Πόσο άλλαξες, πόσο άλλαξα …

Γράφει ο Πάρις Κονιτσιώτης

Η πολιτική εμβάθυνση των στίχων του Μηλιώκα μας απασχόλησε παλιότερα , εδώ τώρα έχουν εφαρμογή στην κατάσταση που ζούμε, γιατί μεσολάβησαν συνταρακτικές πρωτόγνωρες καταστάσεις τρίμηνης καραντίνας, lockdown …επί το ελληνικότερον , μάθαμε εξισώσεις του τύπου R0 και RT , βιώσαμε λεκτικούς εκβιασμούς για την αποφυγή του συνδρόμου του ακορντεόν ή της βεντάλιας , κλειστήκαμε μέσα σαν να το είχαμε ανάγκη μια ζωή ολόκληρη, προστατευτήκαμε από το φονικό κορωνοϊό και μας συγχαίρει όλος ο κόσμος για την πετυχημένη διαχείρισης της πανδημίας.
Το κακό όμως παραμένει , είναι γύρω μας και μας παραφυλάει.

Βγαίνοντας δειλά πάλι έξω μετά περίπου τρείς μήνες, εφαρμόζοντας το ΧΑΜ των ειδικών ( Χέρια , Απόσταση, Μάσκες ) , κοιτάξαμε μέσα μας και νοιώσαμε διαφορετικά .
Αλλάξαμε ; Αλλάζουμε ;
Για παράδειγμα για να βελτιώσω την εικόνα της απόλυτης ραθυμίας έσυρα τα βήματά μου στον καθρέπτη μήπως και απαλλαγώ από τα γένια που είχαν φυτρώσει σαν Μαγιάτικα αγριόχορτα , αλλά κάτι αόρατο με εμπόδισε και δεν τα κατάφερα.
Την πρώτη μέρα της εξόδου φόρεσα ό,τι πιο πρόχειρο βρήκα μπροστά μου, παρά λίγο να βγω με τις παντόφλες , άσε που οι τσέπες μου ήταν παντελώς άδειες, λες κι ήμουν ναυαγός σε ερημονήσι .

Όταν ο ήλιος χτύπησε τα χέρια μου, μού φάνηκαν σαν να είχαν ασπρίσει περισσότερο από το πολύ πλύσιμο και τάκρυψα στις τσέπες μου.
Στο πρώτο μεγάλο ταξίδι για τη θάλασσα οι ενδείξεις στο καντράν του αυτοκινήτου μου φάνηκες πρωτόγνωρες, ψάχνοντας να βρω την ένδειξη της θερμοκρασίας.
Μετά από τόση κλεισούρα έχεις μια διακαή επιθυμία να πας να φας μια μπριζόλα , αλλά δεν σου κάνει η καρδιά ρε παιδί μου ! Θέλεις να δοκιμάσεις ένα ψαράκι στην άκρη της θάλασσας , σαρδέλες στα κάρβουνα , έστω επιβαρυντικά τηγανητά καλαμαράκια και δεν σου κάνει η καρδιά να το αποτολμήσεις !
Ακόμη και μια μπύρα για να βρέξεις το λαρύγγι σου εν μέσω πρώιμου καύσωνα , πώς να την πιείς ξεροσφύρι ;

Ψάχνεις ομαλοποίηση για την ικανοποίηση του θρησκευτικού σου συναισθήματος και μπερδεύεσαι όταν το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ακούστηκε στις εκκλησίες την 26 Μαϊου.
Πάθαμε σύνδρομο στέρησης για τους αγώνες ποδοσφαίρου και τώρα που άρχισε στη Γερμανία , ακόμη και ντέρμπυ να δείχνει η τηλεόραση , αδιαφορείς για την εξέλιξή του !
Τι γίνεται εδώ ρε παιδιά που θα έλεγε κι ο Σπύρος ο Παπαδόπουλος . Κάτι εντελώς πρωτόγνωρο και πολύ διαφορετικό έγινε.
Το σίγουρο είναι ότι στην καραντίνα φιλοσοφήσαμε την έννοια του χρόνου , για το πόσο γρήγορα ή αργά κυλούν οι ώρες , τα λεπτά , τα δευτερόλεπτα και διαπιστώσαμε εμπράκτως ότι μπροστά στο κακό όλες οι ζωές είναι ίσες. Όλες οι ζωές στον ίδιο παρονομαστή γιατί ο ιός δεν κάνει διακρίσεις.
Αυτή η ισότητα μέσα σε ένα ατέλειωτο γαϊτανάκι θανάτων φαινόταν να ήταν το πιάτο της εκδίκησης των φτωχών και των παντοιοτρόπως αδικημένων σε όλο τον κόσμο.

