Επιμέλεια: Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης
Έγκλημα στο Ινστιτούτο Μεσογειακής Αναζωογόνησης του Τεύκρου Μιχαηλίδη
Ο ζωηρός Αυγουστιάτικος ήλιος χάιδευε απαλά τη γεροδεμένη πλάτη του Αλεχάντρο Μανέιρος, ενώ ένα ελαφρό κυματάκι ερχόταν κάθε τόσο να τη δροσίσει, εμποδίζοντάς την να τσουρουφλιστεί. Ωστόσο, ο μεγιστάνας του νέου Ρωσοαμερικανικού επιχειρηματικού κονσόρτσιουμ που, τηρώντας τα προσχήματα, οχυρωνόταν προς το παρόν πίσω από μια ευκαιριακή σημαία του Λιχτενστάιν, δεν ήταν σε θέση να απολαύσει ούτε τα κανακέματα του ήλιου, ούτε τις μαργιολιές της θάλασσας. Ο τακτικός συνδαιτυμόνας του Βλαντιμίρ Πούτιν και του Ντόναλντ Τραμπ δεν έμελλε να τους συντροφεύσει στο γεύμα εργασίας που οργάνωνε διακριτικά η Τερέζα Μέι για να αξιολογήσουν όλοι μαζί τη νέα κατάσταση. Από την περίκλειστη, φυλαγμένη με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας ιδιωτική πλαζ του Ινστιτούτου Μεσογειακής Αναζωογόνησης θα μεταφερόταν, με κάθε μυστικότητα, κατευθείαν στο νεκροτομείο όπου θα ανέμενε υπομονετικά να ρυθμιστούν οι λεπτομέρειες της κηδείας του.
Το Ινστιτούτο Μεσογειακής Αναζωογόνησης δεν διέφερε πολύ από ένα πολυτελές συγκρότημα διακοπών. Οι, έναντι αδρής έως και απαγορευτικής αμοιβής, φιλοξενούμενοι στα περίπου 20 στρέμματά του είχαν τη δυνατότητα να περνούν τη μέρα τους όπως ήθελαν. Εξαίρεση αποτελούσαν οι δύο υποχρεωτικές ώρες άσκησης και τα γεύματα. Στο εστιατόριο Άνσελ Κις , κάτω από το τεράστιο πορτραίτο του Αμερικανού φυσιολόγου, σερβίρονταν γεύματα με βάση τις αυστηρές προδιαγραφές της Μεσογειακής Διατροφικής Πυραμίδας. Φασόλια, φάβα, φακές, νωπά ζυμαρικά ολικής αλέσεως και μη αποφλοιωμένο ρύζι, όλα ανάλατα, με ελάχιστο ελαιόλαδο και γαρνιρισμένα με βότανα, σκόρδα, κρεμμύδια που μάταια προσπαθούσαν να ποικίλουν την υγιεινή μονοτονία, αποτελούσαν κατά κανόνα το κύριο πιάτο.
Ένα έως δύο ποτήρια κρασί συνόδευαν το φαγητό, ενώ στα μπαράκια της ακρογιαλιάς σερβίρονταν μόνο τσάι του βουνού – ζεστό ή παγωμένο – και φυσικοί χυμοί φρούτων. Οι καλλίγραμμες δεσποσύνες και οι γεροδεμένοι νεαροί που επισκέπτονταν το χώρο για να παράσχουν τις υπηρεσίες τους στους πελάτες δεν υποβάλλονταν σε εξονυχιστικό έλεγχο μόνο για όπλα ή εκρηκτικά. Στα είδη που απαγορευόταν να φέρουν μαζί τους περιλαμβάνονταν τα οινοπνευματώδη ποτά, τα είδη καπνού, καθώς και κάθε λογής τρόφιμα, αλλαντικά, μπισκότα και γλυκά.
– Μα είναι ανάγκη κυρία υπαστυνόμε να κάνουμε τόση φασαρία; Αφού τα πράγματα είναι φως φανάρι. Ο άνθρωπος βγήκε για νυχτερινό ψάρεμα, ήρθε το ξαφνικό μπουρίνι, η βάρκα τουμπάρισε, δεν ήξερε και καλό κολύμπι, πνίγηκε. Τι τις θέλουμε τώρα τις νεκροψίες. Ξέρετε τι σούσουρο θα γίνει; Πείτε κι εσείς γιατρέ, είπε γυρίζοντας κατά τον Καψάσκη.
