Οι συγγραφείς αποκαλύπτουν… τα μυστικά τους στον Ε. Ιντζέμπελη

Άγγελος Λάππας

Καθένας την ανάγκη της επικοινωνίας την ικανοποιεί με διαφορετικό,
τον δικό του προσωπικό τρόπο.

Ο δικός μου δρόμος είναι μέσα από το γράψιμο

Μια από τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου, ύστερα από αυτή της επιβίωσης, είναι η ανάγκη επικοινωνίας. Η ανάγκη να εκφράσει τα συναισθήματα, τις ιδέες του, την αγωνία του, τον πόνο και τη χαρά του, να μιλήσει με τους συνάνθρωπούς του για τα προβλήματά του και τα προβλήματά τους και να τους κατανοήσει, να κατανοήσει με άλλα λόγια την περιπέτεια της ανθρώπινης ύπαρξης. Καθένας την ανάγκη αυτή της επικοινωνίας την ικανοποιεί με διαφορετικό, τον δικό του προσωπικό τρόπο. Ο δικός μου δρόμος είναι μέσα από το γράψιμο. Έτσι νιώθω, πως είμαι προγραμματισμένος, γράφοντας, να λέω εκείνο που έχω μέσα μου και αισθάνομαι την πίεση να εξωτερικεύσω. Και δεν μπορώ να μην γράφω. Ο τρόπος να επικοινωνώ.

Και γράφω και ποίηση και πεζά. Από τα οκτώ βιβλία μου που έχουν εκδοθεί μέχρι τώρα τα τέσσερα είναι ποιητικές συλλογές, τα δύο συλλογές διηγημάτων και τα άλλα δύο μυθιστορήματα. Τα ποιήματά μου είναι μια προσπάθεια να βοηθήσω τον εαυτό μου και τον αναγνώστη να αντισταθεί στην αλλοίωση και τη φθορά, να τον ελευθερώσουν από τα δεσμά της κοινωνίας και του εαυτού του. Σημειώνω σε ένα ποίημά μου «…-Να γράφεις, μου λένε, όταν φυσάει\ ανάμεσα στις ράγες του χρόνου\ όταν ο δυνατός ήλιος τυφλώνει τον μηχανοδηγό\ της αμαξοστοιχίας που περιμένεις και δεν θα ’ρθει.\ Να γράφεις, βοηθάει τη μνήμη να ταξιδεύει στο μέλλον,\ βοηθάει να ταξιδεύεις\ και όταν ακόμη δεν περνάνε τρένα» (‘Στους Σταθμούς’ από τη συλλογή ‘Εντός των Τειχών’).

Στο πρώτο μου μυθιστόρημα με τον τίτλο «Όταν ο Άβελ θα σκότωνε τον Κάιν» με απασχόλησε η πάλη του Καλού με το Κακό, μέσα στον άνθρωπο, μέσα στην κοινωνία και σε όλη την ιστορία. Στον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να υπερισχύσει το Καλό χωρίς βέβαια να χρησιμοποιήσει τις μεθόδους του Κακού. Στο «Reunion», το δεύτερο μυθιστόρημά μου, παρακολούθησα τη διαδρομή μιας ομάδας πέντε παιδιών στην μεταπολιτευτική Ελλάδα. Πώς και σε ποιο βαθμό το κοινωνικό και το πολιτικό περιβάλλον αλλοίωσε, ‘τιθάσευσε’, άλλαξε αυτούς τους κάποτε ονειροπόλους νεαρούς και επαναστάτες που ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο.

Να αναφερθώ γενικότερα• την έμπνευσή μου κινεί ο άνθρωπος που βρίσκεται δίπλα μου. Νιώθω τον άνθρωπο, και τον εαυτό μου βέβαια, ως μια τραγική ύπαρξη κατασκευασμένη να ψάχνει να δώσει απάντηση στην αμηχανία του απέναντι στο σύμπαν και στη ζωή• να βρει (κι αν ακόμα δεν υπάρχει) και να δώσει νόημα και σκοπό στη ζωή του, να παλεύει να πραγματώσει τον σκοπό για τον οποίο πιστεύει πως βρέθηκε στη γη και τελικά καταδικασμένο να ηττηθεί. Μέσα από την καθημερινή του πάλη, τις συνθήκες και συγκυρίες που τον κατευθύνουν, τον προκαλούν και τελικά τον προσδιορίζουν αντλώ την έμπνευσή μου.

Να αναφερθώ στο τελευταίο μου βιβλίο• είναι μια συλλογή πεζογραφημάτων με τον τίτλο «Το κύπελλο του Νέστορα και άλλες ιστορίες» που εκδόθηκε τον περασμένο Οκτώβρη από τις εκδόσεις 24 γράμματα. Περιέχει επτά ανθρώπινες ιστορίες, τις άντλησα από γύρω μου. Οι πέντε από αυτές έχουν στον πυρήνα τους αληθινούς ανθρώπους, με τις μικρές ή μεγάλες παρεμβάσεις μου για τις ανάγκες της λογοτεχνίας. Μιλάνε (όπως γράφεται και στο οπισθόφυλλο) για ανθρώπους αντιμέτωπους με την ανάγκη να σπάσουν τα δεσμά της μίζερης καθημερινότητάς τους και να πραγματοποιήσουν το όνειρο της ζωής τους, αντιμέτωπους με το συναίσθημα ενοχής και τρόμου μέσα σε έναν ανούσιο και αδιέξοδο κόσμο που τους μετατρέπει σε αριθμούς, νούμερα. Αντιμέτωπους με τα λάθη και τα πάθη τους, με τη διαχείριση του ερωτικού πάθους ή ακόμη και των εξαιρετικών προσόντων τους, με την παραδοχή της ανατροπής των βεβαιοτήτων της ζωής τους…

