Η υποψήφια βουλευτής του Κ.Κ.Ε. στην Άρτα, Λαμπρινή Σκορίλα, μιλά στην ΗΧΩ

Οι νέοι και οι νέες να απορρίψουν τη λογική του «πάμε και όπου μας βγάλουν»

«Το δίλημμα για τον λαό είναι αν θα συνεχίσει στον ίδιο, αδιέξοδο δρόμο, στις «ράγες» μιας πολιτικής που θυσιάζει τις ζωές και τα δικαιώματα των πολλών για τα κέρδη των λίγων, με όλες τις πιθανές κυβερνήσεις-μηχανοδηγούς ή αν θα επιλέξει να αλλάξει πορεία, να δυναμώσει το ΚΚΕ που αντιπαλεύει το σάπιο σύστημα και τις κυβερνήσεις του…. Το «ποτέ ξανά», που είναι παλλαϊκή απαίτηση με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη, σηματοδοτεί πως πρέπει να αλλάξουμε και τον τρόπο που σκεφτόμαστε, που ψηφίζουμε» τονίζει σε συνέντευξη στην ΗΧΩ, η υποψήφια βουλευτής του Κ.Κ.Ε. στην Άρτα, Λαμπρινή Σκορίλα, Αντιπρόεδρο – υπεύθυνη πολιτισμού του Εργατικού Κέντρου Άρτας.
Η συνέντευξη στην ΗΧΩ, με την Λαμπρινή Σκορίλα, έχει ως εξής:

ΕΡΩΤ.: Ας ξεκινήσουμε απ’ την τραγωδία στα Τέμπη. Παράλληλα και σε σχέση με αυτή, είδαμε να ξεδιπλώνεται ένα κίνημα με μεγάλη συμμετοχή της νεολαίας και με μαζικότητα που για τα δεδομένα της Άρτας ήταν πρωτοφανής. Για πολλούς είναι αυθόρμητο και ακηδεμόνευτο. Εσείς πώς το σχολιάζετε;
ΑΠΑΝΤ.: Το ξέσπασμα οργής του λαού και της νεολαίας δεν ήρθε από το πουθενά. Δεν ήταν -απλώς και μόνο- κάτι «αυθόρμητο», ούτε μπορεί να εξηγηθεί μόνο με τη νεαρή ηλικία των θυμάτων στα Τέμπη, που οπωσδήποτε προκαλεί οργή και αγανάκτηση. Το έγκλημα στα Τέμπη είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ιδιαίτερα στην Άρτα, εκτιμάμε ότι έπαιξαν μεγάλο ρόλο οι συνεχείς κινητοποιήσεις την τριετία που διανύουμε για τη δικαίωση του νεκρού συναδέλφου μας Χρήστου Ζορμπά που σκοτώθηκε στο «Ήπειρος», επιβεβαιώνοντας ότι το κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους για τους επιχειρηματικούς ομίλους και του μικρότερου κόστους για την ασφάλεια των εργαζομένων και του λαού μας, στρώνει το έδαφος για τις τραγωδίες. Να θυμίσουμε ότι τις δύο προηγούμενες πρωτομαγιές το εργατικό κέντρο είχε σαν κεντρικό σύνθημα «οι νεκροί μας τα κέρδη τους», προδιαγράφοντας την ανάπτυξη των κινητοποιήσεων με άξονα το αίτημα αυτό. Άλλωστε και για αυτή την πρωτομαγιά το Εργατικό Κέντρο της Άρτας, προετοιμάζει την Κυριακή 30 Απρίλη, εκδηλώσεις για τον Χρήστο Ζορμπά έξω από το εργοστάσιο «Ήπειρος» και για τον Γιώργο Γούντζα, στο σημείο που σκοτώθηκε.
Φυσικά, δεν είναι καινούργιο όταν ξεδιπλώνεται ένα τέτοιο κίνημα, με μαζική συμμετοχή της νεολαίας, με ριζοσπαστικά συνθήματα, να ενοχλεί και να φοβίζει, οπότε η προσπάθεια να το κατηγοριοποιήσουν είτε σε ακηδεμόνευτο είτε σε υποκινούμενο -διότι το ακούσαμε και αυτό- δεν προκαλεί έκπληξη. Στην ουσία πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, που επιχειρεί να χειραγωγήσει το κίνημα, ελπίζοντας να ξεθυμάνει. Το σημαντικό για εμάς -και εκεί θα ρίξουμε όλες μας τις δυνάμεις- είναι αυτή η δικαιολογημένη οργή, ειδικά στους νέους ανθρώπους, να μετατραπεί σε δύναμη αγώνα και διεκδίκησης, σε δύναμη ανατροπής.