– Έχει δίκιο ο κύριος Καρανίκας, βιάστηκε να συμφωνήσει ο Δημοσθένης Καψάσκης, ο γιατρός του κέντρου. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι ο θάνατος οφείλεται σε πνιγμό. Είμαι έτοιμος να υπογράψω το πιστοποιητικό θανάτου. Ας μην προκαλέσουμε περισσότερη ανησυχία στους άλλους ενοίκους.
Φιλοξενούμε, ξέρετε, προσωπικότητες από όλο τον κόσμο. Έχουν έλθει εδώ για να βελτιώσουν την υγεία τους και να ηρεμήσουν. Τι θα σκεφτούν αν μάθουν ότι η αστυνομία ενδιαφέρεται για το θάνατο ενός διεθνούς VIP και αμφισβητεί το ότι πρόκειται απλά για ατύχημα; Αυτό το κέντρο αποτελεί εθνικό κεφάλαιο. Μια άσκοπη νεκροψία, μέσα στην καρδιά της τουριστικής σαιζόν είναι ό,τι χειρότερο…
– Ξέρετε, το κέντρο μας δεν είναι μια απλή επιχείρηση, πρόσθεσε ο Καρανίκας. Τα τρόφιμα που σερβίρουμε παράγονται όλα στην περιοχή, με ειδικές οικολογικές μεθόδους βιολογικής καλλιέργειας. Ένα μεγάλο μέρος από αυτά εξάγονται στο εξωτερικό. Τυχόν δυσφήμησή του θα αποτελούσε μεγάλο πλήγμα, όχι μόνο για μας, αλλά γενικότερα για…
Η Όλγα Πετροπούλου τον έκοψε αποφασιστικά.
-Δυστυχώς, η νεκροψία σε αυτή την περίπτωση είναι υποχρεωτική. Άλλωστε, πρόσθεσε κοιτάζοντας επίμονα το γιατρό, πρέπει να μάθουμε τι είναι αυτή η κοκκινίλα στο μπράτσο του. Μοιάζει με ίχνος από υποδόρια ένεση.
Έκανε νόημα στο βοηθό της. «Μείνε εδώ μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο. Μετά έλα να με βρεις στο δωμάτιο του νεκρού». Απομακρύνθηκε χωρίς να προσθέσει τίποτα άλλο, κάτω από τα απελπισμένα βλέμματα του διευθυντή και του γιατρού, που η έκφρασή του θύμιζε μαθητή που έχει πιαστεί αδιάβαστος.
***************
– Βρήκατε τίποτα κυρία υπαστυνόμε; ρώτησε ο αρχιφύλακας Νικόλαος Λύκος μπαίνοντας στο δωμάτιο του Μανέιρος.
– Το πιο σημαντικό μου εύρημα, Νικόλα, είναι ότι δεν βρήκα… τίποτα! Τίποτα! Ούτε ταυτότητα, ούτε διαβατήριο, ούτε πιστωτική κάρτα, ούτε κινητό, ούτε τάμπλετ… Απολύτως τίποτα.
Το προβληματισμένο βλέμμα του βοηθού της την έκανε να χαμογελάσει. «Το θεωρείς φυσικό, ένας ξένος, ένα σημαντικό πρόσωπο όπως μας είπαν, να μην έχει τίποτα από όλα αυτά μαζί του;»
– Μήπως τα πήρε στη βάρκα και χάθηκαν όταν αναποδογύρισε;
– Εσύ, Νικόλα, όταν πας για ψάρεμα μες τη νύχτα, παίρνεις μαζί όλα σου τα χαρτιά και όλες σου τις ηλεκτρονικές συσκευές; Υπάρχει όμως και κάτι άλλο… Αυτή η φάτσα…, του μακαρίτη θέλω να πω, κάτι μου θυμίζει, κάπου την έχω ξαναδεί.
– Στις εφημερίδες θα τον είδατε. Αφού σου λέει ήτανε κολλητός του Πούτιν, του Τραμπ…
– Όχι , όχι, αλλού τον έχω δει. Έχεις μαζί σου το λάπτοπ;
– Στο αυτοκίνητο.
– Πάμε, πάμε. Έτσι κι αλλιώς εδώ δεν έχει τίποτα άλλο να δούμε.
Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ένα σούρσιμο από το διάδρομο. Βγαίνοντας από το δωμάτιο είδαν μια νέα κοπέλα, με στολή νοσοκόμας, να απομακρύνεται σπρώχνοντας μπροστά της ένα αναπηρικό καροτσάκι. Κυλώντας, οι ρόδες του άφηναν στο διάδρομο μια λεπτή γραμμή χρυσαφιάς άμμου.
