Άρτα, μετά… Μουσικής!
Ανοίξανε τα καταστήματα μας, αλλά τσίπουρο χωρίς μουσική δεν πάει εδώ στην Άρτα. Και μιας και καταφέραμε την Άρτα μας ως τον μοναδικό «λευκό Νομό» στον καιρό της πανδημίας, ακούω ότι στο Δήμο Αρταίων, ετοιμάζονται για ωραία πράγματα.
Μαθαίνω λοιπόν, ότι συναντήθηκε ο Δήμαρχος Χρήστος Τσιρογιάννης με την Κοσμήτορα του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με έδρα την Άρτα κα. Μαρία Ζουμπούλη και την Διευθύντρια του Μουσικού Σχολείου Άρτας κα. Ανθούλα Ζιώρη, με σκοπό την στήριξη των δομών, την προώθηση της συνεργασίας τους ενόψει των εκδηλώσεων για το «Πολιτιστικό καλοκαίρι 2021 του Δήμου »…
Συζήτησαν και τον από κοινού σχεδιασμό εκδηλώσεων εξωστρέφειας τόσο εντός όσο και εκτός της πόλης, αλλά και γενικότερα να συνεργαστούν στο κομμάτι της μουσικής, αλλά και της μουσικής παράδοσης που μας διακρίνει.
Πάντως ο Δήμαρχος Χρήστος Τσιρογιάννης, μερικές φορές, κάνει άλματα μπροστά… ας πούμε ένα θέμα που έθεσε ο Δήμαρχος, ήταν πως οι φοιτητές του Τμήματος Μουσικών Σπουδών να μπορούν να πραγματοποιούν την πρακτική τους άσκηση σε καταστήματα της περιοχής μας.
Είναι ένα θέμα που το είχα θέσει μετ’ επιτάσεως στον πρώην Δήμαρχο Π. Οικονομίδη, εδώ και χρόνια, με στόχο να «σπάσει» το κυνήγι της ηχορύπανσης εκείνη την περίοδο ιδίως τα Σαββατοκύριακα… Φευ, ο Πάνος άκουγε πολλά, αλλά έκανε αυτά που ήθελε…
Εύχομαι να υλοποιηθεί και να γεμίσει η Άρτα και τα μαγαζιά της με μουσικές… Μου λένε πως αναμένεται η υπογραφή Προγραμματικής Σύμβασης συνεργασίας για όλα τα προαναφερόμενα. Οπότε θα μάθουμε και λεπτομέρειες…
Ένα κλικ…
Ωραία έγινε η «εσοχή» για να παρκάρουν τα αυτοκίνητα στην Οδό Ορλάνδου… καλή ενέργεια της Δημοτικής Αρχής… αναμένω όμως από τον Χρήστο Τσιρογιάννη, να δώσει εντολή και να γίνει το ίδιο στην «πλατεία Αποκαύκου», που «ξεχείλωσε» και μπήκε μέσα στο δρόμο… Δήμαρχε, ένα κλικ χρειάζεται…
Τα καλούδια της Ηπείρου…
Είναι θετικό, είναι καλό και πρέπει να αναγνωριστεί όταν κάποιος εκλεγμένος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εκτός από το να αντιπολιτεύεται μονότονα τον Δήμαρχο ή τον Περιφερειάρχη, πιέζει από το δικό του θεσμικό ρόλο, για να πάει ο τόπος του, μπροστά…
Οπότε μόνο ως θετικές μπορούμε να καταγράψουμε τις παρεμβάσεις του επικεφαλής των ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ ΗΠΕΙΡΟΥ, του Σπύρου Ριζόπουλου, όπως ο ίδιος τις περιέγραψε σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησε το πρωί της Δευτέρας… ανάμεσα σε αυτές, να επισημάνουμε τις παρεμβάσεις του στο θέμα της συνεργασίας της ΔΕΠΑ με την Πίνδο, προκείμενου η μεγάλη βιομηχανία να εισέλθει άμεσα στην εποχή του φυσικού αερίου, στον πρωτογενή τομέα, με τις προτάσεις για την επιδότηση των παραγωγών κλημεντίνης, αλλά και των κτηνοτρόφων της Ηπείρου…