ΕΡΩΤ.: Έρχονται εκλογές. Είστε υποψήφια με το ΚΚΕ. Ποιο για εσάς το δίλημμα για τον λαό;
ΑΠΑΝΤ.: Το δίλημμα για τον λαό είναι αν θα συνεχίσει στον ίδιο, αδιέξοδο δρόμο, στις «ράγες» μιας πολιτικής που θυσιάζει τις ζωές και τα δικαιώματα των πολλών για τα κέρδη των λίγων, με όλες τις πιθανές κυβερνήσεις-μηχανοδηγούς ή αν θα επιλέξει να αλλάξει πορεία, να δυναμώσει το ΚΚΕ που αντιπαλεύει το σάπιο σύστημα και τις κυβερνήσεις του. Ιδιαίτερα οι νέοι και οι νέες που ζούνε σε μια διαρκή «κρίση», πριν με τα μνημόνια, μετά με την πανδημία και τώρα με τον πόλεμο, την ακρίβεια, την ανασφάλεια, την εγκληματική πολιτική που κοστολογεί ακόμη και την ανθρώπινη ζωή, χρειάζεται να απορρίψουν τη λογική του «πάμε και όπου μας βγάλουν» τα αστικά κόμματα, μια λογική που οδηγεί μόνο σε όλο και χειρότερες καταστάσεις. Το «ποτέ ξανά», που είναι παλλαϊκή απαίτηση με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη, σηματοδοτεί πως πρέπει να αλλάξουμε και τον τρόπο που σκεφτόμαστε, που ψηφίζουμε. Οι μεγάλες, νεανικές κινητοποιήσεις δείχνουν πως μπορούμε να «πάμε αλλιώς», με μια νέα γενιά που αφυπνίζεται, αντιδρά, διεκδικεί και μπορεί να απορρίψει τα εκβιαστικά διλήμματα των αστικών κομμάτων, να επιλέξει τη δύναμη της αλήθειας, του αγώνα, της ανατροπής και αυτή η πολιτική δύναμη είναι το ΚΚΕ.

ΕΡΩΤ.: Ένα σημαντικό κομμάτι της νεολαίας στην Άρτα δοκιμάζει την τύχη του στο εξωτερικό. Πώς θα ανασχεθεί η τάση των νέων να φεύγουν έξω;
ΑΠΑΝΤ.: Η φυγή στο εξωτερικό δεν είναι «επιλογή» για την πλειοψηφία των νέων, αλλά αναγκαστική οδός διαφυγής από μια πολιτική που μας στερεί το δικαίωμα να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε στη χώρα μας, όπως επίσης και επίσημη πολιτική της ΕΕ που έχει βαφτίσει το «brain drain», «κινητικότητα». Ξέρουμε, όμως, ότι τα πράγματα δεν είναι πουθενά στρωμένα με ροδοπέταλα. Οι νέες γενιές Ελλήνων μεταναστών κοπιάζουν σκληρά, μακριά από φίλους και συγγενείς και συχνά έχουν να αντιμετωπίσουν τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και στη χώρα μας. Η επισφαλής και ανασφάλιστη εργασία, η ακριβοπληρωμένη πρόσβαση στα συστήματα υγείας και εκπαίδευσης, ακολουθούν τους Έλληνες μετανάστες και στο εξωτερικό. Χωρίς να μπουν στο επίκεντρο του αγώνα μας οι οικονομικές και κοινωνικές αιτίες που είναι υπεύθυνες για το φαινόμενο του «brain drain» όχι μόνο αυτό δεν θα εξαλειφθεί, αλλά ούτε θα περιοριστεί. Γι’ αυτό θεωρούμε σημαντικό η νέα γενιά να κάνει δική της υπόθεση την διεκδίκηση καλύτερων όρων ζωής, να παλέψει συλλογικά και οργανωμένα για τα δικαιώματά της, ώσπου να ανοίξει η προοπτική για μία κοινωνία που θα απεγκλωβιστεί από τη θηλιά της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