****************
– Δημήτρη;
Η φωνή του φίλου της από την άλλη άκρη της γραμμής ακούστηκε πρόσχαρη:
– Ολγάκι; Πώς και με θυμήθηκες;
– Έλα, κόψε την πλάκα. Χτες μιλήσαμε. Χρειάζομαι τη βοήθειά σου.
– Μπα! Η πανίσχυρη, καλολαδωμένη μηχανή της Προστασίας του Πολίτη χρειάζεται τη βοήθεια ενός ταπεινού πληροφορικάριου;
– Σου είπα κόψε την πλάκα. Ψάχνω τα αρχεία ενός τύπου που σκοτώθηκε.
– Στο συρτάρι του κοίταξες;
– Αμάν ρε Δημήτρη, σταμάτα. Κομπιούτερ, τάμπλετ, κινητό, είναι όλα εξαφανισμένα. Υπάρχει περίπτωση να βρούμε τίποτα στο Ίντερνετ, σ’ αυτά τα κλάουντ, ξέρω ‘γω;
– Κωδικό έχεις;
– Αν τον είχα θα το έψαχνα και μόνη μου. Δε θα χρειαζόμουνα τη βοήθεια του Jimmy the Computer Geek.
Το αυτάρεσκο γέλιο έδειξε ότι το κομπλιμέντο δεν τον είχε αφήσει αδιάφορο:
– Στείλε μου ό,τι στοιχεία έχεις και θα δω τι μπορώ να κάνω.
*************
Καθισμένη στο αναπηρικό της καροτσάκι, η Ελεονόρα Ολυμπίου άφηνε με απόλαυση τον ήλιο να ζεστάνει τις ταλαιπωρημένες της αρθρώσεις. Αυτή και η Βουλγάρα νοσοκόμα της κάθονταν μόνες στη μεγάλη βεράντα του πρώτου ορόφου. Τα μάτια της ηλικιωμένης γυναίκας, ζωηρά και αεικίνητα σε αντίθεση με το υπόλοιπο σώμα της, που έφερε ευκρινώς τα σημάδια της ηλικίας και των πολλαπλών ασθενειών που τη συνοδεύουν, σάρωναν αδιάκοπα τον ορίζοντα σε αναζήτηση κάποιου σημείου ενδιαφέροντος. Δεν έκρυψε την ευχαρίστησή της όταν είδε την Όλγα να πλησιάζει.
– Πείτε μου λίγο για το γείτονά σας, είπε η Όλγα μετά τις συστάσεις. Είχατε γνωριστεί; Τι σόι άνθρωπος ήταν;
– Ναι, βέβαια είχαμε γνωριστεί. Είχε έρθει εδώ και αρκετές μέρες και είχαμε κουβεντιάσει πολλές φορές. Ανακατώστρας! Την ημέρα έδινε την εντύπωση ενός ήσυχου τουρίστα που απολάμβανε την ξάπλα, την κουβεντούλα, τον αέρα της θάλασσας. Τα βράδια όμως δεν καθόταν ούτε λεπτό ήσυχος. Έμπαινε, έβγαινε, ανεβοκατέβαινε στους ορόφους… Ξέρεις, τις νύχτες κοιμάμαι πολύ ελαφριά και άκουγα τα νυχτοπερπατήματά του.
– Φαίνεται πως ήταν μανιώδης ψαράς. Ίσως να πήγαινε το βράδυ να ρίξει παραγάδια και πάλι τα χαράματα να έβγαινε να τα μαζέψει.
– Όχι καλέ! Αυτός τη θάλασσα μόνο από μακριά ήθελε να τη βλέπει. Κάτι άλλο έκανε, κάτι έψαχνε.
– Τι μπορεί να έψαχνε ένας ξένος επιχειρηματίας σ’ ένα θέρετρο πολυτελείας; Καμιά ιστορία με γυναίκες μήπως; Αυτοί οι Αργεντίνοι έχουν φήμη πως είναι πολύ θερμόαιμοι.
– Αργεντίνος! Αυτός; Ας γελάσω.
– Μα έτσι λένε όλοι. Αργεντίνος με πάρα πολύ ψηλές γνωριμίες, που είχε έρθει εδώ για να συνέλθει ύστερα από μια περιπέτεια με την καρδιά του.
– Έτσι διέδιδε αυτός. Εγώ όμως κορίτσι μου, με το μακαρίτη τον άντρα μου έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, έχω γνωρίσει ανθρώπους κι ανθρώπους. Ξέρω να σου πω από πού βαστάει η σκούφια του καθενός, μόνο από τον τρόπο που μιλάει τα Αγγλικά. Τούτος εδώ ήταν δικός μας. Έλληνας, εκατό τα εκατό.
