Μίκης Θεοδωράκης, ο πατριώτης

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ο Μίκης Θεοδωράκης ασφαλώς μένει στην ιστορία μας ως μέγας μουσικός, που εξέφρασε με μοναδικό τρόπο το λαό μας και έγινε σπουδαίο παράδειγμα πατριωτισμού. Τη Ρωμιοσύνη πρόβαλλε με τη μουσική του σε όλους τους ανθρώπους του Πλανήτη, δείχνοντάς τους σεβασμό και αγάπη και αυτοί του ανταπέδωσαν τα συναισθήματά του και εξέφρασαν τον ενθουσιασμό τους για τα έργα του.

Έχοντας επίγνωση της μεγίστης προσφοράς του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην ελευθερία της Πατρίδος, του αφιέρωσε τη μνημειώδη ομιλία του για τη Μακεδονία στην πλατεία Συντάγματος, την 4η Φεβρουαρίου 2018, ημερομηνία που είχε πεθάνει ο Γέρος του Μοριά το 1843, και σημείωσε: « Εγώ δεν ντρέπομαι, όπως οι εθνομηδενιστές που μας κυβερνούν (Σημ. γρ. Εννοεί τους ΣΥΡΙΖΑίους και τους συνοδοιπόρους τους), να παραμείνω πιστός στις ιερές σκιές των προγόνων μας, που μας δίδαξαν την αγάπη και τη θυσία για το Έθνος και την Πατρίδα».

Στο τέλος της ομιλίας του αυτής ο Μίκης τόνισε ότι σε όλη του τη ζωή αγωνίστηκε για την ενότητα του Ελληνικού λαού και ζήτησε να αντιμετωπίσουν οι Έλληνες το θέμα της Μακεδονίας ενωμένοι σα μια γροθιά, γιατί, όπως είπε, «ανεξάρτητα από τις όποιες διαφωνίες μας είμαστε όλοι πατριώτες». Και πρόσθεσε: «Όταν υπερασπιζόμαστε τα δίκαια της Πατρίδας και του λαού μας αυτό δεν είναι εθνικισμός, είναι πατριωτισμός. Και η Ελλάδα σήμερα έχει περισσότερο από κάθε άλλη φορά ανάγκη από πατριώτες».
Ο πατριωτισμός του Μίκη Θεοδωράκη φάνηκε όταν προώθησε τη λύση Κωνσταντίνου Καραμανλή στη Μεταπολίτευση, δεχθείς πάρθια πυρά από τους συντρόφους του. Φάνηκε επίσης όταν το 1976 συμμετέσχε στην κίνηση, που είχε σκοπό να προωθήσει την αλήθεια πως δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί αγωνίστηκαν κατά την κατοχή εναντίον του κατακτητή και ουδείς έπρεπε να μονοπωλήσει την Αντίσταση, ή να αμφισβητήσει τον πατριωτισμό του άλλου. Φάνηκε τέλος το 1990, με την συμμετοχή του στην κυβέρνηση Κων. Μητσοτάκη, όταν συνέβαλε στην έξοδο της Ελλάδας από την ηθική, οικονομική και πολιτική παρακμή, που την είχαν οδηγήσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

Χαρακτηριστικό του πατριωτισμού του Μίκη Θεοδωράκη είναι και η μουσική σύνθεσή του πάνω στο ποιητικό έργο του Οδυσσέα Ελύτη «Το Άξιον Εστί». Όπως ο ίδιος είχε πει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ελευθερία», την 23η Οκτωβρίου 1964, το εν λόγω ποίημα τον επηρέασε στο να απομακρυνθεί οριστικά από τη Δυτική Τέχνη, που ο δρόμος της, όπως είπε, ήταν χωρίς διέξοδο, να αφήσει τις επιδείξεις για τους λαούς που έχασαν την ψυχή τους και να τραγουδήσει απλά τους καημούς και τις ελπίδες της Ρωμιοσύνης. Οι Ελύτης και Θεοδωράκης συνέπεσαν στην μεγάλη αγάπη τους προς την Πατρίδα και πέτυχαν ένα μεγάλης πνευματικής, λογοτεχνικής, εθνικής και μουσικής αξίας αποτέλεσμα. Όμως και οι μεγάλοι δημιουργοί φεύγουν. Μένουμε εμείς… Να συνεχίσουμε το έργο τους δεν μπορούμε. Το ελάχιστον που μπορούμε είναι να το σεβόμαστε και να είμαστε πατριώτες, όπως εκείνοι.-