(Μην παρκάρετε τη ζωή σας δίπλα του.)
Τι πράμα είναι και αυτός ο κορωνοιός. Από το πουθενά, γεμίσαμε προστάτες της υγείας μας. Κυβερνήσεις που πετσοκόβουν μισθούς και συντάξεις, τώρα διαγκωνίζονται για την «λαϊκότητα» τους. Αστοί σε ρόλο ελεήμονα και φιλάνθρωπου, πετάνε κάποια χιλιάρικα από μπροστά για να τσεπώνουν τα εκατομμύρια στην «κωλότσεπη». Και στο όλο χαμό, όλα τα κανάλια βγάζουν το «παντεσπάνι» τους, με ένα ατέλειωτο τρομοκρατικό ντελίριο. Η συνταγή απλή. Δένεις σε ένα δέντρο ένα Ελεφαντάκι και του περιορίζεις το ζωτικό χώρο, γνωρίζοντας εκ των προτέρων, ότι ακόμα και όταν ενηλικιωθεί και ενώ έχει τη δύναμη να σπάσει την αλυσίδα και το ίδιο το δέντρο, θα παραμείνει και θα περιφέρεται γύρω από το δέντρο, θα παραμείνει στη φυλακή του. Με μια τέτοια φυλακή, επιδιώκουν να διαλύσουν το εργατικό κίνημα, και μάλιστα στο όνομα της προστασίας της ζωής του λαού μας.
Για αυτό στους εργαζόμενους, δεν πρέπει να τους προξενούν εντύπωση, οι εξαγγελίες τους ότι έχουν πόλεμο για την οικονομία (τους). Απεναντίας πρέπει να βαρέσει συναγερμός γιατί ο πόλεμος είναι εναντίον των εργαζομένων. Ας δούμε τι λένε οι ίδιοι. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας 6.300 άνθρωποι στον κόσμο, χάνουν κάθε ημέρα τη ζωή τους εξαιτίας ενός εργατικού ατυχήματος ή μιας επαγγελματικής ασθένειας εκτινάσσοντας τον ετήσιο αριθμό θανάτων σε πάνω από 2,34 εκατομμύρια. Και μιλάμε για τις βιολογικές, χώρια τις κοινωνικές απώλειες των εργατών. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση των «27», (αυτής ντέ, που πέρσι την ημέρα της αντιφασιστικής νίκης, όλοι μαζί, και του Τσίπρα συμπεριλαμβανόμενου, πανηγύριζαν για το τέλος του «σιδηρού παραπετάσματος»),
κάθε χρόνο, περισσότεροι από 5 εκατομμύρια εργαζόμενοι υφίστανται σοβαρό εργατικό ατύχημα ενώ πεθαίνουν περίπου 160.000 λόγω επαγγελματικών ασθενειών. Αντίστοιχα είναι και τα στοιχεία στην Ελλάδα, που επιπλέον σε αυτά που κάθε φορά δίνονται, είναι ελλιπή κατά 39% σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Eurostat.
Μόνο πού εδώ, σταματάνε οι συνεχείς ροές προγράμματος των τηλεοράσεων, οι επιτροπές και οι ανακοινώσεις.Το αναγκαίο αίμα για το κτίσιμο του γιοφυριού της Άρτας έγινε μύθος. Πέρασε στην γυναίκα του πρωτομάστορα. Σήμερα οι ετήσιες εκατόμβες ανθρώπινων ζωών στον Μολώχ της παραγωγικής διαδικασίας, της εκμετάλλευσης, της καρδιάς του καπιταλισμού, είναι απίστευτα πολλές, είναι εδώ και όσο και να προσπαθούν δεν μπορούν να αποκρύψουν τα εγκλήματα που συντελούνται σε βάρος της εργατικής τάξης.
Αλήθεια πόσοι από εμάς αναρωτηθήκαμε γιατί όλα τα ρεπορτάζ των καναλιών γίνονταν σε «συνωστισμούς», σε παραλίες, πλατείες σε «ουρές»κ.λ.π. και ούτε ένα, το ξαναγράφω, ούτε ένα ρεπορτάζ δεν έγινε από τα κανάλια, σε κάποιο εργοστάσιο, εκεί που ο «συνωστισμός» καθαγιάζεται, και η αλυσίδα της εκμετάλλευσης απαγορεύεται να διακοπεί. Τα ουρλιαχτά του στυλ «Πώ – Πώ, κοιτάτε δύο που πάνε να πληρώσουν το λογαριασμό στη ΔΕΗ, πόσο κοντά είναι», γίνονταν «η σιωπή των αμνών» έξω από τις πύλες των εργοστασίων, γίνονταν «κακιά στραβομάρα», στην εξάντληση των υπαλλήλων στα σούπερ-μάρκετ, όταν εξανάγκαζαν τους ταμίες, χωρίς καμιά προστασία να δουλεύουν στο πόστο τους από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και χρειάστηκε να παρέμβει το Εργατικό Κέντρο για να συμμορφωθεί κάπως η κατάσταση.