Με τον τρόπο που έχω οργανώσει αυτές τις ιστορίες πρόθεσή μου ήταν να προκαλέσω τον αναγνώστη να σκεφτεί πως οι άνθρωποι αυτών των ιστοριών, ανάλογα με την ‘απάντησή’ τους στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν, διαμορφώνουν και την ‘ταυτότητά’ τους, τα στοιχεία που τους προσδιορίζουν• πως, τελικά, η αντίδρασή μας στις προκλήσεις της ζωής, της κοινωνίας, καθορίζει το ποιον, την κοινωνική και ηθική υπόσταση του καθενός μας.

Το ‘υλικό’ των πεζογραφικών έργων μου (στα ποιήματα είναι διαφορετικά κάπως τα πράγματα) καθώς και οι προθέσεις και ο σκοπός που θέλω να υπηρετήσει το κάθε έργο δουλεύονται μέσα μου για πολύ καιρό ώσπου να ωριμάσουν. Με απασχολεί πολύ και με παιδεύει θα έλεγα η μορφή που θα δώσω, το ύφος το πρέπον και η γλώσσα. Γιατί, πιστεύω, η λογοτεχνία είναι κατά κύριο λόγο μορφή και ύφος. Δηλαδή, δεν είναι μόνο το τι θα πεις, αλλά κυρίως το πώς θα το πεις. Το ίδιο έγινε και στο τελευταίο έργο μου στο «Κύπελλο του Νέστορα και άλλες ιστορίες». Οι ιστορίες που άκουγα και τις χρησιμοποίησα, λειτούργησαν ως κίνητρο, πρόσχημα, αλλά και αυτές που έπλασα με τη φαντασία μου πέρασε καιρός για να πάρει η καθεμιά την τελική της μορφή και να τις οδηγήσω και τις επτά μαζί στον εκδότη. Η διαδικασία για την έκδοση ενός βιβλίου έχει τις δυσκολίες που τις γνωρίζουν όλοι όσοι έχουν σχέση με τον χώρο. Δεν θέλω να αναφερθώ σε αυτές. Πάντως «Το κύπελλο του Νέστορα» ευτυχώς δεν συνάντησε τις αναμενόμενες δυσκολίες. Οι εκδόσεις «24 γράμματα», στις οποίες απευθύνθηκα, το αγκάλιασαν με αγάπη και το πρόσεξαν.

Τώρα ήδη έχω αρχίσει μαζί με μια ποιητική συλλογή, να δουλεύω ένα καινούργιο μυθιστόρημα. Ο ρυθμός της ολοκλήρωσής τους εξαρτάται από τις συνθήκες (το κατάλληλο κλίμα για συγγραφή και από τον χρόνο). Και τον χρόνο μου, συνταξιούχος πια, τον διαθέτω πέρα από την γραφή και το διάβασμα, στην έγνοια μου για τους ελαιώνες μου στο χωριό, στα εγγόνια μου στον βαθμό που με χρειάζονται και σε δραστηριότητες που απορρέουν από τις υποχρεώσεις μου στην Ένωση Μεσσηνίων Συγγραφέων της οποίας είμαι γενικός γραμματέας, στην οποία έχω χρηματίσει και πρόεδρος και ταμίας κατά το παρελθόν. Να σημειώσω ότι η ΕΜΣ είναι από τις πιο δραστήριες περιφερειακές ενώσεις λογοτεχνών, με πλούσιο έργο.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ο Άγγελος Λάππας γεννήθηκε στο χωριό Χανδρινού της Μεσσηνίας. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και υπηρέτησε ως καθηγητής σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, του Ομίλου για την UNESCO Τεχνών Λόγου και Επιστημών Ελλάδος και πρώην πρόεδρος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.
Έχει εκδώσει: α) τις ποιητικές συλλογές: «Τρεις λόγοι και τέσσερα γράμματα για ένα ταξίδι» 2009, «Το ποτάμι ανάμεσά μας, μέσα μας» 2010, «Εντός των τειχών» (εκδόσεις Ιωλκός 2014) και «Εικόνες και Πρόσωπα»(εκδόσεις Γαβριηλίδης 2017).

β) τα μυθιστορήματα: «Όταν ο Άβελ θα σκότωνε τον Κάιν» (εκδόσεις Ιωλκός 2013)
«REUNION –Η ‘Θεωρία’ των πέντε δακτύλων» (εκδόσεις Πηγή 2018)

γ) τις συλλογές διηγημάτων: «Απόδραση στην άλλη μέρα» (εκδόσεις Ιωλκός2015) «ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΤΟΥ ΝΕΣΤΟΡΑ και άλλες ιστορίες» (Εκδόσεις 24 γράμματα, 2019)
Ποιήματα, πεζά, κριτικές του και κριτικές του έργου του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα περιοδικά, έντυπα και ηλεκτρονικά καθώς και σε συλλογικά έργα. Ποιήματά του έχουν βραβευθεί( έχει πάρει το πρώτο βραβείο ποίησης στον 33ο διαγωνισμό της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών) και έχουν διακριθεί σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.