Γράφει:
η Χριστίνα Μπίζα
Μία ελιά φυτεύτηκε το Σάββατο 23 Νοεμβρίου στις 4 το απόγευμα στη Μνήμη της Χάρις Καλιακάτσου στο Παραποτάμιο Πάρκο της Άρτας που τόσο αγάπησε, προκειμένου να θυμίζει σε όλους μας τη φωτεινή προσωπικότητα της Χάρις για την οποία όλοι είχαν ένα καλό λόγο να πουν με την θλίψη να κυριαρχεί αλλά και την ελπίδα, αφού που έφυγε από τη ζωή τόσο νωρίς και τόσο άδικα.
Η Δενδροφύτευση Μνήμης για την Χάρις, η Δενδροφύτευση Ζωής, υλοποιήθηκε με την συνεργασία της ομάδας των Φίλων του Παραποτάμιου Πάρκου Άρτας και του Δήμου Αρταίων.
Ο Διαχειριστής της Ομάδας των Φίλων του Παραποτάμιου Πάρκου της Άρτας κ. Βασίλης Ζιώβας μεταξύ άλλων ανέφερε: « Είναι ημέρα πολύ ιδιαίτερη διότι όσοι βρεθήκαμε εδώ ήρθαμε να τιμήσουμε την Χάρις Καλιακάτσου μέλος των Φίλων του Παραποτάμιου Πάρκου που στο λίγο χρονικό διάστημα, ιδιαίτερα για όσους από τους φίλους που την γνωρίσαμε από κοντά, έδωσε πραγματικά ένα στίγμα, ότι εάν ήταν παρούσα θα βοηθούσε και σε αυτόν τον τομέα, όπως και σε άλλους τομείς κοινωνικούς όπου δραστηριοποιούνταν.
Το σημείο που βρεθήκαμε για να συναντηθούμε έχει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα και μας βλέπει, ότι ήρθαμε στο σημείο όπου μία αντιπροσωπεία, όπως η ίδια ζήτησε και ζητήσαμε να μην είναι στους φακούς της δημοσιότητας».
Έκανε γνωστό ότι έγινε μια συνάντηση με το Δήμαρχο Αρταίων Χριστόφορο Σιαφάκα ο οποίος ήρθε και επι τόπου αφού είναι ένα αίτημα βασικό να γίνει η ράμπα με καλύτερες προδιαγραφές αφου έφερνε εκεί η Χάρις μία φίλη της και η ράμπα δεν είχε συνθήκες ασφάλειας.
«Ήταν το πρώτο αίτημα, στο πρώτο χρονικό διάστημα που έγινε φίλη με την Ομάδα των Φίλων του Παραποτάμιου Πάρκου τόνισε ο κ. Ζιώβας.
«Ήρθαμε εδώ σήμερα και πραγματικά η κίνησή μας δεν είναι στιγμιαία. Μία ελιά που θα φυτέψουμε όλοι οι παρόντες αλλά και όσοι απουσιάζουν για αντικειμενικούς λόγους στο φωτεινό αυτό σημείο του αιτήματος αλλά και στο σημείο όπου θα αγναντεύει αυτή την όμορφη θέα που έχει το νησάκι απέναντι. Εμείς πραγματικά θα την θυμόμαστε και ένας λόγος για το οποίο κάνουμε αυτή την κίνηση είναι για να υπάρχει ένα σημείο και μάλιστα η ελιά δεν διαλέχτηκε τυχαία».
Έκανε γνωστό ότι στο σημείο θα τοποθετηθεί και μία πλακέτα με ένα δύστυχο του Γιάννη Ρίτσου το οποίο γράφει «Κοριτσάκι, μεγάλα μάτια τι μεγάλα, σε ποιο ουρανό χαμογελάς τι βλέπεις πίσω από τα μάτια μας;» Εις ανάμνησιν της Χάρις».
Εκ μέρους της οικογένειας η εξαδέλφη της Βένη Κατσαντά ανέφερε:
«Ο μεγάλος ζωγράφος μας Γιάννης Τσαρούχης είχε πει κάποτε πως, «η αγάπη η πραγματική είναι όπως αγαπάς την μοναξιά σου, όχι όπως αγαπάς και περιμένεις κάποιος να σου ανταποδώσει κάτι».
