Ο Πόλεμος των Αποχρώσεων

Γράφει: η Χριστίνα Μπίζα

Στο βαθύ κόκκινο και η Άρτα αφού η καθημερινή παρουσία κρουσμάτων κορονοϊού θορύβησε και μας οδήγησε στην κορύφωση λήψης αυξημένων μέτρων, με τον επιχειρηματικό κόσμο να στενάζει και με το Νοσοκομείο της Άρτας να μετρά τις αντοχές του και η ανάγκη για εορτασμό της Τσικνοπέμπτης να οδηγεί σε συνωστισμό στα σούπερ μάρκετ.
Ήρθε χθες και ο σεισμός με επίκεντρο την περιοχή της Ελασσόνας για να αυξήσει την ανησυχία αλλά και για να ξεσπιτώσει πολλούς Έλληνες. Εμείς βέβαια στην Ήπειρο αισθανθήκαμε απλά μία ξεθωριασμένη απόχρωση δόνησης έτσι που να μας κάνει να αισθανθούμε ότι είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι ενός συνόλου αλλά και να μας ανησυχήσει γιατί ποτέ δεν ξέρει κανείς τα μελλούμενα.

Επειδή δεν τα ξέρουμε γι αυτό και υπήρξε ένας εφησυχασμός και μία χαλάρωση έτσι που να μην υπολογίζουμε ότι θα μας δείξει η ασθένεια και σε εμάς τα δόντια της. Αισθανόμασταν προστατευμένοι και αδιάψευστος μάρτυρας ήταν η αυξημένη ροή καθημερινά για βόλτα στη λιακάδα όταν ο καιρός το επέτρεπε με μάσκες τις περισσότερες φορές, αλλά χωρίς τις απαραίτητες αποστάσεις.
Ήρθαν τώρα τα νέα μέτρα και η αυστηρότητά τους για να χτυπήσουν το καμπανάκι και για να μας φέρει η νέα πραγματικότητα προ των ευθυνών μας. Ευθύνες που όλοι έχουμε και που πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε όποια βαθμίδα της κοινωνίας αλλά και της εξουσίας πρέπει να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων.

Είναι γεγονός ότι μετά από ένα χρόνο περιοριστικών μέτρων υπάρχει μία κόπωση αλλά και μία υπέρογκη κρατική δαπάνη στήριξης πληγέντων ένα θέμα για το οποία χωρά μεγάλη συζήτηση. Έχουμε από την άλλη πλευρά την απειλή εξ ανατολών ή με το «Τσεσμέ» ή με την άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα» αλλά και την καθημερινή επιθετική έως και πολεμική ρητορική κατά της χώρας μας από την γείτονα που κοκκινίζει και στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής την πραγματικότητα.
Οι συμμαχίες και η ρευστότητά τους και τα ανοίγματα της Τουρκίας προς την Γαλλία και την Αίγυπτο προβληματίζουν και δεν επιτρέπουν κανένα είδος εφησυχασμού σε έναν παγκόσμιο χάρτη γενικότερου αναβρασμού που τροφοδοτεί την ανησυχία και χρωματίζει με βαθύ κόκκινο και αυτές τις κατευθύνσεις.
Τα σκάνδαλα κακοποίησης στους χώρους του Αθλητισμού και Πολιτισμού και οι πορείες για την στήριξη των δικαιωμάτων του δολοφόνου της «17 Νοέμβρη» αποτυπώνουν μια γενικότερη αναταραχή τους κόλπους της κοινωνίας εμπεριέχοντας της ανάγκη για κάθαρση και δικαίωση.

Το γενικότερο αυτό σκηνικό είναι ένα παιχνίδι για δυναμικούς παίκτες και εφ όσον η παλέτα περιλαμβάνει προβλήματα σε ποικίλες αποχρώσεις επιβάλλεται περισσότερο από ποτέ η στήριξη του λαού. Επιβάλλεται πέρα από τα περιοριστικά μέτρα και η αλληλέγγυα συμπεριφορά προς τους πολίτες και από την Ελληνική Κυβέρνηση αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να υπάρξει ανακούφιση και ελπίδα.
Η αγανάκτηση και η κόπωση μέσα από την προοπτική της ενίσχυσης θα καλλιεργήσει στο λαό το αίσθημα της ασφάλειας και θα φανεί με συγκεκριμένες κινήσεις μία αναλαμπή της ουσιαστικής στόχευσης σε ένα μέλλον διαφορετικό αλλά και πολλά υποσχόμενο. Η διαγραφή χρεών και όχι η μετατόπιση υποχρεώσεων και η στήριξη με επιδοτούμενες παροχές προς τους πληγέντες όλων των κατευθύνσεων, θα συμβάλει στην καλυτέρευση της ψυχολογίας αλλά και στην βελτίωση της συνεργασίας στα μέτρα της πανδημίας.
Δεν είναι ο λαός τα παιδιά για τιμωρία αλλά είμαστε όλοι οι λαοί αποδέκτες μιας πρωτόγνωρης πραγματικότητας οι οποία πλήττει την υγεία μας, την οικονομία μας, τις προοπτικές μας και εξανεμίζει αγώνες χρόνων ξεθωριάζοντας τόσο πολύ τα όνειρα και τις προσδοκίες που φαντάζουν ουτοπίες.

Οι υψηλά ιστάμενοι καλό είναι να σταθούν δίπλα στους πληγέντες για να αισθανθούν τα πραγματικά τους προβλήματα. Οι εξαιρέσεις ακόμη και από την στήριξη όσων έχουν πληγεί, η αναμονή χωρίς αντίκρισμα και οι περιθωριοποιήσεις προκαλούν ένα αίσθημα αδικίας στους πολίτες οι οποίοι με τα μαγαζιά τους κλειστά τώρα ποια, αλλά και όταν ανοίγουν ο τζίρος είναι από χαμηλός έως ανύπαρκτος με αποτέλεσμα να τους αποκλείει το σύστημα από ενισχύσεις.
Με τα καθημερινά έξοδα να κυλούν και χωρίς οι πολίτες και οι επαγγελματίες να ζητούν χάρες, ζητούν αξιοπρεπή αντιμετώπιση και επιδοτούμενη στήριξη, ώστε να μπορέσουμε όλοι να σταθούμε όρθιοι μετά τα όποια απρόοπτα τα οποία καθημερινά ξεπροβάλλουν και με αυξανόμενη ροή και ένταση μεταβάλουν τις στοχεύσεις μας και επαναπροσδιορίζουν τις ανάγκες.

Δεν έχει θέση στην παρούσα βάση ο διαχωρισμός και η υποστήριξη συγκεκριμένων πλευρών και η απαράδεκτη περιθωριοποίηση των ασθενέστερων. Ο πολιτισμός και η ποιότητά του κρίνονται στα δύσκολα από το πώς αντιμετωπίζει το Κράτος αλλά και η Ε.Ε τους λαούς γιατί πέρα από τους εμβολιασμούς και τους εξοπλισμούς η ατζέντα δεν έχει κάτι άλλο που να χαράζει έναν φωτεινό και ρεαλιστικό ορίζοντα και αυτό οι πολίτες το αντιλαμβάνονται. Ανησυχούν και κάνουν το σταυρό τους γιατί οι μεταλλάξεις εξαπλώνονται με αλματώδη ρυθμό και την δική τους κούραση την βλέπουν και στα μάτια και τις πράξεις και των Κυβερνώντων αλλά αυτών που είναι στην αντιπολίτευση αφού τα γεγονότα και οι εξελίξεις τους έχουν ήδη ξεπεράσει.