Don't cry
Don’t cry for me Argentina
The truth is I never left you
Αυτό είναι ένα από τα πλέον εμβληματικά τραγούδια ένα τραγούδι που κρύβει από πίσω μια ιστορία που μας ταξιδεύει πίσω στην Αργεντινή του ’50 , την εποχή της θρυλικής Eva Perón …
Θα μου πείς, πως το θυμήθηκα… επειδή, με ρώτησε κάποιος προχτές, «πως πάμε» και του απάντησα «θα πάμε καλά…». «Α, όπως και η Αργεντινή», μου είπε…
Τόψαξα λίγο… Στην Αργεντινή, εξελέγη το 2015 ένας νεοφιλελεύθερος, ο Μάκρι και οι εδώ συνοδοιπόρου, χαιρέτησαν τη νίκη του ως “νίκη απέναντι στον αριστερό λαϊκισμό” (…που ήταν το ζεύγος Κίρχνερ, που, από το 2003 που ανέλαβαν την εξουσία, κατάφεραν να σταθεροποιήσουν την οικονομία).
Ο Μάκρι, λοιπόν, εκλέχθηκε υποσχόμενος φοροελαφρύνσεις, ανάπτυξη, θέσεις εργασίας και περιορισμό της “γενναιοδωρίας του κράτους’ προς τους πιο αδύναμους.
Αναλαμβάνοντας την εξουσία:
– Μείωσε τη φορολογία των επιχειρήσεων από το 35% στο 25%.
– κατάργησε ή περιόρισε τους φόρους στις εξαγωγές των βασικών αγροτικών προϊόντων (σόγια, σιτάρι, καλαμπόκι, βοοειδή) που παράγει σε μεγάλες ποσότητες η Αργεντινή.
-Την ίδια στιγμή, κατάργησε τους δασμούς στις εισαγωγές των βιομηχανικών αγαθών, με την ιδέα, πως θα διευκόλυνε τις ξένες επενδύσεις.
– Τους πρώτους μήνες μετά την άνοδό του στην εξουσία, απέλυσε 10.500 δημοσίους υπαλλήλους
– Προχώρησε σε δραστικές περικοπές ή και στην κατάργηση της κρατικής επιδότησης στις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας και τις συγκοινωνίες.
Αποτέλεσμα; μεταξύ του 2016-18 αυξήθηκαν τα τιμολόγια του φυσικού αερίου κατά 2.057% , του ηλεκτρικού κατά 1491% και του νερού κατά 996%.
– Τους εννέα πρώτους μήνες της νέας κυβέρνησης χάθηκαν 120.000 θέσεις εργασίας
Για να μην τα πολυλογώ, σύμφωνα με οικονομολόγους της αντιπολίτευσης, στο κλείσιμο του 2018 ο πληθωρισμός πλησίασε το 50%! Το εξωτερικό χρέος, που η κυβέρνηση της Κριστίνα Κίρχνερ άφησε στο 40%, διπλασιάστηκε…
Ο Μαουρίτσιο Μάκρι προσέφυγε στο ΔΝΤ και μάλιστα δύο φορές: την πρώτη την άνοιξη του 2018 για δάνειο 50 δισ. δολάρια και τον Σεπτέμβριο τη δεύτερη, με συμπληρωματικό ποσό ύψους 7,1 δισ.
Θα μου πεις, ε, και; Εμείς δεν είμαστε Αργεντινή… εμείς είμαστε Ευρωπαίοι, έστω και «φρουϊζελέδες» που έλεγε ο Πορτοσάλτε… οπότε, τι μας νοιάζει τι έκανε ο Μαουρίτσιο… σωστά, πατριώτες… οπότε, κι εσείς λέτε πως θα πάμε καλά, με τον Κυριάκο… ή όχι;
Συνδέσεις…
Έγραφα προχτές, πως πριν αλέκτωρ φωνήσαι, άρχισαν τα όργανα στην αντιπολίτευση… στο ΚΙΝΑΛ, μαλλιοτραβιούνται, επειδή –λένε δεν πήραν διψήφιο ποσοστό…. Στον ΣΥΡΙΖΑ, ΘΑ μαλλιοτραβηχτούν για το κόμμα που θα κάνουν… χαράς Ευαγγέλια για τον Κυριάκο, που ετοιμάζεται να πει κι αυτός το Don’t cry!
