Οι έντεκα αόρατες πληγές της Στέβη Τσούτση
Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου
Πάντοτε μια γυναικεία γραφή έχει μια ιδιαιτερότητα από μόνη της. Έχει ρωγμές και πληγές, έχει τις ορατές της και αόρατες πλευρές της. Διαβάζεις και ξέρεις πως κάπου εκεί ακροβατεί και δικός σου μύθος μιας και είναι και αποτελεί μια αόρατη σύμβαση, ίσως και αναμενόμενα κοινωνική. Γυναίκες με τραύματα εκ γεννήσεως, μιας και καλούνται να γίνουν μητέρες, που ίσως να μην τα καταφέρουν αλλά τελικά θα γίνουν, μητέρες που θα πρέπει να θυσιαστούν για την οικογένεια, γυναίκες που θα πουλήσουν το ταλέντο τους και την επιθυμία τους για έναν χρυσό γάμο, έναν γαμπρό, ένα πτυχίο, μια ιδιότητα που τελικά δεν αξίζει τίποτα μπροστά στην εσωτερική προσωπική ελευθερία.
Κι αυτή τελικά διεκδικούν οι ηρωίδες της Στέβη Τσούτση. Μια ελευθερία που για να την κατακτήσεις πρέπει πρώτα να την τοποθετήσεις και για να την τοποθετήσεις στο βαθύτερο ψυχισμό σου και αναζήτησή σου πρέπει να την συνειδητοποιήσεις. Και συνήθως ο καθένας μας την ψάχνει όταν την έχει ήδη χάσει ή έχει επιτρέψει να του την ποδοπατήσουν ή σιγά σιγά να του την εξαφανίσουν. Αυτό είναι ίσως και το μεγαλύτερο σφάλμα που πιστεύουν οι οποιαδήποτε διώκτες και ισοπεδωτές της προσωπικότητας και αξιοπρέπειας του ανθρώπου. Πως θα το καταφέρουν. Κι όμως όχι, η εσωτερική αγανάκτηση και αντίσταση κάποια στιγμή θα ξεχυθεί σαν λάβα και τότε ο αδικημένος, η κακοποιημένη, η χειραγωγούμενη και τσαλαπατημενη θα σηκώσει το κεφάλι της, θα βάλει τα πράγματα στη βαλίτσα της ή και χωρίς αυτήν θα φύγει, μακριά από κάθε κακοποιητικό, από κάθε χρυσό κλουβί και αλυσίδα, θα την κόψει δια παντός και θ΄ακολουθήσει την προσωπική ελεύθερη πια πορεία.
Ιστορίες ωριμότητας και αξιοπρέπειας, ιστορίες της διπλανής πόρτας, που μας είναι λίγο πολύ γνωστές έως και οικείες αλλά με διαφορετικά ονόματα και πρόσωπα. Η θέση της σύγχρονης γυναίκας σε μια κοινωνία που συνεχίζει να την χειραγωγεί με στερεότυπους νόμους και πατριαρχικές κατευθύνσεις, να ποδοπατεί το θηλυκό της σώμα και ευαίσθητο πνεύμα, να την οδηγεί στα άκρα ως μια μηχανή αναπαραγωγής και νοικοκυροσύνης με όλα τα υπόλοιπα σε δευτερεύοντες ρόλους.
Ευαίσθητη αλλά από σταθερό χέρι της καταγραφής της Στέβη Τσούτση, έντεκα αόρατες πληγές που μας τις παρουσιάζει αριστοτεχνικά μπροστά μας για να πονέσουμε, να σκεφτούμε να ελπίζουμε…
Ποιά είναι η Στέβη Τσούση
Η Στέβη Γ. Τσούτση γεννήθηκε και µεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και για αρκετά χρόνια ασχολήθηκε µε το αντικείµενο των σπουδών της. Στο σηµείο «µηδέν» της ζωής της, που άλλοι το λένε οικονοµική κρίση αλλά αυτή το αναγνωρίζει ως «εσωτερική κρίση», αποφάσισε να δώσει χώρο και χρόνο στην καλλιτεχνική της φύση. Πλέον εργάζεται ως επιµελήτρια εκδόσεων. Είναι ιδιοκτήτρια και αρχισυντάκτρια του www.ewoman.gr και αρθρογραφεί για διάφορες ιστοσελίδες και περιοδικά. Παράλληλα, γράφει σενάρια, θεατρικά έργα και παραδίδει µαθήµατα δηµιουργικής γραφής σε ενήλικες και παιδιά. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: «Το τραγούδι της Σεµέλης», Απρίλιος 2018, Εκδόσεις Νίκας «Santa Παραµύθια» (Συλλογικό), ∆εκέµβριος 2020, Εκδόσεις Νίκας ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ: «Ο Μαύρος Γάτος κι άλλα διηγήµατα», Edgar Allan Poe, Εκδόσεις Νίκας «Ωγκύστ Ντυπέν: Τα εγκλήµατα της οδού Μοργκ», Edgar Allan Poe, Εκδόσεις Νίκας «Γυναίκες», Edgar Allan Poe, Εκδόσεις Νίκας «Ο χρυσός σκαραβαίος», Edgar Allan Poe, Εκδόσεις Νίκας ∆ΙΑΣΚΕΥΕΣ: «Σελίδες της Επανάστασης», Μαξίµ Γκόρκι, Εκδόσεις Νίκας (∆ιασκευή από την καθαρεύουσα) ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ: «Συµµόρφωση», Ταινία µικρού µήκους σε παραγωγή του χώρου τέχνης 92Art.