Ας μην μας κυριεύει η απογοήτευση, οι συνήθειές μας είναι βέβαιο θα αποκατασταθούν σιγά – σιγά με το χρόνο , ειδικά μάλιστα όταν διαπιστώσουμε ότι με εμπειρία και καλλίτερη οργάνωση νικάμε αυτήν την αόρατη ουρανοκατέβατη απειλή, αλλά θα είναι ευχής έργο να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε εσαεί τα μέτρα προφύλαξης, γιατί δεν είναι κακό ..να συνεχίσουμε να βγάζουμε τα παπούτσια μας στην εξώπορτα.

Πάνω απ΄όλα αυτό που πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού , ναι ως κόρη οφθαλμού για τους υπεραισιόδοξους, είναι το απόθεμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης πολιτών και Κράτους που αναπτύχθηκε αυτό τον καιρό με τις δύσκολες συνθήκες και να μην ξανακυλήσουμε και οι μεν και οι δε, στη γλυκιά ηδονή των εξυπηρετήσεων , των πλαγίων διαδρομών , των ανισοτήτων και του βολέματος των «δικών μας παιδιών », αποβλέποντας στον εκμαυλισμό των εκλογικών συνειδήσεων.
Επιπρόσθετα τα λεφτά από την Ε.Ε. όποτε κι αν διανεμηθούν, να είναι δίκαια και ισότιμα σε όλους που αξίζει, για να πάμε μπροστά και να συνεχίζουμε να είμαστε περήφανοι που ζούμε σε αυτή τη χώρα. Σε αυτή τη χώρα που μέχρι σήμερα επιπλέουν οι φελλοί , οι μανδαρίνοι ,οι παρατρεχάμενοι και «ημέτεροι » που περιμένουν την μερίδα του λέοντος, ενώ οι πετυχημένοι στη δουλειά τους και οι αξίες παραμένουν διαχρονικά στο περιθώριο.
Χιλιοειπωμένα και χιλιοκαμωμένα πράγματα που πλήγωσαν πολλάκις κατά το παρελθόν την καθημερινότητά μας.

Τώρα είναι πραγματικά η μεγάλη μας ευκαιρία να αλλάξουμε.
Αισθάνομαι ότι είμαστε σε μια καινούργια αφετηρία – όπως ήταν και με τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015 αλλά ακολούθησε την πεπατημένη-, που μπορούμε να απαλλαγούμε από την παλιά νοοτροπία και να τα αλλάξουμε όλα προς το καλλίτερο.
Κανείς ποτέ δεν θα μας χαρίσει τίποτε και πρέπει να έχουμε κατά νου ότι κανένα ελικόπτερο δεν θα έρθει να μοιράσει χρήματα από τον αέρα.
Χρειάζεται δουλειά , αγώνας, προσπάθεια , οργάνωση, ευελιξία, σχεδιασμός, αξιοπιστία, σε όλους τους τομείς και προ πάντων στην ενέργεια και την τεχνολογία.

Η μπάλα της ανάκαμψης είναι τώρα στα χέρια της Κυβέρνησης που ήδη υπόσχεται δίκαιη, συνετή και ισότιμη διαχείριση , θα ξαναγυρίσουμε στα παλιά αν την πετάξει «στους δικούς της» στην εξέδρα .
Έλα μωρέ γίνονται αυτά στην Ελλάδα ;
Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε όλοι , πολίτες και εξουσία, για να γίνουμε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή χώρα αντάξια της ιστορίας μας ;
Θα δείξει σύντομα …