Οι συγγραφείς αποκαλύπτουν… τα μυστικά τους στον Ε. Ιντζέμπελη

Νίκος Στεφάνου

Ο άνθρωπος για το αδηφάγο κέρδος δεν βλέπει την επικείμενη καταστροφή του πλανήτη

Από μαθητή Γυμνασίου με απασχολούσαν, όπως και άλλους συμμαθητές μου, τα ερωτήματα : τι είμαι, από που έρχομαι και που πηγαίνω.
Όταν ως πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης άρχισα να δικηγορώ στο Πρωτοδικείο Λαμίας, οι συγκρούσεις των διαδίκων, η βία, ο φόβος και το μίσος που εκόχλαζαν στις καρδιές τους αποτέλεσαν την αφορμή ώστε να κρατάω σημειώσεις για τη συμπεριφορά του ανθρώπου ως ψυχολογικής οντότητας.
Έτσι παράλληλα με τη δικηγορία άρχισα, όταν είχα ελεύθερο χρόνο να μελετώ βιβλία επιστημονικά και φιλοσοφικά που ήταν απαραίτητα για τη συγγραφή και να παρατηρώ τις σχέσεις των ανθρώπων.

Η δυσκολία που αντιμετώπιζα στην κατανόηση των επιστημονικών βιβλίων -γιατί δεν είχα τύχει σχετικής παιδείας, ιδιαίτερα στη φυσική και τη βιολογία- αλλά και ο φόρτος εργασίας ως δικηγόρου ήταν τα μεγαλύτερα εμπόδια στη συγγραφή των διανοημάτων.
Η ικανοποίηση όμως που έπαιρνα από την έρευνα να μάθω πράγματα, να καταλάβω τον κόσμο με θωράκιζε με απροσμάχητη δύναμη για τη συγγραφή των κειμένων. Και αυτό γιατί έρευνα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς παρατήρηση, χωρίς προσοχή, του αντικειμένου που μελετάς.
Όταν υπάρχει παρατήρηση, υπάρχει ελευθερία γιατί τελειώνει ο εαυτός : οι εμπειρίες, οι έγνοιες, τα βάσανα, οι φόβοι, οι πόνοι. Και τότε γεννιέται η έμπνευση να γράφεις αυτό που παρατηρείς, γιατί καταλαβαίνεις αυτό που συμβαίνει.

Η έμπνευση είναι ελευθερία από τον εαυτό, το εγώ. Είναι ύψιστη ευδαιμονία.
Το έτος 2010 ως συνταξιούχος δικηγόρος απαλλαγμένος από το άγχος του επαγγέλματος, άρχισα να τακτοποιώ τα «ατάκτως εριμένα» κείμενα της συγγραφής και να τα ταξινομώ για έκδοση. Καρπός της προσπάθειας αυτής που ήταν μία ΠΟΡΕΙΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ η οποία έγινε και γενικός τίτλος της όλης συγγραφής, ήταν τα δύο μου βιβλία : «Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ» και «Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΙΚΗ» που δημοσιεύθηκαν αντίστοιχα από τις εκδόσεις Μακρή και Μπαρτζουλιάνος καθώς και η επικείμενη έκδοση του τρίτου βιβλίου μου.
Μέσα από τα κείμενα αυτά ο αναγνώστης μπορεί να έχει μια ολοκληρωμένη εικόνα ιδιαίτερα για τον άνθρωπο ως φυσική-βιολογική και πολιτισμική-ψυχολογική οντότητα και αυτό είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του πρόσφατου βιβλίου «Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΙΚΗ».

Ειδικότερα στο βιβλίο μου αυτό από την αποκρυπτογράφηση των πορισμάτων της επιστήμης αλλά και των φιλοσοφικών συμπερασμάτων της όλης μελέτης διαπιστώνει κανείς ότι : Το σύμπαν δρα ελεύθερα-δημιουργικά-εξελικτικά ως διαδικασία της γέννησης και του θανάτου των διαφόρων μορφών της ενέργειας, της ύλης και της ζωής, ως νόμος, με εξαίρεση την εγωκεντρική δράση του ανθρώπου.

