Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΦΙΕΣΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ... ΘΑΝΑΤΟΥ

Γράφει ο Ιωάννης Οδ. Κατσαντώνης

11/06/2021: Παραμονή εορτής του «ΟΣΙΟΥ» Ονούφριου. Χοροστατούντος του Μητροπολίτου Νικοπόλεως και Πρεβέζης, κ. Χρυσόστομου, συνοδευόμενος από δύο ιερείς, συνεπικουρούμενος από τον τοπικό εφημέριο, καθώς πλαισιωμένοι από τους γνωστούς ιεροψάλτες, ήταν όσοι αποτελούσαν τον ιερό ΧΟΡΟ της τελετής. Από την άλλη, το ποίμνιο, μεθυσμένο και εκστασιασμένο, ρουφούσε λαίμαργα το μεγαλείο της στιγμής, ενώ η ιεροτελεστία προχωρούσε και οι «πιστοί» απολάμβαναν έμπλεοι από θρησκευτική κατάνυξη ως το τελευταίο κύτταρο του σώματος τους, κάπου εκεί κοντά στα 30-40 μέτρα έστεκε ΣΙΩΠΗΛΟ και ΑΠΑΞΙΩΜΕΝΟ το ΠΗΓΑΔΙ. Ναι, πρόκειται για το γνωστό μας πηγάδι, έργο του καλόγηρου ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ. Έργο που έδωσε ψυχή, ζωή, ύπαρξη, έργο παρακαταθήκη, αφορμή για σύσταση κοινωνίας στο έως τότε ακατοίκητο νησί της Κορωνησίας.

Ρωτάω: τι από τα δύο έχει μεγαλύτερη σημασία και αξία; Οι εντυπώσεις ή η πραγματικότητα; Προφανώς για πολλούς ή για τους περισσότερους, αξία έχουν οι εντυπώσεις. Είναι σε όσους κυριαρχεί μέσα τους η έλλειψη αυτοεκτίμησης, μισούν όλους εκείνους που μπορούν να κάνουν πράγματα, κάτι που εκείνοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν. Αν όντως είναι έτσι, ποιο τελικά είναι το επίγραμμα που θα θέλαμε να μείνει στην ιστορία της ζωής, δηλαδή ποια η υποχρέωση, ποιο το έργο και ο χαρακτήρας της προσφοράς τους; Ποια είναι τα λόγια και ποια η απάντηση στη γεμάτη παράπονο απορία του Ονούφριου;
θεωρώ πως η απάντηση ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να δοθεί πρώτα από πλευράς των κ.κ. με τα πανάκριβα άμφια από αυτούς που χοροστατούν, που με πύρινα λόγια παλεύουν να πείσουν για κάτι που οι ίδιοι δεν πιστεύουν. Ζούμε στον 21° αιώνα, μόνο ενός νηπίου ο εγκέφαλος που λόγω ηλικίας είναι εύπλαστος, άρα ευάλωτος στη χειραγώγηση, καθώς επίσης δεν ζούμε στο Μεσαίωνα. Επομένως, σε ποιους απευθύνεστε και ρωτάω αυτούς που ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ (ΙΕΡΕΙΣ) και βεβαίως τους άλλους που επωφελούνται. Οι μεν διαιωνίζουν μύθους, ώστε ο προσηλυτισμός να στεφθεί με απόλυτη επιτυχία, οι δε άλλοι ελπίζουν για μια περίοπτη θέση στον κόσμο της χρηματοκοινωνικής καταξίωσης.

Ίσως και πιο ψηλά όσο γίνεται (μπορεί και να αγιάσουν). Αν λέω αν, τη στιγμή της «ΙΕΡΗΣ» σύναξης γίνονταν – κατά τα ιερά βιβλία – ανάσταση νεκρών, πώς αλήθεια θα αντιδρούσε στο θέαμα ο «ΟΣΙΟΣ» Ονούφριος; Οα ένιωθε άραγε ικανοποίηση ή και με βάση το «ουαί υμίν Φαρισαίοι υποκριταί» θα επικαλούνταν την Αγία Ράβδο, προκειμένου να αναλάβει δράση, κάνοντας αρχή πρώτα από τους ηθικούς αυτουργούς; Γιατί όπως και να το δει κανένας, το θέαμα έμοιαζε με φάρσα, αφού από τη μια μεριά και με κάθε επισημότητα ο ΧΟΡΟΣ των συντελεστών της «ΙΕΡΗΣ» φιέστας, από την άλλη ο ΧΟΡΟΣ της ΜΟΝΑΞΙΑΣ και του ΘΑΝΑΤΟΥ.
ΑΜΗΝ.