ΕΡΩΤ.: Θεωρείτε ότι η νεολαία ψηφίζει με κριτήριο για να κυβερνηθεί;
ΑΠΑΝΤ.: Οι εκλογές δεν είναι «στοίχημα» για να ποντάρουμε σ’ αυτόν που έχει τη μικρότερη απόδοση και θα κερδίσει. Αυτή τη λογική του «κυβερνητισμού» πληρώνουμε τόσα χρόνια, επιλέγοντας ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, αντί να προτάξουμε τις ανάγκες, τις ελπίδες και τις δυνατότητες ώστε η νέα γενιά να ζήσει όπως ταιριάζει στην εποχή μας, στις επιστημονικές και παραγωγικές εξελίξεις. Με αυτό το κριτήριο το ΚΚΕ καταθέτει στον λαό το πρόγραμμα διακυβέρνησης, εξουσίας που βάζει στο επίκεντρο τον εργαζόμενο άνθρωπο, τις δυνατότητες της χώρας μας και είναι έτοιμο από σήμερα για να πάρει μέρος σε μια τέτοια διακυβέρνηση, με τον λαό πραγματικό αφέντη στον τόπο του. Με αυτό το κριτήριο, το ΚΚΕ απορρίπτει τη στήριξη ή ανοχή σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση, όποια σύνθεση κι αν έχει, από τη στιγμή που επιλέγει να θυσιάσει τα δικαιώματα του λαού στο βωμό της κερδοφορίας λίγων κηφήνων. Με αυτό το κριτήριο το ΚΚΕ είναι μπροστά στους αγώνες για να αποκρούονται νέα αντιλαϊκά μέτρα, να αποσπώνται κατακτήσεις, να ακούγεται η αλήθεια κόντρα στη λάσπη και τον βούρκο της κυρίαρχης προπαγάνδας. Επειδή ακριβώς το ΚΚΕ δεν έχει δεσμεύσεις στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, σε επιχειρηματικούς ομίλους, γι’ αυτό μπορεί να πρωτοστατεί στην υπεράσπιση του λαού μέσα κι έξω από τη Βουλή. Κάθε ψήφος στο ΚΚΕ θα «κατατεθεί» στους καθημερινούς αγώνες για τα συμφέροντα της νέας γενιάς, στην προοπτική «να ζούμε στη χώρα μας σαν θαύμα και όχι από θαύμα» όπως γράφουν οι νέοι στα πανό τους.

ΕΡΩΤ.: Συνεχίζεται η «ιστορία» ότι έχει «παλιώσει» ο λόγος του ΚΚΕ, πως είναι αρκετά ξύλινος, πως δεν διεισδύει στην νέα γενιά είναι έτσι; Πώς απαντάτε;
ΑΠΑΝΤ.: Η γλώσσα της αλήθειας ποτέ δεν ήταν ούτε ποτέ θα γίνει ξύλινη. Η γλώσσα του δίκιου πάντα θα διεισδύει στις καρδιές της νέας γενιάς. Απλά η γλώσσα της ουσιαστικής αμφισβήτησης και της εξέγερσης ενάντια στο σύστημα, θέλει χρόνο για να εκφραστεί στην πράξη, να γίνει μόνιμη, να αποκτήσει βάθος και κατεύθυνση συγκεκριμένη. Ανεξάρτητα, λοιπόν, ποια ονόματα, ποια χαρακτηριστικά θα αποδίδουν κάθε φορά στη νέα γενιά, ποια καλούπια ή ακόμη κι αντιδραστικά πρότυπα, όπως η τραπ, θα προσπαθούν να της επιβάλουν, η αμφισβήτηση του «παλιού» είναι που κουβαλάει μέσα της το «νέο» και αυτή πάντα θα τη συγκινεί, θα την εμπνέει και θα την συνεπαίρνει.

ΕΡΩΤ.: Γιατί η νεολαία να ψηφίσει ΚΚΕ;
ΑΠΑΝΤ.: Η νεολαία, που έχει ζήσει σε συνθήκες «διαρκούς κρίσης» -πριν με τα μνημόνια, μετά µε την πανδημία, τώρα µε την ακρίβεια, τον πόλεμο, την ανασφάλεια για το αύριο- έχει «αποδείξεις και ονόματα», για το ποιος ήταν δίπλα του, και ποιος ήταν απέναντι.
Η απογοήτευσή της για το πολιτικό σύστημα, τις διαχρονικές ψεύτικες υποσχέσεις, τη διαφθορά, την υποκρισία, είναι απολύτως δικαιολογημένη. Αυτό που πρέπει να δει είναι ότι υπάρχουν εκείνοι που υπηρετούν αυτό το σάπιο και διεφθαρμένο αστικό πολιτικό σύστημα και αυτοί που παλεύουν καθημερινά να διαμορφωθούν προϋποθέσεις αλλαγής κι ανατροπής του. Το ΚΚΕ ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, συνεπώς έχει κάθε λόγο, όχι μόνο να ψηφίσει το ΚΚΕ, αλλά να συμπορευτεί μαζί του στον καθημερινό αγώνα. Στην πραγματικότητα αυτό διακυβεύεται σήμερα. Όλοι οι υπόλοιποι του λένε «κάτσε στον καναπέ και ψήφιζε». Εμείς του λέμε «δράσε, οργανώσου, πάλεψε. Με κάθε τρόπο και με την ψήφο σου». Η διαφορά είναι χαώδης…