Η συνολική πρόταση των «Οριζόντων Ηπείρου» που την φιλοξενήσαμε στην ΗΧΩ, όπως υποστήριξε ο Ριζόπουλος,συνάντησε την συγκατάνευση του Υπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκου Πιερρακάκη… βέβαια, όσα περιλαμβάνει όπως ας πούμε οι ψηφιακοί «νομάδες», ακούγονται κάπως υπερβολικά… αλλά και το άλλο, πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που σε άλλες περιοχές καταργεί Τμήματα της Ανώτατης Εκπαίδευσης, θα στηρίξει την ανώτατη εκπαίδευση της περιοχής μας… δεν παύουν όμως να είναι προτάσεις που μπορούν με ένα τρόπο να αποτελέσουν σημείο διαλόγου…
Με ξένισε όμως εκείνο που είπε ο Σπύρος Ριζόπουλος, πως είχε και μια συνάντηση με τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιάννη Στουρνάρα, στην οποία μεταξύ άλλων εξήχθη το συμπέρασμα πως η οικονομία της Ηπείρου απαιτεί ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο καθότι –όπως υποστηρίζει ο Ριζόπουλος- η τοπική μας οικονομία είναι «μια οικονομία επιβίωσης που στηρίζεται σε τρεις βασικές ομάδες: τους δημοσίους λειτουργούς, τους συνταξιούχους και όσους ασχολούνται με την πρωτογενή παραγωγή».
Απέναντι σε αυτό ο κ. Ριζόπουλος αντιτείνει τον ψηφιακό μετασχηματισμού της Ηπείρου ο οποίος μπορεί να προσελκύσει 5000 υψηλόμισθους και που μπορεί να αλλάξει το οικονομικό μοντέλο…
Νομίζω πως υπάρχει ένα χάσμα, στην προσέγγιση του Σπ. Ριζόπουλου, σχετικά με το παραγωγικό μοντέλο της Ηπείρου…
Η Ήπειρος δεν έχει μόνο γέρους, δημόσιους υπαλλήλους και αγροτοκτηνοτρόφους, στον οικονομικό της ιστό… νομίζω πως η περιοχή μας, έχει να επιδείξει πολλές παραγωγικές μονάδες, κυρίως στον διατροφικό τομέα, που είναι ξακουστές στα πέρατα της οικουμένης…
Δυνατά brand name…
Αν ξεκινήσω από την Άρτα, θα επισημάνω στον τομέα τους γάλακτος την παρουσία του ΚΑΡΑΛΗ, της ΗΠΕΙΡΟΣ, αλλά και του ΜΠΑΦΑ… στα κοτόπουλα, ο ΠΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΟΣ ΑΡΤΑΣ, είναι από τα δυνατά brand name… στα νερά η ΚΩΣΤΗΛΑΤΑ ξεχωρίζει…
Αλλά και στα Γιάννενα, τα ονόματα ΝΙΤΣΙΑΚΟΣ και ΠΙΝΔΟΣ, κατέχουν μεγάλα κομμάτια της πίτας στο άσπρο κρέας, όπως και το ΖΑΓΟΡΙ, με τον ΒΙΚΟ στα νερά… και να μην αναφέρω τα εκατοντάδες ξενοδοχεία και ξενώνες που συγκροτούν μια ισχυρή βάση για τον τουρισμό…
Ας μην επεκταθώ και σε άλλους τομείς, όπως των κατασκευών και τα λοιπά… και τα λοιπά…. Νομίζω λοιπόν, πως αν υπάρξει ένας ψηφιακός μετασχηματισμός, αυτός θα είναι ένα κομμάτι, από την όλη οικονομική δραστηριότητα…
