Με στολή παραλλαγής…
Τελικά, δεν θα γίνει Κέντρο Φιλοξενίας Μεταναστών, το Στρατόπεδο ΚΕΝ (ΚΕΥΓ) Άρτας! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά θα ενεργοποιηθεί ξανά ως μονάδα πεζικού!! Φοβερό; Το διάβασα κι εγώ σε ανάρτηση στο facebook του Περιφερειακού Συμβούλου Δημήτρη Βαρέλη…
Ο Δημήτρης Βαρέλης, που ως πρώην στρατιωτικός το κατέχει το άθλημα, έγραψε τα εξής: «Μετά τα πρόσφατα δημοσιεύματα με την λίστα των στρατοπέδων, πρώην κέντρων εκπαιδεύσεως, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνεται και το ΚΕΝ Άρτας τα οποία πιθανώς να χρησιμοποιηθούν ως χώροι φιλοξενίας μεταναστών θέλω να ενημερώσω ότι σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες στην Άρτα θα ενεργοποιηθεί μονάδα πεζικού και αυτό αποκλείει το ενδεχόμενο επιλογής του στρατοπέδου για υποδοχή μεταναστών και είναι πιθανό να ενεργοποιηθεί ως ΣΥΠΟ Ηπείρου (Σημείο υποδοχής οπλιτών). Αυτό θα είναι μια πολύ θετική εξέλιξη που έγινε μετά από προσπάθειες και θα πρέπει στηριχθεί από την τοπική κοινωνία».
Δηλαδή το ΥΠΕΘΑ κινήθηκε στη λογική της «παραλλαγής» σχετικά με το ΚΕΥΓ (μας); Έδωσε τη λίστα για κέντρο φιλοξενίας, με το ΚΕΥΓ μέσα, αλλά εκείνο ετοίμαζε άλλο σενάριο;
Όλα καλά…
Απορία… κι όλα αυτά τα δημοσιεύματα, οι λίστες και τα λοιπά τι ήταν; Αέρα, πατέρα; Δεν μπορώ να καταλάβω, τη σκοπιμότητα… επειδή μου λένε πως έχουν βγει οι εντολές και αρχίζει η διαδικασία. για να ενεργοποιηθεί η μονάδα (584 μηχανοποιημένο τάγμα πεζικού θα λέγεται)…
Μου λένε μάλιστα πως αυτό έχει αποφασιστεί εδώ και 2 μήνες περίπου!!! Ερώτημα: ουδείς παράγων, δεν γνώριζε αυτές τις εξελίξεις ή το έκρυβαν για να ανακοινωθεί ως «δώρο», αλλά ανακοινώθηκε η λίστα με τα κέντρα φιλοξενίας και έγινε της κακομοίρας…
Εν πάση περιπτώσει, αφού έτσι αποφασίστηκε από τον Στρατό κι αφού οι Τοπικές Αρχές και οι πολιτικοί παράγοντες, μαζί με την τοπική κοινωνία, προτιμούν το Στρατόπεδο ενεργοποιημένο με φαντάρους, που θα «στηρίζουν την τοπική οικονομία», όλα καλά, όλα ανθηρά…
Αν μη τι άλλο, προκειμένου να γίνει το Στρατόπεδο «προαναχωρησιακό κέντρο μεταναστών», είναι προτιμότερη η «ανάπτυξη» από την «φανταρία»…
Ανάσες…
Είδα τον φίλο, προβληματισμένο… τι έχεις ρε, του λέω… και μου απαντά: Μιλούσα στη στάση του λεωφορείου με μια γιαγιά που έχει κάνει 11 εκδρομές μόνο φέτος με το ΚΑΠΗ και μου έλεγε «δε βαριέσαι, για εσάς τους πιο νέους είναι η ζωή». Και δεν ξέρω αν θέλω να κλάψω ή να πάω να γραφτώ στο ΚΑΠΗ…
Στο ΚΑΠΗ φίλε μου αν μπορείς… στο ΚΑΠΗ…
Αβαρίτσα…
Έμαθα πως για το θέμα του ΜΥΗ στην Αβαρίτσα η Αρτινή Περιφερειακή Σύμβουλος η Τασούλα Σίμου, ήταν από τις σταθερές φωνές να μην περάσει η πρόταση και να μην γίνει το Μικρό ΥδροΗλεκτρικό στην Αβαρίτσα… το επισημαίνω, επειδή τις τίμιες φωνές τις έχει ανάγκη η κοινωνία μας… και η Τασούλα, είναι μια τίμια φωνή για τα συμφέροντα της Άρτας και των πολιτών της…
Καμιά τριανταρέα…
Σάββατο, απόγευμα, ο Δήμος Ζηρού διοργανώνει εκδήλωση για την 107η επέτειο από την απελευθέρωση της γειτονικής Φιλιππιάδας (12 Οκτωβρίου 1912).