Αλήθεια γιατί δεν είδαμε έναν «δικομματικό καυγά» για αυτό το διαρκές έγκλημα; Απεναντίας,από φασίστες μέχρι και όψιμους «αριστερούς», έβγαλαν σπυριάτην πρωτομαγιά, όταν η εργατική τάξη με το ΠΑΜΕ και τα ταξικά Εργατικά Κέντρα , τις ομοσπονδίες και τα σωματεία, δήλωσαν με τον καλύτερο τρόπο την αποφασιστικότητα τους να σταθούν όρθιοι απέναντι στην εντεινόμενη επίθεση, παρών στην ταξική πάλη. Όλοι αυτοί την έκριναν επικίνδυνη.Και με τη λογική τους έχουν δίκιο. Γιατί ήταν επικίνδυνη για την τάξη τους, για το αρχοντολόι που υπηρετούν. Γιατί ήταν επικίνδυνη για αυτούς η απαίτηση της εργατικής τάξης να μην πληρώσει ο λαός, η σωστή της στόχευση απέναντι στον ορατό εχθρό στον καπιταλισμό.
Κατά τα άλλα δεν πρέπει να ανησυχούν. Κανένας από αυτούς δεν θα πεθάνει πέφτοντας από σκαλωσιά, κανένας τους δεν κινδυνεύει να σκοτωθεί δουλεύοντας στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, κανένας δεν θα συμπεριληφθεί στα 30 εκατομμύρια ανθρώπους που κάθε χρόνο το σύστημα τους, καταδίκασε να πεθαίνουν από την πείνα.
Και εδώ δεν χρειάζεται να ψάχνουν για χρόνια εμβόλια. Το φάρμακο είναι απλό και λέγεταιψωμί. Μόνο 5 δις δολάρια αν έκαναν περικοπή, από τα 40 δις που ξοδεύουν το χρόνο για να παίζουν γκόλφ, (κατά την fortune μόνο η συνδρομή στο Mar-a-Lago club που έχει στο Παλμ Μπιτς ο ΝτόναλτΤράμπ κοστίζει 200.000 δολάρια) θα ζούσαν αυτά τα 30 εκατομμύρια ανθρώπων.
Όμως η διατήρηση της «υγείας» του καπιταλιστικού κέρδους, βλάπτει σοβαρά την υγεία των λαϊκών στρωμάτων. Αυτή την «υγεία» τους, αποσκοπεί να σώσει η καραντίνα τους. Να κατασκευάσουν μια εικονική κοινωνική πραγματικότητα για το λαό, έτσι ώστε να αποδεχθούν οι εργαζόμενοι ένα ξεροκόμματο επιβίωσης. Να δεχθεί ο λαός μας την απόλυση 47 καθαριστριών στο νοσοκομείο της Άρτας και την εκχώρηση στο ιδιωτικό τομέα, των υπηρεσιών του νοσοκομείου που εγκρίθηκε με τη στάση του νέου διορισμένου από τη ΝΔ, διοικητή, των δύο διορισμένων από το ΣΥΡΙΖΑ μελών της διοίκησης, και από τον εκπρόσωπο, αυτό και αν είναι ανέκδοτο, των …εργαζομένων! Είναι και αυτό στα πλαίσια της στήριξης της «επιχειρηματικότητας» από τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ , είναι μια από τις μάχες του πολέμου που έχουν να διεξάγουν!
Ακόμα χιλιάδες εργαζόμενοι και στην Άρτα θα βρεθούν με μειωμένο αλλά και με μηδενικό εισόδημα, θα περάσουν σε κατάσταση ομηρίας, θα πιέζονται για τζάμπα δουλειά και σε καθεστώς γαλέρας. Δεν είναι τυχαίο ότι καταστρατηγούνται ωράρια, συμβάσεις, δικαιώματα, και για να το πούμε χύμα καταστρατηγούνται οι ζωές των εργαζομένων, όταν την ίδια ώρα οι τοπικές εφημερίδες προβάλλουν τις νέες αναπτυξιακές επενδύσεις των βιομηχανιών της Άρτας, πανηγυρίζουν για την αύξηση των εξαγωγών και των κερδών τους , ακόμα και σε συνθήκες καραντίνας.
Σ΄ αυτό τον πόλεμο τους, μας προορίζουν για «λίπασμα» της κερδοφορίας τους. Και καλά θα κάνουν να το ξεχάσουν. Η εργατική τάξη δεν πρόκειται να πει «σφάξε με αγά μ΄να αγιάσω». Θα απειθαρχήσει στα κελεύσματα του δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Όλα μπορούν να γίνουν. Και κυρίως να αλλάξουν οι παροιμίες. Να φωνάζουν οι «Αγάδες», «σφάξε με εργάτη μ΄ να αγιάσω».