Για το Σωτήρη Ζυγούρη

Τα φύλλα των δένδρων ενώ τον Αύγουστο είναι καταπράσινα και σκίζουν από ζωντάνια, το Οκτώβριο κιτρινίζουν και γίνονται ένα με το χώμα. Έτσι και ο Σωτήρης ενώ ήταν στο απόγειο της πνευματικής του δημιουργίας, ξαφνικά ζήλεψε την πορεία των φύλων και στις δέκα (10) Οκτωβρίου του 2003 επέστρεψε και αναπαύεται στο γενέθλιο τόπο του, την αγαπημένη του Ροδαυγή! Η περίοδος που ζούμε και τα μέτρα της πολιτείας κατά της εξάπλωσης της πανδημίας, δεν ευνοούν εκδηλώσεις. Όμως ένα αφιέρωμα, ένα μνημόσυνο, έστω δυο λόγια προς τιμήν του ποιητή Σωτήρη Ζυγούρη, θα μας φέρουν κοντά στον ταπεινό και αφανή εργάτη της ποίησης.

Θα μας θυμίσουν τον άνθρωπο που: «μίσησε τον πόλεμο, γιατί αδειάζει την αγκαλιά της μάνας. Μίσησε την φτώχεια γιατί πείνασε, το χρήμα γιατί γίνεται ασχήμια»! Φυσικά θα μας θυμίσουν ότι στην σύντομη ζωή του και μάλιστα σε αντίξοες συνθήκες, χαμηλότονα πορεύτηκε, σκληρά εργάστηκε , ήταν όμως πνευματικά ανήσυχος όπως πανθομολογείται. Τα χρόνια περνούν, δυσκολεύουν, ευτυχώς σε κάθε τόπο υπάρχουν άνθρωποι ξεχωριστοί, οι οποίοι πράττουν ότι μπορούν για να φέρνουν κοντά μας έστω για λίγο τον Σωτήρη. Εκτός αυτού να αποδώσουν, με τον τρόπο τους, την τιμή που του αξίζει. Είμαστε μαζί τους με όλες μας τις δυνάμεις. Η φιλόλογος-αρθρογράφος κ. Κατερίνα Σχισμένου, φίλη της Ροδαυγής, θεωρεί καθήκον της την πρωτοβουλία για το ετήσιο αφιέρωμα στον Σωτήρη Ζυγούρη. Κ. Κατερίνα η Ροδαυγή σε ευχαριστεί! Σωτήρη Ζυγούρη αιώνια η μνήμη σου.

Θεοφάνης Κίτσος, πρόεδρος Ροδαυγής.