– Και το όνομα; Και οι διεθνείς διασυνδέσεις;
– Άκου, φαίνεσαι έξυπνο κορίτσι. Αν σου έλεγα ότι με λένε Κριστίν Σόιμπλε κι όταν ήμουνα μικρή έπαιζα κούκλες με τη βασίλισσα Ελισάβετ θα με πίστευες; Σε μέρη σαν και τούτο εδώ, ο καθένας δηλώνει ότι του καπνίσει. Είτε μόνο για φιγούρα, είτε γιατί έχει κάποιο λόγο. Τούτος εδώ όμως νομίζω ότι έχει… είχε τους λόγους του.
– Δηλαδή;
– Αν θες τη γνώμη μου, η φάτσα του μου θύμιζε εκβιαστή• ή ζιγκολό, πρόσθεσε ύστερα από λίγη σκέψη.
– Μια τελευταία ερώτηση. Η κοπέλα – έδειξε με το κεφάλι κατά τη νοσοκόμα – σας κατεβάζει ποτέ με το καρότσι στην αμμουδιά;
– Ποτέ. Σιχαίνομαι να μου μπαίνει η άμμος στα μαλλιά και στα ρούχα. Όχι. Το στέκι μου είναι πάντα εδώ. Στο μπαλκόνι.
*************
– Μπόλικα νέα κυρία υπαστυνόμε, είπε ο Λύκος. Πρώτα πρώτα είχατε δίκιο. Επικοινώνησα με τον ιατροδικαστή. Ο θάνατος οφείλεται σε πνιγμό. Στο σώμα όμως του μακαρίτη βρέθηκε μεγάλη ποσότητα υπνωτικού. Κάποιος του έκανε την ένεση –
– Και τον μετέφερε κοιμισμένο με το καροτσάκι της κυρίας Ολυμπίου στη θάλασσα. Τον έβαλε στη βάρκα, τον πήγε στα ανοιχτά και τον φούνταρε. Ύστερα βούτηξε και βγήκε κολυμπώντας στη στεριά αφήνοντας τη θάλασσα να ξεβγάλει τη βάρκα και τον πνιγμένο με την ησυχία της. Το θέμα είναι ποιος. Αλλά κάθε πράγμα στην ώρα του. Συνέχισε.
Ο βοηθός της την κοίταξε με θαυμασμό.
– Δεύτερον. Ούτε η πρεσβεία της Αργεντινής ούτε καμιά άλλη πρεσβεία αναγνωρίζει ότι υπήρχε πολίτης της με αυτό το όνομα που παραθέριζε στην Ελλάδα. Την ίδια άποψη έχουν και στο υπουργείο εξωτερικών. Τέλος, ο πρόξενος του Λιχτενστάιν αρνείται κατηγορηματικά ότι υπάρχει εταιρεία με το όνομα που δήλωνε ο μακαρίτης, εγγεγραμμένη στο εμποροβιομηχανικό επιμελητήριο της χώρας του. Αυτό βέβαια δε σημαίνει τίποτα.
– Εντάξει Νικόλα. Άκου τώρα τι θα κάνεις…
****************
Την επομένη το πρωί στις 11:00 η Όλγα, συνοδευόμενη από τον Εισαγγελέα της μικρής παραθαλάσσιας πόλης και δυο αστυνομικούς έμπαινε στο γραφείο του διευθυντή του Ινστιτούτου Μεσογειακής Αναζωογόνησης.
-Κύριε Καρανίκα, έχω εδώ ένα ένταλμα ερεύνης. Θέλετε να το δείτε;
Ο Καρανίκας γούρλωσε τα μάτια του.
– Τι, τι εννοείτε;
– Νικόλα! είπε προστακτικά η Όλγα.