Αν η Ήπειρος, είναι τόσο πίσω, από τις άλλες περιοχές, τότε χρειάζεται πιο δυνατά επενδυτικά εργαλεία, για να τις φτάσει και με δεδομένο το Ηπειρωτικό πείσμα, να τις ξεπεράσει κιόλας… και το εργαλείο αυτό λέγεται «ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ»…
Ας πούμε, αυτή την περίοδο, συζητείται το Ταμείο Ανάκαμψης, τα κονδύλια και ο νέος αναπτυξιακός… αν θέλουμε να πάει η Ήπειρος μπροστά, τότε δεν γίνεται να δεχτούμε πως ο αναπτυξιακός θα ισχύσει οριζόντια, δηλαδή ίδια εμείς, ίδια η Φθιώτιδα, ίδια κάποιες άλλες περιοχές, που είναι μπροστά μας… στην Ήπειρο ο αναπτυξιακός πρέπει να έχει ιδιαίτερες πρόνοιες…
Άρα, αν θα συναντούσε κάποιος τον Στουρνάρα, νομίζω πως θα έπρεπε να συζητήσει τον τρόπο να υπάρξουν μεγαλύτερα περιθώρια χρηματοδοτήσεων, σε όσες επενδύσεις εγκατασταθούν στην Ήπειρο… και μιλάμε για επενδύσεις όχι (μόνο) του τύπου Silicon Valley, αλλά και άλλες που θα δώσουν μεροκάματα και μισθούς σε ανθρώπους του τόπου μας, χωρίς κατ’ ανάγκην να παίζουν τα lap top στα δάχτυλα…
Οι ευκαιρίες –αν πιστέψουμε τους πολιτικούς- είναι μπροστά μας… αρκεί να τις αξιοποιήσουμε…
Όταν «επείγει»…
Στο Αγρίνιο –όπως και αλλού- δεν υπάρχουν δημόσιες τουαλέτες… διαβάζω λοιπόν, στο agrinionews.gr, πως το φαινόμενο της παντελούς έλλειψης δημόσιας τουαλέτας στο κέντρο του Αγρινίου έχει θιχτεί πολλές φορές. Ούτε μια χημική, έστω για την τιμή των όπλων, δεν υπάρχει και τα αποτελέσματα είναι τραγελαφικά!
Προχθές λοιπόν, γύρω στις 10, δεκάδες Αγρινιώτες είδαν εμβρόντητοι έναν συμπολίτη(;) τους να ουρεί κανονικά σε δεντράκι της πλατείας Ειρήνης, σε απόσταση λίγων μέτρων από το ταχυδρομείο! Στις ενοχλημένες ερωτήσεις κάποιων προς τον άρτι… ανακουφισμένο κύριο η απάντηση ήταν “τι να κάνω ρε παιδιά; Ήταν… επείγον!»…
«Και δεν είναι λίγες οι φορές –σύμφωνα με το agrinionews.gr – που περαστικοί και ντόπιοι κάνουν την ανάγκη τους, σε πιο ερημικά, βέβαια, σημεία της πόλης. Και μόνο τα διουρητικά που παίρνουν τόσοι και τόσοι ηλικιωμένοι είναι αρκετά για να βάλουν σε σκέψεις τους ιθύνοντες για κάποια λύση. Έχουμε τόσα που μας δυσφημούν οι εικόνες που θυμίζουν Βομβάη μας λείπουν…».
Λοιπόν… δεν θέλω να εισάγω «καινά δαιμόνια», αλλά μήπως η αρχιτεκτονική μελέτη για την επαναφορά των ψαράδικων στα ΨΑΡΟΠΛΙΑ, μπορεί να περιλαμβάνει και δημόσια ουρητήρια, αλλά στο πιο σύγχρονο… διότι σήμερα, στο κέντρο της πόλης, με τόσες καφετέριες, όλο και κάπου θα πάς για το «ψιλό» σου… με τα ψαράδικα, όμως, θα επανέλθουμε στη δεκαετία του 80… όταν τα δημόσια ουρητήρια, μοσκοβολούσαν ασβέστη!!!