παρουσιάζοντας ορισμένα τρίματα από ρεβανί, στις γειτονιές της Άρτας, αλλά κανένα «εμβληματικό» έργο…
Ας πούμε, εκείνος ο κόμβος της «Πέρα πόλης», ο κόμβος στη πλατεία Ζέρβα, ενώ μαθαίναμε πως δημοπρατήθηκε και όπου να ‘ναι εγκαθίσταται ο εργολάβος, εργολάβο ακούμε, εργολάβο, δεν βλέπουμε… ο Δήμαρχος μιλά για τρείς γέφυρες στον Άραχθο, αλλά η μία που ξέραμε εδώ και δέκα χρόνια, να ετοιμάζεται, είναι χαμένη στα σχέδια…
Αν θέλει, λοιπόν, να είναι χρήσιμος ο Ιωάννης στο λαό της Άρτας, που τον ψήφισε κάμποσες φορές, έστω και για την αντιπολίτευση, θα πρέπει να πιέζει τον Δήμαρχο για πιο γρήγορους ρυθμούς… το ίδιο θα πρέπει να κάνουν και η Τζένη Ταπραντζή και ο Γιώργος Μπαλάγκας… να πιέζουν, για τα έργα που έχουν εξαγγελθεί και τα οποία ΟΛΟΙ αναγνωρίζουν πως είναι αναγκαία…
Πλέον, οι αγροτικοί δρόμοι, η διευθέτηση του Αράχθου και η γεφύρωσή του, ο κόμβος στη πλατεία Ζέρβα, το Βιοτεχνικό Πάρκο, ακόμη και το ΞΕΝΙΑ ως κέντρο Πολιτισμού, δεν είναι «έργα Τσιρογιάννη», αλλά έργα που συζητούνται, σχεδιάζονται, εξαγγέλλονται τα τελευταία 15 χρόνια, από διάφορους υποψήφιους Δημάρχους… οπότε, είναι, ας πούμε, έργα υπερ-παραταξιακά…
Αν μη τι άλλο, Τζένη Ταπραντζή και Γιώργος Μπαλάγκας, θα πρέπει να αποφύγουν την τακτική της πενταετίας, των δύο μεγάλων παρατάξεων της μειοψηφίας, που απλώς καταψήφιζαν τις προτάσεις Τσιρογιάννη… η ουσιαστική αντιπολίτευση, είναι η πίεση να προχωρήσουν τα έργα, φυσικά με όλες τις νόμιμες διαδικασίες…
Εδώ που τα λέμε, είτε με νόμο Σκουρλέτη, είτε με νόμο Θεοδωρικάκου, οι παρατάξεις της μειοψηφίας στα Δημοτικά Συμβούλια, το μόνο «προνόμιο» που έχουν, είναι να αναδεικνύουν πράξεις και παραλείψεις της Δημοτικής Αρχής, αλλά και να πιέζουν για ολοκλήρωση των έργων… το επόμενο «προνόμιο» είναι να φωτογραφίζονται πίσω απ’ τους λοιπούς επισήμους σε γιορτές και παρελάσεις…
Παραλληλισμοί
Βέβαια, πατριώτες, δεν είναι όλα καλά, όλα ανθηρά, που λέει ένας φίλος μου στις συνεργασίες των παρατάξεων… ας πούμε, στα Γιάννενα, έγινε πολύς λόγος για τον Ελισάφ, που κέρδισε «απ’ το πουθενά» τη Δημαρχία Ιωαννίνων, αλλά και για την «πατ-κιουτ» συνεργασία του με τον πρώην Δήμαρχο Γκόντα…
«Θα είναι ο Γκόντας για τον Ελισάφ ό,τι υπήρξε ο Καμμένος για τον Τσίπρα;» ρωτάει ο Θύμιος Τζάλλας με άρθρο του στη Γιαννιώτικη εφημερίδα ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ…
«Η μη συμμετοχή του Θωμά Μπέγκα και της Τατιάνας Καλογιάννη στη διοίκηση του δήμου είναι η πρώτη αποτυχία του νέου δημάρχου. Προφανώς στις διαπραγματεύσεις υπάρχουν πάντα δύο πλευρές, και η ευθύνη βαραίνει όλους όσους δεν καταφέρνουν την επιτυχή κατάληξή τους. Και ο Μπέγκας και η Καλογιάννη έχουν ευθύνες για το ότι δεν θα συνδράμουν τον νέο δήμαρχο στο έργο του. O μεν πρώτος γιατί δεν ξεπέρασε ακόμη την ήττα του στις εκλογές, η δε Καλογιάννη γιατί προέβαλε υπερβολικές απαιτήσεις» επισημαίνει ο Θ. Τζάλλας.
.»Όμως, η αποτυχία θα βαρύνει εκείνον που κυβερνά, και όχι την αντιπολίτευση. Η διακυβέρνηση του δήμου θα στερηθεί τον Μπέγκα και την Καλογιάννη, και όχι τα αντιπολιτευτικά έδρανα. Πόσω μάλλον, όταν κανείς δεν έχει σήμερα την αίσθηση ότι ο δήμαρχος ξεπέρασε στις διαπραγματεύσεις το προεκλογικό κλίμα αντιπαράθεσης με την προηγούμενη δημοτική αρχή. Αντιθέτως, μέχρι και την τελευταία ανακοίνωση στη διάρκεια των συζητήσεων με τον Μπέγκα, φαινόταν ότι ο Ελισάφ ήταν θυμωμένος, και δεν είχε ιδιαίτερη διάθεση να δώσει χώρο στον πρώην δήμαρχο».