Άκουγα ιντερνετικώς, να μιλά στο One Channel ο Κωνσταντίνος Πουλάκης, πρώην Γ.Γ του Υπουργείου Εσωτερικών και μέλος της Κ.Ο ΣΥΡΙΖΑ, για τον μετασχηματισμό του κόμματος… ήταν εκεί ο Άρης Ραβανός κι άλλος ένας που δεν τον ξέρω…
«Ανεξάρτητα από το εκλογικό αποτέλεσμα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος έτσι κι αλλιώς από το καταστατικό του να κάνει συνέδριο. Πλέον, είναι υποχρεωμένος να εκτιμήσει τη θητεία του και τα αποτελέσματα των προηγούμενων εκλογών», δήλωσε ο κύριος Πουλάκης.
«Πρέπει να δει τα του οίκου του και να συνδεθεί περισσότερο με την κοινωνία», αυτός είναι ο τρόπος για να επιτευχθούν οι στόχοι του κόμματος και να παραμείνει ενεργό, σύμφωνα με τον πρώην Γ.Γ. Για τις επόμενες κινήσεις του κόμματος, υποστήριξε πως από Σεπτέμβρη o ΣΥΡΙΖΑ θα ξεκινήσει διάλογο με δημιουργικό και συλλογικό τρόπο έτσι ώστε να γίνει ένα κόμμα «μαζικό, ριζοσπαστικό, αριστερό».
Νομίζω πως όλοι αυτοί που έζησαν την «πυραυλική» άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, όπως έκαναν λάθη στη διαχείριση της, μάλλον ετοιμάζονται να κάνουν κι άλλα με τη διαχείριση του 31,5%…
Θα συμβούλευα, λοιπόν, (αδαπάνως), τον Τσίπρα, να ξεχάσει ότι ήξερε από τα εγχειρίδια για την οργάνωση των κομμάτων και να το «πάρει αλλιώς»… πλέον είναι αρχηγός της αντιπολίτευσης και όχι πρωθυπουργός… θα έλεγα λοιπόν, να πάρει το «δισάκι του στον ώμο» και να γυρίσει την Ελλάδα…
Να περιοδεύσει στην Ελλάδα και να συναντηθεί, με ΟΛΟΥΣ τους υποψήφιους Περιφερειάρχες και Δημάρχους που στήριζε το κόμμα του… να συναντηθεί και να μιλήσει ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, με ΟΛΟΥΣ τους υποψήφιους ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥΣ και ΔΗΜΟΤΙΚΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ σε όλες τις Περιφέρειες, σε όλους τους νομούς…
Έτσι κι αλλιώς, δε νομίζω πως μπορεί να πιστεύει ότι θα «πέσει» ο Μητσοτάκης τους επόμενους 6 μήνες… άρα έχει άνετο χρόνο, να συναντηθεί και να συνομιλήσει με τους ανθρώπους που βγήκαν στο κουρμπέτι και ζητούσαν ψήφο, απ’ τον κόσμο, τον λαό…
Επίσης στις περιοδείες αυτές, με ηρεμία και άνεση χρόνου, πρέπει να συναντηθεί και να συνομιλήσει με ΟΛΟΥΣ τους υποψήφιους βουλευτές στις εκλογές της 7ης Ιουλίου… όταν κλείσει ο κύκλος αυτός των περιοδειών και των συναντήσεων, τότε θα είναι έτοιμος να κάνει το επόμενο βήμα… τότε, θα ξέρει, τα βάσανα όλης της Ελλάδας, από πρώτο χέρι, θα ξέρει και τα στελέχη του καινούριου κόμματος…
Από μακριά, από αλάργα, μέσω της τηλεόρασης, μέσω του φεϊζμπουκ, ή του τουίτερ, μέσω τάχα μου, συνελεύσεων όπου μαζεύονται χειροκροτητές, δεν γίνεται νέο κόμμα σήμερα… κι αν γίνει, θα έχει βάσεις σαθρές, που με το πρώτο μπουρίνι θα διαλυθεί…
Μόνο όταν γνωρίσει προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας, τους ανθρώπους που μάχονταν στα ψηφοδέλτια που υποστήριζε το κόμμα, μόνο τότε θα καταλάβει τι θέλει ο λαός και με ποιους θα αποφασίσει να πάει… διότι, κάποια στιγμή, έρχεται η ώρα να αποφασίσει και ο αρχηγός, με ποιους θα πάει…
Περί Φώφης