– Εδώ είναι κυρία υπαστυνόμε, είπε ο αρχιφύλακας και κατευθύνθηκε στο πλάι της αίθουσας. Παραμέρισε έναν τεράστιο πίνακα ζωγραφικής όπου εικονιζόταν ένα ζευγάρι που έσφυζε από υγεία καθισμένο μπροστά σ’ ένα τραπέζι γεμάτο πιάτα με διάφορα όσπρια και πιατέλες γεμάτες φρούτα. Πίσω από τον πίνακα, που κάλυπτε ολόκληρο τον τοίχο, φάνηκε μια πόρτα. Πατώντας ένα από τα καρφιά που στήριζαν το κάδρο, η πόρτα άνοιξε αποκαλύπτοντας ένα μεγάλο δωμάτιο. Μπαίνοντας μέσα οι αστυνομικοί και ο εισαγγελέας βρήκαν ράφια κατάφορτα από σακιά με όσπρια και σκόρδα Τουρκίας, βάζα με τεχνητό μέλι Κίνας, δημητριακά από την Ουκρανία και κουτιά με γάλα και σούπες σε σκόνη, διαφόρων προελεύσεων. Στο ψυγείο υπήρχαν σταφύλια από τη Χιλή και εσπεριδοειδή από το Μαρόκο, που οι φλούδες τους λαμποκοπούσαν από τα συντηρητικά με τα οποία είχαν ψεκαστεί. Ο καταψύκτης ξεχείλιζε από θαλασσινά και ψάρια Ειρηνικού, κατεψυγμένες προ-ψημένες πίτες και διάφορα άλλα προ – μαγειρευμένα «ντόπια» οικολογικά εδέσματα. Τεράστιες παγοκολόνες συμπυκνωμένου πορτοκαλοχυμού Αργεντινής κατελάμβαναν ένα ιδιαίτερο διαμέρισμα.
– Αυτά είναι τα ντόπια βιολογικά προϊόντα που πουλούσε στους πελάτες του το Ινστιτούτο Μεσογειακής Αναζωογόνησης, είπε η Όλγα. Αρκετοί πελάτες μάλιστα, μετά το τέλος των διακοπών τους, συνέχιζαν να παραγγέλλουν και για το σπίτι τους τις υγιεινές νοστιμιές του Ινστιτούτου, που τους στέλνονταν αυθημερόν με κούριερ. Ο Αλεχάντρο Μανέιρος – το πραγματικό του όνομα είναι Σάκης Ροδινόπουλος – ήταν κατ’ επάγγελμα εκβιαστής. Βλέποντας το πρόσωπό του νεκρού τον θυμήθηκα. Με λίγο ψάξιμο κατάφερα να βρω το φάκελό του στο αρχείο. Είχε απασχολήσει και παλαιότερα την αστυνομία – ίσως θυμάστε την υπόθεση του εφοπλιστή Μ… που είχε μπλέξει σ’ εκείνη την απάτη με τα φάρμακα. Ο Ροδινόπουλος είχε βρει αποδείξεις για την ανάμειξή του και τον εκβίαζε.
Φαίνεται πως κάτι είχε υποψιαστεί και για την απάτη που γίνεται εδώ και είχε έρθει, παριστάνοντας τον διεθνή επιχειρηματία – διπλωμάτη, να βρει στοιχεία. Τα εντόπισε και γι’ αυτό ο κύριος από εδώ, αντί να πληρώσει, τον καθάρισε. Φρόντισε μάλιστα να εξαφανίσει όλες του τις ηλεκτρονικές συσκευές όπου ήταν αποθηκευμένο το ενοχοποιητικό υλικό. Όμως ο Ροδινόπουλος είχε ανεβάσει τις φωτογραφίες σ’ έναν όχι και τόσο καλά φυλαγμένο λογαριασμό στο διαδίκτυο.
Ένας συνεργάτης μου κατάφερε να σπάσει τον κωδικό και να τα κατεβάσει. Είναι όλα εδώ, πρόσθεσε δείχνοντας ένα τάμπλετ.
Χτες βράδυ ο αρχιφύλακας Λύκος, ύστερα από εντολή μου, παρακολούθησε τον κύριο Καρανίκα και ανακάλυψε την μυστική είσοδο και την αποθήκη.
Ο Καρανίκας, κάτωχρος δεν έλεγε τίποτα, έτοιμος να καταρρεύσει.
– Μπορείτε να τον συλλάβετε, είπε ο εισαγγελέας. Θα τον προσαγάγετε στο γραφείο μου να απολογηθεί – αρχικά για απάτη σε βαθμό κακουργήματος• όσο για τα υπόλοιπα… βλέπουμε.
***************
– Τα καταφέραμε πάλι κυρία υπαστυνόμε, είπε ο αρχιφύλακας, γεμάτος θαυμασμό.
– Πάμε ρε Νικόλα να σε κεράσω. Ξέρω ένα μαγαζί που φτιάχνει άπαιχτο κοκορέτσι και εξαιρετικά παϊδάκια. Όσο για γλυκό, έχει ένα μπακλαβά… άστα.
[1] Πρωτοδημοσιεύτηκε το καλοκαίρι του 2017 στο περιοδικό Crimes and Letters Magazine.
[2] O Άνσελ Κις είναι Αμερικανός γιατρός – διατροφολόγος που συνέδεσε τις καρδιαγγειακές παθήσεις με τις διαιτητικές συνήθεις και επινόησε την λεγόμενη «μεσογειακή διατροφή».