Πως δρα η ενέργεια;
Η ενέργεια δρα αυθόρμητα ως ανάγκη, ορμή δημιουργίας- εξέλιξης ως νόμος.
Έτσι δύο σωματίδια ενέργειας –όταν συγκρούονται, «πεθαίνουν» και από το θάνατό τους γεννιούνται δύο σωματίδια ύλης, ένα ηλεκτρόνιο και ένα αντιηλεκτρόνιο. Δηλαδή η ενέργεια μετασχηματίζεται σε ύλη. Αλλά και το αντίστροφο συμβαίνει : όταν δύο σωματίδια ύλης, ένα ηλεκτρόνιο και ένα αντιηλεκτρόνιο συγκρούονται αυτά «πεθαίνουν» και από τον θάνατό τους γεννιούνται δύο φωτόνια-ενέργεια. Δηλαδή η ενέργεια γίνεται ύλη και η ύλη ενέργεια. Είναι το ίδιο πράγμα, όπως όταν πεθαίνει ο σπόρος στο εύφορο έδαφος και γεννιέται το φυτό και από αυτό γεννιέται ο καρπός-σπόρος. Η κίνηση, ενέργεια-ύλη είναι ένα. Δεν υπάρχει διαίρεση της κίνησης.

Πως δρα η ύλη;
Η ύλη δρα αυθόρμητα ως ανάγκη, ορμής δημιουργίας-εξέλιξης, ως νόμος. Έτσι δυο σωματίδια ύλης που κινούνται ελεύθερα στο σύμπαν, ένα πρωτόνιο που έχει θετικό φορτίο και ένα νετρόνιο που έχει ουδέτερο, όταν συναντώνται, ενώνονται- «πεθαίνουν» ως αυτόνομες οντότητες και από το θάνατό τους δημιουργείται ο πυρήνας του ατόμου. Και αυτός έλκει, με μεσάζοντα το φωτόνιο, τα ελεύθερα ηλεκτρόνια και σχηματίζεται το άτομο. Υπάρχει αναβάθμιση προοδευτική της ύλης, υπάρχει εξέλιξη-δημιουργία νέας μορφής του ατόμου, που δεν υπήρχε πριν.

Τα άτομα γίνονται μόρια, στοιχεία, ενώσεις αυτών και διάφορα σώματα, υγρά, στερεά, αέρια που αποτελούν τον κόσμο των ουράνιων σωμάτων, των συστημάτων : των γαλαξιών, των αστεριών, των πλανητών μεταξύ των οποίων και ο πλανήτης Γη.
Αυτός ο πλανήτης στον οποίο έλαβε χώρα απειρία χημικών αντιδράσεων –γεννήσεων και θανάτων- των διαφόρων μορφών υπήρξε το πρόσφορο έδαφος όπου οι αντιδράσεις της ύλης με βάση τον άνθρακα εδημιούργησαν τους πρόδρομους της ζωής : τα αμινοξέα, τις πρωτεϊνες, τις βιταμίνες, τα σάκχαρα, τα λίπη που αποτέλεσαν το εκκολαπτήριο του κυττάρου, της βασικής μονάδας της ζωής, που έγινε εξελικτικά άνθρωπος. Όμως ο άνθρωπος για το αδηφάγο κέρδος δεν βλέπει την επικείμενη καταστροφή του πλανήτη και του ίδιου ως συνέπεια της αλόγιστης ρύπανσης του περιβάλλοντος και συνεχίζει ακάθεκτος το ρυπογόνο έργο του.

