Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΗΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Υπό του Πρωτοπρεσβυτέρου
Ιωάννου Λάκκα Θεολόγου
Συνταξιούχου εκπαιδευτικού

Η ευλάβεια στο πρόσωπο της Υπεραγίας θεοτόκου κληροδοτείται από γενιά σε γενιά αναλλοίωτη. Βιώνεται σιωπηλά, μα πάντα Ελληνικά. Μ’ ένα τρόπο που μόνο αν είσαι ‘Έλληνας τον ζεις απόλυτα και μεγαλόπρεπα. Γιατί για μας τους ‘Έλληνες η Παναγία μας είναι η προστασία μας. Γι’ αυτό δεν διστάζουμε να την προσφωνούμε Μάνα. Γι’ αυτό κάτω από τη σεπτή προστασία και σκέπη Της βρίσκεται το ‘Έθνος μας και είναι η Υπέρμαχος Στρατηγός που στρατηγεί τις ψυχές μας.

Η σεπτή μορφή Της εμπνέει πανομοιότητα συναισθήματα ευλάβιας, αγάπης και σεβασμού σ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα του λαού μας, τόσο στους απλούς και ολιγογράμματους όσο στους σοφούς και μορφωμένους.
Στην Εκκλησία μας και στη συνείδηση του λαού μας έχει τη θέση που της αξίζει. Της αποδίδει «τα δευτερία της Τριάδος». Και τούτο γιατί ο Χριστός και η Μητέρα του «ορώντες ενιαίως, τιμώνται ενιαίως, προσκυνούνται ενιαίως και λατρεύονται αχωρίστως. Αυτή είναι η διδασκαλία της Εκκλησίας μας. ‘Έτσι δέεται και προσεύχεται ο πιστός. «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημας», «ότι μετά Θεόν εις Σε καταφεύγομεν».
Ο Αύγουστος είναι ο τελευταίως μήνας του εκκλησιαστικού έτους και μέσα σ’ αυτόν γιορτάζουμε το δεύτερο Πάσχα δηλαδή την κοίμηση και τη μετάσταση της Παναγίας.

Μέσα σ’ αυτή την ξένοιαστη και ανέμελη ατμόσφαιρα που απολαμβάνουμε τις θερινές διακοπές μας στις ακρογιαλιές και στα νησιά μας, έρχεται και πάλι η λαϊκή παροιμία να υπενθυμίσει ότι πλησιάζει ο χειμώνας και πρέπει να προετοιμαζόμαστε λέγοντας: « Από Αύγουστο χειμώνα και από Απρίλη καλοκαίρι».
Το φθινόπωρο προ των θυρών. Μελαγχολικό για μερικούς και γι’ άλλους να λένε και ν’ αναπολούν: Θυμάσαι τούτο το καλοκαίρι, ήταν μαγευτικό. Πέρασε όμως τόσο γρήγορα και λες πως δεν υπήρξε ποτέ. Τώρα ζει σαν μια παλιά ανάμνηση μόνο. Επειδή ο λόγος για τον μήνα Αύγουστο, θα ήταν άδικο να μη τον δούμε από μια άλλη οπτική γωνία.

Ξεχωρίζει σε πανηγυρικό τόνο – δυστυχώς φέτος λόγω πανδημίας ο Αύγουστος ήταν βουβός – και πνευματική επένδυση με κορυφαία γιορτή το Δεκαπενταύγουστο. Το πιο ευλαβικό προσκύνημα στη χάρι Της. Παράλληλα έχει και την μεγάλη γιορτή, της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.
Την 1η Αυγούστου γιορτάζει η Εκκλησία μας την πρόοδο του Τιμίου Σταυρού, μια μεγαλοπρεπή βυζαντινή τελετή που γινόταν στην Κωνσταντινούπολη. Την 1ην Αυγούστου ο Σταυρός του Κυρίου με το Τίμιο Ξύλο, που φυλαγόταν στο αυτοκρατορικό θησαυροφυλάκιο με τιμητική πομπή τοποθετούνταν στην Αγία Τράπεζα της Αγίας Σοφίας και από εκεί περιόδευε προοδευτικά ως την γιορτή της Υψώσεως του Σταυρού, 14 Σεπτεμβρίου, σε ολόκληρη την βασιλεύουσα και τα προάστια, για να εξυγιανθεί ο λαός και να αποτραπούν οι διάφορες επιδημικές και λοιμικές ασθένειες, που βασάνισαν τους ανθρώπους την εποχή κυρίως του καλοκαιριού. Από την 1η έως και τις 13 Αυγούστου στους Ναούς μας ψάλλοντα οι Παρακλήσεις της Παναγίας .

Κάθε στίχος και ένας διάλογος με την Βασίλισσα των Ουρανών. Μια επίκληση στη Μητέρα του Θεού, την Κυρία Θεοτόκο, για βοήθεια και παρηγοριά, αφού η Παναγία για τον ‘Έλληνα είναι σαν μάνα. Γι’ αυτό και την προσφωνεί «Προστασία των χριστιανών», «αβοηθήτων δύναμις, ελπίς απελπισμένων, θλιβομένων η χαρά». Το αίσθημα αυτό είναι βαθειά ριζωμένο στην ψυχή του ‘Έλληνα. Γιατί είναι μια εμπειρία αιώνων, που αδιατάραχτα ζει και βιώνει όσο και αν οι συνθήκες της ζωής μεταβάλλονται και συμπιέζουν, γι’ αυτό και ευλαβικά καταφεύγει στη μεσιτεία και τις πρεσβείες Της και δεν διαψεύδεται ποτέ.-