.»Δυστυχώς για τον Ελισάφ, λέει ο Τζάλλας, τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα εξαιτίας της επιλογής του να συνεργαστεί τελικά με τον Νίκο Γκόντα. Η υποψηφιότητα του δημάρχου απέκτησε πανελλήνια εμβέλεια γιατί ο ίδιος, με το προφίλ του μετριοπαθή εκσυγχρονιστή εκπροσώπησε όσες και όσους αισθάνονται ότι το ελληνικό πρόβλημα είναι ο συνδυασμός του λαϊκισμού, του πελατειακού κράτους και της αισθητικής Ψωμιάδη.
.»Η ευκολία με την οποία ο Ελισάφ κατέφυγε στη λύση Γκόντα, του οποίου η δημαρχία εκπροσωπεί όλα τα παραπάνω, αφήνει ξεκρέμαστους εκείνους που στήριξαν τον δήμαρχο με κριτήριο το προφίλ του. Αν ο Μπέγκας θα ήταν δήθεν κακός εταίρος «επειδή δεν έκανε τίποτε ως δήμαρχος», ο Γκόντας είναι άραγε καλός γιατί γκρέμισε το Ξενία, προσλάμβανε κόσμο με σελίδες Α4, και γέμιζε τις πλατείες με ανιστόρητες εθνικιστικές μινιατούρες;», θυμίζει ο αρθρογράφος…
Δυστυχώς, οι πολιτικοί, της τοπικής αυτοδιοίκησης, ομοιάζουν τα μάλα, με τους πολιτικούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής… αναζητούν στηρίξεις πρίν τις εκλογές, αλλά μετά, συμπεριφέρονται ως να κέρδισαν μόνοι τους, ξεχνούν τα «υποστυλώματα», λησμονούν, με ποιες διαδικασίες, βρέθηκαν επικεφαλής ψηφοδελτίων, με τίνων τη συνδρομή συγκρότησαν συνδυασμούς…
Μόνο που ο κόσμος, πλέον έχει πονηρέψει… και πληρώνει με το ίδιο νόμισμα… άσε που η τετραετία, περνάει σα νεράκι…
Ορκωμοσία
Με πήρε ο φίλος μου ο Γιάννης ο Παπαγιάννης και μετά απ’ τις καθιερωμένες ευχές, με ρώτησε με το δικό του ευθύ και ανυστερόβουλο τρόπο: φίλε περπατάω στο δρόμο και δεν μπορώ ακόμα να χωνέψω πως τον Δήμαρχο Αρταίων, τον όρκισε ο Δεσπότης Πρέβεζας. Και να ξέρεις –μου είπε- αυτό δεν το καταλαβαίνουν και πολλοί ακόμα συμπολίτες με τους οποίους κουβεντιάζω…
Γιάννη μου, του είπα, λένε πως επειδή έλειπε ο Μητροπολίτης Άρτης Καλλίνικος, η τελετή Ορκωμοσίας του Δημοτικού Συμβουλίου Αρταίων ορίσθηκε να γίνει στην απέναντι όχθη, που έχει αρμοδιότητα ο Σεβασμιώτατος Πρεβέζης… καλά, την Ορκωμοσία, θα μπορούσε να την κάνει και ο πρώην Άρτης Ιγνάτιος, μου αντιγύρισε ο Γιάννης Παπαγιάννης… όμως επιμένω στο ερώτημα, μαζί με πολλούς άλλους συνδημότες: γιατί τον Δήμαρχο Αρταίων τον όρκισε ο Μητροπολίτης Πρεβέζης;
Απάντηση, φίλε Γιάννη, δεν έχω, ενώ δεν είμαι καλός και στα Εκκλησιαστικά… αν ξέρει κάποιος κάτι παραπάνω, ευχαρίστως να καταγράψουμε τις απόψεις του…
Στον κόμβο Κηφισίας
Έφυγε ξαφνικά απ’ τη ζωή ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ένας τραγουδοποιός, με μεγάλες επιτυχίες, αλλά που έμεινε γήινος, έμεινε άνθρωπος… πολλά τα τραγούδια, πολλές οι μεγάλες επιτυχίες… πολλοί οι τραγουδιστές που ανέβηκαν στη μουσική του Λαυρέντη…
Ένα από αυτά, που ίσως να χαρακτηρίζει το ξαφνικό του ταξίδι, είναι αυτό που τραγούδησε ο Μαργαρίτης, αλλά και ο ίδιος ο Λαυρέντης…
Στον κόμβο Κηφισίας επάνω σου τρακάρω,
σε ώρα απελπισίας, Χριστό είδα τον χάρο.
Χτύπησε καραμπόλα και η δόλια η καρδιά μου,
τα παίζω όλα για όλα, άναψε τη φωτιά μου.
Πεθαίνω για σένα και ας είσαι απάτη
δε πα να είσαι ψέμα εγώ σε λέω αγάπη
Πεθαίνω για σένα και ας είσαι απάτη
δε πα να είσαι ψέμα εγώ σε λέω αγάπη
Τι να μας πει η φυσική οι νόμοι δε μετράνε,
σε φάση μεταφυσική τα πάθη κυβερνάνε
Αν είσαι άνθος του κακού δεν ψάχνω αποδείξεις,
στην αυταπάτη ενός τρελού θα ζω μέχρι να λήξεις.