Για την τηλεμαχία πρόκειται, για εμάς τους μη αγγλομαθείς. Το έφερνα βαρέως χωρίς ντιμπέιτ. Βρε πού πάμε ως έθνος; Και καλά οι ψαγμένοι συμπατριώτες, αυτοί που τα ξέρουν όλα, και καλά οι γραψοουμπαλάδες, για αυτούς της αποχής. Εμείς οι αδαείς τι θα απογίνουμε; Μας κόψανε τις συγκεντρώσεις, τα πανό, τις σημαίες, πώς θα αποφασίσουμε; Τι τον κόρακα θα ψηφίσουμε; Χωρίς ενημέρωση, τι σόι εθνοπατέρες θα μας εκπροσωπήσουν αύριο; Εκ των πραγμάτων και των συγκυριών, ανέλαβα δράση. Τους έθεσα όλους προ των ευθυνών τους.
Αν και το παιχνίδι εκ των προτέρων φαντάζει σικέ. Ξέρουν και ξέρουμε το αποτέλεσμα της κάλπης, ό,τι πιο ξενέρωτο για εκλογές. Ή πουν ή δεν πουν, μάλλον οι αυριανοί νικητές αγωνιούν πώς θα βρουν τρόπο να μας αποτελειώσουν αυτό που δεν πρόκαναν να τελειώσουν οι αυριανοί ηττημένοι. Εγώ θα έκανα την προσπάθεια και ό,τι βγει. Πήρα τηλέφωνο τον Αλέξη, αφού εμπλούτισε τα ψηφοδέλτιά του με επιφανείς της φιλοβασιλικής δημοκρατικής δεξιάς, του είπα: «Κάνε κάτι, Αλέξη, μάζεψε τους όλους και κάντε μια κουβέντα, έστω για το θεαθήναι». Μου απάντησε ορθά κοφτά: «Αυτή τη βδομάδα, με τίποτα, ίσως την άλλη, έχω φόρτο εργασίας, βοηθάω και τον Κούλη να βγει αυτοδύναμος. Εξάλλου ο λαός, δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά». Πήρα το καλόπαιδο τον Κυριάκο. «Βρε Χριστιανέ μου, μου απάντησε, είμαι απασχολημένος με την κατάρτιση του υπουργικού συμβουλίου. Τώρα βρέθηκες κι εσύ; Άσε μη μου ξεφύγει και καμιά κοτσάνα. Ίσως την άλλη βδομάδα».
Πήρα το Φωφάκη. «Δεν πας καλά, μου απάντησε. Εδώ κρίνεται το μέλλον της κεντροαριαστεράς. Από την άλλη βδομάδα που θα είμαστε χαλαροί». Με τον Περισσό που μίλησα, εμείς, μου είπαν, είμαστε ο λαός, ο λαός ξέρει, θα δούμε την άλλη βδομάδα, και αυτοί. Ο Λεβέντης μου είπε για την Κυριακή το βράδυ και πέρα που θα έχει κενό. Οι Χρυσαυγίτες μου απάντησαν «τώρα μας θυμήθηκες;». Διαθέσιμοι για όποτε πω εγώ ήταν ο Βελόπουλος και ο Βαρουφάκης. Με λίγα λόγια, τρία πουλάκια κι ένας τσώνος. Ντιμπέιτ τώρα αποκλείεται. Αποφάσισα κι εγώ για 10-7-19 ημέρα Τετάρτη που θα είναι όλοι διαθέσιμοι.