Όλγα Γεροβασίλη: Δεν είμαστε όλοι ίδιοι

Καθώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη απέρχεται, βουλιάζοντας στο βούρκο των σκανδάλων, του κυνισμού και του αυταρχισμού της, ως τελευταία άμυνα υιοθετεί το δόγμα «όλοι ίδιοι είναι». Με αυτό τον τρόπο προσπαθεί να πείσει πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση εκτός από την πολιτική απάτη, την καταλήστευση των δημόσιων πόρων, την αδιαφάνεια στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος. Το πόσο επικίνδυνο για τη δημοκρατία είναι αυτό το «παραμύθι» δεν φαίνεται να απασχολεί τον υπό έξωση ένοικο του Μαξίμου. Άλλωστε, το κατοικίδιο της ακροδεξιάς «επωάζει» ελεύθερα τα αυγά του στο ρετιρέ της «δεξιάς πολυκατοικίας».
Στην τελευταία «ηρωική» έξοδό τους από την εξουσία, χρησιμοποιώντας ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα, παρέδωσαν μια κατεστραμμένη οικονομία, ένα διαλυμένο κράτος, μια ηθική και οικονομική χρεοκοπία. Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές στις οποίες «σέρνεται» ο κ. Μητσοτάκης, είναι ευκαιρία λοιπόν να καταρρίψουμε αυτό το μύθο. Και θα το κάνουμε φωτίζοντας ένα βασικό πυλώνα της πολιτικής της ΝΔ που οδήγησε τη χώρα σε αυτό το αδιέξοδο: τη δημόσια διοίκηση.

Η ελληνική κοινωνία, το 2023, έχει ως βασική υποδομή της ένα «επιτελικό κράτος» α λα Μητσοτάκη. Μια διοίκηση, η οποία ξεκινά και απολήγει στο Μέγαρο Μαξίμου. Στον μακρύ κατάλογο των «επιτυχιών» του συγκεκριμένου οργανωτικού υποδείγματος ανήκουν, μεταξύ άλλων, η ακρίβεια που χειμάζει τα μεσαία και μικρά εισοδήματα, οι νόμιμες αλλά «εσφαλμένες» υποκλοπές της ΕΥΠ και η άγνοια για την παράλληλη δραστηριότητα του Predator, η άγνοια για τις συνέπειες της διασωλήνωσης εκτός ΜΕΘ, η απρόσμενη μεσημεριανή χιονόπτωση και ο αποκλεισμός χιλιάδων στην Αττική Οδό,. Απόλυτο μέτρο της αποτυχίας αυτού του κατά φαντασία «επιτελικού» κράτους συνιστά η τραγωδία των Τεμπών και η διαχείρισή της. Από την παντελή αδιαφορία για το ενδεχόμενο ενός τέτοιου δυστυχήματος, έως την κάκιστης ποιότητας σκηνοθεσία της επανεκκίνησης των σιδηροδρομικών μεταφορών με ατάλαντους ηθοποιούς και προκλητικούς κομπάρσους.
Αυτό το «μπάχαλο» είναι το κατά Μητσοτάκη πελατειακό κράτος με ψηφιακό επίχρισμα, που αποσκοπεί στην απρόσκοπτη λειτουργία και κερδοφορία των ολιγοπωλίων. Χάρη σε αυτό ευημερούν φαινόμενα κάθε λογής Πάτσηδων και Νικολάου, ενώ κάτω από το «τραπέζι» της δημόσιας διοίκησης εκατοντάδες συνωστίζονται για να αρπάξουν όποιες απευθείας αναθέσεις και θέσεις μετακλητών πέσουν από το μεγάλο φαγοπότι των «αρίστων» της ηγεσίας. Με αυτό τον τρόπο φτάσαμε να έχουμε μια δημόσια διοίκηση που αδυνατεί να κάνει ακόμη και ένα γραπτό διαγωνισμό για νέες προσλήψεις.

Οι συνεχείς και εντεινόμενες παγκόσμιες κρίσεις, όπως η πανδημία και η κλιματική αλλαγή, αναδεικνύουν την ανάγκη ύπαρξης σύγχρονων, ευέλικτων και αποτελεσματικών δημόσιων διοικήσεων. Αυτές οφείλουν να έχουν αρμοδιότητές γειωμένες στις κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες. Προτεραιότητα της επόμενης προοδευτικής διακυβέρνησης είναι να απαλλάξει τη δημόσια διοίκηση από τη θλιβερή μοίρα που της επιφυλάσσει η απόλυτα νεοφιλελεύθερη και αποκλειστικά κρατικοδίαιτη «άριστη» ελίτ. Μοχλεύοντάς την ως παράγοντα δικαίου και ανάπτυξης, να λάβει όλη εκείνη τη δέσμη μεταρρυθμιστικών πρωτοβουλιών που θα την καταστήσουν αμερόληπτη, εύρυθμη, σύγχρονη, φιλική στον πολίτη και την επιχείρηση, ακόμη πιο αποδοτική, προς όφελος της κοινωνίας. Μόνο μια τέτοια δημόσια διοίκηση μπορεί να απαντήσει στο αίτημα της δημοκρατικής αλλά και αποτελεσματικής διακυβέρνησης.
Αποδείξαμε πως είναι δυνατή μια χρηστή και αποτελεσματική διαχείριση με την κοινωνία όρθια. Καλούμαστε πλέον να αποδείξουμε πως το 2023 είναι εφικτή μια τολμηρή και ρεαλιστική προοδευτική πολιτική.
*Άρθρο της Όλγας Γεροβασίλη, βουλευτή Άρτας και Γραμματέα της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, στην εφημερίδα “ΤΟ ΠΑΡΟΝ της Κυριακής”