Πως δρα η ζωή;
Η Ζωή, ο μονοκύτταρος οργανισμός μέσα από τη διαδικασία της γέννησης και του θανάτου, εξελίσσεται σε πολυκύτταρο. Γίνεται φυτά, έντομα, πουλιά, ζώα και έχει ως απόληξη την οικογένεια των θηλαστικών, μέλος της οποίας είναι ο άνθρωπος. Γνωρίζουμε σήμερα ότι το 99% των αρχικών ειδών έχουν εκλείψει. Φαίνεται λοιπόν καθαρά ότι το αποτέλεσμα της εξελικτικής δημιουργίας δεν είναι από την αρχή καθορισμένο αλλά προϊόν συνεχούς προοδευτικής αναβάθμισης της ύλης και της ζωής.
Η φυσική εξέλιξη, για να γίνει το σωματίδιο ενέργειας-ύλης κύτταρο, χρειάστηκε δέκα δυσεκατομμύρια χρόνια και η βιολογική για να γίνει το κύτταρο άνθρωπος τριάμιση.
Από τα παραπάνω είναι προφανές ότι αυτό που χαρακτηρίζει την εξελικτική δημιουργία είναι η νοημοσύνη. Γιατί βλέπουμε ότι κάθε οντότητα έμβια ή άβια συμμετέχει στην δημιουργική εξέλιξη του σύμπαντος, μέσα από τη γέννηση και το θάνατο της, είτε προκύπτει εξελιγμένη μορφή είτε όχι. Έτσι μόνο όταν δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες υπάρχει ποιοτική αναβάθμιση των μορφών της ενέργειας, της ύλης και της ζωής σε ανώτερο επίπεδο νοημοσύνης.

Μπορεί να νοηθεί δημιουργία-εξέλιξη χωρίς νοημοσύνη. Νοημοσύνη και δημιουργία-εξέλιξη είναι το ίδιο πράγμα. Επομένως φαίνεται ότι οι μορφές της ενέργειας, της ύλης, της ζωής δρουν ως νοήμονες οντότητες αυθόρμητα μέσα από τη διαδικασία της γέννησης και του θανάτου. Η μία οντότητα είναι συνέχεια της άλλης και αυτό συμβαίνει ως νόμος της αιτιότητας. Δεν υπάρχει διαίρεση της κίνησης. Η γέννηση είναι συνέχεια του θανάτου όπως το φυτό του σπόρου και η πείνα του κορεσμού. Επομένως στη φύση δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν η βία και το τυχαίο γιατί αυτά προϋποθέτουν διαίρεση της κίνησης.
Πως δρα ο άνθρωπος ως πολιτισμική οντότητα;
Το ζώο δρα αυθόρμητα, δημιουργικά, ως ένστικτο αυτοσυντήρησης και αναπαραγωγής, ως νόμος. Ο άνθρωπος όμως αν και έχει τα ένστικτα του ζώου, κυρίως, δρα ως πολιτισμική οντότητα ως εγώ, σκέψη και επιθυμία. Αποτέλεσμα της εγωκεντρικής δράσης είναι η πολιτισμική κοσμογονία, που όμως αμαυρώνεται από τη βία και τη βαρβαρότητα. Γιατί συμβαίνει αυτό ; Η απάντηση δίνεται με πληρότητα και σαφήνεια μέσα από τις σελίδες του βιβλίου γιατί ο χώρος της εφημερίδας είναι περιορισμένος.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Νίκος Ι. Στεφάνου είναι συνταξιούχος Δικηγόρος. Άσκησε το δικηγορικό του επάγγελμα στο Πρωτοδικείο και στο Εφετείο Λαμίας καθώς και στον Άρειο Πάγο. Είναι παντρεμένος και έχει δύο κόρες.
Οι συγκρούσεις των διαδίκων των οποίων ως συνήγορος ήταν αναγκαστικά συμμέτοχος, γέννησαν την ανάγκη για αυτογνωσία.
Έτσι παράλληλα με την δικηγορία εδώ και τουλάχιστον 40 χρόνια ασχολείται με την έρευνα και την μελέτη των ανθρώπου ως φυσικής-βιολογικής και ψυχολογικής οντότητας.
Το έτος 2010 εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο από τις εκδόσεις Μακρή με τίτλο «Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ».
Το παρόν βιβλίο «Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΙΚΗ», είναι συνέχεια και αναγκαίο συμπλήρωμα του πρώτου, εμπλουτισμένο με θέματα φυσικής.