Ακόμη πιο παλιά όμως, στην περίφημη Προς Κορινθίους Α’ επιστολή, του Αποστόλου Παύλου, διαβάζουμε τα ακόλουθα:
«Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται, δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει».
Αν εγκύψει κάποιος στα δύο αυτά κείμενα δε θα δυσκολευτεί να διακρίνει τη «φιγούρα» της Χάρις που σχηματίζεται μέσα από τις λέξεις. Γιατί μπορεί να ήταν πάρα πολλά, όμως πάνω απ΄όλα ήταν ένα πλάσμα που η ψυχή της ήταν πλημμυρισμένη από αγάπη, δοτικότητα και ενσυναίσθηση.
Αυτό το δέντρο που θα μεγαλώνει στο πάρκο που τόσο αγάπησε θα χει γερές ρίζες και θα μεγαλώσει γρήγορα γιατί θα ποτίζεται από τη δική σας αγάπη.
Αν κάποια μέρα λοιπόν ψάχνετε την Χάρις, μη τη ζητάτε στα γκρίζα σύννεφα του Αρτινού ουρανού, ούτε στα φύλλα που σκορπούν στου φθινοπώρου τον βοριά. Αν κάποιο ανοιξιάτικο βράδυ την αναζητήσετε, δε θα τη βρείτε στο φεγγαρόφωτο, ούτε στις φλόγες του τζακιού τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Μην πάτε άσκοπα στα σπίτια των πεθαμένων με την ελπίδα να την πετύχετε κάπου να βολτάρει.
Η Χάρις είναι μέσα μας, την κουβαλάμε παντού και θα ζει μέσα στις συζητήσεις και τις αναμνήσεις μας. Θα ναι πάντα εδώ, κι αυτό το δέντρο θα μάς θυμίζει όχι μόνο πόσο μας αγαπούσε, αλλά και πόσο την αγαπήσαμε».
Η επικεφαλής της ελάσσονος μειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Βάσω Αμπελογιάννη μεταξύ άλλων ανέφερε: « Απ όσα έχουν ακουστεί και από όσα διάβασε η Βένη, για εμάς εδώ πέρα που την ξέραμε τη Χάρις που ήταν φίλη μας, έχουμε καθίσει μαζί μέρες, νύχτες, ώρες, η Χάρις ήταν ζωή. Ήταν ακριβώς αυτό, ήταν αγάπη για όλους και γι αυτό νομίζω ότι όσοι την ξέρουμε είτε είμαστε εδώ στην Άρτα είτε είμαστε αλλού οι φίλοι της, αυτή την αγάπη την νιώσανε, μεγάλωσε μαζί της η αγάπη αυτή.
Την εκφράζουμε σήμερα έστω με αυτό το να βάλουμε ένα δένδρο, μία ελιά στο Παραποτάμιο Πάρκο. Μία ελιά που θα είναι το σύμβολο της αιώνιας αγάπης, της ειρήνης, ένα αιωνόβιο δένδρο, της συλλογικότητας.
Η Χάρις πάντα πίστευε ότι όλοι μαζί πρέπει και μπορούμε κάποια πράγματα να τα κάνουμε για το καλύτερο και της πόλης και των ανθρώπων της. Για εμένα προσωπικά είναι μία μεγάλη απώλεια. Για εμάς όλους είναι μία μεγάλη απώλεια».
Αναφερόμενη στη μεγάλη μάχη για πολλούς μήνες που έδωσε χαρακτήρισε μεγάλη αδικία να φεύγει έτσι ένας ένθρωπος σε αυτή την ηλικία γιατί είχε πολλά να δώσει και στη ζωή και στον τόπο και στην οικογένεια και στους φίλους της, για να καταλήξει λέγοντας:
«Από εδώ και πέρα για να κρατάμε και τη μνήμη της ζωντανή πρέπει να αγωνιστούμε να καταφέρουμε έστω και λίγα από αυτά που η ίδια ήθελε για την πόλη της και για τους συμπολίτες της και να δώσουμε ότι καλύτερο από τον εαυτό μας να μπορέσουμε εδώ να κρατηθούμε ζωντανοί και όρθιοι όπως θα είναι και η ελιά και πάντα θα θυμόμαστε τη Χάρις».