Θα έλεγα κάτι ανάλογο και για τη Φώφη, αλλά νομίζω είναι αργά… όφειλε να το είχε κάνει μετά τις εκλογές που κέρδισε για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ… τότε είχε χρόνο, να μιλήσει με τον κόσμο κι όχι απλώς να περνάει, να χαιρετάει και να πάει αλλού…
Σήμερα η Φώφη, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να «θωρακίσει» το ΚΙΝΑΛ, βάζοντας σε θέσεις «βιτρίνας» Φωφικούς… να παίξει κατενάτσιο, αφού ο «είμαι ένα νέο παιδάκι, που με λένε Νικολάκη» Ανδρουλάκης, θα «καεί» στο ζέσταμα, οδεύοντας στο δρόμο της απώλειας, στο δρόμο του Ευάγγελου Βενιζέλου…
Όσο για τον Ρέππα και κάτι άλλους, «νεανίες» που αντί να παίζουν πρέφα στην Τσακώνα, θέλουν «χλωρό τυρί», δεν χρειάζεται να τους δώσει και τόσο σημασία… αν ήταν, θα τους έδινε σημασία ο λαός, θα τους έστελνε στη βουλή κι όχι στο καφενείο…
Η Φώφη και οι λοιπόν εναπομείναντες, οφείλουν να κατανοήσουν πως το 99% από το 8% που πήραν στις εκλογές του Γιούλη, είναι αντιδεξιοί… στο χέρι τους είναι να τους κρατήσουν ως «φόλι», για τη συνέχεια, ή να τους στείλουν από τώρα στον Τσίπρα…
Η φωτογραφία…
Γεια σας πατριώτες… κάτι αλάνια, μου γέμισαν το μέϊλ, με μια φωτογραφία, που αναρτήθηκε στο φεϊζμπουκ, ζητώντας να τη σχολιάσω, να την κρίνω, να… να…
Είναι γνωστό, πως δεν υπεισέρχομαι σε προσωπικά δεδομένα, αλλά, θα αφιερώσω, σχετικά, κάνα δύο τραγουδάκια, που ακούγονται και στα πανηγύρια του τόπου μας… α, παρεμπιπτόντως, όποιος θέλει, μπορεί να στέλνει στο μέϊλ της εφημερίδας, πότε πανηγυρίζει το χωριό του, μπας και βρω κενή ημερομηνία να ακούσω κάνα κλαρίνο…
Καθότι, μη κοιτάς, τώρα, πατριώτη, που μας «βάρυναν» τα χρόνια… στα νιάτα, δεν υπήρχε πανηγύρι που να μην το επισκεφτώ, με μια παλιοπαρέα… αχ, πού ‘ναι τα χρόνια, ωραία, χρόνια…
Αλλά είπα για αφιερώσεις… ιδού:
Μπρος στη φωτογραφία σου, στέκω και τη κοιτάζω
Θυμάμαι τις γλυκές στιγμές και βαριαναστενάζω
Τη κοιτώ και υποφέρω, τι σου έκανα, δεν ξέρω
Έφυγες χωρίς αιτία, μούμεινε η φωτογραφία…
(ο ΥΜΝΟΣ, απ’ τη Βαγγελιώ Χρηστιά…)
Να κι άλλη μία:
Βρήκα μια φωτογραφία από τα παλιά
και θυμήθηκα εσένα έρωτα φωτιά
Την κοιτάζω και μιλάω με τα ματιά σου
χίλια σ’ αγαπώ μου λένε τα χειλάκια σου
(έχω ακούσει μια καλή εκτέλεση απ’ τον Κώστα Σαφέτη)…
Τραγικό…
Αυτό που συνέβη με τους Πακιστανούς, είναι τραγικό… νομίζω πως απαιτούνται περισσότεροι προληπτικοί έλεγχοι για το ποιοι διαμένουν πού και τι κάνουν…
Δεν θέλω να πώ περισσότερα…
Ανατριχιαστικό!
Που φτάσαμε πατριώτες… να σκοτώνει ο άλλος μια άγνωστη γυναίκα στο δρόμο, επειδή «του την βάρεσε»!!! η σοκαριστική ομολογία του 27χρονου αγρότη, που συνελήφθη για την δολοφονίας της άτυχης Αμερικανίδας, και που είπε στους αστυνομικούς πώς το ίδιο ακριβώς θα έκανε σε όποιον ή όποια συναντούσε εκείνη τη στιγμή μπροστά του, είναι ανατριχιαστικό…
Να κάτι τέτοια βλέπει ο Βελόπουλος και ζητά να επιστρέψει η θανατική ποινή και μάλιστα με δημοψήφισμα… διότι αν σκεφτείς πως στο δρόμο αυτού του (κάθε) παρανοϊκού, μπορεί να βρεθεί η γυναίκα σου, η κόρη σου, η εγγονή σου, δε θέλει και πολύ να σαλτάρεις…