Είδα τις ΦΩΤΟ που έστειλε ο Δήμος μαζί με τη σχετική ανακοίνωση και αναρωτήθηκα: καλά, οι Φιλιππιαδιώτες, έμαθαν για την επέτειο της απελευθέρωσης; Κι αν έμαθαν αγνόησαν με τέτοιο τρόπο την εκδήλωση; Δηλαδή, παραβρέθηκαν μόνο τριάντα άτομα, μετρημένα;
Αν αφαιρέσεις τους εξωχώριους, ούτε είκοσι (20) Φιλιππιαδιώτες δεν τίμησαν την επέτειο απελευθέρωσης από τους Τούρκους!!! Αυτή η ηχηρή απουσία, μόνο λυπηρές σκέψεις προκαλεί… κυρίως επειδή τα τοπικά γεγονότα, δεν είναι πλέον καταγεγραμμένα στο συλλογικό μας υποσυνείδητο…
Οι Έλληνες αποστρέφουν την πλάτη σε ιστορικές στιγμές, που έχουν να κάνουν με την αναγέννηση του έθνους μας και με την ίδρυση της νέας Ελλάδας, που χτίσθηκε βήμα-βήμα, πόλεμο με πόλεμο, που κόστισε σε ζωές προγόνων μας…
Αναρωτήθηκαν ποτέ οι Φιλιππιαδιώτες πως θα ήταν η ζωή τους αυτά τα 107 χρόνια, αν οι πρόγονοι αποφάσιζαν να μείνουν τα σύνορα στο Γρίμποβο και στη Γέφυρα Καλογήρου; Α, μπα… μερικές φορές, σκέφτομαι, πως οι (νέο)Έλληνες και ειδικά οι γεννηθέντες απ’ το ‘60 και μετά, νομίζουν πως η Ελλάδα ήταν πάντα έτσι, ήταν πάντα όπως είναι σήμερα…
Θα μου πείς, κοντοπατριώτη, πάλι ο λαός φταίει; Όσο περνάει ο καιρός, νομίζω, ναι… νομίζω πως για όλα τα δεινά, τα νεώτερα και τα παλιότερα, ο λαός φταίει… εκείνος ψηφίζει, εκείνος δεν μιλά, εκείνος γλύφει τους πολιτικούς, εκείνος έχει παιδεία υπό το μηδέν και μηδενική γνώση για την ιστορία μας για όλα όσα έγιναν και που δημιούργησαν το έθνος…
Εξάλλου, το έλεγε και ο υποδυόμενος τον επαναστάτη, ο γνωστός πολιτευτάκιας, ο Νιόνιος… φταίνε τα τραγούδια του, φταίει κι ο λυράρης, φταίει όμως κι ο λαός, γιατί είναι μαραζιάρης!
Σε σωστό δρόμο
Οι προσπάθειες του προέδρου του Πτηνοτροφικού Συνεταιρισμού Άρτας, Δημήτρη Πετανίτη, δείχνουν να δικαιώνονται και η πολυπόθητη εξυγίανση και σωτηρία της μεγάλης αυτής τοπικής επιχείρησης να είναι κοντά, ειδικά μετά τη συζήτηση της πρότασης εξυγίανσης την Παρασκευή στο Πρωτοδικείο της Άρτας. Είναι κάτι που συνεταιριστές και υπάλληλοι του Πτηνοτροφικού αναμένουν για να μπορέσουν να συνεχίσουν να παράγουν τα ποιοτικά κοτόπουλα γνωστά σε όλη την Ελλάδα.
Είναι από τα καλά νέα, που η τοπική κοινωνία έχει ανάγκη για να βλέπει με πιο αισιόδοξη ματιά το μέλλον.
Έφυγε από τη ζωή ο Χρήστος Στυλιανέας
Έφυγε τα ξημερώματα της Κυριακής από τη ζωή, σε ηλικία 75 ετών, ο τραγουδιστής Χρήστος Στυλιανέας. Ο Χρήστος Στυλιανέας γεννήθηκε στον Πειραιά και ήταν σημαντικός λαϊκός τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός μπουζουξής και κιθαρίστας, με 40ετή και πλέον δισκογραφική θητεία… Εγκατεστημένος από το 1984 στη Πάτρα, δέσποσε στη μεταπολιτευτική νυχτερινή ζωή της πόλης, και θεωρήθηκε αυθεντία στο ρεμπέτικο και λαϊκό τραγούδι.
Εμείς που τον ακούσαμε από κοντά και διασκεδάσαμε μαζί του, κάποια στιγμή της καλλιτεχνικής του ζωής, να πούμε ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει…